inthessgr@gmail.com
Του Δημήτρη Βαλάντη Καραμπουρούνη
Μετά από τριάντα χρόνια το παζλ του μυστηρίου γύρω από τα πρόσωπα που «έστειλαν» τον καλύτερο πράκτορα που είχε η χώρα μας, πακέτο στους Αμερικανούς έχει εν ολίγοις λυθεί.
Περιλαμβάνει την αείμνηστη πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, τον μακαρίτη Σπιτά και δύο τουλάχιστον στελέχη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κύκλοι της οποίας από εκείνη την εποχή κάνουν λόγο για περισσότερους εμπλεκόμενους στο “δώσιμο” του Λάλα, οποίοι ήταν στρατιωτικοί.
Ο ένας μάλιστα υπηρετούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια στην ΕΥΠ σε πολύ καλή θέση, εξαργυρώνοντας λένε κάποιοι, τα όσα έπραξε τον Απρίλιο του ’93, τότε που η ΕΥΠ βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά από την σύλληψη του Στιβεν Λάλα.
Ο Έλληνας πράκτορας της ΚΥΠ που πλησίασε τον Στιβ Λάλα εκείνο το βράδυ του 1977, δεν το έκανε απλά για να γνωριστεί με τον Ελληνοαμερικανό αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο πραγματικός στόχος του ήταν να στρατολογήσει τον πρώην στρατιωτικό που εργαζόταν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη και χειριζόταν εκεί πολλές σημαντικές πληροφορίες για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αρκετές εκ των οποίων σχετίζονταν με την Τουρκία.
Ο Έλληνας κατάσκοπος με την διπλωματική κάλυψη που ήταν αποσπασμένος στο προξενείο της Σμύρνης έχτισε μια καλή σχέση πριν από την στιγμή που έθεσε στον Λάλα το συγκεκριμένο ερώτημα.
«Αγαπάς την πατρίδα Σταύρο; Χρειάζεται την βοήθειά σου, είδες τι έγινε με την Κύπρο…», ήταν τα λόγια του.
Ο Λάλας δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή, απάντησε ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την Ελλάδα, την πατρίδα του και αρχίζει την κατασκοπευτική του δράση.
Κατά τη θητεία του στη Σμύρνη, οι Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ανά πάσα στιγμή τις θέσεις και τη διάταξη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, τις κινήσεις και τα αποβατικά τους σχέδια.
Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν “τεράστιας αξίας” κι έτσι όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι η ροή σταμάτησε εν μία νυκτί.
Άρχισε πάλι το 1985 όταν ο Ελληνοαμερικανός μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και άρχισε να παραδίδει σε πράκτορες της ΕΥΠ απόρρητα έγγραφα, ρισκάροντας τα πάντα χωρίς να το σκέφτεται.
Πολλές φορές περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ για κάλυψη επισκεπτόταν την οικογένεια του, η οποία διέμενε στη Χρυσούπολη Καβάλας.
Το 1989 μετατίθεται στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην τότε ΚΥΠ η οποία έχασε την πιο πολύτιμη πηγή της και γι’ αυτό η υπηρεσία του ζητούσε φορτικά να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια.
Το Δεκέμβριο του 1990, ο Στίβεν Λάλας τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και η θέση του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων.
Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Ο Λάλας βρέθηκε με το βάζο του μελιού στα χέρια και αμέσως έβαλε τα δάχτυλα του μέσα!
Ο “Χείριστης”
Στις μυστικές υπηρεσίες όλοι έχουν ένα ρόλο, ο Λάλας ήταν ο courier, ο κομιστής…
Ο “Χειριστής” του, ο σύνδεσμος πιο απλά ήταν ο μακαρίτης Αναξαγόρας Σπιτάς, αξιωματικός πληροφοριών ιδιαίτερα έξυπνος που χειρίστηκε ιδανικά μέχρι ενός σημείου τον Στίβεν Λάλα.
Από την στιγμή που αποσπάστηκε στην ΕΥΠ με τον βαθμό του Ταγματάρχη στον Α’ κλάδο έγινε «σφίγγα» σε ότι αφορούσε την δουλειά του όπως θυμούνται συνάδελφοί του.
Κάποιοι «φίλοι» του πάντως φρόντισαν γρήγορα να μαθευτεί στο κτήριο της Κατεχάκη ότι ο Σπιτάς ήταν τελευταίος στην τάξη του στην Σχολή Ευελπίδων, δείγμα κι’ αυτό του τι παιζόταν και ίσως να παίζεται μέχρι και σήμερα ανάμεσα στις διάφορες “φατρίες” της Υπηρεσίας.
Το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του τότε Πρωθυπουργού, -όπως λένε κάποιοι- και έγινε προϊστάμενος του Α’ Κλάδου, της Α’ Διεύθυνσης Πληροφοριών όπως είναι η σημερινή της ονομασία και έμελλε να είναι και ο τελευταίος «χειριστής» του Λάλα.
Τον συναντούσε πολύ συχνά στο διαμέρισμα «γραμματοκιβώτιο» που είχε νοικιάσει η υπηρεσία στου Ζωγράφου, παίρνοντας πάντα όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Εκεί πήγαινε ο Λάλας τα σχισμένα έγγραφα που έκλεβε από το κτίριο της Αμερικανικής Πρεσβείας.
Αυτή του η “δράση” χάρισε στην Ελλάδα ιδιαίτερα «ευαίσθητα» έγγραφα σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τα οποία πάντως κάποιοι χρησιμοποίησαν για δικούς τους προσωπικούς σκοπούς και οφέλη.
Στις αρχές του 1992, άρχισε να «στραβώνει» η υπόθεση, ειδικά από την στιγμή που εκτός από τον Σπιτά, άρχισαν να χειρίζονται – άγνωστο γιατί – τον Λάλα, άλλοι δύο στρατιωτικοί, αποσπασμένοι στην ΚΥΠ.
Προφανώς κάποιοι ήθελαν έξτρα κομματική ασφάλεια μη εμπιστευόμενοι τον Σπιτά.
Από το 1977 που ξεκίνησε την “δράση” του Λάλα μέχρι και το 1992, οι πληροφορίες του έφθαναν ακατέργαστες στην ΕΥΠ και κάποιες κατέληγαν συγκεκαλυμμένες στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών.
Γεγονός που αποδεικνύει το ποσό “περαστικοί” είναι οι κυβερνώντες έναντι των μυστικών υπηρεσιών και των κρατικών υπαλλήλων!
Ο Σπιτάς, όπως και οι προκάτοχοί του είχε φροντίσει να παραμείνει μυστική η ταυτότητα του ελληνοαμερικανού πράκτορα, κάποιες φορές ακόμα και από τους εκάστοτε Πρωθυπουργούς.
Άλλο ένα γεγονός που αποδεικνύει την εφημερία των κυβερνήσεων…
Μετά την σύλληψή του «χτύπησε σίγουρα το κεφάλι του στον τοίχο» έλεγε πριν από χρόνια επιχειρησιακό στέλεχος της τότε ΚΥΠ σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση από αυτές που δεν δημοσιοποιούνται ποτέ, ειδικά όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι από δικό του λάθος χειρισμό αποκαλύφθηκε ο Λάλας, κάτι που αρνούνται κατηγορηματικά παλιά στελέχη της Υπηρεσίας.
Οι σχέσεις Ελλάδας – Η.Π.Α. κλυδωνίστηκαν για τα καλά, αφού οι «φίλοι» οι Αμερικάνοι μας απείλησαν ακόμα και με απελάσεις στελεχών της ΕΥΠ στην Αμερική.
Ο Σπιτάς την πλήρωσε με την αποκαθήλωσή του από τον Α’ κλάδο και μια δυσμενή μετάθεση σε μεραρχία της Καβάλας, κάνοντας περιπολίες στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Παρ’ όλο που στα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι προσέγγισαν τον Σπιτά προκειμένου να δώσει την δική του εκδοχή, ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Κάτι φυσικά που δεν έκαναν πολλοί άλλοι…
Ο ένας από τους άλλους δύο αξιωματικούς που “χειριζόταν” τον Λάλα μεγαλούργησε στην ΕΥΠ, με διαδοχικές προαγωγές στα χρόνια που ακολούθησαν από την σύλληψη και καταδίκη του Λάλα.
Σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν στους διαδρόμους του κτηρίου της ΕΥΠ, ο συγκεκριμένος αξιωματικός επωφελήθηκε από τον “χειρισμό” του Λάλα για να μοιράζει τις πολύτιμες πληροφορίες του δεξιά και αριστερά, λίγους μήνες πριν την τραγική κατάληξη της υπόθεσης, παριστάνοντας τον κομματικό στρατιώτη.
Οι πολύ καλές σχέσεις του με Αμερικανούς πράκτορες της CIA στην Αθήνα, έγιναν ακόμα καλύτερες μετά την σύλληψη Λάλα, σε σημείο μάλιστα που κάποιοι να αρχίσουν να μιλάνε για ξεπούλημα του συγκεκριμένου αξιωματικού και εισχώρηση του ως “διπλό πράκτορα”.
«Διαβαθμισμένα έγγραφα τα οποία έβλεπαν δύο το πολύ τρεις άνθρωποι άρχισαν να κυκλοφορούν σαν διαφημιστικά φυλλάδια σε γραφεία βουλευτών και υπουργών» είπε υψηλόβαθμος επιτελικός της ΕΥΠ που γνωρίζει πάρα πολλά για την υπόθεση.
«Αργά η γρήγορα θα γινόταν το κακό» είχε πει σε συνάδελφό του, προσθέτοντας ότι η μετάλλαξη της ΕΥΠ μέσα σε μια δεκαπενταετία έφερε στην υπηρεσία ανθρώπους που ήταν ακατάλληλοι για επικίνδυνες αποστολές.
Τοποθετημένοι στην πλειοψηφία τους με κομματικά κριτήρια, φρόντισαν πρωτίστως να εξυπηρετούν όλους τους άλλους, αγνοώντας το γεγονός ότι σε μια τέτοια υπηρεσία τα στεγανά πρέπει πάντοτε να μένουν ερμητικά κλειστά και πως πρώτιστος σκοπός της υπηρεσίας είναι η ασφάλεια της χώρας μας και μόνο.
Κάποιοι όμως αγνόησαν ακόμη και το ρητό του Περίανδρου το οποίο κοσμεί το έμβλημα της υπηρεσίας “Λόγων απορρήτων εκφοράν μη ποιού”.
Στίβεν Λάλας: Ο Κατάσκοπος Που Πλήρωσε Την Αγάπη Του Για Την Ελλάδα Με…
ΑΠΊΣΤΕΥΤΑ
ΕΛΛΑΔΑ
ΚΟΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
28 Ιανουαρίου 2023Admin
Του Δημήτρη Βαλάντη Καραμπουρούνη
Μετά από τριάντα χρόνια το παζλ του μυστηρίου γύρω από τα πρόσωπα που «έστειλαν» τον καλύτερο πράκτορα που είχε η χώρα μας, πακέτο στους Αμερικανούς έχει εν ολίγοις λυθεί.
Περιλαμβάνει την αείμνηστη πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, τον μακαρίτη Σπιτά και δύο τουλάχιστον στελέχη της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κύκλοι της οποίας από εκείνη την εποχή κάνουν λόγο για περισσότερους εμπλεκόμενους στο “δώσιμο” του Λάλα, οποίοι ήταν στρατιωτικοί.
Ο ένας μάλιστα υπηρετούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια στην ΕΥΠ σε πολύ καλή θέση, εξαργυρώνοντας λένε κάποιοι, τα όσα έπραξε τον Απρίλιο του ’93, τότε που η ΕΥΠ βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά από την σύλληψη του Στιβεν Λάλα.
Ο Έλληνας πράκτορας της ΚΥΠ που πλησίασε τον Στιβ Λάλα εκείνο το βράδυ του 1977, δεν το έκανε απλά για να γνωριστεί με τον Ελληνοαμερικανό αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο πραγματικός στόχος του ήταν να στρατολογήσει τον πρώην στρατιωτικό που εργαζόταν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη και χειριζόταν εκεί πολλές σημαντικές πληροφορίες για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αρκετές εκ των οποίων σχετίζονταν με την Τουρκία.
Ο Έλληνας κατάσκοπος με την διπλωματική κάλυψη που ήταν αποσπασμένος στο προξενείο της Σμύρνης έχτισε μια καλή σχέση πριν από την στιγμή που έθεσε στον Λάλα το συγκεκριμένο ερώτημα.
«Αγαπάς την πατρίδα Σταύρο; Χρειάζεται την βοήθειά σου, είδες τι έγινε με την Κύπρο…», ήταν τα λόγια του.
Ο Λάλας δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή, απάντησε ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την Ελλάδα, την πατρίδα του και αρχίζει την κατασκοπευτική του δράση.
Κατά τη θητεία του στη Σμύρνη, οι Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ανά πάσα στιγμή τις θέσεις και τη διάταξη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, τις κινήσεις και τα αποβατικά τους σχέδια.
Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν “τεράστιας αξίας” κι έτσι όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι η ροή σταμάτησε εν μία νυκτί.
Άρχισε πάλι το 1985 όταν ο Ελληνοαμερικανός μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και άρχισε να παραδίδει σε πράκτορες της ΕΥΠ απόρρητα έγγραφα, ρισκάροντας τα πάντα χωρίς να το σκέφτεται.
Πολλές φορές περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ για κάλυψη επισκεπτόταν την οικογένεια του, η οποία διέμενε στη Χρυσούπολη Καβάλας.
Το 1989 μετατίθεται στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην τότε ΚΥΠ η οποία έχασε την πιο πολύτιμη πηγή της και γι’ αυτό η υπηρεσία του ζητούσε φορτικά να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια.
Το Δεκέμβριο του 1990, ο Στίβεν Λάλας τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και η θέση του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων.
Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Ο Λάλας βρέθηκε με το βάζο του μελιού στα χέρια και αμέσως έβαλε τα δάχτυλα του μέσα!
Ο “Χείριστης”
Στις μυστικές υπηρεσίες όλοι έχουν ένα ρόλο, ο Λάλας ήταν ο courier, ο κομιστής…
Ο “Χειριστής” του, ο σύνδεσμος πιο απλά ήταν ο μακαρίτης Αναξαγόρας Σπιτάς, αξιωματικός πληροφοριών ιδιαίτερα έξυπνος που χειρίστηκε ιδανικά μέχρι ενός σημείου τον Στίβεν Λάλα.
Από την στιγμή που αποσπάστηκε στην ΕΥΠ με τον βαθμό του Ταγματάρχη στον Α’ κλάδο έγινε «σφίγγα» σε ότι αφορούσε την δουλειά του όπως θυμούνται συνάδελφοί του.
Κάποιοι «φίλοι» του πάντως φρόντισαν γρήγορα να μαθευτεί στο κτήριο της Κατεχάκη ότι ο Σπιτάς ήταν τελευταίος στην τάξη του στην Σχολή Ευελπίδων, δείγμα κι’ αυτό του τι παιζόταν και ίσως να παίζεται μέχρι και σήμερα ανάμεσα στις διάφορες “φατρίες” της Υπηρεσίας.
Το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του τότε Πρωθυπουργού, -όπως λένε κάποιοι- και έγινε προϊστάμενος του Α’ Κλάδου, της Α’ Διεύθυνσης Πληροφοριών όπως είναι η σημερινή της ονομασία και έμελλε να είναι και ο τελευταίος «χειριστής» του Λάλα.
Τον συναντούσε πολύ συχνά στο διαμέρισμα «γραμματοκιβώτιο» που είχε νοικιάσει η υπηρεσία στου Ζωγράφου, παίρνοντας πάντα όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Εκεί πήγαινε ο Λάλας τα σχισμένα έγγραφα που έκλεβε από το κτίριο της Αμερικανικής Πρεσβείας.
Αυτή του η “δράση” χάρισε στην Ελλάδα ιδιαίτερα «ευαίσθητα» έγγραφα σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τα οποία πάντως κάποιοι χρησιμοποίησαν για δικούς τους προσωπικούς σκοπούς και οφέλη.
Στις αρχές του 1992, άρχισε να «στραβώνει» η υπόθεση, ειδικά από την στιγμή που εκτός από τον Σπιτά, άρχισαν να χειρίζονται – άγνωστο γιατί – τον Λάλα, άλλοι δύο στρατιωτικοί, αποσπασμένοι στην ΚΥΠ.
Προφανώς κάποιοι ήθελαν έξτρα κομματική ασφάλεια μη εμπιστευόμενοι τον Σπιτά.
Από το 1977 που ξεκίνησε την “δράση” του Λάλα μέχρι και το 1992, οι πληροφορίες του έφθαναν ακατέργαστες στην ΕΥΠ και κάποιες κατέληγαν συγκεκαλυμμένες στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών.
Γεγονός που αποδεικνύει το ποσό “περαστικοί” είναι οι κυβερνώντες έναντι των μυστικών υπηρεσιών και των κρατικών υπαλλήλων!
Ο Σπιτάς, όπως και οι προκάτοχοί του είχε φροντίσει να παραμείνει μυστική η ταυτότητα του ελληνοαμερικανού πράκτορα, κάποιες φορές ακόμα και από τους εκάστοτε Πρωθυπουργούς.
Άλλο ένα γεγονός που αποδεικνύει την εφημερία των κυβερνήσεων…
Μετά την σύλληψή του «χτύπησε σίγουρα το κεφάλι του στον τοίχο» έλεγε πριν από χρόνια επιχειρησιακό στέλεχος της τότε ΚΥΠ σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση από αυτές που δεν δημοσιοποιούνται ποτέ, ειδικά όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι από δικό του λάθος χειρισμό αποκαλύφθηκε ο Λάλας, κάτι που αρνούνται κατηγορηματικά παλιά στελέχη της Υπηρεσίας.
Οι σχέσεις Ελλάδας – Η.Π.Α. κλυδωνίστηκαν για τα καλά, αφού οι «φίλοι» οι Αμερικάνοι μας απείλησαν ακόμα και με απελάσεις στελεχών της ΕΥΠ στην Αμερική.
Ο Σπιτάς την πλήρωσε με την αποκαθήλωσή του από τον Α’ κλάδο και μια δυσμενή μετάθεση σε μεραρχία της Καβάλας, κάνοντας περιπολίες στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Παρ’ όλο που στα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι προσέγγισαν τον Σπιτά προκειμένου να δώσει την δική του εκδοχή, ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Κάτι φυσικά που δεν έκαναν πολλοί άλλοι…
Ο ένας από τους άλλους δύο αξιωματικούς που “χειριζόταν” τον Λάλα μεγαλούργησε στην ΕΥΠ, με διαδοχικές προαγωγές στα χρόνια που ακολούθησαν από την σύλληψη και καταδίκη του Λάλα.
Σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν στους διαδρόμους του κτηρίου της ΕΥΠ, ο συγκεκριμένος αξιωματικός επωφελήθηκε από τον “χειρισμό” του Λάλα για να μοιράζει τις πολύτιμες πληροφορίες του δεξιά και αριστερά, λίγους μήνες πριν την τραγική κατάληξη της υπόθεσης, παριστάνοντας τον κομματικό στρατιώτη.
Οι πολύ καλές σχέσεις του με Αμερικανούς πράκτορες της CIA στην Αθήνα, έγιναν ακόμα καλύτερες μετά την σύλληψη Λάλα, σε σημείο μάλιστα που κάποιοι να αρχίσουν να μιλάνε για ξεπούλημα του συγκεκριμένου αξιωματικού και εισχώρηση του ως “διπλό πράκτορα”.
«Διαβαθμισμένα έγγραφα τα οποία έβλεπαν δύο το πολύ τρεις άνθρωποι άρχισαν να κυκλοφορούν σαν διαφημιστικά φυλλάδια σε γραφεία βουλευτών και υπουργών» είπε υψηλόβαθμος επιτελικός της ΕΥΠ που γνωρίζει πάρα πολλά για την υπόθεση.
«Αργά η γρήγορα θα γινόταν το κακό» είχε πει σε συνάδελφό του, προσθέτοντας ότι η μετάλλαξη της ΕΥΠ μέσα σε μια δεκαπενταετία έφερε στην υπηρεσία ανθρώπους που ήταν ακατάλληλοι για επικίνδυνες αποστολές.
Τοποθετημένοι στην πλειοψηφία τους με κομματικά κριτήρια, φρόντισαν πρωτίστως να εξυπηρετούν όλους τους άλλους, αγνοώντας το γεγονός ότι σε μια τέτοια υπηρεσία τα στεγανά πρέπει πάντοτε να μένουν ερμητικά κλειστά και πως πρώτιστος σκοπός της υπηρεσίας είναι η ασφάλεια της χώρας μας και μόνο.
Κάποιοι όμως αγνόησαν ακόμη και το ρητό του Περίανδρου το οποίο κοσμεί το έμβλημα της υπηρεσίας “Λόγων απορρήτων εκφορά μη ποιού”.
Στην υπόθεση Λάλα, ο δεύτερος αξιωματικός που τον “χειριζόταν”, έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει το διαμέρισμα του Ζωγράφου σαν ερωτική φωλιά, δείχνοντας το ποσό πολύ είχε προχωρήσει η ιλαρότητα στην υπηρεσία, με την τοποθέτηση “κομματόσκυλων”, ανίδεων με τον σκοπό και της πρακτικές της.
Εν αντιθέσει με τον Σπιτά, οι δύο συνάδελφοί του των οποίων οι επιχειρησιακές ικανότητες ήταν αμφίβολες, “χειρίστηκαν” τόσο “άτσαλα” τον Λάλα που ήταν θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του.
Μια διαφορετική εκδοχή του παζλ των προσώπων που «κάρφωσαν» ηθελημένα η άθελα τον Στίβεν Λάλα ενέπλεξε και την αείμνηστη πλέον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών κ. Βιργινία Τσουδερού στην υπόθεση του.
Με το θέμα των Σκοπίων να «καίει» τότε την Αθήνα, η πίεση στον Λάλα γίνεται αφόρητη και αυτός κουβαλάει σχεδόν κάθε βράδυ σχισμένα έγγραφα από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στο διαμέρισμα “γραμματοκιβώτιο” στου Ζωγράφου.
Ένα από αυτά ήταν και η περίφημη επιστολή του τότε Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα κ. Μάικλ Σωτήρχου για την θέση της χώρας του στο Σκοπιανό, η οποία φτάνει στα χέρια του κ. Μητσοτάκη και της κ. Βιργινίας Τσουδερού.
Η μια εκδοχή λέει ότι η υφυπουργός ενημέρωσε στις; 26 Φεβρουαρίου του 1993 τον τότε Πρεσβευτή μας στις ΗΠΑ κ. Χρήστο Ζαχαράκη για μια άγνωστη πτυχή του θέματος, την οποία κανονικά γνώριζαν μόνο οι Αμερικανοί και του ζήτησε να κάνει διάβημα στο State Department.
Οι Αμερικανοί εκπλήσσονται από τις λεπτομέρειες του διαβήματος, αφού βασιζόταν εξ’ ολοκλήρου σε μια πληροφορία που δεν έπρεπε να γνωρίζει η Αθήνα.
Και κάπου εδώ χτυπάει ο “Αμερικανικός συναγερμός”!
Η άλλη εκδοχή επιμένει ότι η κ. Τσουδερού «έδωσε» κατά λάθος τον Στίβεν Λάλα σε μια συνομιλία της με τον κ. Σωτήρχο, νομίζοντας ότι η άλλη πλευρά ήταν γνώστης της δράσης του ελληνοαμερικανού.
Ότι και αν συνέβη, οι Αμερικανοί κινήθηκαν αστραπιαία!
Κάτω από απόλυτη μυστικότητα ένα κλιμάκιο του FBI με επικεφαλής τον John Quatroqui φτάνει στις 23 Μαρτίου στην Αθήνα για να ερευνήσει την υπόθεση.
Οι έρευνες επικεντρώνονται πολύ γρήγορα στους επτά υπαλλήλους που είχαν πρόσβαση στην Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων της Αμερικάνικης πρεσβείας και στα απόρρητα έγγραφα.
Στον χώρο τοποθετούνται κρυφές κάμερες οι οποίες καταγράφουν τον Λάλα να παίρνει διάφορα έγγραφα, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να καταστρέφει, ενώ η παρακολούθηση συνεχίζεται και εκτός Πρεσβείας.
Ο πιο πολύτιμος διπλός πράκτορας της Ελλάδας, φωτογραφίζεται από το κλιμάκιο του FBI να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα του Ζωγράφου ενώ από τους φακούς των Αμερικανών δεν «γλιτώνουν» και έλληνες πράκτορες της ΕΥΠ, οι οποίοι χρησιμοποίησαν το διαμέρισμα εκτός από την χρήση του και για “γαμιστρώνα”.
Λίγες μέρες αργότερα στέλνουν έντεχνα τον Λάλα στην Ουάσινγκτον και τον συλλαμβάνουν με το που πατάει το πόδι του στην Αμερικανική Πρωτεύουσα.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, οι Αμερικανικές Αρχές πίστευαν ότι ο Λάλας δεν αποκάλυψε την ακριβή έκταση της δράσης του.
Αυτό έγινε αντιληπτό πριν την καταδίκη του, όταν απέτυχε σε δύο τεστ αληθείας που διεξήγαγε το FBI.
Σε αυτό το σημείο της υπόθεσης αρχίζει ο εφιάλτης της δίκης και της καταδίκης του σε 14 χρόνια φυλάκιση, που τέλειωσε με την επιστροφή του στην Ελλάδα στις 25 Νοεμβρίου του 2007, του δόθηκε χάρη υπό περιοριστικούς όρους έως τον Ιούλιο του 2010, μετά από γραπτές διαβεβαιώσεις του Έλληνα Υπουργού Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη, ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα αποδεχόταν οποιαδήποτε απόφαση των Αμερικανικών δικαστηρίων σχετικά με την χάρη που δόθηκε στον καταδικασθέντα.
Οι Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες τον θεωρούν ως τον πιο σημαντικό κατάσκοπο που είχαν κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που έδωσε στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά και στην εκπομπή «Οι Φάκελοι», ο Λάλας υποστήριξε ότι αν είχε τη δυνατότητα θα έπρατε τα ίδια, ακόμα κι αν χρειάζονταν να φυλακιστεί ξανά.
Επίσης, αρνήθηκε ότι έλαβε χρήματα για την κατασκοπευτική του δράση και υποστηρίζει ότι το μόνο κίνητρό του ήταν τα αγνά πατριωτικά του αισθήματα για την Ελλάδα.
Το πόσο πολύ βέβαια στήριξαν τον Στίβεν Λάλα οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, φάνηκε από την φράση που είχε πει στα πρώτα χρόνια της φυλάκισής του για όλους αυτούς που του γύρισαν την πλάτη μόλις τον έπιασαν…
«Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο απ’ όλα ήταν ότι έκαναν πως δεν με ήξεραν…».
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ένας άνθρωπος που προσφέρει πολλά στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο, βλέπε Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Χρήστο Μαυρίκη, Ιωάννη Μακρυγιάννη, και λοιπούς…
