“Μια άγνωστη βυζαντινή ραψωδία” – Του Λάμπρου Παπαδή

Ο Θεόφραστος υπήρξε ο Μαχητικότερος και πιο οξυδερκής Στρατάρχης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έζησε κοντά στο 838 μ. Χ. στα χρόνια του Αυτοκράτορα Θεοφίλου του 2ου και το όνομα του έμεινε στα λογοτεχνικά δρώμενα των Βυζαντινών Ραψωδιών, για τα όσα έζησε όντας εξόριστος στην Καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς.

Ο Θεόφραστος βρέθηκε εκεί μετά την αποκάλυψη της παράνομης ερωτικής σχέσης του, με την σύζυγο του Αυτοκράτορα Θεοφίλου, αυτοκράτειρα Αυγούστα… Στα 839 μ. Χ. και ενώ βρισκόταν ήδη έναν χρόνο στην εξορία, δέχτηκε μηνύματα αγγελιοφόρων από την Βασιλεύουσα πως οι ονειρομάντες του Πατριαρχείου, είχαν προβλέψει την καταστροφή της οικουμένης, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής εκείνου του έτους.

Εκατοντάδες χωρικοί και γυναικόπαιδα έσπευδαν εκείνο το διάστημα, στο κάστρο του Θεόφραστου στην Μονεμβασιά, για να γλιτώσουν τον χαμό. Εκείνες τις ημέρες δύο 24ώρα μόλις πριν την ολική καταστροφή και σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι πηγές, η Αυγούστα κατέφυγε στην Μονεμβασιά για να περάσει τις τελευταίες ώρες της ζωής της με τον παράνομο αγαπημένο της. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής τελέστηκε ιερά λειτουργία και παράκληση στον Ιερό Ναό του κάστρου και μετά το πέρας, ο Θεόφραστος και η Αυγούστα αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα τους και έκαναν για τελευταία φορά έρωτα….
Αποικούμενοι περίμεναν να έρθει το τέλος…

Το επόμενο πρωί ο Θεόφραστος είδε τον ήλιο να βγαίνει και την μέρα να λάμπει χωρίς να έχει έρθει κανένας χαλασμός. Κοίταξε την Αυγούστα και της είπε : “Σωθήκαμε.. Κοίτα τον ήλιο, την θάλασσα, τον ουρανό, τώρα θα ζήσουμε..”. Η Αυγούστα τον κοίταξε και απλά του ανακοίνωσε πως εφόσον η συντέλεια δεν ήρθε, είναι ακόμα Αυτοκράτειρα και πρέπει να γυρίσει στην Πόλη για να διεκδικήσει και πάλι τα δικαιώματα της.

Ο μύθος αναφέρει πως ο Θεόφραστος βλέποντας την να φεύγει με το άλογο, τράβηξε το σπαθί του και πριν το στρέψει στον εαυτό του είπε: “Αυτή είναι η δική μου συντέλεια, αυτό είναι το δικό μου τέλος… Εδώ τελειώνει για μένα πια ο κόσμος…”.