maryleria@gmail.com
Ως δεδομένο ορίζεται οτιδήποτε υπάρχει στη ζωή σου με τη μορφή προσώπου ή με τη μορφή κατάστασης, καθημερινότητας, συνήθειας ή οτιδήποτε παραπέμπει σε υλικά αγαθά. Ως δεδομένα όμως ορίζονται και τα αγαθά ζωής. Η υγεία, οι πέντε αισθήσεις, η αρτιμέλεια αλλά και η ψυχική /πνευματική σου υγεία. Μην μπεις στη διαδικασία να ψάξεις σε κάποιο λεξικό.
Υποκειμενικός ο συγκεκριμένος ορισμός μέσω μιας καθαρά προσωπικής μου εκτίμησης, με μεταφορική έννοια, ως προς τα δεδομένα της ζωής. Κατά το λεξικό (για σου λύσω και την απορία) ως δεδομένο μεταφράζεται ή ορίζεται ένα γεγονός ή στοιχείο (αριθμητικό, στατιστικό) που είναι ήδη γνωστό και του οποίου η αλήθεια δεν αμφισβητείται. Όχι και μεγάλη η διαφορά, αν το καλοσκεφτείς, από την κυριολεκτική ως προς την μεταφορική έννοια του όρου. Αυτό όμως που σίγουρα διαφοροποιείται είναι ότι τα δεδομένα ζωής ορίζονται ως προς την προσωπική εκτίμηση του καθένα με ιδιοτελή στοιχεία. Σαφώς και υπάρχουν έννοιες που οι περισσότεροι αντικειμενικά θεωρούμε ως δεδομένες. Όπως το να ξυπνάμε κάθε πρωί υγιείς, να έχουμε ένα σπίτι για να μείνουνε, φαγητό για να χορτάσουμε την πείνα μας , να μπορούμε να βιώσουμε προσωπικές υλικές απολαύσεις, διακοπές κτλ, κτλ…..και ο κατάλογος είναι μακρύς και υποκειμενικός κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Στη προκειμένη περίπτωση λοιπόν όταν τα δεδομένα αυτά, ανατρέπονται τότε και μόνο τότε αντιλαμβάνεσαι την σπουδαιότητα τους. Αν ξυπνήσεις δηλαδή κάποιο πρωί και δεν αισθανθείς καλά και λιποθυμήσεις και περάσεις το βράδυ σου στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, συνειδητοποιείς τότε ως δια μαγείας πόσο σημαντικό αγαθό και όχι ως δεδομένο προσδιορίζεται η υγεία σου. Κάτι παρόμοιο λοιπόν συμβαίνει όταν χάσεις την μέχρι πρότινος δεδομένη επαγγελματική σου στέγη, το σπίτι σου ή κάποια από τις καθημερινές σου πολυτέλειες ή απλές βιώσιμες ανάγκες.
Υποκειμενική η απώλεια. Από shopping therapy που ορίζεται ως πολυέξοδο δεδομένο, μέχρι το να μπορείς να απολαύσεις μια βραδινή έξοδο με φίλους που ορίζεται ως απλό και βατό και αναγκαίο ίσως για την ψυχοκοινωνική σου υγεία. Ε, λοιπόν κατά την περίοδο της καραντίνας οι περισσότεροι αντιληφθήκαμε στο έπακρο ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Από τα πιο απλά καθημερινά πράγματα μέχρι την αδικαιολόγητη κάποιες φορές υπερκατανάλωση υλικών αγαθών. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό είχαμε βιώσει την απώλεια των δεδομένων μέσα από προσωπικές σχέσεις. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Άνθρωποι που θεωρούσαμε δεδομένοι στη ζωή μας, (και κακώς τους θεωρούσαμε) και εξαφανίστηκαν. Κατά την διάρκεια της καραντίνας (1ης, 2ης, who cares) εμπεδώσαμε ότι οι φίλοι μας δεν είναι δεδομένοι αλλά ούτε και οι ανθρώπινες σχέσεις στο ευρύ φάσμα τους. Δεν ξέρω αν αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο την περίοδο της καραντίνας ή όχι τελικά. Εκτιμώ ότι ανά περιόδους (ξεκάθαρα προσωπική ιστορία ο χρόνος) είναι καλό, μην σου πω επιβάλλεται να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα σε σχέσεις! Από τη σχέση με την κολλητή, τον συνάδελφο, τον αγαπημένο, τον εραστή μέχρι τη σχέση με τον κομμωτή σου, το σαμπουάν ή το body lotion που χρησιμοποιείς! Πρέπει.
Αλήθεια πόσες φορές δεν ένιωσες ότι ένας άνθρωπος με τον οποίο συνδέεσαι ερωτικά, συναισθηματικά ή αισθηματικά ξαφνικά κάποια στιγμή δεν συμπεριφέρεται όπως θα περίμενες ή θα ήθελες; Ίσως γιατί εσύ θεωρούσες δεδομένη την ύπαρξη του ακόμη και αν συμπεριφερόσουν με τον χειρότερο ή όχι καλύτερο ως προς αυτόν τρόπο; Πραγματικά λατρεύω την στιγμή που κάποιος με θεωρεί δεδομένη στη ζωή του, να κάνω την επανάσταση μου έστω και καθυστερημένα και να αδιαφορήσω ή να αποχωρήσω. Χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς παράπονα. Χωρίς θόρυβο. Διότι εκεί γιγαντώνεται η αίσθηση της απώλειας κάποιου που θεωρείς δεδομένο. Το κατίνιασμα, οι φωνές και η ένταση αποδυναμώνουν την αποχώρηση. Η σιωπή όμως όχι. Η οποία σιωπή, έχω να σου πω, είναι εκκωφαντική ενίοτε. Δεν γνωρίζω ( θα ήταν εγωιστικό και ανώριμο από μέρους μου ) αν μέσα από μαθήματα-παθήματα αλλάζεις ρότα, φιλοσοφία η στάση ζωής και αποφασίζεις να εκτιμήσεις ανθρώπους και καταστάσεις. Προσωπικά, βιωματικά θεωρώ ότι η συγκεκριμένη στάση ζωής και αντιμετώπισης ανθρώπων αφορά τον χαρακτήρα και το όποιο συναισθηματικό DNA του καθένα μας. Κάποιοι ίσως και να αλλάζουν μέσα από μαθήματα – παθήματα. Ίσως πάλι όχι.
Πάντως χειρότερο δεν έχω από το να με θεωρήσει κάποιος δεδομένη σε οποιοδήποτε φιλικό, κοινωνικό, συγγενικό ή ερωτικό/συναισθηματικό πλαίσιο σχέσης. Μπορεί να φταίει το ζώδιο, ο ωροσκόπος μου, ο χαρακτήρας μου (ποιος ξέρει;) αλλά χειρότερο δεν έχω.
Και καλύτερο δεν έχω, από το σοφά αποδεδειγμένο βάση νομοτέλειας ..ότι όταν τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα επαναπροσδιοριζόμαστε.
Μαθαίνουμε.
Αισθανόμαστε.
Εκτιμάμε.
Αλλάζουμε.
Σεβόμαστε.
Αναρωτιόμαστε.
Ξεκαθαρίζουμε.
Όχι πάντα.
Όχι όλοι.
Αλλά τι σε νοιάζει; Εξάλλου ο σκοπός του ξεκαθαρίσματος βρίσκεται στο να διώχνει τους <όλους > και να αφήνει ή να προσελκύει τους λίγους.
Αυτούς τους λίγους που δεν θα θεωρήσουν τίποτα δεδομένο.
Για να μην γίνει ζητούμενο.
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε <όλους> αυτούς που κάποια στιγμή μας/σας θεώρησαν δεδομένους. Κακώς….
