Οκτώ μήνες μετά η καραντίνα καλά κρατεί , μέσα από όλες τις δυσκολίες της καθημερινότητας όπου ακόμα και η ποιο απλή δραστηριότητα παρακολουθείται, (μέσω sms), ο φόβος διασπείρεται καθημερινά σε κάθε γωνία , είτε από συζητήσεις, είτε από την τηλεόραση , ο πολίτης κυκλοφορεί φοβισμένος υπό το άγρυπνο μάτι του νόμου, τρέμοντας <<το πρόστιμο>> και συνάμα προσπαθώντας να ζήσει !
Να ζήσει μια ζωή, που του έχουν απομείνει πολύ λίγες ελευθερίες , πλέον φοβούμενος όχι μόνο από την απειλή του ιού, αλλά και την κατακραυγή των πονεμένων συνανθρώπων του που έχουν υποφέρει μαζί με αυτόν, ο καθένας τραβά τον ατομικό του Γολγοθά . Κανείς όμως δεν βρίσκεται να του δώσει μια ελπίδα, ένα ίχνος αισιοδοξίας για το αύριο, οι γιορτές πλησιάζουν και πολλοί θα τις περάσουν μόνοι τους, κυρίως οι ηλικιωμένοι που έχουν πιο πολύ ανάγκη από παρέα, από ανθρωπιά και όχι από επιδόματα!
Καθημερινός βομβαρδισμός κρουσμάτων και θανάτων, πακέτα στήριξης από <<σωτήρες>> για να μην βουλιάξει η αγορά και ο αγώνας δεν σταματά, ο αδελφός εναντιώνεται στον αδελφό, η διαίρεση του λαού συνεχίζεται και ο τρόμος επιβάλλεται , ως πότε θα μας στερούν την ζωή μας;
Τα νέα ποιο αυστηρά μετρά, τα lockdown.. τελικά όλα αυτά μάταια, μιας και τα κρούσματα δεν μειωθήκαν και ο πολίτης συνεχίζει να χάνει την δουλειά του, να φτάνει στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης, να θυσιάζει τη ζωή του καθημερινά, χωρίς αποτέλεσμα , το δεύτερο Lockdown ήρθε για να φέρει την οριστική κατάρρευση των μικρών καταστημάτων και μαζί τη ζωή των ιδιοκτητών τους .
Όλα αυτά οδηγούν σε πολλά ερωτήματα, γιατί ; ως πότε ; με ποια θυσία; θα αντέξουμε το κόστος;
Η συνέχεια δική σας……
