ktsakitzian@gmail.com
Τελικά το ζεϊμπέκικο του Πατούλη, φαίνεται πως ήταν η αφορμή για να κάνει ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών με τον Περιφερειάρχη.
Σίγουρα δεν θα μπορούσε να ήταν αυτός ο λόγος για να του διακόψει τη στήριξη, δύο μήνες πριν τις εκλογές κι ενώ έχει μπει στην τελική ευθεία η προεκλογική μάχη για τον πρώτο και δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το λάθος του Περιφερειάρχη ήταν μεγάλο, αλλά όχι ασυγχώρητο, εξάλλου και η συγνώμη του ήταν ηχηρή. Αναγνώρισε χωρίς καθυστέρηση το λάθος του και ανέλαβε την ευθύνη γι’ αυτό το ατόπημα που διέπραξε.
Η εν ψυχρώ πολιτική εκτέλεση του περιφερειάρχη από το Μαξίμου, δεν έχει νόημα να γίνει γι’ αυτό το λόγο. Ένα μήνα πριν, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και το κόμμα της Ν.Δ. τη στήριξη της στο πρόσωπό του, σήμαινε ότι αναγνώρισε κάποια θετικά πράγματα στη θητεία του γι’ αυτό και ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους.
Είναι ικανό ένα ζεϊμπέκικο σε λάθος στιγμή, να μηδενίσει κάθε τι θετικό που είχαν διαπιστώσει λίγο πριν;
Φυσικά και όχι. Κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο σοβαρό, κρύβεται από πίσω. Προφανώς αναζητούσαν την κατάλληλη αφορμή και την κατάλληλη στιγμή, για να προκαλέσουν χτύπημα θανατηφόρο στην πολιτική πορεία του Πατούλη, ώστε να μην μπορέσει να ανασυνταχθεί τη δεδομένη στιγμή και να αντιδράσει, αλλά από τη θυσία αυτή να καλύψουν και δικές τους αδυναμίες.
Βλέπετε οι καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ημερών, έδειξαν την αδυναμία του επιτελικού κράτους να διαχειριστεί καταστάσεις κρίσης.
Το φιάσκο με την Νέα Αγχίαλο, δεν έχει προηγούμενο. Μισό εκατομμύρια στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη μέσα σε λίγες μέρες. Πυροσβεστικά αεροπλάνα πέφτουν και θρηνούμε αεροπόρους. Κόσμος καίγεται στα μέτωπα της πυρκαγιάς. Σπίτια και βιομηχανικές ζώνες παραδίδονται στις φλόγες. Γέφυρες πέφτουν και σκοτώνουν κόσμο. Γενικά υπάρχει μια εικόνα διάλυσης της χώρας και κάπως πρέπει να στρέψουμε το ενδιαφέρον του κόσμου σε πιπεράτα θέματα και όχι ουσίας. Αν ο Πατούλης χόρευε προκλητικά ζεϊμπέκικο σε λάθος στιγμή, είναι ένα πιπεράτο θέμα. Φταίει και ο ίδιος που έδωσε αυτή την αφορμή, αλλά δεν είναι και προς θάνατο. Θα μπορούσε μετά από όλες τις εξηγήσεις και τις συγνώμες που έδωσε, να λήξει εκεί το θέμα και με λαβωμένο το προφίλ του, να συνεχίσει και να επιλέξει ο κόσμος αν θα τον τιμωρήσει ή αν θα τον συγχωρέσει με τη σειρά του.
Όμως εδώ, διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα, με κονδύλια που θα διαχειριστεί η Περιφέρεια και πρέπει να ελέγξει η κεντρική εξουσία προς ποιά κατεύθυνση θα οδηγηθούν με ανθρώπους που θα είναι δικοί τους, απόλυτα ελεγχόμενοι.
Ο Πατούλης δεν μπήκε από την μπροστινή πόρτα του Μαξίμου στην Περιφέρεια, αλλά από την πίσω πόρτα, όταν συμφωνούσε να εγκαταλείψει την υποψηφιότητά του για το Δήμο της Αθήνας προκειμένου να κατέβει ο Μπακογιάννης, με αντάλλαγμα να πάρει το χρίσμα της Ν.Δ για την Περιφέρεια. Βλέπετε δεν ήταν επιλογή Μητσοτάκη ο Πατούλης, αλλά έγινε συμβιβασμός. Ήταν λύση ανάγκης, για να βολευτεί ο ανιψιός. Τώρα, βρήκαν την ευκαιρία να τελειώνουν μαζί του μια και καλή. Είναι όμως εύκολο να τελειώσουν με τον Πατούλη; Φυσικά και όχι. Κι αν κάνουν αυτή τη λάθος κίνηση, θα την πληρώσουν ακριβά. Όποιον κι αν σκέφτονται να κατεβάσουν. Όσες συμφωνίες κι αν κάνουν, ακόμη κι αν δώσουν γραμμή στα στελέχη της Ν.Δ να εγκαταλείψουν τα ψηφοδέλτια Πατούλη και να πάνε στη νέα επιλογή του Μαξίμου, ο Πατούλης θα κατέβει και θα έχει τη δική του δυναμική, γιατί έχει δικό του κοινό που τον ακολουθεί. Το έχτισε μέρα με τη μέρα, από το Μαρούσι, μέχρι σήμερα. Δεν περίμενε τη Νέα Δημοκρατία να δώσει γραμμή, που έτσι κι αλλιώς με μισή καρδιά την έδωσε. Όταν ακόμη ανακοίνωνε ως αντάρτης ότι κατέβαινε στο δήμο της Αθήνας, έκανε ανοιχτές συγκεντρώσεις στο Κουκάκι, με χιλιάδες κόσμου.
Ας το σκεφτούν καλά πριν προβούν σε μια τέτοια λάθος στρατηγική. Το πιθανότερο είναι, να χάσουν τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Κι αν εκλεγεί ως αντάρτης ο Πατούλης, θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.
