Τα έργα και οι μέρες της Μαντλίν Ολμπράϊτ – του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Η Μαντλίν Ολμπράϊτ, έφυγε από τη ζωή την ίδια μέρα που αποφάσισε, μαζί με τον Μπίλ Κλίντον, να ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί στην πρώην Γιουγκοσλαβία. 

Το ημερολόγιο έγραφε 24 Μαρτίου 1999. Από τότε έχουν περάσει 23 χρόνια και σήμερα ακόμη δεν έχει καταφέρει όλος αυτός ο κόσμος των Βαλκανίων, να βρει ξανά την ισορροπία του και να χαράξει την πορεία του για το μέλλον με ασφάλεια και αξιοπρέπεια. 

Η περιοχή διαμελίστηκε σε μικρά κρατίδια, τα οποία αποκόπηκαν από τη σφαίρα επιρροής των Ρώσων και πέρασαν στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με την Ευρώπη να πασχίζει να εντάξει στους κόλπους της, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, όλα αυτά τα κρατίδια, μόνο και μόνο για να μην είναι ανεξάρτητα και ορφανά από προστάτες, όπου παραμονεύει ο κίνδυνος να υποτροπιάσουν και να στραφούν ξανά, στον εξ’ ανατολών αντίπαλο του ΝΑΤΟ που είναι η Ρωσία. 

Πολύς ο λόγος σε όλα τα δυτικά ΜΜΕ, για την πρώτη γυναίκα ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράϊτ σε μια προσπάθεια να μας πείσουν για το πόσο σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο ήταν για την ανθρωπότητα. 

Σχεδόν κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει για τα εγκλήματα που διέπραξε η συγκεκριμένη πολιτικός των ΗΠΑ. 

Κατέστρεψε τα Βαλκάνια. Με δική της παρότρυνση βομβαρδίστηκε η πρώην Γιουγκοσλαβία επί 78 ημέρες. Χιλιάδες οι νεκροί. Αμέτρητες οι πληγές που άφησε η Νατοϊκή επέμβαση στην περιοχή. Το μόνο που έμεινε πίσω ήταν μόνο συντρίμμια. 

Το ίδιο αποτρόπαιο έγκλημα διαπράχθηκε στο ΙΡΑΚ, με εισήγηση της ίδιας γυναίκας. Άλλο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Κι εκεί χιλιάδες οι άμαχοι νεκροί, ανάμεσά τους πολλά παιδιά. 

Με κατασκευασμένα ψέματα, έπεισαν την παγκόσμια κοινότητα πως επενέβαιναν στρατιωτικά να ισοπεδώσουν μια χώρα, προκειμένου να την εκδημοκρατήσουν και να σώσουν το λαό από ένα τύραννο. Μέχρι και σήμερα η χώρα αυτή δεν έχει συνέλθει από την καταστροφή που υπέστη από τους “απελευθερωτές”. 

Απ΄όπου πέρασε η συγκεκριμένη γυναίκα, έσπειρε τον όλεθρο και την καταστροφή. 

Αυτή υμνούν σήμερα όλα τα δυτικά ΜΜΕ και την εμφανίζουν ως παράδειγμα πολιτικού, παγκόσμιας εμβέλειας. 

Όμως αν εφαρμόζονταν το διεθνές δίκαιο, θα έπρεπε να έχει παραπεμφθεί στα διεθνή δικαστήρια, ως κατηγορούμενη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.