anastopoulos@politispress.gr
Καθημερινά, και σε όλη τη διαδρομή της πολιτικής ιστορίας, βλέπουμε πολιτικούς και αναλυτές να επικαλούνται το διεθνές δίκαιο προς υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας τους.
Το διεθνές σύστημα, είναι άναρχο και άρα, απουσιάζει μια ανώτατη διεθνής αρχή, η οποία να τιμωρεί ή να επιβραβεύει τα κράτη αναλόγως με το βαθμό «νομιμοφροσύνης» τους.
Από το 1990, ο John J. Mearsheimer, πατέρας της θεωρίας του επιθετικού ρεαλισμού, είχε προβλέψει σε δημοσίευμα το 1990 με τίτλο “Back to the Future: Instability in Europe After the Cold War, International Security, 1990”, πως το τέλος του Ψυχρού πολέμου θα μετέτρεπε την Ευρωπαϊκή ήπειρο σε θέατρο συγκρούσεων ως αποτέλεσμα της απόσυρσης των δύο υπερδυνάμεων.
Η κλασική υπόμνηση του Θουκυδίδη ότι «ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του», θα είναι ένας παράγοντας που οι συνιστώσες του θα τείνουν στην επαναφορά της ισορροπίας. Βεβαίως ο Θουκυδίδης είχε πει επίσης ότι «το Δίκαιο ο αδύναμος το επικαλείται και ο ισχυρός το επιβάλλει».
Σύμφωνα με τον Μερσχάιμερ, η ειρήνη στην Ευρώπη από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αποτέλεσμα τριών παραγόντων:
α) Του διπολικού χαρακτήρα του διεθνούς συστήματος,
β) Της ισορροπίας ισχύος ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις, και
γ) της ύπαρξης πυρηνικών όπλων.
Οι προβλέψεις του Μερσχάιμερ για την μετατροπή της Ευρωπαϊκής ηπείρου σε θέατρο πολέμου δεν επαληθεύθηκαν. Τουναντίον, η πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των δημοκρατιών στην ήπειρο μείωσε δραματικά την πιθανότητα πολεμικών συγκρούσεων.
Η ευαισθησία των δυτικών λαών και ο ψεύτικος ανθρωπισμός που διαλαλούν, δείχνοντας ένα τεράστιο ανθρωπισμό είναι κάτι που μας συγκινεί. Θα έπρεπε να είχαν είχαν μεριμνήσει για κατάργηση όλων των πολέμων, με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Υποκριτές και Φαρισαίοι σε όλο τους το μεγαλείο. Δεξιοτέχνες της προπαγάνδας που έχουν στο πλευρό τους τα μεγάλα ΜΜΕ και διαλαλούν κυρώσεις προς τη Ρωσία.
Φωνές αγανάκτησης από παντού χωρίς να θυμούνται τι έχει συμβεί στην κατεχόμενη Κύπρο. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις τους τότε; Και ποιο το αποτέλεσμα της δήθεν πίεσης προς την Τουρκία;
Τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια κατακεραυνώνουν τον Πούτιν και δεν μιλάνε για την κατάσταση που εδώ και πολλά χρόνια ταλανίζει τον Κυπριακό λαό.
Η Ρωσία αναφέρεται παντού ως φονιάς και δολοφόνος και δε μας λένε τι συνέβαινε τα τελευταία χρόνια.
ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εμφανίζονται ως σωτήρες και ξεχνάμε τα αποικιοκρατικά κράτη της Δύσης που είναι υπεύθυνα για τους απανταχού πολέμους.
Ξεχνάμε το Βιετνάμ το 1965, τη Λιβύη το 1983, το 1987 και το 2015, το Λίβανο το 1983, τη Σομαλία το 1989, τη Γιουγκοσλαβία το 1999, το Αφγανιστάν το 2001, το Ιράκ το 2003 ή τη Συρία το 2014.
Τα συμφέροντα των δυτικών και τη διαμάχη τους με τη Ρωσία, την πλήρωσε η Ουκρανία. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, αργά το κατάλαβε και δήλωσε: “Οι δυτικοί μας άφησαν μόνους μας”. Δυστυχώς για την Ουκρανία, δεν είναι πολιτικός ο άνθρωπος και δεν κατάλαβε την παγίδα που του έστησαν.
Ήδη από το 2014 ο Μερσχάιμερ είχε προειδοποιήσει, πως η Ουκρανική κρίση είναι αποτέλεσμα της εξάπλωσης του ΝΑΤΟ και της προσπάθειας περιχαράκωσης της Ρωσίας από την Δύση.
Επιπλέον, προειδοποίησε πως αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εγκατέλειπαν τα φιλόδοξα σχέδια τους και δεν επικεντρώνονταν στην δημιουργία μιας ισχυρής και ουδέτερης Ουκρανίας, τότε η Ρωσία θα κλιμάκωνε τις επιθετικές της ενέργειες, όπως και έγινε.
Διαβάστε επίσης:
ΕΟΦ: Ανάκληση φαρμακευτικού προϊόντος και συμπληρώματος διατροφής
