Η ερμηνεία του .. έρωτα ενόψει της «γιορτής» ! – Άρθρο της Σοφίας Τσιπτσέ

Προσπαθώντας να ερμηνεύσω τον έρωτα αφιέρωσα ένα βράδυ διαβάζοντας ποιήματα. Μαρία Πολυδούρη, Καρυωτάκης, Ελύτης, Σαπφώ, Καβάφης.. Κορυφαίοι ποιητές , σε διαφορετικές εποχές, αφιέρωσαν στίχους από ποιήματα τους, για να υμνήσουν τον έρωτα/ Ό καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία , μέσα από τις εμπειρίες του, ή μέσα από τις ατέρμονες προσδοκίες του, ή από τα ανεκπλήρωτα όνειρα που γίνονται πολλές φορές στιβαγμένοι κρυφοί πόθοι. Μέσα από τους στίχους τους δίνουν την ευκαιρία στους αναγνώστες τους να ταξιδέψουν στα άδητα των σκέψεων τους, των ανησυχιών τους, των αναζητήσεων τους. Να κάνουν ένα ταξίδι στο χρόνο, τότε που το άδειο χαρτί γέμιζε με μελάνη.

Ο Έρωτας είναι διαχρονικός. Ήδη από την ελληνική μυθολογία συναντούμε τη λέξη ‘Ερως , που απεικόνιζε τον φτερωτό Θεό της Αγάπης, ο οποίος με τα βέλη του «χτυπούσε» τους ανθρώπους , οι οποίοι ερωτεύονταν. Ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη τον περίγραψε ως ακατανίκητο! Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο τον χωρίζει σε τρία στάδια : 1. Τη φυσική έλξη, η οποία προέρχεται από την εξωτερική εμφάνιση, 2.την ομορφιά της ψυχής, 3. την ομορφιά της επικοινωνίας, όταν καταφέρουν δύο άτομα να ενωθούν διανοητικά.

Αν κάνουμε μία πιο προσεκτική αναδρομή στην ιστορία, θα παρατηρήσουμε πως η ερμηνεία του έρωτα και το κατά πόσο ήταν σημαντικό για κάθε εποχή , ποικίλει, και πολλές φορές συσχετίζεται με τη θέση της γυναίκας στην κάθε εποχή. Άλλοτε ο έρωτας εμφανιζόταν ως κάτι όχι τόσο σημαντικό, δίχως πνευματική υπόσταση. Στην πορεία των αιώνων και δη μετά την εποχή του μεσαιώνα, περάσαμε στην πιο ρομαντική διάστασή του. Σήμερα βιώνουμε μία απομακρυσμένη ή πιο ορθά μία εξ αποστάσεως έκφανσή του έρωτα. Λόγω της τεχνολογικής εποχής , αλλά και της πανδημικής συγκυρίας ο ιστορικός του μέλλοντος ίσως καταγράψει ότι στη σύγχρονη εποχή ο έρωτας, προσεγγίζεται από … απόσταση!
14 Φεβρουαρίου είναι η μέρα που καθιερώθηκε ως «γιορτή των ερωτευμένων», όπου είναι ένα «ραντεβού» για τους ανά τον κόσμο ερωτευμένους να ανταλλάξουν δώρα και «αιώνιους» όρκους αγάπης (οι οποίοι όρκοι ίσως να διαρκέσουν λίγο λιγότερο, από ότι προορίζονταν).

Η ιστορία, το θέατρο , η μουσική, η ίδια η τέχνη μας καταδεικνύει τη σοφή ρήση του Κούντερα: Οι μεγαλύτεροι έρωτες στη ζωή , είναι οι ανεκπλήρωτοι.
Βλέποντας όμως καμιά φορά στο δρόμο έναν παππού να αγκαλιάζει στοργικά την γιαγιά , αλλάζω γνώμη.. Ίσως τελικά οι μεγαλύτεροι έρωτες στη ζωή, να είναι εκείνοι που εκπληρώθηκαν. Εκείνοι που έφτασαν στο στόχο τους.. στο απόλυτο ! στη συντροφικότητα, στο αμοιβαίο νοιάξιμο, στο «είμαι δίπλα σου μέχρι την τελευταία στιγμή.»
Μέσα από την προσπάθεια ερμηνείας των λέξεων σε κάποιες περιπτώσεις ανακαλύπτεις την αλήθεια.. Σε κάποιες άλλες όμως ανακαλύπτεις ότι πρέπει να σταματήσεις να αναζητάς. Απλά γιατί κάποιες λέξεις δεν ερμηνεύονται. Είναι προορισμένες να συντροφεύουν τις στιγμές μας.. Να συνοδεύουν το διάβα μας, σαν μια πιστή σκιά. Να αποτελούν τη κοινή συνιστώσα της ανθρώπινης ύπαρξης σε κάθε εποχή.. Και όταν κάτι δεν μπορείς να το εξηγήσεις .. το θεοποιείς : «ο Θεός Έρως» ! και ενίοτε το γιορτάζεις…

Χρόνια σας πολλά!

Διαβάστε επίσης:

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μένει πια εδώ …. – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά