Η Οίτη, η Όσσα και η Όχη είναι τρία ελληνικά όρη. Οίτη είναι «εκείνη που θα φέρει», «εκείνη που θα αποφέρει». Όσσα είναι η «θεϊκή φωνή». Όχη είναι η «υποστήριξη» ή η «υποστηρικτική».
Από το γράμμα Ο αρχίζουν πολλά ενδιαφέροντα γυναικεία ονόματα. Στην συνέχεια θα δούμε ορισμένα:
Οβρίμη: δυνατή, ρωμαλέα. Οδαύγη: που φωτίζει την οδό. Οιάνθεια ή Οιάνθη: μόνο άνθος, μοναχικό άνθος. Οικοθέα: θεά τού οίκου ή τής οικίας. Οικωφελία: ωφέλεια τού οίκου ή τής οικίας. Οίμη: άσμα, τραγούδι. Οίνα ή Οίνη: κλήμα, αμπέλι. Οινάνθη ή Οινανθίς (Οινανθίδα): άνθος τής αμπέλου. Οινανθίνη: από άνθος αμπέλου. Οινάς (Οινάδα) ή Οινιάς (Οινιάδα) ή Οινόη ή Οινούσσα ή Οινούττα: πλούσια σε κλήματα ή σε οίνο. Οινόπη: στο χρώμα τού οίνου. Οισύα: ιτιά. Οκταλλία: οφθαλμός, μάτι. Ολβία ή Ολβήεσσα: ευτυχισμένη. Ολβιοδώρα: που δωρίζει ευτυχία. Ολυμπιάς (Ολυμπιάδα) ή Ολυμπία: ολόλαμπρη. Ολυμπιοδώρα: που κάνει λαμπρά δώρα. Ολυμπιονίκη: περίλαμπρη νίκη. Ομόλη: ομονοητική. Ομόνοια: ομόνοια. Ομφαία ή Ομφήεσσα: προφητική. Ονησίμη: χρήσιμη, ωφέλιμη. Ονησίπολις: ωφέλιμη στην πόλη. Ονησίθεμις: χρήσιμη στην δικαιοσύνη. Οπλοδμία: ένοπλη, οπλισμένη. Οπώρα: εποχή συλλογής καρπών. Ορατία: ορατική. Ορειάς (Ορειάδα) ή Ορεστιάς (Ορεστιάδα) ή Ορεία ή Ορέστεια: ορεινή, βουνήσια. Όρθη ή Ορθία ή Ορθεία ή Όρση ή Ορσία ή Ορσεία: ευθυτενής, όρθια. Ορθοδίκη: που απονέμει απόλυτη δικαιοσύνη. Ορθονόη: που διανοείται σωστά. Ορθόκλεια: που δοξάζει σωστά. Ορθονόμη: που κατανέμει ή απονέμει σωστά. Ορθόπολις: που διορθώνει ή ανορθώνει την πόλη. Ορθωσία: διορθώτρια ή ανορθώτρια. Οροδαμνίς (Οροδαμνίδα): βλαστός, βλαστάρι. Ορσιάλη: που ξεσηκώνει την θάλασσα. Ορσιβόη: που ξεσηκώνει βοή. Ορσίππη: που ξεσηκώνει τους ίππους. Ορσινόη: που διεγείρει τον νου. Ορσιδήμη: που ξεσηκώνει τον λαό. Ορσιθύμη: που διεγείρει τα συναισθήματα. Ορσικύμη: που σηκώνει κύματα. Ορσίπολις: που ξεσηκώνει την πόλη. Ορχάμη: αρχηγός. Οσσαία: από θεϊκή φωνή. Οτραλέα: ευκίνητη. Όττις: όραση, θέα. Ουρανία: ουράνια. Οφελλία ή Οφελλίμη ή Οφελσίμη ή Οφελτία: ωφέλιμη, χρήσιμη.
Ούτε από το Ο λείπει η ποικιλία…
