maryleria@gmail.com
Ακόμη μπάνιο σε θάλασσα η πισίνα δεν έχω κάνει. Ηλιοθεραπεία ναι. Δεν σου το λέω με παράπονο. Να μην παρεξηγηθώ. Οικειοθελώς έχει συμβεί. Με την όλη κατάσταση φέτος λόγω κορωνοϊού το θέμα μπάνια στη θάλασσα και ψήνομαι στην ηλιοθεραπεία έχει περάσει σε άλλη οπτική. Βαριέμαι . Τώρα τι να σου πω …; Ίσως και να μεγαλώνω και να βαριέμαι. Δεν αγχώνομαι. Στην αρχή του είναι το καλοκαίρι. Που θα πάει ; θα αποκτήσω ηλιοκαμένη όψη σκέφτομαι , ενώ απλώνω το selftan πιστή στις οδηγίες χρήσης . Ναι ! Αγόρασα τρία μπουκάλια selftan και ήδη το πρώτο το έχω τελειώσει. Με λες και αποφασισμένη. <θυμάσαι τότε που κάναμε ηλιοθεραπεία στη ταράτσα;> ρωτάω την αδελφή μου, τη Γιούλη στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου και δίχως να το καταλάβουμε ξετυλίγεται ένα ηλιοκαμένο καλοκαιρινό κουβάρι αναμνήσεων με αμέτρητες ώρες ηλιοθεραπείας στη ταράτσα του πατρικού μας σπιτιού. Τέλη 80ς …
Αρχές 90ς Αυτοκίνητο δεν υπήρχε διαθέσιμο καθημερινά και η παρέα μας πήγαινε για μπάνιο μόνο κάθε Κυριακή. Το ζητούμενο βέβαια δεν ήταν να επωφεληθεί ο οργανισμός σου από τις ευεργετικές ιδιότητες του θαλασσινού αλατιού. Επ ουδενί! Αυτά τα ιατρικά κεφάλαια τα ανακαλύπτεις μετά τα 35 έτη. Όταν είσαι 18 το ζητούμενο είναι να είσαι μαυρισμένη. Ηλιοκαμένη. Όσο περισσότερο τόσο καλύτερα. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 80. Δεν υφίσταται στο ενοχικό σου υποσυνείδητό ο όρος καρκίνος του δέρματος και σαφώς αγνοείς τις βλαβερές συνέπειες που έχουν στο δέρμα σου οι ανεξέλεγκτες ώρες ηλιοθεραπείας. Η μαμά σου δεν σου απλώνει κάθε τρεις και λίγο αντηλιακό. Δεν χρησιμοποιεί ούτε η ίδια. Το ότι θα έτρεχα 20 χρόνια μετά (και συνεχίζω, δεν σταμάτησα) σαν την μέση ψυχαναγκαστική Ελληνίδα μάνα να ψεκάζω το παιδί μου με αντηλιακό με δείκτη προστασίας 50 κάθε 2 ώρες τότε θα μου ακουγόταν παράλογο έως και εξωπραγματικό. Ταράτσα λοιπόν η μια και μοναδική λύση! Κάθε μεσημέρι η ίδια ιστορία. Τετραώροφη η οικοδομή του πατρικού μας , στον τρίτο μέναμε και τα μεσημέρια του καλοκαιριού για 2 ώρες το στέκι μας ήταν εκεί. Στη ταράτσα. Εν τω μεταξύ, χάλια η ταράτσα. Άδεια και τσιμεντοέρημη. Αλλά δεν μας ένοιαζε. Είχαμε βρει και τη γωνία μας. Σε ένα σημείο με ασφάλεια, μην τυχόν και σε δουν από την απέναντι πολυκατοικία!Τότε δεν υπήρχαν και κινητά. Να ανέβει ο απέναντι να σε φωτογραφίσει να κάνεις το γύρω του Instagram στο πεντάλεπτο και ταγκαρισμένη. Είχε τα καλά της η εποχή. Άσε που υπήρχαν περιπτώσεις που το να ανέβει στην απέναντι ταράτσα ο γείτονας και να χαζεύει ήταν και μια μορφή φλερτ. Αθώου. Δεν μπορούσε να κάνει και πολλά ο κακομοίρης. Εσύ βέβαια ούτε που έδινες σημασία. Τρατζιστοράκι , φραπέ με πολλά παγάκια και ατελείωτο κουτσομπολιό. Μέχρι να πετύχεις το πολυπόθητο μαύρισμα . Το οποίο μαύρισμα μπορούσες να επισπεύσεις χρησιμοποιώντας απλή βαζελίνη. Ούτε φόβος μην καείς και γεμίσεις ελιές στο δέρμα ούτε άγχος για εγκαύματα! Απλά πράγματα. Βέβαια πάντα υπήρχαν και τα ευτράπελα. Χαριτωμένα!
Τη μαμά μας να ανεβαίνει από τον τρίτο στη ταράτσα να μας ενημερώσει για το ποιοι φίλοι μας είχαν τηλεφωνήσει στο σταθερό , να τσεκάρει αν μας κοιτάνε από απέναντι, αν είναι οκ τα μαγιό μας σε σχέση με πέρυσι, αν έχουμε παχύνει, αν πίνουμε νερό …και πάντα κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα. Άντε ! Φτάνει. Μαυρίσατε. Η γλυκιά μας μαμά. Ακόμη σκέφτομαι ότι υπήρχαν μαμάδες συμμαθητριών μου, που δεν τις άφηναν να έρθουν για ηλιοθεραπεία. Βλέπεις το να βρεθείς για ηλιοθεραπεία στη ταράτσα δεν ήταν κάτι απλό. Ήταν μια δημοφιλής συνάντηση. Ήταν ιδέα. Attitude . Στάση ζωής. Πως λέει τώρα το 18χρονο <πάμε για shopping, να ανεβάσουμε stories και σέλφι> …; Ε! Τότε Έδινες ραντεβού στη ταράτσα.
<τι κάνεις το μεσημέρι ; Έρχεσαι για ηλιοθεραπεία στη ταράτσα μας ; > Και έτσι μεγάλωνε η παρέα.
Το must θέμα στην κουβέντα ήταν πάντα ένα. Τα ρούχα. Οι ανταλλαγές ρούχων για ένα βράδυ ήταν ότι πιο φυσικό. Τι θα φορέσεις το βράδυ ; Αυτή ήταν η ερώτηση. Εξάλλου για αυτό το έπαιζες κούκλα βιτρίνας, ακίνητη και αλειμμένη σαν τηγανίτα με αυτοσχέδιο αντηλιακό με μηδέν δείκτη προστασίας στη ταράτσα για δύο ώρες.
Για να μαυρίσεις. Να αποκτήσεις ηλικιωμένο, σοκολατένιο μαύρισμα και το βράδυ στο μπαράκι, στην ερώτηση <μα καλά..που έχεις μαυρίσει έτσι ;>
Να απαντάς με φυσικότητα..
<στη παραλία…. >
Τώρα που το σκέφτομαι…
Η ταράτσα της πολυκατοικίας που μένω , κατοικείται.
Χμμμ… Μήπως να παρατήσω τα selftan και να επισκεφτώ την ταράτσα της αδελφής μου ;
Γιούλη σου έρχομαι…
