Ιστορίες shopping μετά την καραντίνα! (Την 2η) – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά

Λεριά

Δευτέρα, αρχή εβδομάδας, απόγευμα και κατεβαίνω κέντρο Θεσσαλονίκης. <Κατεβαίνω> στο περίπου δηλαδή … διότι κέντρο μένω. Αν το καλοσκεφτείς άντε να κινήθηκα 2 στάσεις λεωφορείου.
Βρίσκομαι στο ταξί λοιπόν και σχολιάζουμε μαζί με τον οδηγό του ταξί την απίστευτη κίνηση που υπάρχει στους δρόμους. Και κάπου εδώ θα με ρωτήσεις, εσύ ο περίεργος… μα καλά ! taxi για 2 στάσεις.; Ας περπατούσες. Ας χρησιμοποιούσες λεωφορείο. Έχω να μπω σε λεωφορείο από το 2002 και ύστερα είναι και το άλλο! Πως θα δουλέψουν τα ταξί ; Οπότε, Ναι! Ταξί για δύο στάσεις με δόξα και τιμή θα σου απαντήσω με περίσσια ειλικρίνεια.

Απόγευμα Δευτέρας λοιπόν γύρω στις 18.30 με μια ασυνήθιστη, την λες και γιορτινή για τις μέρες κίνηση. Παραμένει και στολισμένη η πόλη με τα φωτάκια ε! Δεν ήθελε και πολύ… Ένιωσα σαν να ήταν ξανά Χριστούγεννα . Μα που πάνε όλοι αυτοί με τα αυτοκίνητα τους; Βγήκαν για ψώνια . Που να έβλεπες τι γινόταν το πρωί. Χαμός. Μου εξηγεί ο οδηγός ταξί μιλώντας μέσα από τη μάσκα του. Είναι και το διάφανο ενδιάμεσο διαχωριστικό ανάμεσα μας. Που να ακούσει ο ένας τον άλλο… Αν λοιπόν αναλογιστείς ότι στις προηγούμενες , καραντίνας εβδομάδες, βρισκόμενος στο κέντρο, είχες την αίσθηση ότι ήσουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο η αίσθηση του απογεύματος της Δευτέρας ήταν ότι κάποιος ήρθε και άνοιξε τα φώτα. Ένα κλικ και φωτίστηκαν οι δρόμοι.

Αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε με την έναρξη στο λιανεμπόριο και επισήμως το άνοιγμα των καταστημάτων. Για να είμαι ειλικρινής δεν το περίμενα. Είχα μείνει στο click away. Shopping maniac δεν με λες. Αλλά μια οριοθετούμενη, ίσως κάποιες φορές, καταναλωτική ανάγκη λόγω γυναίκειας φιλαρέσκειας την έχω. Το λες και φυσιολογικό. Το όχι και τόσο φυσιολογικό ίσως είναι ότι μετά από μια 2μηνη δεύτερη καραντίνα, δεν υπάρχει η διάθεση, που θα έπρεπε να έχω για να επιδοθώ στο καταναλωτικό σπορ που τιτλοφορείται shopping.
Therapy..Shopping therapy διότι μπορεί να δράσει αγχολυτικά. Επιστημονικά αποδεδειγμένο αυτό τώρα. Μετά ερευνών ναι πιστωτικών καρτών. Να δράσει όμως και αγχωτικά ίσως αν σκεφτείς το γεγονός ότι οι αγορές σου πρέπει να έχουν διάρκεια δυο ωρών .

Δεδομένου του γεγονότος ότι βρισκόμαστε σε εκπτωτική περίοδο και shopping maniac να μην είσαι μόνο που βλέπεις αυτές τις τεράστιες επιγραφές με τα μείον 60% αισθάνεσαι την επιθυμία να στείλεις ένα μήνυμα στο 13033 , να χαζέψεις βιτρίνες και σταντ ρούχων και να αγοράσεις ότι προλαβαίνεις σε αυτό το δίωρο. Το shopping κατά ένα 99% είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη γυναικεία φιλαρέσκεια και ότι συνεπάγεται. Ρούχα, αξεσουάρ, υποδήματα, εσώρουχα, καλλυντικά και ότι αφορά σε ένδυση, ομορφιά και αισθητική . Διότι πως να επιδοθείς σε shopping therapy με αγορές ηλεκτρικών συσκευών. Δεν υφίσταται ως όρος. Πάντως αυτό που αδυνατώ να κατανοήσω σε αυτή τη καταναλωτική διάθεση μετά το lockdown είναι το τι θα απογίνουν όλα αυτά που αγοράζουμε; Που θα τα φορέσουμε όλα αυτά τα ρούχα; Στα μπαράκια ή πρώτο τραπέζι πίστα; ΟΚ. Μπορείς να τα κρατήσεις και για του χρόνου θα μου πεις. Εκπτώσεις είναι αυτές .Την βρήκες την προσφορά να μην την εκμεταλλευτείς; Κρίμα είναι.

Και κάπως έτσι προκύπτουν οι ουρές στα μεγάλα η μικρότερα εμπορικά καταστήματα Κουραστικό μεν αναγκαίο δε. Όπως και η χρήση μάσκας αλλά και των απαραίτητων μέτρων προστασίας. Πάντως δουλειά γίνεται και το αντιλαμβάνεσαι κάνοντας μια δίωρη βόλτα στην αγορά. Αυτό που επίσης αντιλαμβάνεσαι είναι η καλή διάθεση καταστηματαρχών και υπαλλήλων .Που να φτουρήσει το click away ; Πόσες αγορές να εξυπηρετήσει το κάθε κατάστημα; Και πως να βγουν τα έξοδα της κάθε επιχείρησης; Άντε να στείλεις μήνυμα, άντε να βρεις το προϊόν στο site και άντε να περιμένεις για να το παραλάβεις.
Έχεις ξοδέψει σε χρόνο 2 μέρες και δεν το έχεις απολαύσει κιόλας. Διότι αν δεν μπεις σε πέντε-έξι καταστήματα ρούχων, να τσεκάρεις τιμές, να δοκιμάσεις ρούχα, να ξαναδοκιμάσεις, να μιλήσεις με κολλητή για να σου πει τη γνώμη της να στείλεις φώτο στο viber, πως θα καταλάβεις shopping; Τα πέλματα σου θα πρέπει να πετάνε φλόγες. Αυτό ορίζει το εθιμοτυπικό του σωστού shopping. Όλοι το ξέρουν αυτό. Αν και αυτό το δίωρο είναι αγχωτικό. Όσο να πεις. Να στείλεις μήνυμα από την είσοδο του σπιτιού σου, ένα 20λεπτο να κατέβεις κέντρο, ένα 20λεπτο να περιμένεις και να χαζέψεις, ένα 20λεπτο να δοκιμάσεις ….τι να πρωτοπρολάβεις; Σε πόσα καταστήματα να πας; Δεν βαριέσαι σκέφτομαι και έχοντας αλλάξει γνώμη για την όποια καταναλωτική μου διάθεση ως προς αυτή την εκπτωτική περίοδο. Τι μεσολάβησε ; Χμμμ…Αρκετές βόλτες στο κέντρο έχω να σου πω από τη Δευτέρα έως σήμερα. Και ναι! Δηλώνω ένοχη. Και σε καταστήματα μπήκα και ρούχα δοκίμασα και ένα 8ωρο το έχω ξοδέψει . Πέντε δίωρα δηλαδή.

Εννοείται ότι δεν ολοκλήρωσα ως προς των αγορών. Έχω όλη την άλλη εβδομάδα .Ετοίμασα και μια χειρόγραφη επίσημη λίστα, με αυτά που πραγματικά χρειάζομαι, μήπως και αυτοπεριοριστώ ως καταναλώτρια .Αν και δεν είμαι σίγουρη ως προς την τήρηση αυτής της περιοριστικής λίστας. .Πολύ φοβάμαι ότι σε συγκεκριμένα καταστήματα καλλυντικών θα παρασυρθώ. Είναι το αδύνατο μου σημείο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταίω εγώ.
Η διάθεση μου φταίει!
Είναι φιλάρεσκη. Αυτή.
Όχι εγώ…