Οι λέξεις «ημέρα», «ηρεμία» και «ησυχία», παρά την προσφιλή σημασία τους, δεν συνηθίζονται ως κύρια ονόματα. Αυτή η πρακτική, βέβαια, τις αδικεί διότι, εκτός από αγαπητές έννοιες, είναι και εύηχες λέξεις. Από το γράμμα Η, ωστόσο, αρχίζουν πολλά χαριτωμένα γυναικεία ονόματα, όπως αυτά που προβάλλονται στις επόμενες γραμμές.
Ηγεμόνεια / Ηγεμόνη / Ηγεμονίς (Ηγεμονίδα): η ηγεμόνας, η κυρίαρχος.
Ηγεμονίσκη: η μικρή ηγεμόνας, η αρχοντοπούλα, η πριγκίπισσα.
Ηγερία: εκείνη που συναθροίζει, που συγκεντρώνει, που συγκαλεί.
Ηγεστράτη / Ηγησιστράτη: η αρχηγός τού στρατού, η στρατηγός.
Ηγησιδίκη: η αρχηγός τής δικαιοσύνης, η επικεφαλής τής δικαιοσύνης.
Ηγησίπολις (Ηγησίπολη): η αρχηγός τής πόλης, η επικεφαλής τής πόλης.
Ηγησίππη: η καθοδηγήτρια των ίππων ή των ιππέων.
Ηγείτηρα / Ηγησώ: η καθοδηγήτρια, η επικεφαλής.
Ηδεία / Ηδέα / Ηδήα / Ηδύμη: η γλυκιά.
Ηδίστη: η γλυκύτατη.
Ηδοσύνη: η συναίσθηση γλυκύτητας, η μεγάλη ευχαρίστηση.
Ηδυβία: εκείνη που γλυκαίνει την ζωή ή εκείνη που ζει με γλυκύτητα.
Ηδυέπεια: η γλυκιά ομιλία.
Ηδυθέα: η γλυκιά θέα, η γλυκιά όψη.
Ηδυμέλεια: η γλυκιά μελωδία.
Ηθαία / Ηθεία: η αγαπητή, η οικεία.
Ηθόκλεια: η φημισμένη γιά το ήθος της, η δοξασμένη γιά τα ήθη της.
Ηθονόη: εκείνη που σκέφτεται ηθικά, που διανοείται με ήθος.
Ηλέκτρα / Ηλέκτρη / Ηλεκτρυώνη: η λαμπρή, η ακτινοβόλος.
Ηλιαία / Ηλιάς (Ηλιάδα) / Ηλιώτις (Ηλιώτιδα): τού ηλίου, ηλιακή.
Ηλιάνθη: άνθος τού ηλίου.
Ηλιοδώρα: εκείνη που δωρίζει ήλιο, που χαρίζει ήλιο.
Ηλιόθεμις (Ηλιοθέμιδα): η δικαιοσύνη τού ηλίου, η ηλιακή δικαιοσύνη.
Ηλιονόμη: εκείνη που απονέμει τον ήλιο.
Ηλιόπη: ηλιοπρόσωπη.
Ηματία / Ημερινή / Ημερία: εκείνη που ανήκει στην ημέρα, η ημερήσια.
Ηνιόχη: η ηνίοχος.
Ηπιοδώρα: εκείνη που κατευνάζει μέσω των δώρων που κάνει.
Ηπιοθύμη: εκείνη που έχει ήπια διάθεση, ήπια συναισθήματα.
Ηπιομύθη: εκείνη που μιλά ήπια, κατευναστικά.
Ηριγένεια: εκείνη που γεννιέται το πρωί.
Ηριγόνη: γόνος τής άνοιξης, κόρη τής άνοιξης.
Ήριννα: ανοιξιάτικη, εαρινή.
Ηρώσσα / Ηρώνη: ηρωίδα.
Ηώς: αυγή.
