ktsakitzian@gmail.com
Έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Τσοβόλας. Η είδηση του θανάτου του ήταν για μένα γροθιά στο στομάχι.
Δεν ήταν απλά ένας φίλος. Ήταν ο άνθρωπος που με ενέπνευσε με την εντιμότητά του, το ήθος του, την ευγένειά του, το θάρρος του και την πολιτική του άποψη, για την ισότητα, την αλληλεγγύη και το δίκαιο. Έτσι με οδήγησε η στάση του, στο να ασχοληθώ κάποια στιγμή ενεργά με την πολιτική.
Αυτά τα χαρίσματα τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο χρόνος μας έφερε ακόμη πιο κοντά, μέχρι που συγγενέψαμε. Είχα τη χαρά και την τιμή να τον κάνω κουμπάρο μου. Έτσι με τα χρόνια γίναμε πραγματική οικογένεια.
Συνδεθήκαμε πολύ στενά, με μια σχέση εντιμότητας, βαθιάς αλληλοεκτίμησης, αλληλοσεβασμού, θαυμασμού και αγάπης.
Ο Δημήτρης Τσοβόλας, χάριζε τα συναισθήματά του απλόχερα και με ανιδιοτέλεια. Παρά τα όσα είχε περάσει από άσπονδους φίλους και πολιτικούς αντιπάλους, δεν κρατούσε μέσα του κακία για κανέναν. Υπερασπιζόταν πάντα τους αδυνάτους με όλες του τις δυνάμεις και με οποιοδήποτε κόστος. Αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζει ο κόσμος, γι’ αυτό και οι εκδηλώσεις αγάπης στο πρόσωπό του ήταν συγκλονιστικές, παρά το γεγονός ότι είχε αποτραβηχτεί από την ενεργό πολιτική δράση εδώ και πολλά χρόνια.
Στο δρόμο ο ανώνυμος κόσμος, έσπευδε να του σφίξει το χέρι και να τον συγχαρεί για τη στάση του, το ήθος του και τις πολιτικές του απόψεις. Πολλοί τον καλούσαν να αναλάβει ξανά πολιτική δράση, γιατί στο πρόσωπό του έβλεπαν την ελπίδα.
Άπλωνε ένα πέπλο προστασίας σε όλους τους δικούς του ανθρώπους, φίλους και συγγενείς κι όλοι γύρω του ένιωθαν ασφαλείς.
Οι συζητήσεις μαζί του, ήταν μάθημα πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Είχε μια πολιτική αντίληψη τέτοια, που μπορούσε να αναλύει τα γεγονότα σε βάθος όσο κανείς άλλος.
Διορατικός, οξυδερκής και ορθολογιστής. Οραματιστής και πραγματικός δημοκράτης. Δεν του άρεσαν οι σχέσεις με τους ολιγάρχες και με τους μιντιάρχες και γενικά με την πλουτοκρατία, ιδιαίτερα εκείνη που ξιπάζονταν δημόσια. Αυτό τουλάχιστον το απέδειξε πολλές φορές στον μακρύ πολιτικό του βίο. Κάποια στιγμή θα αναφέρω και ορισμένες σημαντικές στιγμές που έζησα μαζί του, όπου απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη δελεαστικές πολιτικές προτάσεις που του έγιναν, από πολύ μεγάλους οικονομικούς παράγοντες του τόπου.
Δεν παζάρευε ποτέ την τιμή του και τις δημοκρατικές του απόψεις.
Στη δικηγορία, την οποία ασκούσε πάνω απ’ όλα με ήθος και ιδιαίτερο πάθος, όλοι έχουν να πουν ότι οι αγορεύσεις του ήταν ένα μάθημα για δικαστές και δικηγόρους και έλεγαν ότι θα έπρεπε να διδάσκονται στο πανεπιστήμιο.
Ο θάνατός του είναι μια μεγάλη απώλεια για τον τόπο. Ποιούσε ήθος σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, με πολιτικό λόγο πάντα στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού, χωρίς υστερίες, κορώνες εντυπωσιασμού και προσβολές. Με μεστό πολιτικό λόγο, ο οποίος πλημμύριζε από επιχειρήματα και δεν άφηνε περιθώριο, ακόμη και στους πιο ακραίους χαρακτήρες να τον αμφισβητήσουν.
Γνωρίζω καλά ότι περισσότερο απ’ όλους θα λείψει στην οικογένειά του. Στα δυο υπέροχα παιδιά του. Στα αγαπημένα του εγγόνια και στη λατρεμένη του Ρένα, που του στάθηκε βράχος ακλόνητος σε όλο το βίο τους, από τα νεανικά τους χρόνια που είναι μαζί. Μα εξίσου σημαντική είναι η απώλεια και για μας τους υπόλοιπους, που είχαμε την τιμή να μας βάλει στο στενό του κύκλο.
Άφησε όμως ανεξίτηλο το στίγμα του και είναι βέβαιο πως δεν θα ξεχαστεί ποτέ και θα τον μνημονεύουμε πάντα. Θα έρχεται στο νου μας σαν πατρική φιγούρα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Θα ζει για πάντα στην καρδιά και το νου μας.
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου φίλε και κουμπάρε.
