lamprospapades@gmail.com
Παρακολούθησα τις τελευταίες δύο ημέρες την παρουσία του προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ κ. Ανδρουλάκη στην Θεσσαλονίκη με τις επισκέψεις του στην πόλη και την χθεσινή του ομιλία στο Βελλίδειο και ομολογώ ότι θυμήθηκα μια φράση που έλεγε ο παππούς μου όταν κάποιος δεν το είχε και παρόλες τις προσπάθειες του, έφτανες να λες: “Καλό παιδί αλλά δεν…”.
Νομίζω λοιπόν ότι το νόημα και το σύνολο της φράσης του “Ναι αλλά δεν…” αποτυπώνει την όλη μέχρι τώρα πορεία του κ. Ανδρουλάκη στον δρόμο για την Αρχηγία ενός ένοχα χρεοκοπημένου πολιτικού χώρου, αλλά και την πρότερη δική του προσωπική πολιτική στάση κατά την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου όπως και κατά την περίοδο του 2015 με την οικονομική ασφυξία της χώρας και όλα αυτά συνδυάζονται με τα έργα και τις ημέρες του στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Δεν θα σταθώ στα όσα εύστοχα κωμικά διαβάζω από την ημέρα της εκλογής του στην ηγεσία αναφορικά με την ευστάθεια και τον ειρμό των δηλώσεων του, ούτε σε όσα έχουν να κάνουν με την χλιαρότητα της αντιπολιτευτικής του τακτικής στην προσπάθεια να περιχαρακώσει το μονοψήφιο ποσοστό του ΚΙΝ.ΑΛ αφού μόνο ως ψυχοπαθολογική μπορώ να εκλάβω την πιθανότητα να έχει πειστεί και ο ίδιος και οι επιτελείς του για τα ποσοστά του 18% των Δημοσκοπήσεων… Αλλά και πάλι τα καλάμια δεν είναι σπάνια στην πολιτική και ειδικά όταν τα καβαλάνε τόσοι πολλοί μαζί, με αστείες αναρτήσεις στα Social Media τύπου :”Ερχόμαστε..” κ’ “Σεισμός-Σεισμός -Σοσιαλισμός”.
Για το τι είδους σχέση μπορεί να έχει το ΚΙΝ.ΑΛ σήμερα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και πόσο κοντά μπορεί να είναι ο κ. Ανδρουλάκης, ως πολιτικό παιδί του Σημίτη και του Βενιζέλου σαν αρχηγός σήμερα, αυτό είναι κάτι που μόνο η επιστήμη της παραψυχολογίας και του μεταφυσικού μπορούν να το εξηγήσουν…
Η αλήθεια είναι ότι στον Εύοσμο προχθές κατά την επίσκεψη του κ. Ανδρουλάκη τα πράγματα έδειχναν πολύ αραιά και πολύ μοναχικά και δεν υπήρχε πολύς κόσμος υπό την έννοια της υποδοχής αλλά η συνταγή της στελεχιακής υποστήριξης και δυναμικού είναι πάντα ευπρόσδεκτη, κάτι το οποίο έγινε και στην ομιλία στο Βελλίδειο, όπου αν εξαιρέσεις την παρουσία του στελεχιακού δυναμικού στην αίθουσα, ο υπόλοιπος μέσος όρος ηλικίας απλών φίλων και ψηφοφόρων ξεπερνούσε τα όρια της δυνητικής συνταξιοδότησης…
Ας πάμε όμως στις δηλώσεις του κ. Ανδρουλάκη αυτές τις δύο ημέρες… Αρχικά ο Πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ παραχωρώντας συνέντευξη χθες στην TV100 (Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης) σε μια απάντηση του ανέδειξε ένα ζήτημα που εκκρεμεί ακόμα και είναι το ίδιο το όνομα του κόμματος και πως αυτό θα ξεκαθαρίσει μέσα στο Συνέδριο… Ότι ο κόσμος θα αποφασίσει ποιο θα είναι το όνομα της νέας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης… Δηλαδή τι έγινε; τελείωσε η μεγάλη εκμετάλλευση του πολιτικού Brand που λέγεται ΠΑΣΟΚ; έλιωσε η καραμέλα του Πράσινου Ήλιου και το νέου 81′; τελείωσε το σύνθημα “Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό.”;
Και αυτό γιατί; μήπως γιατί αυτό έχει μια σύνδεση με τις δηλώσεις του κ. Ανδρουλάκη το προηγούμενο διάστημα, ότι δεν έχει ακριβή εικόνα για το πόσα είναι τα χρέη του ΠΑΣΟΚ που έγινε ΚΙΝ.ΑΛ και μάλλον τώρα θα γίνει και κάτι άλλο με άλλο ΑΦΜ και ίδιες σημαίες, γιατί τα χρέη μας κυνηγούν ακόμα; και κάπως έτσι μάλλον θα ολοκληρωθεί εν μέσω δημοσκοπήσεων του 18% το πολιτικά κωμικό να αυτοακυρωθεί για άλλη μια φορά ένας ολόκληρος εσωκομματικός πολιτικός αγώνας, να υπάρξει μετονομασία αλλά και να κρατήσουμε τις σημαίες και τα συνθήματα… Ότι ακριβώς έλεγε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως Γκρούεζας το 1964 στην ταινία: “Υπάρχει και Φιλότιμο”: Τον αγαπούσαν τον Παππού σας, τον Λάτρευαν τον Πατέρα σας αλλά με εσάς είναι το κάτι άλλο… “.
Για να φτάσουμε στην δεύτερη και εξίσου σημαντική δήλωση του κ. Ανδρουλάκη από το βήμα του Βελλίδειου που είπε: “Θα δείξουμε άλλο δρόμο, όπως τα παλιά χρόνια”! Του είπε κανείς ότι ο κόσμος νοσταλγεί να χρεοκοπήσει ξανά από τις μίζες στα εξοπλιστικά, τις υπερτιμολογήσεις εθνικών έργων που δημιούργησαν πράσινους ολιγάρχες ή από τη φούσκα του Χ.Α.Α. και τις βαλίτσες Τσουκάτου; ή μήπως ήρθε η ώρα μετά το μιντιακό φτιασίδωμα της Μητσοτάκης Α.Ε. να ξεχαστούν τα πάντα γύρω από την ”αυτόνομη πορεία” και να ξυπνήσει το φάντασμα του Ευ. Βενιζέλου και να χρησιμοποιηθεί η εκλογή Ανδρουλάκη ως το αναγκαίο πολιτικό μαξιλαράκι, για να μην ξανάρθει η Αριστερά στην διακυβέρνηση της χώρας και να υπάρχει μια Κεντροαριστερή γαρνιτούρα, στην πολιτική σαλάτα της διακυβέρνησης της Δεξιάς;
