lamprospapades@gmail.com
Από χθες με αφορμή την 4η Οκτωβρίου και την επέτειο ίδρυσης της ΝΔ αρκετοί νεόκοποι αλλά και παλιοί Δεξιοί και Νέο δημοκράτες τρέχουν να ανεβάσουν λογότυπα με τον Πυρσό και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ξεχνώντας ίσως και ηθελημένα ότι πέρσι και φέτος την ίδια ημέρα έγιναν διάφορες δηλώσεις από πλευράς ηγεσίας για την ιστορική διαδρομή του κόμματος αλλά καμία επίσημη για τον ιδρυτή της τον Κωνσταντίνο Καραμανλή…. Καθόλου τυχαίο θα έλεγα απέναντι στην πολιτική μνήμη του άνδρα που νομιμοποίησε την Αριστερά στην Ελλάδα στην μεταπολίτευση…
Αλλά ποια είναι η Νέα Δημοκρατία και κατά πόσο έφτασε στις μέρες μας να είναι για άλλη μια φορά το αγαπημένο παιδί των μεγάλων Media και και των εγχώριων ΜΜΕ… Αν ψάξει κανείς ιστορικά το πολιτικό περιβάλλον, τις συνθήκες, τις αιτίες και τις διαδρομές συμφερόντων και διαπλοκής θα διαπιστώσει εύκολα ότι η “Γαλάζια Παράταξη” αποτέλεσε από την ίδρυση της το 1974 το χαϊδεμένο παιδί της εγχώριας ολιγαρχίας και των τότε media ως τα σήμερα… Ο μεταπολιτευτικός Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής θέλησε να ιδρύσει και να ηγηθεί το 1974 με την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας από τον ίδιο ενός πολιτικού σχηματισμού που θα είχε σαν κύριο πολιτικό πεδίο και πυξίδα τον κεντροδυτικό χώρο και την Λαϊκή Δεξιά στην χώρα… Ο κ. Καραμανλής γνώριζε ότι δεν έπρεπε να χάσει η’ να ξοδέψει γρήγορα το πολιτικό και επικοινωνιακό κεφάλαιο και την ευρεία αποδοχή, για αυτό έπρεπε γρήγορα να καταρτίσει έναν ιδεολογικό χάρτη με εκείνον στο κέντρο…
Έτσι αφού κέρδισε και το εκλογικό ακροατήριο των πρώην Φιλοβασιλικών που πλέον έβλεπαν στο πρόσωπο του το μόνο ανάχωμα απέναντι στην Αριστερά θέλησε να καπηλευτεί όλο το κοινωνικό κέντρο και τα πιο λαϊκά χαμηλά στρώματα, έτσι αφού το σχέδιο της αποχουντοποίησης προχωρούσε με ρυθμούς χελώνας η αστική τάξη της χώρας φοβόταν τις πρώτες εκλογές καθώς μετά από τον μετεμφυλιακό γύρο, τα Ιουλιανά και την επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών η πιθανότητα η Αριστερά να βγει μέσω ενός εκλογικού συνασπισμού της ισχυρή και με κοινωνική πλειοψηφία, ήταν ένα σενάριο που τρόμαζε την ολιγαρχία… Μοιραία λοιπόν το τότε Μιντιακό σύστημα, εκδότες, εφημερίδες και η δοκιμή κρατική τηλεόραση έπεσε ποντάροντας πάνω στο άλογο της ΝΔ και του κ. Καραμανλή, σε συνδυασμό με την διασπαστικότητα της Ελληνικής Αριστεράς τότε στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του 1970 μαζί με τις πρώτες επίσημες στρατιωτικές απειλές της Τουρκίας και τις απανωτές κρίσεις η Ελληνική αριστερά έχασε την ευκαιρία να πάρει μια πολιτική ρεβάνς μετά από 7 χρόνια χούντας και απέναντι σε ένα σχέδιο αστικής μεταβατικότητας… Στα χρόνια που ακολούθησαν ακόμα και ο αείμνηστος ηγέτης του Κέντρου τότε Ιωάννης Ζίγδης μίλησε με αποτροπιασμό για την διαφθορά της συντηρητικής Δεξιάς και του μοντέλου συναλλαγής που είχε εφαρμόσει για 7 και πλέον χρόνια, με το μοίρασμα των Γενικών Γραμματειών της κυβέρνησης, των οργανισμών και των υφυπουργείων σε ημετέρους για να αλώσει το πολιτικό κέντρο…
Φτάνοντας στο 1980 όπου το αίτημα της πολιτικής αλλαγής και της κοινωνικής απελευθέρωσης έγινε ένα ποτάμι που πλέον κανένα σύστημα εκδοτών, εγχώριων ολιγαρχών και εφημερίδων δεν μπορούσε να ανακόψει με την νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου να έρχεται και να φέρνει για πρώτη φορά εσωκομματικές κόντρες και πρόβλημα ηγεσίας στην ΝΔ που κορυφώθηκε με την εκλογή του Ευάγγελου Αβέρωφ στην ηγεσία της, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αργότερα και την νέα εκλογική σφαλιάρα στις εκλογές του 1985, με τα προεκλογικά δημοσιεύματα πληθώρας Δεξιών εφημερίδων εκείνης της περιόδου να χαρακτηρίζουν με κουβάδες λάσπης τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου ως φαύλο, αλκοολικό γυναίκα και πόσα άλλα…
Έτσι με τις ευλογίες του σκανδάλου Κοσκωτά και την κυβερνητική κρίση ύστερα από 6 χρόνια, κουτσά στραβά και κάτι ψήφους διαφορά η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1989 έγινε κυβέρνηση αφού τις πήρε περίπου 5 χρόνια να ψηφιοποιηθεί και να πάρει μαζί της όχι μόνο τις τότε δεξιές φυλλάδες αλλά και πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και παρατηλεοπτικά μέσα τα οποία αργότερα στην πρώτη κυβέρνηση πλειοψηφίας το 1990 έγιναν τα γνωστά πλέον μεγάλα ιδιωτικά κανάλια που αδειοδοτήθηκαν από την πρώτη Φιλελεύθερη κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη για να λιβανίζουν για 3 χρόνια την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ που δεν έγινε, την ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ και τέλος να παρουσιάσουν σαν αποστασία και προδοσία την πτώση του 1993 που κάποτε το 1965 με τα Ιουλιανά ο κ. Μητσοτάκης το είχε αυτό χαρακτηρίσει ως πολιτική επιλογή και εντολή της συνείδησης του…
Για να φτάσουμε στην ΝΔ του Κώστα Καραμανλή το 2004 με την ανάγκη να επανιδρυθεί το κράτος από τα τότε ΜΜΕ των μετέπειτα “Νταβατζήδων”, ένα κράτος που έφτασε το 2008 να μην ξέρει πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχει και πόσα χρωστάει και ένα ωραίο απόγευμα το 2010 με φόντο το Καστελόριζο μπήκαμε στην μνημονιακή δυστυχία… Ήδη όμως ο παραλογισμός αυτού του εκλογικού χώρου και κοινού δεν είχε κοπάσει και μάλιστα θα έφτανε στην αποκορύφωση του, αφού έφτασε σε απόλυτη συγχορδία με το νέο Μιντιακό σύστημα της μνημονιακής κρίσης να επαναφέρει στην πολιτική ζωή της χώρας τον άνθρωπο που ήταν για 20 χρόνια σε πολιτική εξορία και από το 1993 και μετά δήλωνε ότι δεν θα επέστρεφε στην ΝΔ ούτε σαν Αρχηγός, ενώ η ίδια η κομματική βάση για χρόνια τον χαρακτήριζε ως Προδότη…
Ένας προδότης που έγινε σωτήρας και αρχηγός εκλεγμένος από την βάση το 2009 υπό το φόβο του Μιντιακού συστήματος και της εγχώριας ολιγαρχίας στην χώρα ότι με τα πρώτα εφαρμοστικά Μνημονιακά μέτρα, ο κόσμος παίρνει τα λεωφορεία μαζικά για την Αριστερά και τι θα κάνουμε;; και φάνηκε τι έκαναν… Έκαναν όλοι τα πικρά-γλυκά και αναγκάστηκαν να συγκυβερνήσουν με το χρεοκοπημένο τότε ΠΑΣΟΚ που αφού χρεοκόπησε την κοινωνία κατέρρευσε και το ίδιο…
Για να φτάσουμε στο 2016 και την νέα ηγεσία της ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη που για πρώτη φορά όλα τα ΜΜΕ είχαν πέσει πάνω σε έναν άνθρωπο και μια παράταξη, το έφεραν πάνω στο άλογο για να τιμωρήσουν έναν Πρωθυπουργό που τόλμησε να τους βάλει να πληρώσουν και άκουσον άκουσον να τους βάλει και κανόνες λες και αυτή την χώρα πρέπει να την κυβερνά μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και όχι οι επιχειρηματικοί κύκλοι…
Όσο για την σημερινή κυβερνητική και μιντιακή πραγματικότητα τι θέλετε να σχολιάσω πέραν της ιστορικής αναδρομής; δεν τα βλέπετε; δεν τα ζείτε; δεν τα καταλαβαίνετε; 47 χρόνια παρουσίας λοιπόν και ας ελπίσουμε ο 48ος χρόνος να είναι ο τελευταίος τους στην κυβερνητική εξουσία…
Διαβάστε επίσης:
“Τι λες ρε άνθρωπε;” (ΒΙΝΤΕΟ) – Του Λάμπρου Παπαδή
Έπεσε το Facebook και σαλτάρισε ο κόσμος: Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
