simon.lepto@gmail.com
Με κομμένη την ανάσα, όλοι οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι, παρακολουθούσαμε τα τελευταία λεπτά της χθεσινής δραματικής αναμέτρησης του αγώνα μεταξύ Γερμανίας-Ιαπωνίας στο παγκόσμιο κύπελλο του Κατάρ ‘22.
Όλοι οι φίλαθλοι,( εκτός των Γερμανών ), πανηγύρισαν την απρόσμενη μεγάλη νίκη των Γιαπωνέζων και πλέον, μετά και την νίκη βόμβα των Σαουδάραβων επί της Αργεντινής, όλοι μας ανυπομονούμε να δούμε και άλλες εκπλήξεις και γιατί όχι στο τέλος να πανηγυρίσουμε έναν απρόσμενο, “πρωτάρη”, παγκόσμιο κυπελλούχο.
Εγώ όμως, αγαπητοί μου φίλοι, δεν θα σταθώ στην μεγαλειώδη νίκη των ποδοσφαιρικών νάνων εναντίον των γιγάντων που έφερε τα πάνω κάτω στον Ε’ όμιλο και απειλεί έναν από τους δύο παγκόσμιους πρωταθλητές με αποκλεισμό.
Αλλά θα αναφερθώ στο Μάθημα Πολιτισμού που έδωσαν οι πραγματικοί Γιαπωνέζοι φίλαθλοι στους κάφρους ανά τον κόσμο ποδοσφαιροβάνδαλους που η πολιτιστική τους αγραμματοσύνη τους μετατρέπει σε βάρβαρους καταστροφείς, που με πρόσχημα την ήττα ή και την νίκη της ομάδας τους τα κάνουν γυαλιά καρφιά.
Οι Φίλαθλοι, λοιπόν, από την χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, μετά την τόσο σπουδαία νίκη τους επί της πανίσχυρης Γερμανίας, αντί να τα κάνουν όλα λίμπα, όπως ποδοσφαιρικά είθισται, έμειναν στις κερκίδες και τις καθάρισαν μαζεύοντας όλα τα σκουπίδια και παρέδωσαν το γήπεδο στους υπευθύνους πεντακάθαρο.
Είπε κανείς κουβέντα;
Δεν άκουσα χίλια μπράβο!
Κάπως έτσι διαπαιδαγωγούν και προοδεύουν οι άνθρωποι που έχουν κάποιον πολιτισμό. Τον σέβονται. Τον υπερασπίζονται. Τον προστατεύουν. Τον ενστερνίζονται. Δεν μιμούνται, δεν αντιγράφουν κάθε δυτικό βίτσιο και να το κάνουν τρόπο ζωής τους.
Εμείς το “μπλακ φραϊντέι” μας έλειπε.
Δέχονται επιρροές αλλά πριν τα υιοθετήσουν τα περνάνε από τον πολιτιστικό τους μύλο τα προσαρμόζουν και αν περάσουν τις εξετάσεις από το κληρονομικό τους κόσκινο τότε και μόνον τότε θα τα αγκαλιάσουν και θα γίνουν μέρος της ζωής τους.
Εμείς, μπάτε σκύλοι αλέστε, από πού να πρώτο πιαστώ; Βρίσκομαι στην πατρίδα και παρακολουθώ τα παιχνίδια από το ελληνικό κανάλι που μεταδίδει τους αγώνες και απορώ και εξίσταμαι. Και θυμάμαι τον ανεπανάληπτο Παπαγιανόπουλο στο αμίμητο “Ουρανία το δίκαννο”. Εάν δεν είσαι αγγλομαθής σε κάθε φράση των παραμορφωμένων εκφωνητών, σχολιαστών, κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι τί είπε;
Λέει ο μέγας “δάσκαλος” της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, “παρακολουθείτε λάιβ, ή το μπίλντ απ της ομάδος”, και εκατοντάδες άλλα μαργαριτάρια από τους επικίνδυνους ψευτοδάσκαλους του σύγχρονου Ελλαδιστάν.
Τέτοια Γλωσσική Υποβάθμιση, αγαπητοί μου συνέλληνες, δεν γίνεται σε κανένα μα κανένα μέρος του κόσμου. Υποσκάπτει και τραυματίζει την γλωσσική μας κληρονομιά. Κινδυνεύει η ίδια μας η γλώσσα.
Όλες οι διαφημίσεις σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις “αγγλοελληνικούς”, τέτοια ξιπασιά, ήμαρτον. Ακόμη και στις ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης, ο ένας συναγωνίζεται τον άλλον το ποιος θα πει την αγγλικατούρα του. Αίσχος παλιοξεφτίλες. Πρέπει να ντρέπεστε για την κατάντια και τον διασυρμό της γλώσσας μας.
Δεν υπάρχει κάποιος δεκανέας υπερασπιστής της καταπατημένης μας γλώσσας να ρίξει κάποιες καμπάνες μήπως και συνετιστούν οι παραβάτες.
Δεν είμαστε εναντίον της εκμάθησης μιας γλώσσας, αλλά είμαστε ενάντιοι της υποβάθμισης της γλώσσας μας.
Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Πρέπει να αντιδράσουμε και να σταματήσουμε αυτήν την κατρακύλα της γλώσσας μας, εάν θέλουμε να σώσουμε την Ελλάδα μας που βάλλεται από παντού.
Εάν χαθεί η Γλώσσα Χαθήκαμε.
Έτσι, κάπως δεν χάθηκε και το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το 2004 ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Κάθε ελληνική ομάδα είχε Έλληνες παίχτες που φυσικά τροφοδοτούσαν και την Εθνική και είχαμε ένα αξιόμαχο σύνολο.
Οι ηττημένοι Πορτογάλοι στον τελικό του 2004 που οι ομάδες τους συνέχισαν την παραγωγή και προώθηση των δικών τους παιχτών και όχι μόνον των λεγεωνάριων όπως εμείς, όχι μόνον κέρδισαν το ευρωπαϊκό κύπελλο αλλά συγκαταλέγονται και μέσα στις τρεις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου και τροφοδοτούν τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες με παιχταράδες αξίας.
Εμείς, έβλεπα τις προάλλες ελληνικό πρωτάθλημα, Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός. Αγωνίζονταν δύο Έλληνες στην μία ομάδα και κανένας Έλληνας στην άλλη. Σε άλλο παιχνίδι της ΑΕΚ της Αγίας Σοφίας, ούτε δείγμα Έλληνας. Σε κάποιο άλλο παιχνίδι ΠΑΟΚ – ΑΡΗΣ “μαύρισε” το μάτι μου να δω κάποιον με ελληνική υπηκοότητα, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα.
Αν με αυτήν την πολιτική της ξενομανίας διεκδικούσαμε πρωτεία στην Ευρώπη και τον κόσμο να πω χαλάλι. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά που είμαστε τελευταίοι στον ζουρνά, πως να το καταπιούμε το πικρό φαρμάκι;
Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι σε όλα τα σοβαρά. Αλλά πρώτοι στην βαρβαρική ξενομανία.
Και να που θα το ξεχνούσα παραλίγο. Πρώτοι στον πολιτικά σωστό λόγο και οι πολύ προοδευτικοί εκφωνητές, δεν λησμόνησαν να αναφερθούν παρατεταμένα στα χρώματα του ουράνιου τόξου που η Φίφα δεν επέτρεψε τους αρχηγούς των ομάδων να κοσμήσουν τα περιβραχιόνια τους.
Η ποδοσφαιρική πενία σε όλο της το μεγαλείο.
Τα πολιτικά δεν έχουν θέση στον αθλητισμό.
Αλλά για την βαρβαρότητα που το επισκιάζει, ούτε κουβέντα.
Τα πουστροβραχιόνια να προστατέψουμε με κάθε κόστος. Μη και στεναχωρήσουμε τις λούγκρες.
Εμείς όμως πιστοί στο αθλητικό ιδεώδες, προτείνουμε απερίφραστα.
Σεβασμός στους Ιάπωνες φιλάθλους που μας δίδαξαν πολιτισμικό ήθος.
Υποκλινόμαστε.
