giasmina85@yahoo.gr
mimediavaseis.blogspot.com
Ο Δημήτρης Φασουράκης είναι μουσικός, στιχουργός και τραγουδοποιός. Μεγάλωσε στο Αιγάλεω και ζει στα Εξάρχεια. Τις πρώτες του live εμφανίσεις τις έκανε με το rock σχήμα “Κρυμμένο γέλιο” στην Κοζάνη, όπου σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Στο σχήμα αυτό συμμετείχε ως κιθαρίστας, τραγουδιστής και στιχουργός. Η επιστροφή του στην Αθήνα σηματοδοτεί την αρχή της ενασχόλησης του με το μπουζούκι και τον κόσμου του ρεμπέτικου. Εμφανίσεις και συνεργασίες με εξαιρετικούς μουσικούς ήταν πολλές στη διάρκεια αυτών των ετών. Σταθερός συνεργάτης στο πάλκο και τη δισκογραφία αποτελεί ο Κωστής Παπαλουκάς. Ταυτοχρόνως η συμμετοχή του σε ανεξάρτητη punk μπάντα, ως μπασίστας, τον κρατά σε εγρήγορση και συνδεδεμένο με τον μουσικό του πυρήνα.
Το 2018 βρέθηκε στην Ρόδο και από εκεί ξεκίνησε συνεργασία με τον Κώστα Τσιγκρή και τον Πέτρο Μπουσουλόπουλο η οποία και συνεχίζεται, παίρνοντας δισκογραφικό δρόμο.
Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 2020 με τίτλο “Αναλαμπές” απ’ τις εκδόσεις Καθρέφτης. Πρόκειται για μια δουλειά με συνεργάτες και φίλους από τον ρεμπετολαϊκό – παραδοσιακό χώρο.
Ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο “Παραποιητικά” κυκλοφόρησε το 2021 από την FM records, μαζί με τους: Μαριέλα Δουμπού, Πέτρο Μπουσουλόπουλο, Κωστή Παπαλουκά και Κώστα Τσιγκρή ερμηνεύουν ποιήματα σε ένα μουσικό ταξίδι με blues, waltz, ζεϊμπέκικους και άλλους ρυθμούς.
Μ. Δεσποτίδη: Πότε αποφασίσατε να γίνετε μουσικός;
Δ. Φασουράκης: Με την μουσική ασχολούμαι από μικρή ηλικία. Όσο άκουγα, έπαιζα και γοητευόμουν από αυτή, τόσο φλέρταρα με την ιδέα του να γίνω μουσικός. Η οριστική απόφαση πάρθηκε κάπου το 2013, εν μέσω κρίσης, όπου οι δουλειές είχαν βαλτώσει. Τότε αποφάσισα να προσπαθήσω να ασχοληθώ επαγγελματικά αποκλειστικά με τη μουσική. Ίσως η κρίση να ήταν απλά η πρόφαση…
Μ. Δεσποτίδη: Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να ασχοληθείτε με κάτι τελείως διαφορετικό με το αρχικό αντικείμενο των σπουδών σας;
Δ. Φασουράκης: Όλα τα χρόνια που το εξασκούσα δεν σταμάτησα να δουλεύω και ως μουσικός. Λένε ότι την δουλειά που κάνεις πρέπει να την αγαπάς. Στο αντικείμενο σπουδών μου, σε επίπεδο εργασιακό, δεν μπορούσα να βρω κάτι που να με γοητεύει ώστε να ασχοληθώ σοβαρά μαζί του. Ήταν τόσο όσο. Με τη μουσική τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Πάντα με γέμιζε και με καθρέφτιζε.
Μ. Δεσποτίδη: Μουσικός στιχουργός και τραγουδοποιός. Ποια ιδιότητα υπερτερεί;
Δ. Φασουράκης: Δύσκολο να απαντήσω. Νομίζω συνυπάρχουν ισόποσα και οι τρείς αν και δεν μ ’αρέσουν αυτές οι ταμπέλες.
Μ. Δεσποτίδη: Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς;
Δ. Φασουράκης: Ο άνθρωπος. Ο εαυτός μας, οι επιλογές μας, τα φάλτσα και τα σωστά μας. Όλα αυτά που καμουφλάρουμε. Γενικά βρίσκω φοβερά ενδιαφέρουσα την οπτική των ανθρώπων. Το πώς επιλέγουν να στήσουν τον εσωτερικό τους κόσμο προκειμένου να μπορούν να επιβιώνουν.
Είναι καταπληκτικό το που αποφασίζει να σταθεί ο καθένας μας. Πως θέλει να βιώσει τον έρωτα, την απόρριψη, το πως θεωρεί ότι παίρνει θέση στα κοινωνικά δρώμενα. Αυτό το αυτοκαταστροφικό, άπτερο, δίποδο και πλατώνυχο ζώο που χτίζει και γκρεμίζει ανάμεσα στην ματαιοδοξία και την υστεροφημία του, εμπνέεται και εμπνέει.
Μ. Δεσποτίδη: Όλα τα χρόνια της μουσικής σας πορείας παραμένετε συνέχεια ενεργός με πολλές και σημαντικές συνεργασίες. Πόσο εύκολο είναι αυτό να κατακτηθεί στις μέρες μας και πόσο σημαντικό είναι για εσάς;
Δ. Φασουράκης: Στις μέρες μας η δημιουργία άδολων σχέσεων με σεβασμό και ουσιαστική επικοινωνία είναι δύσκολη υπόθεση. Όχι βέβαια ακατόρθωτη. Στον μουσικό χώρο, επειδή οι μουσικοί με έναν τρόπο μοιράζονται τον εαυτό τους με τους συναδέλφους τους εξ’ αρχής, είναι κάπως πιο εύκολο να δημιουργηθεί κάποια στενή συνεργασία ή κάποια ρήξη. Είναι μια μυσταγωγία που συμβαίνει αυτόματα.
Το δύσκολο κομμάτι και το πιο σημαντικό είναι, νομίζω, να βρει κανείς συνεργάτες που μιλάνε την ίδια γλώσσα. Αυτές οι συνεργασίες θεωρώ ότι αποδίδουν.
Μ. Δεσποτίδη: Κατά τη γνώμη σας, επιτυχημένος μουσικός είναι ο διάσημος μουσικός;
Δ. Φασουράκης: Επιτυχημένος μουσικός κατά την άποψή μου είναι αυτός που έχει βρει τον ήχο του, τον χώρο και τον τρόπο που μπορεί να εκφράζεται και το ακροατήριο που τον καταλαβαίνει.
Μ. Δεσποτίδη: Έχετε κάνει συμβιβασμούς στην καριέρα σας;
Δ. Φασουράκης: Έχω κάνει κάποιους κατά καιρούς, προς το παρόν νομίζω μικρής έντασης. Προσπαθώ να τους αποφεύγω.
Μ. Δεσποτίδη: Τι θέλετε να εκφράσετε μέσα από τη μουσική σας;
Δ. Φασουράκης: Προσπαθώ να παραθέσω την μουσική και τα τραγούδια έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι. Με ενδιαφέρει να μελοποιώ κάποια εν δυνάμει αλήθεια.
Θέλω να πω ότι τα τραγούδια δεν είναι για να μας κάνουν τη ζωή μόνο χαρούμενη και ελαφριά ούτε σώνει και καλά μπορούν να υπάρχουν μόνο σε κάποια πεπατημένη ηχητική μορφή. Έχουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Αυτό προσπαθώ με ένα τρόπο να εκφράσω με την μουσική μου και για αυτό έχω κάνει και αυτές τις επιλογές σε στιχουργούς και ερμηνευτές μέχρι τώρα.
Μ. Δεσποτίδη: Ποια είναι η γνώμη σας για την απαγόρευση της μουσικής, στην εστίαση μέχρι πρόσφατα;
Δ. Φασουράκης: Κατά την γνώμη μου το μέτρο αυτό είναι απαράδεκτο και παράλογο, όπως και όλα τα υπόλοιπα μέτρα που πήρε αυτή η κυβέρνηση. Στέρησαν το ψωμί τόσων ανθρώπων, τους ανάγκασαν να ζουν με επιδόματα της πλάκας, ρητορεύοντας πάνω σε μια διάλεκτο γεμάτη βαρύγδουπες λέξεις και εκφοβισμό. Ίσως είναι και αυτό εν τέλει ένα μέτρο που χρησιμοποιούν ώστε δίνοντας σε λίγο καιρό τυράκι στους παθόντες να διατηρήσουν τις αγαπημένες τους πελατειακές σχέσεις.
Μ. Δεσποτίδη: Ο δεύτερος δίσκος σας με τίτλο «Παραποιητικά» είναι μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη δουλειά, που ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ποια είναι τα σχέδιά σας από δω και πέρα;
Δ. Φασουράκης: Σκοπεύω να κάνω κάποια παρουσίαση του δίσκου αυτού και του προηγούμενου μιας και δεν πρόλαβα λόγω καραντίνας. Από εκεί και ύστερα βλέπουμε.
Μ. Δεσποτίδη: Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που αυτή τη στιγμή σκέφτεται να ασχοληθεί με τη μουσική;
Δ. Φασουράκης: Να πέσει με όλο του το είναι πάνω της. Είναι ένας ατελείωτος κόσμος που προσφέρεται απλόχερα σε όποιον τον σκαλίζει απ’ την μια, και απ’ την άλλη ζητάει συνεχώς να μεγαλώνει. Όσο το κέρδος και η αναγνωρισιμότητα δεν αποτελούν αυτοσκοπό τόσο η ασχολία με την μουσική είναι ένα είδους μεγαλείο κι ένας δρόμος απίστευτα όμορφος.
