maryleria@gmail.com
Ωραία που είναι η Κυριακή, μα να ταν πιο μεγάλη, γιατί τελειώνει γρήγορα και αργεί να έρθει η άλλη… τραγουδούσε η Αλίκη στη ταινία <η κόρη μου η σοσιαλίστρια > Όλα αυτά στη δεκαετία του 60 τοτε που οι Κυριακές ορίζονταν τόσο διαφορετικά σε σχέση με τις Κυριακές του σήμερα.
Από τις Κυριακάτικες εκδρομές έως τα Κυριακάτικα οικογενειακά τραπεζώματα.
Θυμάμαι έντονα ακόμη Κυριακάτικες βόλτες ως παιδί στο ζωολογικό κήπο μαζί με τον μπαμπά μου. Μαλλί της γριάς ή το κλασικό κόκκινο μηλαράκι που θα μου αγόραζε από το καροτσάκι του πλανόδιου πωλητή. Άλλα χρόνια. Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες δεν διακατέχονταν από εμμονές για υγιεινή διατροφή και ναι! Άφηναν τα παιδιά τους να τρώνε γλυκά , παγωτά ή παντός τύπου γλυκίσματα. Δεν θέλω να σε τρομοκρατήσω Ελληνίδα μάνα του σήμερα αλλά ναι ! Ακόμη και πριν το μεσημεριανό. Δεν υπήρχε καν ο φόβος μην τυχόν και σου κοπεί η όρεξη. Και αν όλο αυτό δεν μεταβολιζόταν σωστά και αποκτούσες στομαχάκι, ερχόταν πάντα η έγκυρη γνωμάτευση της Ελληνίδας γιαγιάς, θείας ή μαμάς. Μπόι θα γίνει καλέ! θα ψηλώσει το παιδί! Αφήστε το να φάει…
Και μετά τη πρωινή βόλτα το οικογενειακό Κυριακάτικο τραπέζι. Από το πρωί το ετοίμαζε η μαμά μου. Και εννοείται ότι είχε ξενυχτήσει για να το μαρινάρει και να πάρει μια βράση … Ναι! κρέας μαγείρευε. Κοκκινιστό . Μαζί με πουρέ πατάτας. Που χειρότερο δεν έχω! Ετοίμαζε και σαλάτες και αλοιφές και γλυκά. Όλες αυτές οι προετοιμασίες εντωμεταξύ από το βράδυ του Σαββάτου η μαμά μου. Εννοείται ότι το μαλλί ήταν τυλιγμένο με ρόλει για να είναι χτενισμένο στη τρίχα την Κυριακή. Στα Κυριακάτικα αυτά τραπέζια είμασταν πολλοί. Γιαγιά , θεία και οπωσδήποτε κάποιοι συγγενείς. Συνήθως ξαδέλφια από Ρόδο που σπούδαζαν Θεσσαλονίκη. Εννοείται ότι δεν υπήρχε περίπτωση η αδελφή μου και εγώ να σηκωθούμε από το τραπέζι αν δεν είχαν τελειώσει όλοι, μα όλοι, το φαγητό τους. Ούτε για τουαλέτα. Εκεί. Να περιμένεις υπομονετικά. Ήταν ιεροτελεστία τα μεσημεριανά τραπεζώματα της Κυριακής.
Και ενώ περνούσαν τα χρόνια όλο αυτό άρχισε να υποτονεί.
Που να ξυπνήσεις Κυριακή πρωί ; Προσπαθείς να συνέλθεις από το ξενύχτι του Σαββάτου. Υπήρχαν πάλι κάποιες τέτοιες Κυριακές απλά δεν φάνταζαν τόσο λαμπερές όπως τότε που ήμουν παιδί. Στα φοιτητικά σου χρόνια οι Κυριακές έχουν μεσημεριανό ξύπνημα και ραντεβού για καφέδες που γίνονται βραδινά κοκτέιλ.
Σαν γονέας ζεις κάτι από εκείνες τις παλιές Κυριακές αλλά σου λείπει η ανεμελιά εκείνης της ηλικίας. Άσε που κουβαλάς και την κούραση όλης της εβδομάδας. Αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων. Αν δεν εργάζεσαι Σαββατοκύριακα ή τις άγιες Κυριακές.
Δεν θυμάμαι πόσες Κυριακές πραγματικά ανέμελες μπορούν να συγκριθούν με εκείνες τις Κυριακές στις αρχές της δεκαετίας του 80 ως παιδί..
Αρκετές . Ίσως και πολλές. Απλά διαφορετικές.
Κυριακές για φαγητό με φίλους και να καταλήγεις για ποτό μέχρι αργά το βράδυ..
Κυριακές σε παιδότοπους ή σε παιδικά πάρτυ. Με τα κλασικά τυροπιτάκια, λουκανοπιτάκια και τις χαρούμενες φωνές – τσιρίδες από πιτσιρίκια. Τώρα να σου πω για 100στη φορά ότι μου λείπουν τα παιδικά πάρτυ σε παιδότοπους; …. μπα… Το έχεις ήδη καταλάβει.
Κυριακές με βόλτες στην παραλία . Πατίνι ή ενοικιαζόμενο ποδήλατο και στο τέλος η θέα από το ηλιοβασίλεμα ..
Κυριακές χαλαρές και χουχουλιάρικες. Με χαμόγελα, αγκαλιές, κουβέντες, πατατάκια και αναψυκτικά για να χαζέψεις μια ακόμη μια φορά την αγαπημένη σου ταινία.
Τι και αν την έχεις ήδη δει;
Κάθε φορά φαίνεται διαφορετική.
Και είναι και αυτές οι Κυριακές Γνωστές ως οι Κυριακές της ταβανοθεραπείας.
Που δεν κάνεις απολύτως τίποτα.
Βαριέσαι να κάνεις οτιδήποτε.
Δεν έχεις διάθεση να κάνεις τίποτα.
Δεν θέλεις να μιλήσεις σε κανένα.
Δεν θέλεις να δεις κανένα.
Όχι . Δεν περνάς κατάθλιψη . Χαλάρωσε….
Μπορεί να κουράστηκες .
Σωματικά και συναισθηματικά.
Μπορεί να εξαντλήθηκες.
Μπορεί κάτι να σε ενόχλησε ή να σε στεναχώρησε ή να σου χάλασε τη διάθεση.
Αυτές λοιπόν τις Κυριακές να τις εκτιμάς. Είναι σαν την μπόρα πριν το ουράνιο τόξο.
Να τις ζεις μέχρι το τελευταίο λεπτό. Χωρίς τύψεις ή ενοχές που δεν κάνεις τίποτα απολύτως. Να τις αφήνεις να δράσουν και να υπερδράσουν …. Σα μια γερή τονωτική ένεση.
Γιατί οι Κυριακές της ταβανοθεραπείας λειτουργούν έτσι ακριβώς . Θεραπευτικά .
Όπως οι περισσότερες Κυριακές. Και κάπως έτσι καταλήγουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε . Στην Αλίκη και στο …. Ωραία που είναι η Κυριακή μα να ταν πιο μεγάλη . Γιατί τελειώνει γρήγορα και αργεί να έρθει η άλλη…
Αχ! ρε Αλικη..
Άτιμες Κυριακές..
