ΛΑΪΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ – Ανακοίνωση
info@politispress.gr
Αναμένοντας την Ειδική Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 24–25 Σεπτεμβρίου 2020 για μέτρα που θα επιβληθούν κατά της Τουρκίας, η Ελληνική διπλωματική αποστολή, οφείλει να επισημάνει τα άρθρα από την Συνθήκη της Λωζάνης, που παραβιάζονται ασύστολα από τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Αρχικά, η ανεξήγητη μέχρι τώρα στάση της Γαλλικής και Ιταλικής Κυβέρνησης, μας κάνει να αναζητούμε τους λόγους, που ως συνυπογράφουσες Χώρες, στην Συνθήκη αυτή, δεν έχουν ακόμα παρέμβει κατά των όσων διαπράττει το Τουρκικό Κράτος, εις βάρος της Ελλάδας, της Κύπρου, της Συρίας, Ιράκ, Λιβύης και των μειονοτήτων.
ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ
Ι. ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣΑ ΤΗΝ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1923
Η ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, Η ΓΑΛΛΙΑ, Η ΙΤΑΛΙΑ, Η ΙΑΠΩΝΙΑ, Η ΕΛΛΑΣ, Η ΡΟΥΜΑΝΙΑ, ΤΟ ΣΕΡΒΟ-ΚΡΟΑΤΟ-ΣΛΟΒΕΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ αφ’ ενός ΚΑΙ Η ΤΟYΡΚΙΑ αφ’ ετέρου
Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποτυπώσει χάρτες, με τους οποίους θέλει να δημιουργήσει σύγχυση και τετελεσμένα στον Έβρο, αυτοακυρώνωνται από το Άρθρο 4 της Συνθήκης, όπου αναφέρει, ότι σε περίπτωση διαφοράς μεταξύ γραπτού κειμένου και χάρτου, ισχύει το γραπτό κείμενο.
Άρθρον 4.
Τα υπό της παρούσης Συνθήκης διαγραφόμενα σύνορα είναι κεχαραγμένα επί των συνημμένων τη παρούση Συνθήκη χαρτών υπό κλίμακα 1/1.000.000.
Εν περιπτώσει διαφοράς μεταξύ του κειμένου και του χάρτου, θέλει ισχύει το κείμενον.
Η άστοχη, ανώφελη και ανασφαλής, τυχόν διαπραγμάτευση, που επιδιώκει η σημερινή Κυβέρνηση με την Τουρκία, έχει ήδη διευθετηθεί από το Άρθρο 12 της Συνθήκης, όπου αναφέρει ότι στην Τουρκική κυριαρχία, ανήκουν νησιά, που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων από την Ασιατική ακτή.
Άρθρον 12.
Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του
Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
Η συστηματική και προκλητική παραβίαση του Ελληνικού εναέριου χώρου, από Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ ρητά απαγορεύεται από το Άρθρο 13 της Συνθήκης, εν τούτοις καταστρατηγείται καθημερινά, από την Τουρκική πολεμική αεροπορία.
Άρθρον 13.
Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα
ακόλουθα μέτρα:
1. Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τίνος έργου.
2. θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.
Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν
υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην.
Με το Άρθρο 15 της Συνθήκης, η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας, παντός δικαιώματος και τίτλου των νήσων της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, καθώς και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου.
Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της
Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2).
Στη συνέχεια η ηττημένη στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, Ιταλία, συνομολόγησε στο Παρίσι, την 10η Φεβρουαρίου 1947, με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, ότι εκχωρεί στην Ελλάδα σε πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου, ως και τις παρακείμενες νησίδες, όπως αναγράφεται στο Άρθρο 14 της Σχετικής Συνθήκης και αναφέρεται επίσης και στην Ιταλοτουρκική Συνθήκη της 4ης Ιανουαρίου 1932 που επικυρώθηκε στην Ρώμη, από την Βασιλική Κυβέρνηση της Ιταλίας, εκπροσωπούμενη από την Αυτής Εξοχότητα τον Βαρόνο Πομπέο Αλοίζι και την Κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας, εκπροσωπούμενη από την Αυτής Εξοχότητα, τον Δόκτορα Κύριο Τεβφίκ Ρουστού Μπέη, Υπουργό των Εξωτερικών, βουλευτή Σμύρνης.
Τμήμα V. Ελλάς Ειδικοί Όροι Άρθρον 14. 1. Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακείμενας νησίδας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα Άρθρα 20 και 21 της Συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία αναγνωρίζει προσάρτηση της Κύπρου στην Μεγάλη Βρετανία από την 5η Νοεμβρίου 1914. Οι εγκατεστημένοι, Τούρκοι πολίτες στην Κύπρο, χάνουν την Τουρκική ιθαγένεια, βάσει της Συνθήκης, αποκτώντας την Βρετανική, ενώ σε άλλη περίπτωση, επί δύο έτη από την έναρξη της ισχύος της προαναφερθείσας Συνθήκης, τους παρέχεται δικαίωμα επιλογής να εγκαταλείψουν την Κύπρο, εντός 12 μηνών, από την ημέρα της επιλογής τους. Οι εναπομείναντες Τούρκοι στην Κύπρο, λέγονται Κύπριοι πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα και δεν έχουν Τουρκική ιθαγένεια.
Άρθρον 20.
Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914.
Άρθρον 21.
Οι τούρκοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την 5ην Νοεμβρίου 1914, θα αποκτήσωσιν, εφ’ οις όροις προβλέπει ο εγχώριος
νόμος, την βρεττανικήν ιθαγένειαν, απο-βάλλοντες ως εκ τούτου την τουρκικήν. θα δύνανται, εν τούτοις, επί δύο έτη από της ενάρξεως
της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, να ασκήσωσι δικαίωμα επιλογής υπέρ της τουρκικής ιθαγενείας· εν τοιαύτη περιπτώσει, δέον να
εγκαταλείψωσι την Κύπρον εντός δώδεκα μηνών, αφ’ ης ημέρας ασκήσωσι το δικαίωμα της επιλογής.
Ωσαύτως αποβάλλουσι την τουρκικήν ιθαγένειαν, οι τούρκοι υπήκοοι, οι εγκατεστημένοι εv τη νήσω Κύπρω κατά την έναρξιν της ισχύος
της παρούσης Συνθήκης, οίτινες κατά την εποχήν αυτήν έχουσιν αποκτήσει ή πρόκειται να αποκτήσωσι την βρεττανικήν ιθαγένειαν,
συνεπεία αιτήσεως υποβληθέσης κατά τας διατάξεις της εγχωρίου νομοθεσίας.
Εννοείται ότι η Κυβέρνησις της Κύπρου θα δύναται να αρνηθή την βρεττανικήν ιθαγένειαν εις τους αποκτήσαντος, άνευ της αδείας της
Τουρκικής Κυβερνήσεως, πάσαν άλλην ιθαγένειαν εκτός της τουρκικής.
Η αθόρυβη, παράνομη μετατροπή σε Τζαμί της Αγίας του Θεού Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, της Αγίας του Θεού Σοφίας Τραπεζούντας, προστάτιδα του Ποντιακού Ελληνισμού και η Εκκλησία της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Άρθρου 42, εδ.3 της
Συνθήκης της Λωζάνης, όπου ρητά αναφέρεται, ότι η Τουρκική Κυβέρνηση, υποχρεούται να παρέχει, κάθε προστασία στις Εκκλησίες, Συναγωγές, Νεκροταφεία και λοιπά Θρησκευτικά Καθιδρύματα των μειονοτήτων.
Άρθρον 42.
Η Τουρκική Κυβέρνησις υποχρεούται να παρέχη πάσαν προστασίαν εις τας εκκλησίας, συναγωγάς, νεκροταφεία και λοιπά θρησκευτικά
καθιδρύματα των ειρημένων μειονοτήτων. Εις τα ευαγή καθιδρύματα ως και τα θρησκευτικά και φιλανθρωπικά καταστήματα των αυτών
μειονοτήτων, των ήδη ευρισκομένων εν Τουρκία, θα παρέχηται πάσα ευκολία και άδεια, η δε Τουρκική Κυβέρνησις, προκειμένου περί
ιδρύσεως νέων θρησκευτικών και φιλανθρωπικών καθιδρυμάτων, ουδεμίαν θέλει αρνηθή εκ των αναγκαίων ευκολιών, αίτινες έχουσιν
εξασφαλισθή εις τα λοιπά ιδιωτικά καθιδρύματα ομοίας φύσεως.
Όλα τα παραπάνω, επιτάσσουν στην σημερινή Κυβέρνηση, να απαιτήσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας στην Ειδική Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την 24-25 Σεπτεμβρίου 2020 και να αιτιολογήσει την εντολή ”ΒΥΘΙΣΤΕ ΤΟ” σε περίπτωση, που η Τουρκία παραβιάσει Ελληνικό εναέριο ή θαλάσσιο χώρο.
Awaiting the EU Special Summit on 24-25 September 2020 for measures to be imposed against
Turkey, the Greek diplomatic mission owes to point out the articles of the Lausanne Treaty that are
unabashedly violated by the President of Turkey Recep Tayyip Erdogan.
Initially, the hitherto unexplained attitude of the French and Italian Government, makes us look
for the reasons that, as co-signatory Countries, in this Treaty, they have not yet intervened against
what the Turkish State is committing, to the detriment of Greece, Cyprus, Syria, Iraq, Libya and
minorities.
TREATY OF LAUSANNE
(24 July 1923)
The British Empire, France, Italy, Japan, Greece, Roumania and the Serb-Croat-Slovene State of the one part, and Turkey of the other part; Being united in the desire to bring
to a final close the state of war which has existed in the East since 1914, Being anxious to re-establish the relations of friendship and commerce which are essential to the mutual
well-being of their respective peoples, And considering that these relations must be based on respect for the independence and sovereignty of States, Have decided to
conclude a Treaty for this purpose, and have appointed as their Plenipotentiaries:
Turkey’s efforts to map out, with which it wants to create confusion and fait accomplice in Evros,
are self-cancelled by Article 4 of the Treaty, which states that in case of a difference between
written text and map, the written text applies.
A R T I C L E 4 .
The frontiers described by the present Treaty are traced on the one-in-a-million maps attached to the present Treaty. In case of divergence
between the text and the map, the text will prevail. [See Introduction.]
The failed, useless and insecure, any negotiation sought by the current Government with Turkey,
has already been settled by Article 12 of the Treaty, which states that Turkish sovereignty includes
islands less than three miles of the Asian coast.
A R T I C L E 1 2 .
The decision taken on the 13th February 1914, by the Conference of London, in virtue of Articles 5 of the Treaty of London of the 17th-30th May, 1913, and 15 of the Treaty of
Athens of the 1st-14th November, 1913, which decision was communicated to the Greek Government on the 13th February 1914, regarding the sovereignty of Greece over the
islands of the Eastern Mediterranean, other than the islands of Imbros, Tenedos and Rabbit Islands, particularly the islands of Lemnos, Samothrace, Mytilene, Chios, Samos
and Nikaria, is confirmed, subject to the provisions of the present Treaty respecting the islands placed under the sovereignty of Italy which form the subject of Article 15.
Except where a provision to the contrary is contained in the present Treaty, the islands situated at less than three miles from the
Asiatic coast remain under Turkish sovereignty.
The systematic and provocative violation of Greek airspace, by Turkish fighter jets, while explicitly
prohibited by Article 13 of the Treaty, it is daily circumvented by the Turskish Air Force.
A R T I C L E 1 3 .
With a view to ensuring the maintenance of peace, the Greek Government undertakes to observe the following restrictions in the islands of Mytilene, Chios, Samos and Nikaria:
(1) No naval base and no fortification will be established in the said islands.
(2) Greek military aircraft will be forbidden to fly over the territory of the Anatolian coast. Reciprocally, the Turkish Government will forbid their military aircraft to fly over
the said islands.
(3)The Greek military forces in the said islands will be limited to the normal contingent called up for military service, which can be
trained on the spot, as well as to a force of gendarmerie and police in proportion to the force of gendarmerie and police existing in the
whole of the Greek territory.
Under Article 15 of the Treaty, Turkey relinquished all rights and titles of Italy, to the island of
Astypalaia, Rhodos, Karpathos, Kassos, Tilos, Nisyros, Kalymnos, Leros, Patmos, Lipsous, Symi
and Kos, as well as the islands dependent on them, as well as the island of Kastellorizo.
A R T I C L E 1 5 .
Turkey renounces in favour of Italy all rights and title over the following islands: Stampalia (Astrapalia), Rhodes (Rhodos), Calki
(Kharki), Scarpanto, Casos (Casso), Piscopis (Tilos), Misiros (Nisyros), Calimnos (Kalymnos), Leros, Patmos, Lipsos (Lipso), Simi
(Symi), and Cos (Kos), which are now occupied by Italy, and the islets dependent thereon, and also over the island of Castellorizzo.
Italy, defeated in World War II, then assembled in Paris on February 10th 1947, with the Paris
Peace Treaty, granting full sovereignty over the islands of the Dodecanese and the adjacent islands,
as referred to in Article 14, of the General Treaty and also referred to in the Turkish-Italian Treaty
of January 4th, 1932, ratified in Rome by the Royal Government of Italy, represented by His
Excellence, Baron Pompeo Aloisi and the Government of the Republic of Turkey, represented by
His Excellency Dr. Tevfik Rustu Bey, Minister of Foreign Affairs, Member of Parliament for
Smyrna.
Section V. Hellas Special Terms Article 14.1. Italy assigns to Greece the complete dominance of the islands of the Dodecanese listed
below namely: Astypalea, Rhodes, Halki, Karpathos, Kassos, Tilos, Nisyros, Kalymnos, Leros, Patmos, Lipsi, Symi, Kos and
Kastelorizo, as well as the adjacent islands.
Taking into account Article 20 and 21 of the Treaty of Lausanne, Turkey recognizes the annexation
of Cyprus to Great Britain from 5 of November 1914.The Turkish citizens settled in Cyprus, lose
their Turkish citizenship, based on the Treaty, acquiring the British, otherwise for two years after
the entry into force of the before-mentioned Treaty, they are given the right to leave Cyprus, within
twelve months from the day of their choice. The remaining Turks in Cyprus, are called Cypriot
citizens, Muslims in religion and do not have Turkish citizenship.
A R T I C L E 2 0 .
Turkey hereby recognises the annexation of Cyprus proclaimed by the British Government on the 5th November, 1914.
A R T I C L E 2 1 .
Turkish nationals ordinarily resident in Cyprus on the 5th November, 1914, will acquire British nationality subject to the conditions laid down in the local law, and will
thereupon lose their Turkish nationality. They will, however, have the right to opt for Turkish nationality within two years from the coming into force of the present Treaty,
provided that they leave Cyprus within twelve months after having so opted.
Turkish nationals ordinarily resident in Cyprus on the coming into force of the present Treaty who, at that date, have acquired or are in process of acquiring British nationality,
in consequence of a request made in accordance with the local law, will also thereupon lose their Turkish nationality.
It is understood that the Government of Cyprus will be entitled to refuse British nationality to inhabitants of the island who, being Turkish nationals, had formerly acquired
another nationality without the consent of the Turkish Government.
The silent, illegal conversion into a mosque of Saint Sophia of God in Constantinople, of the Saint
of God Sophia in Trabzon, protector of Pontian Hellenism and the Church of Chora in
Constantinople, is a clear violation of Article 42, (subp 3) of the Lausanne Treaty, which explicitly
states, that the Turkish Government is obliged to provide all protection to churches, synagogues,
cemeteries and other religious institutions of minorities.
A R T I C L E 4 2 .
The Turkish Government undertakes to take, as regards non-Moslem minorities, in so far as concerns their family law or personal status, measures permitting the settlement of
these questions in accordance with the customs of those minorities.
These measures will be elaborated by special Commissions composed of representatives of the Turkish Government and of representatives of each of the minorities concerned
in equal number. In case of divergence, the Turkish Government and the Council of the League of Nations will appoint in agreement an umpire chosen from amongst European
lawyers.
The Turkish Government undertakes to grant full protection to the churches, synagogues, cemeteries, and other religious establishments of the above-mentioned minorities. All
facilities and authorisation will be granted to the pious foundations, and to the religious and charitable institutions of the said minorities at present existing in Turkey, and the
Turkish Government will not refuse, for the formation of new religious and charitable institutions, any of the necessary facilities which are guaranteed to other private
institutions of that nature.
All of the above, urge the current Government, to demand a crackdown on Turkey at the EU Special
Summit on 24-25 September 2020 and to justify the ”SINK IT” order in case, Turkey violates
Greek air space or sea space.
