Σκινδαλμός 19: Στην προσεγμένη μελέτη «L’ arte contemporanea nell’ era digitale» [Η σύγχρονη τέχνη στην ψηφιακή εποχή], του Dario D’ Ambra, ο συγγραφέας σημειώνει:
«Η λέξη τέχνη μπορεί να αναφέρεται σε πολλά πράγματα: την μελέτη, την χρήση ή το προϊόν δημιουργικής ικανότητας ή την εμπειρία του κοινού από αυτήν. Οι τέχνες είναι μία συλλογή από κλάδους, που παράγουν έργα εμποτισμένα με προσωπική οπτική, και φορείς ενός μηνύματος, μίας διάθεσης ή ενός συμβολισμού, που ο θεατής πρέπει να ερμηνεύσει. Η τέχνη είναι κάτι που διεγείρει την ατομική σκέψη, τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις ή τις ιδέες μέσω των αισθήσεων» (σελ. 1). «Με την πάροδο των αιώνων, η έννοια της “τέχνης” και του “έργου” άλλαξε άρδην και, αν μέχρι τον δέκατο όγδοο αιώνα το κύριο ερώτημα ήταν να προσδιοριστούν τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά τής ομορφιάς, από τον δέκατο ένατο αιώνα, με την φωτογραφία και τον κινηματογράφο, ήταν το πρόβλημα της εύρεσης ενός ορισμού, που να χωράει και τα έργα που παράγονται με νέες τεχνολογίες. Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μία μετατόπιση των μελετών από το ίδιο το καλλιτεχνικό αντικείμενο, σε ο τι αυτό προκαλεί στον χρήστη του» (σελ. 4).
«Τα “νέα μέσα” έχουν ενεργήσει στην τέχνη σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις: η πρώτη, πιο θεωρητική, είναι αυτή των ορισμών. Η δεύτερη, πιο πρακτική, αποτελείται από τις νέες δυνατότητες έκφρασης που έδωσαν στους καλλιτέχνες. Αυτές οι αλλαγές προκλήθηκαν από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που τα παραδοσιακά μέσα δεν είχαν και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν, και που υπονόμευαν βαθιά το σύνολο των εννοιών στις οποίες βασιζόταν μέχρι τότε η τέχνη» (σελ. 5). «Ο υπολογιστής είναι, επομένως, ένα μαγικό καπέλο, από το οποίο μπορούν να βγουν τα πάντα, μία μηχανή που παράγει μεταγλώσσες, και ο πληθυντικός αριθμός δεν είναι τυχαίος: αντιμετωπίζοντας ένα μέσο με άπειρες δυνατότητες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο ένα υποσύνολο όλων όσων μάς προσφέρει. Αυτά τα υποσύνολα αποτελούνται, με την σειρά τους, από διάφορες τεχνικές, οι οποίες δεν συνδέονται με τυχαίο τρόπο, αλλά ακολουθούν συγκεκριμένες συμβάσεις. Ορισμένα στοιχεία θα είναι πάντα μαζί, άλλα θα είναι πάντα απομονωμένα, άλλα θα αποκλείουν το ένα το άλλο και ούτω καθεξής. Κατά συνέπεια, όχι μόνο η παραγωγική ικανότητα του υπολογιστή δεν θα αξιοποιηθεί ποτέ πλήρως, αλλά θα χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με ορισμένα ήδη κωδικοποιημένα πρότυπα» (σελ. 7).
«Τα νέα μέσα φαίνεται να συνδέονται με την πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα την δημιουργούν, καθώς διεγείρουν την αλληλεπίδραση και την παραγωγή νέου περιεχομένου. Όλα βασίζονται στο ίδιο τεχνολογικό υπόστρωμα και, ως εκ τούτου, συνδέονται μεταξύ τους και έχουν ισχυρή ικανότητα να ενσωματώνουν παραδοσιακά μέσα» (σελ. 10). «Ο ιστός και, γενικότερα, τα “νέα μέσα” έχουν αλλάξει την έννοια της τέχνης, απαλλάσσοντάς την από την “μίμηση”, δίνοντάς της άπειρες νέες δυνατότητες, μέχρι την δημιουργία μίας εναλλακτικής πραγματικότητας που προκύπτει από την σύγκλιση του εξωτερικού κόσμου με το “μέσον”» (σελ. 22).
Αρχική εικόνα ανάρτησης: «Wreathed in Flowers», λεπτομέρεια από έργο τού γράφοντος (Ψηφιακή Ζωγραφική. Συλλογή: «Antonia’s Exaltation». 2023).
Ακολουθούν πέντε έργα ψηφιακής ζωγραφικής του γράφοντος:
1. «Λαϊκή Παράδοση» (Αλεξανδρούπολη, 2017)
2. «Η Αλυσίδα τού Βήματος» (Αθήνα, 2019)
3. «Τομή σε Κορμό» (Έδεσσα, 2020)
4. «Ελατήριο-Εφαλτήριο» (Κατερίνη, 2020)
5. «Κρύσταλλος» (Θεσσαλονίκη, 2020)
(συνεχίζεται…)
