lamprospapades@gmail.com
Επιθυμώ καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι σε όλη αυτή την πολεμική σύρραξη που έχει ξεσπάσει η οποία έχει βαρύ φόρο αίματος και απώλειας αθώων ανθρωπίνων ζωών δεν είμαι με κανέναν και σε κάθε περίπτωση καταδικάζω τα γεγονότα στην Ουκρανία, όμως η ανθρώπινη διάσταση με την γεωπολιτική ανάλυση, την εκτίμηση, το πολιτικό σχόλιο και την ευθεία κρίση των πραγμάτων είναι κάτι άλλο και μάλιστα πιο σαφές… Όπως πιο σαφής και πιο ξεκάθαρη είναι η ευαισθησία η οποία δεν χώρα σε επικοινωνιακούς και μεροληπτικούς οίστρους των ΜΜΕ αλλά πηγαίνει παντού. Θέλω να πω ότι η ευαισθησία σε θέματα πολέμου και ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης βάσει διεθνούς γεωπολιτικής συγκυρίας, δεν είναι μια πίτσα που παραγγέλνουμε όταν πεινάσουμε και την παραγγέλνουμε με τα υλικά που θέλουμε χωρίς ζαμπόν, με έξτρα μανιτάρια, με λίγη σάλτσα και πολλές πιπεριές…
Η ευαισθησία σε τέτοια θέματα και μάλιστα η εφαρμογή και η τήρηση του Διεθνούς Δικαίου δεν είναι κάτι που δεν έχει διαχρονικότητα και κάτι το οποίο πρέπει στην διεθνή πολιτική στρατηγική να θυμίζει καβγά νηπίων σε σχολικό προαύλιο, με επιχειρήματα του τύπου: “Κυρία αυτός άρχισε πρώτος και εσύ το συνέχισες..”.
Και τα λέω όλα αυτά εισαγωγικά καθώς βλέπω τεράστια ευαισθησία στο θέμα της ουκρανικής κυβερνητικής σταθερότητας στην δοκιμαζόμενη αυτή χώρα, εκ μέρους πολλών Δυτικών ΜΜΕ. (*Ας προσέχουμε σας παρακαλώ λίγο όλοι και όλα τα ΜΜΕ σε Ελλάδα και Δύση τι ανεβάζουμε για την Ουκρανία, γιατί τα Social Media έχουν ένα κακό.. Έχουν ημερομηνία και βγαίνουν κάποια βίντεο ως σημερινά τα οποία είμαι από το 2018…Ήρεμα το αναφέρω…) Αλήθεια αυτή την ευαισθησία για το ακατάλυτο μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης γιατί την περάσαμε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες λίγο φλάτ, ειδικά στην περίπτωση της Νότιας Αμερικής και της παρεμβατικότητας των ΗΠΑ στην ήπειρο της; μπορούμε και θέλουμε να γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω και να δούμε τι έγινε με το διεθνές δίκαιο και πόσο το κουρέλιασε η Δύση πριν το αποτελειώσει η Ρωσία το τελευταίο διάστημα;
Μπορούμε να θυμηθούμε την περίπτωση της Κούβας, της Χιλής, της Νικαράγουα, του Ισημερινού, του Παναμά, της Βολιβίας και τελευταία τελευταία της Βενεζουέλας που ελαφρά την καρδιά πολλά ξένα δυτικά μέσα μιλούσαν λίγο πολύ φανερά, για ανάγκη ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην χώρα και ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο… Τα ξεχάσαμε αυτά; που πήγε εδώ το διεθνές δίκαιο; που ήταν το διεθνές δίκαιο όταν δολοφονήθηκε ο Σαλβαδόρ Αλιέντε στην Χιλή και ήρθε ο Πινοσέτ με τις ευλογίες των ΗΠΑ; που ήταν όταν ανακάλυψαν εν μια νυκτί μετά από 10 χρόνια οι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ότι Ο Νοριέγκα στον Παναμά είναι Δικτάτορας και έμπορος Ναρκωτικών και εισέβαλαν στην χώρα σε μια νύχτα και έγινε η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου; Τι έγινε εκεί μάγκες; και επαναλαμβάνω δεν επιδοκιμάζω τίποτα από τα τρέχοντα γεγονότα απλά κάνω μια γεωπολιτική σύγκριση για το πως αντέδρασαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διαχρονικά στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, όταν θεωρούσαν ότι γύρω και μέσα στην Αμερικανική ήπειρο γεννιούνται φιλοσοβιετικές κυβερνήσεις ειδικά στην Λατινική Αμερική…
Ας πιάσουμε όμως ένα από τα πολλά παραδείγματα που πονάει ίσως πιο πολύ τον Δυτικό τρόπο σκέψης για το τι και πότε είναι δίκαιο και νόμιμο…
Η περίπτωση της Επαναστατημένης Κούβας του Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα, ειδικά με την προετοιμασία για την εισβολή των ΗΠΑ στην χώρα με μισθοφόρους και ορμητήριο των “Κόλπο των Χοίρων” είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα… Εκεί σε αυτήν την παραλιακή περιοχή της Κούβας ο Κάστρο σταμάτησε τους μισθοφόρους των ΗΠΑ και του πρώην Δικτάτορα Μπατίστα, από την εισβολή και το έργο του να εγκαθιδρύσουν στην χώρα μια” νόμιμη” κ’ “Δημοκρατική” κυβέρνηση πιο λογική και πιο συνεννοήσιμη στα συμφέροντα και στις αντιλήψεις και φυσικά να αποκρούσουν τον Σοβιετικό κίνδυνο που είχε εγκατασταθεί με τις ευλογίες και την υποστήριξη της Μόσχας έξω από την πόρτα τους και μάλιστα λίγα μόνο ναυτικά μίλια από τις ακτές της Φλόριντα… Σας θυμίζει κάτι το επιχείρημα σε σχέση με το σήμερα;
Κούβα 17/4/1961: Η επαναστατική κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο είναι 2 χρόνια στην εξουσία και έχει προχωρήσει ήδη σε μεταρρυθμίσεις που έχουν προκαλέσει σοκ στις ΗΠΑ: ανακατανομή της γης• κρατικοποίηση οργανισμών κοινής ωφελείας• αδίστακτος πόλεμος κατά της διαφθοράς.
Την περίοδο 1959-1960 ο Κάστρο τσάκισε την βιομηχανία του τζόγου και κρατικοποίησε όλες τις εταιρείες των Αμερικανών. Σε αριθμούς αυτό σήμαινε 1 δις $ χαμένο για τις ΗΠΑ…Η Ουάσινγκτον δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έπρεπε να μάθει να ζει μ’ ένα κράτος φιλικά προσκείμενο στη Σοβιετική Ένωση, το οποίο βρισκόταν μια ανάσα από το Μαϊάμι
Το 1960 οι ΗΠΑ ξεκίνησαν Εμπάργκο κατά της Κούβας και ταυτόχρονα βάζει σ΄ εφαρμογή διάφορα απίθανα σχέδια δολοφονίας του Κάστρο. Όλα αποτυγχάνουν. Μόνη λύση που απομένει είναι ο σχεδιασμός στρατιωτικής επιχείρησης στην Κούβα.
Η CIA σχεδίασε την επιχείρηση που έγινε γνωστή ως “η απόβαση στον κόλπο των Χοίρων”. Το σχέδιο προέβλεπε ταυτόχρονη απόβαση αντικαθεστωτικών στο νησί αλλά και εκ των έσω ανατροπή από τον γηγενή διαφωνούντα πληθυσμό που υπολόγιζε σε 30.000 ανθρώπους. Τίποτα από τα δύο δεν επιβεβαιώθηκε. Ούτε η επιτυχία της απόβασης, ούτε ότι υπήρχαν 30.000 αντικαθεστωτικοί.
Η CIA είχε προσπαθήσει σκληρά να δημιουργήσει κλίμα ανασφάλειας και φόβου στον πληθυσμό της Κούβας. Οι βόμβες “έσκαγαν” όλο το 1961 μέσα σε μεγάλα πολυκαταστήματα. Οι αντικαθεστωτικοί εκπαιδεύονταν σε στρατόπεδο της CIA στη Γουατεμάλα. Τα ξημερώματα της 17ης/4/1961 (Πρόεδρος ΗΠΑ Τζον Κένεντι) η επιχείρηση στον κόλπο των Χοίρων άρχισε. Σχεδόν 72 ώρες κράτησε η προσπάθεια των 1500 εξόριστων κουβανών και στελεχών της CIA να “πατήσουν” γερά στο έδαφος της Κούβας.
Εντοπίστηκαν άμεσα από τις δυνάμεις του Κάστρο στη χερσόνησο Ζαπάτα και συγκεκριμένα στην παραλία Χιρόν και τους “μακελεύουν”. Περίπου 200 νεκροί και 1.300 παραδίδονται ενώ 48 ώρες μετά ο δ/ντής του τμήματος μυστικών επιχειρήσεων της CIA, Ρίτσαρντ Μπίσελ, έδωσε εντολή σε 6 πιλότους να απογειωθούν από τις ΗΠΑ με τρία βομβαρδιστικά για να ρίξουν βόμβες ναπάλμ… Τέσσερις πιλότοι θα χάσουν τη ζωή τους σ’ αυτήν την επιχείρηση. Το κόστος της αποτυχημένης επιχείρησης τεράστιο και δεν αναφερόμαστε μόνο στο οικονομικό που από τα 4 εκ. $ που είχε υπολογιστεί έφτασε τα 45 εκ. $ ..Το γόητρο των ΗΠΑ υπέστη τεράστιο πλήγμα.
Ο Φιντέλ Κάστρο μετά από το τέλος της επιχείρησης είπε στο ραδιόφωνο της Αβάνας:
«Υπερασπιζόμαστε την πατρίδα και την επανάσταση ενάντια στους μισθοφόρους των ΗΠΑ. Οι δυνάμεις μας ήδη απαντάνε στον αντίπαλο, σίγουρες για τη νίκη. Μπροστά Κουβανοί! Με φωτιά και σίδερο απαντάμε στους βάρβαρους. Αυτοί έρχονται να μας πάρουν τη γη και τους συνεταιρισμούς που έδωσε η επανάσταση στους αγρότες. Εμείς τα υπερασπιζόμαστε. Αυτοί έρχονται να μας ξαναπάρουν τα εργοστάσια, τα ορυχεία του λαού. Εμείς παλεύουμε να τα υπερασπιστούμε. Αυτοί έρχονται να πάρουν από τα παιδιά μας τα σχολεία. Εμείς υπερασπιζόμαστε τα σχολεία για όλα τα παιδιά, στην πόλη και στην ύπαιθρο.
Αυτοί έρχονται να πάρουν την αξιοπρέπεια που έδωσε στους μαύρους η επανάσταση. Εμείς παλεύουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου. Έρχονται να κλέψουν τις δουλειές από τους εργάτες. Εμείς υπερασπιζόμαστε μια Κούβα χωρίς πείνα, με δουλειά για όλους… “.
Οπότε αφού ευχηθώ να τελειώσει σύντομα αυτός ο εφιάλτης, να ευχηθώ κάποτε και η Δύση με την τόλμη που την διακρίνει για τους άλλους και η Ευρώπη με την a la carte ευαισθησία και θρασύδειλη τόλμη εκτός Μνημονίων που την χαρακτηρίζει, να τολμήσουν να κάνουν μια αυτοκριτική και κάποτε στην διεθνή πολιτική σκηνή και στα κιτάπια της ιστορίας, να μιλήσουμε και για την ταμπακιέρα.
