Γιατί πρέπει να δοθεί η προσωρινή άδεια εργασίας στους λαθρομετανάστες – Του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι Έλληνες παραγωγοί ελαιόλαδου αναζητούν εργατικά χέρια για να μαζέψουν τις ελιές τους. Επιτήδειοι προσκαλούν από γειτονικές χώρες και κυρίως από την Αλβανία, εργάτες γης προκειμένου να τους δοθεί προσωρινή άδεια εργασίας, με ανάλογη χρηματική εγγύηση που καταβάλλεται ώστε να εργαστούν στους ελαιώνες της χώρας μας. Χρόνο με το χρόνο, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης εργατικών χεριών, αυξάνονται και οι απαιτήσεις των αλλοδαπών που έρχονται να δουλέψουν για περιορισμένο χρόνο κι έτσι τα μεροκάματα φτάνουν σε δυσβάστακτα ύψη. Φέτος κυμάνθηκαν από 60 – 80 ευρώ συν τις ασφαλιστικές εισφορές, ενώ επιπλέον ο παραγωγός υποχρεούται να τους παρέχει και ένα αξιοπρεπές γεύμα. Αυτή η αύξηση των αμοιβών, ήταν ένας επιπλέον παράγοντας, εκτός από την τάση αισχροκέρδειας της αγοράς, που κράτησε στα ύψη την τιμή του ελαιόλαδου στη λιανική.

Σε όλους αυτούς τους αλλοδαπούς εργάτες γης, δίνεται προσωρινή βίζα εργασίας. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και για τη συγκομιδή των οπωροφόρων, όπως πορτοκάλια, μανταρίνια, μήλα, ροδάκινα, αφού οι ανάγκες δεν καλύπτονται από τον ντόπιο πληθυσμό.

Από την άλλη, υπάρχουν και μεγάλα κενά στον τομέα του τουρισμού, κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο που είναι στην κορύφωσή της η τουριστική σεζόν για τη χώρα μας.

Οι ανάγκες λοιπόν είναι μεγάλες για επιπλέον εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό. Προσανατολισμός της κυβέρνησης ήταν να προσκαλέσει 500 – 600.000 εργάτες από τρίτες χώρες και κυρίως της Ασίας και της Αφρικής.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την παραμονή των λαθρομεταναστών, έστω και προσωρινά, προκειμένου να καλύψει μέρος των αναγκών της χώρας, ποιους ενοχλεί;

Μήπως όλους εκείνους που κόπτονταν μέχρι χθες για την κακομεταχείριση των λαθρομεταναστών και ζητούσαν την μόνιμη παραμονή τους στη χώρα και την άνευ όρων νομιμοποίησή τους και την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία;

Κι ο λόγος αυτής της αντίδρασης μήπως είναι επειδή με την απόφαση αυτή χάνουν το πολιτικό πλεονέκτημα της συνεχούς διαμαρτυρίας για το συγκεκριμένο θέμα;

Ακόμη και αν χρησιμοποιηθούν αυτοί οι 25 – 30.000 άνθρωποι, δεν καλύπτονται οι ανάγκες μας και η απόφαση θα είναι να εισαχθούν με πρόσκληση κι άλλοι. Λοιπόν τι νόημα έχει όλη αυτή η φασαρία που γίνεται; Μήπως είναι η αντίδραση για την αντίδραση και μόνο, για να μη θεωρηθεί ότι η αντιπολίτευση συναινεί στις αποφάσεις της κυβέρνησης; Μα αν μια απόφαση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, γιατί να μην είναι κοινής αποδοχής;

Αυτό πλέον θεωρείται αντιπολιτευτικό σύνδρομο και θα πρέπει να απασχολήσει τόσο τους ειδικούς, όσο και την ίδια την κοινωνία.