dr.karagiozidis@hotmail.com
.. Μαίνεται ο σκληρός πόλεμος στην Αρμενία. Ήδη πληθαίνουν οι απόψεις, ότι πέρα τον άλλων, ο πόλεμος αυτός έχει και θρησκευτική όψη. Είναι πόλεμος απέναντι στον Χριστιανισμό γενικότερα. Θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη που εύχομαι να μην επαληθευτεί. Ίσως όλα τα σημερινά γεγονότα να φέρουν τον κόσμο σε μια γενική σύρραξη. Μακάρι να μην συμβεί…
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ο κόσμος αλλάζει και η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα μεγάλων αλλαγών, ψάχνοντας νέα λύση για μια νέου είδους συμβίωση ανθρώπων και λαών μεταξύ τους. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, ότι το υπάρχων σύστημα απέτυχε παταγωδώς. Το βλέπει και το αισθάνεται κάθε νοήμον άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη.
Ίσως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, που μέχρι τότε τα πράγματα ήταν κάπως ισορροπημένα, δεν λέω καλά και σωστά, αλλά κάπως ισορροπημένα, ο κόσμος άρχισε να ελπίζει, ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Η εξέλιξη των πραγμάτων όμως έδειξε το ακριβώς αντίθετο. Η επέλαση του άγριου καπιταλισμού, που δεν είχε πλέον αντίπαλο, προκάλεσε την συσσώρευση του πλούτου στα χέρια λίγων με συνέπεια την εξαθλίωση πολλών. Και σε αυτό τον δρόμο κάποιοι δεν δίσταζαν να προκαλούν πολέμους, εξοντώσεις ολόκληρων λαών, επιδημίες, όπως αυτή του Covid, αλλά και άρχισαν να προβάλλουν την άποψη, ότι μάλλον είμαστε πολλοί σε αυτό τον πλανήτη, δεν μας χωράει η Γη…
Συχνά, μέσα στην ηρεμία και την βαρεμάρα μας, όλα αυτά τα αισθανόμαστε ως ένα παραμύθι και θεωρίες συνωμοσίας. Αλλά καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει, και τα πράγματα δρομολογούνται τόσο ύπουλα, ώστε να μας πιάσουν σε αυτό ακριβώς τον ύπνο, και αν δεν το καταλάβουμε, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε πολύ απότομα.
Ο κόσμος ψάχνει μια νέα λύση, και την λύση αυτή θα την επιβάλλουν οι λαοί. Η Ελλάδα έχει και πρέπει να έχει θέση και ρόλο. Μια Ελλάδα, χώρα με τεράστια κληρονομιά, που τόσα και τόσα έχει δώσει στην ανθρωπότητα, πρέπει να έχει ρόλο, παρά το γεγονός, ότι σήμερα δυστυχώς, κατάφεραν κάποιοι να την υπονομεύσουν και να την βάλουν σε μια γωνιά του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Και ας μην μου πει κανείς τώρα πάλι τα παλιά τραγούδια, περί του ότι δεν μας αφήνουν οι μεγάλοι και δυνατοί, τι μπορούμε να κάνουμε, και άλλες παρόμοιες ανοησίες. Ποια είναι η δύναμη του ανθρώπου;.. Τα μπράτσα του;.. Τα όπλα, που ίσως κατέχει;.. Η μήπως η σκέψη και η ευπρέπειά του;.. Σκέψη μπορούμε να παράγουμε;.. Μια σκέψη συνοδευόμενη από ευπρέπεια ( διότι χωρίς την τελευταία, την παράγουν και άλλοι), στην βάσει της οποίας θα γίνουν και τα αντίστοιχα πρακτικά βήματα. Και αν σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι, θα κρατάμε και κάποιες ισορροπίες, αυτές, αν μη τι άλλο, δεν πρέπει να είναι ανόητες και να μην προσβάλλουν την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Αλλά πρέπει να ξυπνήσουμε και να βγούμε επιτέλους από αυτό τον εθνικό λήθαργο, που μας έχει καταλάβει. Και ας αναρωτηθούμε για το πόσα πράγματα θα μπορούσαμε και έπρεπε να κάνουμε και δεν κάναμε εκεί, όπου δεν μας ενοχλούσε κανείς. Λύσαμε, για παράδειγμα, το πρόβλημα της Παιδείας που παρακμάζει στην χώρα μας; Τα ζητήματα της υγείας, της εσωτερικής διοίκησης;.. Αλλά και στα εξωτερικά, εκεί που μας παίρνει, πράξαμε τα δέοντα, λόγου χάριν, σε ότι αφορά στα ζητήματα της διασποράς;… Ένα θέμα αρκεί να θυμηθούμε, γιατί είναι χαρακτηριστικό. Αυτό των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης, που βρέθηκαν στην χώρα 30 χρόνια πριν, στα πλαίσια ενός κρατικού μάλιστα προγράμματος, ως μια ένεση ελληνισμού, ειδικά στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης… Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, και όσοι δεν το ξέρουν, ας μάθουν και ας σκεφτούν…
Ας ξυπνήσουμε λοιπόν και ας σοβαρευτούμε. Γιατί οι κίνδυνοι ελλοχεύουν. Ας αποβάλλουμε αυτό τον φόβο, μέσα στον οποίο συντηρούμε την απραξία μας. Ένα κράτος ενίοτε πρέπει να είναι τολμηρό. Το διδάσκουν σήμερα οι Αρμένιοι, που μάχονται για την αξιοπρέπειά τους ουσιαστικά μονοί, διότι ο δήθεν πολιτισμένος κόσμος ποιεί την ίσα και μένει στα ευχολόγια. Η Ελλάδα όμως, έχει και την ιστορική, αλλά και τη ηθική υποχρέωση να είναι σήμερα δίπλα τους.
