Το κράτος της Σερβίας βρίσκεται στην νοτιοανατολική Ευρώπη, το οποίο εκτείνεται στα κεντρικά Βαλκάνια. Είναι το ένα από τα δύο κράτη που απάρτιζαν την περίοδο 2003-2006 το ομοσπονδιακό κράτος Σερβία και Μαυροβούνιο, με πρωτεύουσα το Βελιγράδι, με επίσημη γλώσσα τη Σερβική και νόμισμα το δηνάριο.
Η Σερβία μπορεί να διαχωριστεί σε πέντε περιοχές και μια de facto ανεξάρτητη περιοχή: Βελιγράδι, Ποντουνάβλιε, Σουμαντίια, Ποντρίνιε, Βοιβοντίνα και το Κοσσυφοπέδιο όπου θεωρείται ως αυτόνομη περιοχή της Σερβίας από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά έχει αναγνωριστεί από πολλά Δυτικά Έθνη ως ανεξάρτητο κράτος. Η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Αλβανική, ωστόσο, στο βόρειο τμήμα, υπάρχουν περιοχές με Σερβικό πληθυσμό που παραμένουν συνδεδεμένοι με την Σερβία. Θεωρείτε δε ιερός τόπος, είναι όπως για εμάς η Πόλη, η Ακρόπολη και το Άγιο Όρος.
Οι σπουδαιότερες πόλεις είναι: Βελιγράδι, η πρωτεύουσα της Σερβίας. Κραγούγεβατς (Kragujevac, Σερβικά Κυριλλικά: Крагујевац) — Η πρώτη πρωτεύουσα της μοντέρνας Σερβίας, βιομηχανικό κέντρο και η 4η μεγαλύτερη πόλη στην Σερβία. Το Κραγουιεβατς βρίσκεται στης περιοχή Σουμαντίια, 120χλμ νότια του Βελιγραδίου. Από το Κραγουιεβατς περνάει ο μικρός ποταμός Λαπενίτσα. Κοντά στην πολή βρίσκεται η λίμνη Γκρουζάνσκο (Гружанско Језеро). Η πόλη έχει πανεπιστήμιο, και σημαντικά πολιτιστικά και ιατρικά κτίρια. Έχει πλούσια ιστορία και πολλά πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία. Κραλιέβο (Kraljevo, Σερβικά Κυριλλικά: Краљево) — Το Κραλιέβο είναι ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο της Σερβίας, βρίσκεται 170χλμ νότια του Βελιγραδίου. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Μοραβα και τον Ιμπαρ. Στα προάστια της πόλης βρίσκεται το μοναστήρι Ζίτσα (Жича) με πλούσια ιστορία, τα διάσημα ιαματικά λουτρά Ματαρούσκα (Mataruška spa, Матарушка бања), και λίγο πιο μακρία τα ιαματικά λουτρά Μπουτοβάτσκα. Νις (Niš, Σερβικά Κυριλλικά: Ниш) — Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Σερβία. Η Νις έχει πλούσια ιστορία και πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία. Η Νις έχει ένα μεγάλο πανεπιστήμιο. Το Νις είναι η γενέτειρα πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπου και βρίσκονται τα ερείπια του καλοκαιρινού του σπιτιού. Νόβι Δαντ (Novi Sad, Σερβικά Κυριλλικά: Нови Сад) — Πρωτεύουσα της Βοϊβοδίνας και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά το Βελιγράδι. Βρίσκεται 80χλμ βόρεια από το Βελιγράδι στον Δούναβη ποταμό. Είναι σημαντικό βιομηχανικό, πολιτιστικό και τουριστικό κέντρο, με πολλά πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία και μουσεία. Σημαντικές εκκλησίες, το κάστρο του Νόβι Σαντι, ένα ενδιαφέρον εθνικό πάρκο Φρούσκα Γκόρα (Fruska Gora), και πολλά μοναστήρια (πάνω απο 16, ονομάζεται Άγιο Όρος). Νότια της βρίσκεται η μικρή πόλη Σρέμτσκι Καρλόβτσι (Sremski Karlovci), η οποία έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος. Ποζάρεβατς (Požarevac, Σερβικά Κυριλλικά: Пожаревац) — Μια από τις παλαιότερες πόλεις της Σερβίας με μεγάλη ιστορική κληρονομιά. Ένα σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο, βρίσκεται 80χλμ ανατολικά του Βελιγραδίου. Κοντά βρίσκεται η μικρή πόλη Στάρι Κοσταλάτς (Stari Kostolac) με τον γνωστό αρχαιολογικό χώρο Βιμινάσιουμ (Viminacium). Στο Ποζαρεβατς είχε γεννηθεί ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς. Σουμπότιτσα (Subotica, Σερβικά Κυριλλικά: Суботица) — θεωρείται ως μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Σερβίας. Βρίσκεται στην βόρεια Σερβία και οι ομιλούμενες γλώσσες είναι τα Σερβικά και τα Ουγγρικά. Βρσατς (Vršac, Σερβικά Κυριλλικά: Вршац) — θεωρείται ως μια απο τις πιο όμορφες πόλεις της Σερβίας, βρίσκεται 80χλμ βορειοανατολικά του Βελιγραδίου, κοντά στην Ρουμανία.
Βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Κεντρικής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, το νότιο τμήμα της Πεδιάδας της Παννονίας και τα κεντρικά Βαλκάνια. Σε σχέση με τη μικρή έκτασή της είναι μια ποικιλόμορφη χώρα, που διακρίνεται από ένα μεταβατικό χαρακτήρα και βρίσκεται πάνω σε πολιτιστικά, γεωγραφικά, κλιματικά και άλλα σύνορα. Η Σερβία είναι μεσόγεια και συνορεύει με την Ουγγαρία στα βόρεια, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στα ανατολικά, τη Βόρεια Μακεδονία στα νότια, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Κροατία στα δυτικά και το Μαυροβούνιο στα νοτιοδυτικά. Διεκδικεί επίσης σύνορα με την Αλβανία μέσω της διαφιλονικούμενης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου. Η Σερβία αριθμεί περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους και η πρωτεύουσά της, το Βελιγράδι, κατατάσσεται μεταξύ των μεγαλύτερων πόλεων της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μετά τις Σλαβικές μεταναστεύσεις προς τα Βαλκάνια από τον 6ο αιώνα και μετά οι Σέρβοι ίδρυσαν αρκετά κράτη κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Το Βασίλειο της Σερβίας αναγνωρίστηκε από τη Ρώμη και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 1217
Η χώρα βρέθηκε σε διάφορα πολιτικά σχήματα μέχρι τους Γιουγκοσλαβικούς πολέμους της δεκαετίας του 1990. Έτσι η Σερβία σχημάτισε μια ένωση με το Μαυροβούνιο το 1992, που διαλύθηκε το 2006, όταν η Σερβία έγινε και πάλι ανεξάρτητη χώρα. Το 2008, το κοινοβούλιο του Κοσσυφοπεδίου, νότιας επαρχίας της Σερβίας με Αλβανική εθνοτική πλειοψηφία, διακήρυξε την ανεξαρτησία, με ανάμεικτες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα. Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Βαλκανικός Συνασπισμός νίκησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατέλαβε τα ευρωπαϊκά εδάφη της, γεγονός που επέτρεψε την εδαφική επέκταση στη Ράσκα και το Κοσσυφοπέδιο. Γρήγορα ακολούθησε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, όταν η Βουλγαρία στράφηκε κατά των πρώην συμμάχων της αλλά ηττήθηκε, με αποτέλεσμα τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Σε δύο χρόνια η Σερβία αύξησε την έκτασή της κατά 80% και τον πληθυσμό της κατά 50%, υπέστη όμως επίσης μεγάλες απώλειες τις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Το 1941, παρά τις προσπάθειες της Γιουγκοσλαβίας να παραμείνει ουδέτερη στον πόλεμο, οι δυνάμεις του Άξονα εισέβαλαν στη Γιουγκοσλαβία. Το έδαφος της σύγχρονης Σερβίας διαμοιράσθηκε μεταξύ της Ουγγαρίας, της Βουλγαρίας, του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας και της Ιταλίας (Μεγάλη Αλβανία και Μαυροβούνιο) Το 1989 ανήλθε στην εξουσία στη Σερβία ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ο Μιλόσεβιτς είχε υποσχεθεί μείωση των εξουσιών των αυτόνομων επαρχιών του Κοσσυφοπεδίου και της Βοϊβοντίνα, όπου στη συνέχεια οι σύμμαχοί του ανέλαβαν την εξουσία, κατά την «αντιγραφειοκρατική επανάσταση». Αυτό πυροδότησε εντάσεις με την κομμουνιστική ηγεσία των άλλων δημοκρατιών και ξύπνησε τον εθνικισμό σε όλη τη χώρα, που τελικά οδήγησαν στη Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και τη Βόρεια Μακεδονία να ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους. Η Σερβία και το Μαυροβούνιο παρέμειναν μαζί ως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.
Στο Βελιγράδι πολλά είναι τα σημεία που μπορείς να επισκεφθείς και ακόμη περισσότερο να θαυμάσεις, όπως η πλατεία της Δημοκρατίας, δίπλα από τον κεντρικό δρόμο Knez Mihailova. Πρόκειται για κεντρική πλατεία στο κέντρο του Βελιγραδίου όπου θα δεις το άγαλμα του πρίγκιπα Μιχαήλ επάνω στο άλογο το οποίο τοποθετήθηκε το 1882 για να τον τιμήσουν που «έδιωξε» τους Τούρκους από την Σερβία. Επίσης το παλαιότερο βιβλιοπωλείο της Σερβίας, που χτίστηκε το 1901! Το κτήριο της Εθνικής Συνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας, η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1936, πρόκειται για ένα καλαίσθητο και επιβλητικό κτήριο σε νέο μπαρόκ στυλ, το πάρκο pioneers στην πλατεία Nikola Pašić όπου είδαμε το Παλιό Παλάτι το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1882 και 1884 και ανακατασκευάστηκε μετά από τον Πρώτο & Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τώρα πλέον στο κτήριο στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης. Προχωράμε προς την Kneza Milosa όπου βρίσκονται μερικά κτήρια που είχαν βομβαρδιστεί από το ΝΑΤΟ το 1999, το ένα από αυτά ήταν το Υπουργείο Αμύνης.
Και βέβαια το μουσείο του Νικολά Τέσλα. Ο Τέσλα γεννήθηκε στο Σμίλιαν που πλέον ανήκει στην Κροατία το 1856. Προερχόταν από οικογένεια ανθρώπων με υψηλή ευφυΐα και αγάπη για την γνώση. Ειδικά η μητέρα του ήταν γνωστή για τις εφευρέσεις της. Στις ΗΠΑ έφτασε το 1884 όπου συναντήθηκε με τον Έντισον .
Η αγορά Zeleni Venac, από τις παλαιότερες αγορές στο Βελιγράδι περί του 19ου αιώνα. Στο ένα κομμάτι της βρίσκεις λαχανικά και φρούτα, καθώς και άλλα φαγώσιμα, και στο άλλο ρούχα και είδη σπιτιού. Η γέφυρα Μπράνκο χτίστηκε την δεκαετία του 1950 με σκοπό να ενώσει το κέντρου του Βελιγραδίου με το νέο Βελιγράδι.
Πολλά εκείνα που μπορείς να θαυμάσεις και να αγαπήσεις στην Σερβία, και ένα σημείο που δείχνει την σχέση Ελλάδας και Σερβίας που πρέπει να γνωρίζουμε. Το Ζειτενλικ που σημαίνει ελαιώνας, είναι το μεγαλύτερο στρατιωτικό κοιμητήριο στην Ελλάδα. 7500 Σέρβοι στρατιώτες είναι θαμμένοι εκεί που πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Σέρβοι σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκαν από τον Ελληνικό πολιτισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι δεσμοί Σερβίας και Βυζαντίου τονώθηκαν με γάμους μεταξύ βασιλικών οικογενειών των δύο χωρών. Η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα ήταν τα μόνα Βαλκανικά κράτη που πολέμησαν που πολέμησαν στο πλευρό των Συμμάχων από το 1941 έως το 1945. Κατά την διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας στην δεκαετία του 1990, η Ελλάδα έστειλε τεράστια ανθρωπιστική βοήθεια στους Σέρβους στις πιο δύσκολες στιγμές τους, πράγμα που ένωσε τα δύο κράτη και έκανε τον Σερβικό λαό να θεωρεί τους ‘Έλληνες αδέλφια έως και σήμερα. Παρόλα αυτά η Σερβία «έκανε λάθος όταν αναγνώρισε τη χώρα αυτή με το συνταγματικό της όνομα (Δημοκρατία της Μακεδονίας), δεδομένου ότι τα Σκόπια αναγνώρισαν αργότερα το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, Ίβιτσα Ντάτσιτς.
Οι Σέρβοι είναι λαός που σέβεται την Ιστορία του, ανάμεσα στα μοντέρνα κτήρια και πολυκαταστήματα που χτίστηκαν μετά τους πολέμους αφήνοντας όμως κάποια γκρεμισμένα και κατεστραμμένα να θυμίζουν τις δύσκολες εποχές τους.
