Δημοσιογράφος – Οικονομολόγος
jraptopoulos@gmail.com
Στις 7 Μαΐου του 1915, το υπερωκεάνιο Lusitania βυθίζεται από τορπίλη του γερμανικού υποβρυχίου (U-boat) U- 20, ξεσηκώνοντας την αμερικανική κοινή γνώμη, “υποχρεώνοντας” τον πρόεδρο Woodrow Wilson να εισέλθει στον Μεγάλο Πόλεμο δύο χρόνια αργότερα με τις δυνάμεις της Αντάντ.
Στις 7 Δεκεμβρίου του 1941, η αμερικανική βάση στο Pearl Harbor δέχεται αιφνιδιαστική επίθεση από τους Ιάπωνες ξεσηκώνοντας την αμερικανική κοινή γνώμη, “υποχρεώνοντας” τον Πρόεδρο Ρούσβελτ να εισέλθει στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2001, ο τότε υπουργός άμυνας των Η.Π.Α Donald Rumsfeld σε συνέντευξη τύπου ανακοινώνει ότι το Πεντάγωνο αδυνατεί να εντοπίσει κονδύλια ύψους
2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, εξαιτίας παρωχημένων και ασύμβατων συστημάτων μηχανογράφησης.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, επιβατικές πτήσεις πέφτουν πάνω στους Δίδυμους Πύργους στην Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο, ξεσηκώνοντας την αμερικανική και παγκόσμια κοινή γνώμη και “υποχρεώνοντας” τον Αμερικανό πρόεδρο George Bush τον νεότερο να κηρύξει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να εισβάλει στο Ιράκ. Ατυχώς, η πτήση 77 της American Airlines συνετρίβη στην δυτική πλευρά του Πενταγώνου, ακριβώς εκεί όπου βρισκόταν τα γραφεία που διενεργούσαν τον εσωτερικό έλεγχο για των εντοπισμό των προαναφερθέντων κονδυλίων, “αναγκάζοντας” την κυβέρνηση τα τερματίσει την έρευνα.
Αν το Lusitania απέφευγε την συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή 6 ναυτικά μίλια νότια των ακτών της Ιρλανδίας, περιοχή όπου στις 5 Μαΐου το U-20 είχε ήδη βυθίσει 3 εμπορικά πλοία, συμβάντα καταγεγραμμένα από το Βρετανικό Ναυαρχείο και αν δεν κουβαλούσε τόνους πυρομαχικών στα αμπάρια του καθιστώντας το νόμιμο στόχο, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Αν ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός Στόλος εντοπίζονταν κατά την διάρκεια της πλεύσης του από τα αγκυροβόλια του και με πορεία καταμεσής του Ειρηνικού Ωκεανού από τους Αυστραλούς ή αν οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες είχανε σπάσει τον κώδικα των Ιαπώνων και ήταν σε γνώση των σχεδίων τους, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αξίζει να σημειωθεί όμως, ότι το ευτύχημα για το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό και το δυστύχημα για τους Ιάπωνες ήταν ότι κανένα από τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα με τα πλοία συνοδείας τους δεν βρισκόταν στο λιμάνι.
Αν τέλος, κάποια από το σύνολο των δυτικών υπηρεσιών ασφαλείας, υπηρεσίες με ασύλληπτες τεχνολογικές δυνατότητες επιτήρησης, συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο, μπορούσε να υποκλέψει, έστω μία από τις οδηγίες που, με αφετηρία κάποιες σπηλιές στην οροσειρά Spin Ghar στα σύνορα Αφγανιστάν-Πακιστάν, ταξίδευαν απαρατήρητες στην άλλη άκρη του κόσμου, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Ξανά και ξανά στο πέρασμα τον αιώνων. Οι ίδιες συνθήκες και αναγκαιότητες προπαρασκευάζουν αίτια και αφορμές που με την σειρά τους γεννούν νομοτελειακά βδελυρές και καταδικαστέες από όλους εκτονώσεις. Η ανθρωπότητα φαίνεται ανεπίδεκτη μαθήσεως, καταδικασμένη όπως ο Σίσυφος σε έναν ατέρμονο κύκλο μαρτυρίου. Είναι όμως έτσι; Μήπως είναι η Ιστορία αυτή, που αδυνατεί να διδαχθεί από τα δικά της λάθη; Άραγε ανώτερες δυνάμεις, ακαθόριστης φωτεινότητας, αναλαμβάνουν δράση και επεμβαίνουν μέσω του τυχαίου και της συγχρονικότητας για να στρέψουν την Ιστορία προς την σωστή κατεύθυνση, έτσι ώστε να επαναλάβει γεγονότα και καταστάσεις μέχρι να παράξει το ορθό αποτέλεσμα;
Η ιστορική πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται σήμερα στην καρδιά της Ευρώπης, μιας γερασμένης και εξουθενωμένης από τις ατελείωτες επαναλήψεις ηπείρου, φαίνεται για άλλη μια φορά να αποτυγχάνει να ακολουθήσει τη σωστή εκδοχή της.
Για άλλη μια φορά απαιτείται διόρθωση. Μία ακόμα φορά. Μία τελευταία φορά;
Και ίσως η επιτακτική ανάγκη για μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού στο όριο των 500 εκατομμυρίων, όνειρο και στόχος από την εποχή του αιδεσιμότατου Thomas Robert Malthus,(Δοκίμιο για την Αρχή του Πληθυσμού,1798 ), έως τα σύγχρονα Think Tank και τους πολυδισεκατομμυριούχους χορηγούς τους, να γίνει επιτέλους πραγματικότητα.
Ποιος ξέρει; Μόνο η Ιστορία μπορεί να δείξει….
