maryleria@gmail.com
Λατρεύω τα restart.Tα reset.Την επανεκκίνηση.Τη επαναφόρτιση.Το πάμε ξανά από την αρχή. Όχι ότι τα καταφέρνω πάντα δηλαδή. Αλλά όλη αυτή η διαδικασία του επαναπροσδιορίζομαι διακατέχεται από μια αισιοδοξία και μια νεανική φρεσκάδα ανεξαρτήτου ηλικίας και καταστάσεων. Και αυτό από μόνο του σου αφήνει την αίσθηση του motivation.Αποκτάς κίνητρο. Ε! Όλο αυτό το λατρεύω! Το οποίο restart έχω να σου πω δεν έχει πάντα την έννοια του τα διαγράφω όλα και ξεκινάω από την αρχή. Όχι!
Ίσως κρατάς και κάποια τύπου κληρονομιά και προσπαθείς να τα βελτιώσεις. Βαθμός δυσκολίας εδώ 10 στα 10.
Στα τόσα χρόνια προσπαθειών επανεκκίνησης αυτό που έχω συμπεράνει είναι ότι τα σωστά τα restart γίνονται Σεπτέμβριο. Το όλο θέμα έχει μια μακρά ιστορία που ξεκινάει από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Σαν παιδί λοιπόν επαναπροσδιορίζεσαι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Τέρμα η χαλάρωση του καλοκαιριού. Μπαίνεις σε πρόγραμμα . Και κάπως έτσι ασυναίσθητα ξεκινάει μια διαδικασία που αβίαστα σε τοποθετεί στην λογική του να θέσεις στόχους. Απλά <θέλω> που αφορούν σχολικές επιδόσεις . Λίγο αργότερα στην εφηβεία μαζί με τους ,καλύτερων σχολικών επιδόσεων, στόχους προστίθενται και στόχοι που αφορούν την εξωτερική σου εικόνα ή τις φιλικές σου σχέσεις. Είναι και η περίοδος που ξεκινούν τα πρώτα φλερτ όποτε λογικό να εστιάσεις και στο φαίνεσθαι. Χρόνια μετά η ιστορία συνεχίζεται. Ως φοιτητής/φοιτήτρια το restart του Σεπτεμβρίου το προσδιορίζεις πιο ουσιαστικά και κυρίως πιο συνειδητά .
Αγοράζεις και ένα ακαδημαϊκό ημερολόγιο, από Σεπτέμβρη σε Σεπτέμβρη για να γίνει σωστά το επαγγελματικό restart.
Και κάπως έτσι η επανεκκίνηση αυτού του πρώτου φθινοπωρινού μήνα εξελίσσεται και διαφοροποιείται ανάλογα την ηλικία, την εμπειρία και οπωσδήποτε τις συνθήκες.
Φτάνεις κάποια στιγμή ως γονιός να ταυτίζεσαι χρονικά ως προς την προσωπική σου επανεκκίνηση με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Περιμένεις πώς και πώς να ξανανοίξουν τα σχολεία για να μπεις , για να μπείτε σε ένα πρόγραμμα. Χμμμ…
Σου φαίνεται γνωστή η ιστορία,ε ; το έχεις ζήσει ;
Απόλυτα δικαιολογημένο. Όλοι ως γονείς το έχουμε βιώσει.
Και να λοιπόν που ακόμη μια σχολική χρονιά ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Αρκετά διαφοροποιημένη ως προς την καθημερινότητα της, αλλά τα restart είναι και πάλι εδώ.
Κάθε χρόνο λοιπόν τέτοια εποχή επαναλαμβάνω την ίδια ιστορία. Μια λευκή σελίδα, ένα στυλό και ξεκινάω…
Το δικό μου restart. Συνήθως θέτω 4 με 5 στόχους. Όχι. Για να σου απαντήσω. Δεν τους πετυχαίνω ποτέ όλους. Αλλά η προσπάθεια είναι προσπάθεια.
Τα τελευταία 2 ίσως 3 χρόνια οι στόχοι προσδιορίζονται σε εσωτερικές αλλαγές και όχι σε εξωτερικές.
Δεν θα σου πω ψέματα. Υπάρχουν και αυτές, γυναικεία φιλαρέσκεια γαρ, αλλά σε μικρότερο ποσοστό. Και σίγουρα δεν είναι η μόνη.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ο κύριος στόχος να δείχνεις πιο όμορφη αλλά να αισθάνεσαι όμορφα.
Δεν είναι ο στόχος σου το να διασκεδάζεις σε ένα μπαρ, αλλά να διασκεδάζεις με τη σωστή παρέα όπου και αν βρίσκεσαι.
Δεν είναι ο στόχος σου να είσαι δημοφιλής ή κοινωνική, αλλά να γελάς με την ψυχή σου παρέα με λίγους φίλους.
Δεν θέτεις στόχους για κοσμικές εξορμήσεις ή διακοπές. Δεν έχει ουσία όλο αυτό.
Στόχος γίνονται οι απλές, γεμάτες, ουσιαστικές στιγμές. Χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες.
Θέτεις σαν στόχο να αγαπάς εσένα.
Λίγο παραπάνω. Να ακούς τα <Θέλω > σου. Να μην υποκύπτεις στα πρέπει.
Τα <Όχι > να είναι περισσότερα από τα <Ναι>.
Και έτσι νομοτελειακά συνειδητοποιείς ότι το restart του τώρα επικεντρώνεται σε έμψυχα αγαθά. Σε συναισθήματα και <θέλω>
Όπως τότε που ήσουν παιδί και επαναπροσδιοριζόσουν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Μια κόλλα λευκό χαρτί, ένα στυλό….και πάμε για restart.!
