info@politispress.gr
Τον ασκό του Αιόλου έχει ανοίξει ο νέος Αθλητικός Νόμος”, Λ. Αυγενάκης, Υφυπουργός Αθλητισμού
Με έναυσμα τη νομοθέτηση από την Πολιτεία του Μητρώου Αθλητικών Σωματείων, ξεκίνησε ακόμη ένα “πογκρόμ” εναντίον των ερασιτεχνικών αθλητικών συλλόγων. Υπόλογοι για όλα τα δεινά και τις κακοδαιμονίες του σύγχρονου, και του διαχρονικού, ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού, οι σύλλογοι χαρακτηρίστηκαν ακόμη μια φορά, ως “μαϊμούδες”, “σφραγίδες”, “φαντάσματα” και με αρκετούς άλλους ευφάνταστους και πάντοτε μειωτικούς χαρακτηρισμούς. Η επίθεση εναντίον του οχυρού της τελευταίας γραμμής άμυνας του Αθλητισμού, του σωματείου, έχει περιοδικότητα και επαναλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε αλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση.
“Οι σχεδόν ισόβιες διοικητικές διάνοιες, ήξεραν την πραγματικότητα και την απέκρυπταν ή την αγνοούσαν;”, Λ. Αυγενάκης
Ο ανομολόγητος στόχος, και αυτής, της πολιτικής ηγεσίας του Αθλητισμού είναι η κατά το δοκούν αλλαγή των ηγεσιών των Ομοσπονδιών και κατ’ επέκταση του συσχετισμού δυνάμεων στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Υπό την πίεση νέων δυνάμεων που διεκδικούν θέση και ρόλο στη νομή της εξουσίας στα διάφορα αθλήματα και η οποία, μέσα σε κάποια πλαίσια δεοντολογίας, είναι θεμιτή, μια σύγχρονη Κυβέρνηση που κόπτεται, δικαίως και ορθώς, για τα δικαιώματα όλων των κοινωνικών ομάδων και την κατάργηση κάθε περιορισμού στις ευκαιρίες (ώστε να έχει ο πολίτης πρόσβαση στη διοίκηση ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και προσανατολισμών) αντιφάσκει και την ίδια ώρα επιδιώκει να επιβάλλει όρια ηλικίας για τη συμμετοχή στα διοικητικά συμβούλια. Σε μια χώρα με γερασμένο πληθυσμό και πολιτειακούς άρχοντες, βουλευτές και αξιωματούχους, δεν θα έπρεπε να αποτολμηθεί καν η σύνδεση της ηλικίας με το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε κανέναν αθλητικό φορέα. Αντιθέτως, η θέσπιση αριθμού θητειών για το Προεδρείο μιας Ομοσπονδίας στις εποπτευόμενες και επιχορηγούμενες από την Πολιτεία, είναι δικαίωμα της. Η φθοροποιός για τα δημοκρατικά ήθη υποδαύλιση έστω και της συζήτησης για ηλικιακά όρια, είναι σοβαρό λάθος ουσίας και όχι στρατηγικής.
Οι δευτερότοκοι ευγενείς του Μεσαίωνα
Η πραγματικότητα είναι πως στα “μικρά κράτη”, που αποτελούν οι αθλητικές Ομοσπονδίες των Ολυμπιακών αθλημάτων, οι διοικήσεις τους αποτελούν για δεκαετίες κατεστημένο. Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα της ανανέωσης των στελεχών της διοίκησης και έχουν καθεστωτική νοοτροπία στη σχέση τους με τα σωματεία μέλη τους. Νεποτισμός στις θέσεις εργασίας,, διασπάθιση πόρων, διαπραγμάτευση των προνομίων και στήσιμο “βιομηχανίας”. Αποτυχημένοι, πολλές φορές, πολιτευτές που ως άλλοι δευτερότοκοι ευγενείς του Μεσαίωνα, επέλεξαν από νωρίς να γίνουν “δήμαρχοι στο χωριό” και να διοικήσουν εφ’ όρου ζωής κάποιο άθλημα. Και μέσα από την ιδιότητα του αιρετού δημιούργησαν βιογραφικά απολαμβάνοντας την ποσόστωση που εξασφαλίζει η κάθε χώρα στις αμοιβόμενες και διακεκριμένες θέσεις του διεθνούς αθλητισμού. Οι Πρόεδροι του Στίβου, της Κολύμβησης, της Αντισφαίρισης και της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης και τόσων άλλων δεν αποχωρίστηκαν για δεκαετίες τους θώκους τους. Μερικοί δημιούργησαν εξαιρετικές ευρεσιτεχνίες όπως η θέση του ισοβίου Προέδρου στην Κολύμβηση, ή του “Προεδρεύοντος” Γενικού Γραμματέα στον Στίβο!!! Στις δε εκλογικές αναμετρήσεις μετέρχονται κάθε αθέμιτου τρόπου για να επανεκλέγονται αυτοί και οι εκλεκτοί τους. Ορίζουν τις Συνελεύσεις όπου βρίσκεται η εκλογική τους δύναμη, επιχορηγούν ή αντιθέτως θέτουν προσκόμματα (για να μην συμπληρώσουν τον αριθμό των αγώνων ή αθλητών) στα αντιπολιτευόμενα σωματεία, χρίζουν τους υπαλλήλους τους εκπροσώπους συλλόγων, διοργανώνουν ανύπαρκτα πρωταθλήματα και τα τελευταία χρόνια το νέο εργαλείο χειραγώγησης λέγεται “Ειδική Αθλητική Αναγνώριση”.
Η τάση των αθλουμένων τα τελευταία χρόνια να επιλέγουν μορφές άθλησης έξω από τον έλεγχο των αναγνωρισμένων Ομοσπονδιών και το Κίνημα των Διαχρονικών Αθλητών σε όλα τα αθλήματα που αναπτύσσεται δυναμικά έξω από την πεπατημένη, αντανακλά την απαξίωση, και την αποστροφή ακόμα, που δημιούργησε η κατεστημένη κατάσταση στον οργανωμένο αθλητισμό.
“Κάποιος πρέπει να έδωσε ψευδείς πληροφορίες εναντίον του Γιόζεφ Κ., διότι συνελήφθη ένα πρωϊ δίχως να έχει κάνει τίποτα κακό”, Φ. Κάφκα “Η Δίκη”
Ακολούθως και ενώ η τεχνολογική πρόοδος οδήγησε τις κοινωνίες στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η Γ.Γ.Α. υποχρεώνει τους συλλόγους, εν μέσω μάλιστα πανδημίας, να συγκεντρώσουν περίπου πενήντα έγγραφα αρκετά εκ των οποίων μπορεί να αναζητήσει μόνη της η Πολιτεία όπως για παράδειγμα το αρχικό καταστατικό ενός σωματείου. Όπως επίσης και οι ισολογισμοί των πέντε τελευταίων ετών! Φυσικά αυτές είναι υπηρεσίες που θα πρέπει να πληρώσουν οι ομάδες σε δικηγόρους, λογιστές και φοροτεχνικούς ενώ μέχρι σήμερα οι Διοικήσεις διατηρούσαν βιβλία της χαμηλότερης κατηγορίας σχετικά εύκολα και χωρίς να καταφύγουν στους παραπάνω. Η γραφειοκρατία όμως δεν αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα και εμπόδιο που αντιμετωπίζουν τα σωματεία.
“Δυστυχώς, εδώ δεν συζητάμε την οποιαδήποτε παρανομία. Συζητάμε για παρανομία σε έναν κρίσιμο τομέα: εκεί που εμπιστευόμαστε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας”, Λ. Αυγενάκης
Θα αναρωτηθεί κανείς, δεν γνώριζε η Πολιτεία πως ήδη από τα έτη της αδηφάγας Ολυμπιάδας του 2004, που απομύζησε και υποθήκευσε το μέλλον του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού, οι σύλλογοι (εκτός από όσους έχουν πρόσβαση στην εξουσία) δεν επιχορηγούνται; Και για όσους με περισσή εμπάθεια επιρρίπτουν την ευθύνη για τη σημερινή απουσία επιδοτήσεων στις ομάδες τους σε όσους “πρόλαβαν και πήραν”, θα πρέπει να τους ενημερώσουμε πως η οικονομική αυτή συναλλαγή απαιτούσε από το σωματείο ισοσκελισμένους απολογισμούς και προϋπολογισμούς ενώ ελέγχονταν αυστηρώς τα παραστατικά που υπέβαλλαν. Η ύπαρξη των εξαιρέσεων επιβεβαιώνει την κανόνα ότι τα περισσότερα σωματεία λάμβαναν επιχορήγηση και ελέγχονταν για αυτές οικονομικά, διοικητικά και αγωνιστικά. Έρχεται λοιπόν, η Γραμματεία να επιβάλλει στα σωματεία που επιβίωσαν, που καλύπτουν δαπάνες μετακίνησης, διαιτησίας, ιματισμού και μύριες όσες, την πρόσληψη προπονητή με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (με υψηλό παράβολο) εγγεγραμμένου στον συνδικαλιστικό φορέα του κλάδου και με συμβόλαιο στην αρμόδια Εφορία και ασφαλιστική κάλυψη.
Το να συμψηφίζουμε τη λειτουργία όλων των αθλητικών σωματείων και να ισοπεδώνουμε τη δράση αυτών που ιδρύθηκαν και λειτουργούν από πτυχιούχους Φυσικής Αγωγής (ως επαγγελματική διέξοδος) με όσους λειτουργούν με προπονητές μη πιστοποιημένους προπονητές, είναι άδικο και ύποπτο. Οι περισσότεροι σύλλογοι ιδρύθηκαν από γυμναστές ή προπονητές της Γ.Γ.Α. οι οποίοι καθώς δεν λαμβάνουν επιχορήγηση, και συνεπώς αμοιβή, τους καλεί να αναλάβουν φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη για να συνεχίσουν το λειτούργημα τους.
Ένας ακόμη “αστικός μύθος” που πυροδοτεί το μένος των “Ιεροεξεταστών” που καταδιώκουν τα σωματεία είναι πως όλοι οι σύλλογοι διατηρούν “Ακαδημίες” και “Σχολές” και εισπράττουν από αυτές υπέρογκα ποσά εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη ασφαλών και στελεχωμένων αθλητικών εγκαταστάσεων. Και ενώ η προσοχή των τιμητών του ερασιτεχνικού συλλόγου πρέπει να στραφεί στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, στα θέματα ασφάλειας εγκαταστάσεων και στη στήριξη της τοπικής αυτόνομης ομάδας, την ίδια ώρα (σαν τη γνωστή διαφήμιση του “Kit kat” όπου περνάει από το τελωνείο ολόκληρο λάμα) επιχειρηματίες και αθλητικές εταιρίες νοικιάζουν κρατικές εγκαταστάσεις και παρέχουν αθλητικές υπηρεσίες. Τέτοια παράδειγμα είναι οι εγκαταστάσεις της Σ.ΕΦ.Α.Α. στη Θεσσαλονίκη και το Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο του Α.Π.Θ. Δεν διαθέτουν όλοι οι σύλλογοι Ακαδημίες (τουλάχιστον όχι διάσημες), δεν υποχρεούνται οι ομάδες των ενηλίκων να έχουν ηλικιακά τμήματα και όταν διαθέτουν αυτό δεν σημαίνει ότι κερδοσκοπούν. Στον χώρο αυτό εξαπλώνονται οι αθλητικές εταιρίες και οι επιχειρήσεις.
“Η πεμπτουσία του αθλητισμού είναι η αγωνιστική δραστηριότητα μέσα στα γήπεδα, τα κολυμβητήρια και τα γυμναστήρια και όχι η γραφειοκρατική φαρσοκωμωδία που βιώνουμε σήμερα”, Ιούλιος Συνοδινός, πρώην Γ.Γ.Α.
Προσφάτως ο Υπουργός έσπευσε να λοιδορήσει το σύνολο των συλλόγων τους οποίους οι εντεταλμένες από τον ίδιο υπηρεσίες μέτρησαν και βρήκαν “λειψούς”. Αλήθεια, δεν εναλλάσσονταν στην ηγεσία του Αθλητισμού οι ίδιες πάντα πολιτικές δυνάμεις; Παραδέχτηκε λοιπόν την ανικανότητα να ελέγξουν οι κρατούντες την κατάσταση, κυρίως όμως την απαξία τους να καθοδηγήσουν, να συμβουλεύσουν και να βοηθήσουν τα σωματεία. Όταν η χώρα δεν έχει αξιόλογο Σχολικό και Μαζικό Αθλητισμό για να καλύψει τις ανάγκες άθλησης (κατά συνέπεια και υγείας και ευεξίας) όλων των κοινωνικών ομάδων κυρίως λόγω αλλοπρόσαλλης στρατηγικής στον Αθλητισμό, ελλιπής χρηματοδότησης, πενίας καταρτισμένων στελεχών και άλλα, η μόνη διέξοδος από τη γέννηση του Ελληνικού Αθλητισμού για άθληση, ψυχαγωγία, υγεία, κοινωνικοποίηση και πολιτισμό ήταν και είναι ο ερασιτεχνικός σύλλογος. Αυτός κάλυπτε πάντα όλες τις αδυναμίες ενός ανίκανου και διαβλητού συστήματος. Βρίσκεται εκεί για να παρέχει επιλογές άθλησης μετά το μάθημα όταν οι σχολικές αυλές κλείνουν, όταν τα ιδιωτικά γυμναστήρια κοστίζουν, όταν οι κρατικές εγκαταστάσεις βουλιάζουν στην απαξίωση και μετατρέπονται σε καταφύγια περιθωριακών ή παραχωρούνται κοψοχρονιά στις Π.Α.Ε. Ο σύλλογος είναι εκεί για να διδάξει, να φέρει σε επαφή τους νέους, να ενσωματώσει, να ταξιδέψει, να δημιουργήσει εμπειρίες και να φτιάξει αναμνήσεις. Εάν η πολιτεία είχε γυμναστές, εγκαταστάσεις και εξοπλισμό στα σχολεία μετά το σχόλασμα, εάν πρόσφερε προγράμματα μαζικού αθλητισμού για όλους σε κάθε πόλη και χωριό, εάν συντηρούσε και έκτιζε νέα γήπεδα, γυμναστήρια και κολυμβητήρια για όλους και εάν επιχορηγούσε τα σωματεία….τότε ναι, ας έλεγχε εάν οι πόροι της αξιοποιούνται ή κατασπαταλούνται (και μόνο αυτό).
Ελλάς Ελλήνων Γυμναστών
Με πέντε Ακαδημίες Σωματικής Αγωγής στη χώρα μας που παράγουν ατελείωτες στρατιές ανέργων, ήδη από χρόνια, η δημιουργία σωματείων ήταν η επιλογή που είχαν οι γυμναστές για να δημιουργήσουν μια θέση εργασίας για τους ίδιους και τους συναδέλφους τους. Και σε αυτή την περίπτωση η Πολιτεία όχι μόνο δεν ενισχύει τον κλάδο αλλά επιτρέπει το “Κράτος του Ποδοσφαίρου” (το εξωφρενικό “αυτοδιοίκητο”) να αδειοδοτεί προπονητές η UEFA αλλά και τα δημόσια και ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. !!! Με την ελπίδα πως οι παραπάνω σκέψεις θα συμβάλλουν και θα πυροδοτήσουν τον διάλογο για τα πραγματικά θέματα του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και θα αποκαταστήσουν το κύρος και την αξιοπιστία του πυρήνα του, τον Σύλλογο, ο οποίος στοχοποιήθηκε ως Το Πρόβλημα ενώ ήταν και είναι, και αναπόδραστα θα παραμείνει, Η Μόνη Λύση για έναν Αθλητισμό, επιστέγασμα του Ελληνικού Πολιτισμού.
