simon.lepto@gmail.com
Επιτακτική ανάγκη, αγαπητοί μου συμπατριώτες, ειδικά αυτήν την ξέχωρη ημέρα που μας διαπερνάει ένας άνεμος εθνικής υπερηφάνειας και πατριωτικής έξαρσης να κάνουμε και έναν απολογισμό και να θέσουμε κάποια ερωτήματα που πηγάζουν απευθείας από το υψηλότερο ορόσημο της νεότερης ιστορίας μας και να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.
Βέβαια θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στο σημερινό ελλαδικό κρατίδιο, που καλείται από την ιστορία να γιορτάσει το Έπος του 1940, υπάρχουν τριών ειδών υπήκοοι.
Οι Έλληνες γηγενείς, (εμείς της μέσης ηλικίας και του Ανδρέα τα περήφανα γηρατειά!, που οι μετα-Ανδρεϊκοί λοιδορούν εσαεί), που ευτυχώς αποτελούμε προς το παρόν την πλειοψηφία.
Οι Γιούρο-έλληνες (το μεταλλαγμένο εισαγωγικό προϊόν, που σκοπό έχει να μετουσιώσει πλήρως τα νεοελληνόπουλα).
Και οι λάθρο-έποικοι, (αυτό δεν χρειάζεται καμία ερμηνεία, σημεία και τέρατα των καιρών).
Επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε κάποιες μοναδικές πρωτιές που το Ελλαδικό κράτος έχει αποκομίσει από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και που πολύ εσκεμμένα και που γενούν πολλά ερωτηματικά, μας έχουν αποκρύψει οι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων και των δωσίλογων που μέχρι και σήμερα διοικούν αυτό το κρατιδιάκι, που όμως ηρωϊκά πεισματικά, αρνείται να υποταχτεί και να πολτοποιηθεί στο καζάνι της παγκοσμιοποίησης.
Πρώτη πρωτιά: Είμαστε το μοναδικό Ευρωπαϊκό κράτος που δεν τιμώρησε τους δωσίλογους και τους γερμανοτσολιάδες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί.
Μας απονέμω το χρυσό μετάλλιο της εσχάτης προδοσίας.
Δεύτερη πρωτιά: Είμαστε η μοναδική χώρα που πολέμησε εναντίον του άξονα, που δεν απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Μας απονέμω το χρυσό μετάλλιο της ύψιστης ανδρείας.
Είμαστε οι μοναδικοί που εορτάζουμε την έναρξη, (28η Οκτωβρίου 1940), του πολέμου και όχι την λήξη, που είναι η 2α Σεπτεμβρίου του 1945.
Είναι προφανές ότι για την Ελλαδίτσα μας οι εχθροπραξίες άλλαξαν μέτωπα και στόχους, αλλά δεν σίγησαν.
Εδώ βέβαια θα πρέπει οι ιστορικοί να μας εξηγήσουν επιτέλους ορθά και ειλικρινά, ποιοι και γιατί μας αιματοκύλησαν σε έναν αδελφοκτόνο σπαραγμό που κράτησε σε διάρκεια όσο και ο β’ παγκόσμιος πόλεμος και ο εμφύλιος αυτός αλληλοσπαραγμός μας ταλανίζει και μας διαιρεί έως και σήμερα.
Ακόμη και όταν ήρθε η πολυπόθητη παύση, ήταν μια φαινομενική και επιφανειακή πράξη που δεν μας άφησε ούτε μια στιγμή να γευτούμε το φρούτο της ειρήνης που τόσο ανάγκη είχε ο τόπος.
Η Μακρόνησος και η Γυάρος.
Η μαύρη ξενιτιά.
Ήταν απόρροια και αποτέλεσμα του εμφύλιου σπαραγμού.
Ο ανένδοτος αγώνας του Γέρου της Δημοκρατίας ήταν η συνέχεια αυτής της διαπάλης.
Και φυσικά αυτή η συγκυβέρνηση όλων αυτών των ετερόκλητων πολιτικών της ευκαιρίας που ήθελαν την καρέκλα που πρόσφερε οικειοθελώς η μάνα του Κωκό, έφεραν την δικτατορία και τα συνακόλουθα του.
Και ήρθε η πολυπόθητη μεταπολίτευση.
Και προσγειωθήκαμε ανώμαλα.
Σε ένα ανώριμο πολιτικά κράτος.
Με έναν λαό που πρώτη φορά αντίκρυζε την ιδέα της ελευθερίας και που μόνον που ήταν ελεύθερο να κάνει ότι του καπνίσει, δυστυχώς έκανε του γαϊδουριού του πισινού τα καμώματα. Από τα αποβράσματα του ναζισμού έπεσε για τα καλά στους μεγαλοαπατεώνες της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Δηλαδή από το ένα στρατόπεδο της δεξιάς του εμφυλίου πήδηξε στο άλλο στρατόπεδο της αριστεράς και τα αποτελέσματα γνωστά.
Εκείνοι ζήσαν καλά.
Αυτοί ζούνε καλύτερα.
Και ο λαός υποφέρει.
Και η Ελλάδα μας αγκομαχεί.
Και μεις κουβαλώντας ενδόμυχα το σαράκι της δεξιάς ή της αριστεράς, αλληλοσπαραζόμαστε σαν τα τσακάλια για ένα κομμάτι ψοφίμι.
Για μια θέση στο δημόσιο.
Για μια ακρόαση στο κομματόσκυλο της περιφέρειας μας.
Ενάντια για όλα αυτά που πολέμησαν οι προπάπποι μας στις χιονισμένες κορυφές στα μέτωπα της Αλβανίας και του Ρούπελ.
Για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα.
Για ένα έθνος υπερήφανο και δημοκρατικό.
Και μια και μιλάμε συνεχώς για Ευρώπη και Ευρωπαϊκά κεκτημένα και όλες αυτές τις παρλαπίπες να θυμίσουμε σε όλους τους Ευρωλάγνους, ποιοι ήταν οι ιδρυτές της περίφημης ΕΟΚ.
18 Απριλίου 1951 υπογράφεται η συνθήκη του άνθρακα και του χάλυβα.
Οι χώρες που συμμετέχουν σε αυτήν την κοινοπραξία είναι η Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο.
Εμπνευστές και πρωτεργάτες της συμφωνίας αυτής οι εγκέφαλοι της ναζιστικής Γερμανίας που έπιασαν νευραλγικά πόστα στην αναδυόμενη μεταναζιστική και διαιρεμένη Γερμανία.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν οι Αμερικανοί μπήκαν στην κατεστραμμένη και ηττημένη Γερμανία φυγάδεψαν πάνω από 20 χιλιάδες Γερμανούς πολίτες επιστήμονες και καθηγητές, τα πιο δυνατά μυαλά της ναζιστικής χιτλερικής Γερμανίας.
Αυτοί ήταν οι εμπνευστές και οι πρωτεργάτες και της κοινωνίας των Εθνών και του ΝΑΤΟ και της μετέπειτα ΕΟΚ.
Όταν, αγαπητοί μου συνέλληνες, αύριο πάμε όλοι σύσσωμοι να συνεορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε την μεγαλύτερη και ενδοξότερη στιγμή της νεότερης ιστορίας μας, ας ξαναφέρουμε στην θύμηση μας τους ατρόμητους ήρωες του μεγάλου έπους του ’40 και ας τους τιμήσουμε όπως τους αρμόζει.
Ένα κεράκι στην παντοτινή τους μνήμη δεν είναι αρκετό.
Μια ειλικρινή συγνώμη να ζητήσουμε για την δειλία μας και την μικροψυχία μας είναι το λιγότερο και ας τους υποσχεθούμε πως η αυτοθυσία τους θα είναι ο οδηγός μας και δεν θα επιτρέψουμε τα απομεινάρια του ναζισμού να μας υποτάξουν και να κερδίσουν έναν πόλεμο που τον έχασαν στα πεδία των μαχών και προσπαθούν να τον κερδίσουν στα πεδία των χρηματαγορών.
Ζήτω το Ελληνικό Έθνος!
Ζήτω το Έπος του 1940!
