Υπάρχει και η άρρωστη πλευρά της Ελληνικής δημοσιογραφίας – Του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Την περασμένη Δευτέρα 17 Μαΐου, πέθανε ένας φίλος, ο Στέφανος Σιμωτάς. Ο θάνατός του στάθηκε αφορμή για να αναδειχθούν δυο νοσηρά κοινωνικά φαινόμενα.
Το ένα έχει να κάνει με την μερίδα εκείνη των δημοσιογράφων και των μέσων ενημέρωσης, που περιμένουν την ευκαιρία για να κάνουν σπέκουλα, ακόμα και πάνω από τους νεκρούς.
Αβίαστα και με μοναδικό στοιχείο μια ανάρτηση του άτυχου φίλου μου, όπου εμφανίζεται δέκα ημέρες πριν το θάνατό του να έχει κάνει το εμβόλιο του covid -19, έσπευσαν όλοι οι αρνητές του εμβολίου να αποφανθούν ότι αυτό ήταν η αιτία του θανάτου.
Η ψευδής είδηση αναπαράχθηκε από δεκάδες ιστοσελίδες, αλλά και από τηλεοπτικές εκπομπές τοπικών καναλιών της Αττικής.
Στα δε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η συγκεκριμένη είδηση πήρε μεγάλες διαστάσεις.
Τους διέψευσε όμως η ιατροδικαστική έρευνα, η οποία έδειξε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, πέθανε από καρδιακό επεισόδιο. Προσωπικά γνωρίζω ότι ο φίλος μου δεν γνώριζε από τι ακριβώς έπασχε, παρά το γεγονός ότι καιρό τώρα, είχε ενδείξεις πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία του, αλλά αρνιόταν πεισματικά να δει την αλήθεια κατάματα, με τις οδυνηρές συνέπειες που προέκυψαν.
Η άρρωστη πλευρά της Ελληνικής δημοσιογραφίας βρήκε ευκαιρία να παίξει το παιχνίδι των αρνητών του εμβολιασμού. Όμως με τον τρόπο αυτό, βάζει σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας.
Το άλλο νοσηρό φαινόμενο έχει να κάνει με μια μερίδα υπανθρώπων, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν το γεγονός πως ένας άνθρωπος έφυγε από τη ζωή κι αμέσως δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαξιωτικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς για το νεκρό. Το χειρότερο είναι πως πρόκειται για τους ίδιους τύπους που μέχρι την παραμονή του θανάτου του συγκεκριμένου ατόμου, δημοσίευαν φωτογραφίες μαζί του, από κοινές τους δράσεις σε θέματα πολιτικής προστασίας, αλλά και διασκέδασης, που έτρωγαν, έπιναν και γλένταγαν αγκαλιά ο ένας με τον άλλο.
Πρόκειται για τύπους οι οποίοι στην προσπάθειά τους να βγουν από την ανυπαρξία τους, δεν διστάζουν να βεβηλώσουν ακόμη και τη μνήμη νεκρών.
Πρόκειται για το χειρότερο είδος ανθρώπου.
Είναι αυτοί που δεν έχουν μέτρο για το που ξεκινούν και που τελειώνουν οι ανθρώπινες αδυναμίες και διαφορές. Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι και πρέπει να μπαίνουν στο περιθώριο. Γι’ αυτούς τους τύπους έχει προβλέψει ακόμη και ο νομοθέτης και τους διώκει ποινικά για εξύβριση νεκρού.
Επειδή έχουμε πιάσει πάτο ως κοινωνία, δεν σημαίνει πως θα αφήσουμε να περάσουν απαρατήρητα τέτοια νοσηρά φαινόμενα, τα οποία δηλητηριάζουν τη ζωή μας από την ώρα που δημοσιεύονται.
Οφείλουμε στη μνήμη των νεκρών, αλλά και για την προστασία των ζώντων, να τα καταγγείλουμε και να τα απομονώσουμε τέτοια φαινόμενα απανθρωπιάς και ανηθικότητας.

Υ.Γ Η φωτογραφία είναι από άσκηση του ΙΔΑΦΚ το 2019 στο Γηροκομείο Αθηνών. Από αριστερά Κρικόρ Τσακιτζιάν – Ξένια Γεωργιάδου – Καλλιόπη Γιαννάκου – μου διαφεύγει το όνομα – Στέφανος Σιμωτάς.