maryleria@gmail.com
Lockdown No 2….Τώρα να σου πω ότι δεν το περιμέναμε ; χμμ
Ψέματα θα σου πω μωρέ και δεν το θέλω! Το βλέπαμε. Ερχόταν. Αλλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Σκεφτόσουν και έλεγες… Δεν είναι δυνατόν. Πάλι από την αρχή;
Ανήκω στην κατηγορία αυτών που από ψυχαναγκαστική στο θέμα της καθαριότητας, μετά από την περίοδο της καραντίνας όλο αυτό
διπλασιάστηκε. Η απολύμανση σε χέρια, σώμα, ρούχα, συσκευασίες, προϊόντα, σπίτι ,τους τελευταίους επτά μήνες έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Το λες και κουραστικό. Δεν το Θέλω. Συμβαίνει από μόνο του. Επίσης όπως ίσως και εσύ , ανήκω σε αυτούς που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού δεν μετακινήθηκα με αεροπλάνα και βαπόρια (όπως τραγουδούσε και η αείμνηστη Σωτηρία Μπέλλου), δεν βρέθηκα εκτός νομού Θεσσαλονίκης και περιορίστηκα σε καλοκαιρινές τσάρκες εντός Θεσσαλονίκης με βουτιές σε παραλίες που δεν ανήκουν στην αγαπημένη << σαν την Χαλκιδική δεν έχει>> Η όποια κοινωνική μου ζωή (που δεν την λες και υπερπαραγωγή και προ καραντίνας) υπήρξε με χαλαρά ποτάκια στη παραλία και τσιπουροκαταστάσεις όπως ορίζεται από το άτυπο πρωτόκολλο του ελληνικού καλοκαιριού. Όσο για αυτό το περιοριστικό που τέθηκε σε ισχύ στη αρχή της επανένταξής μας, μετά την περίοδο της καραντίνας και αφορά στον αριθμό των ανθρώπων κατά μία φιλική συνάθροιση, όχι πάνω από 5 άτομα, ποτέ δεν μου δημιούργησε πρόβλημα. Οι φίλοι, κολλητοί ή οι άνθρωποι που πραγματικά θέλω να είμαι μαζί τους μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού μου.
Το lockdown όμως Νο 2 δεν αφορά μόνο σε συναντήσεις φίλων ή γνωστών. Τώρα μεταξύ μας, αυτό μπορεί να είναι και το τελευταίο που θα μας απασχολήσει. Τι έχει αλλάξει λοιπόν αυτή τη φορά σε σχέση με το 1ο lockdown ; Όχι όσο αφορά στα μέτρα, αλλά στο πως εμείς το αντιλαμβανόμαστε;
Καταρχάς γνωρίζεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις! Το έχεις ήδη περάσει μια φορά.
Κάτι το οποίο δεν σε καθιστά απαραίτητα και πιο ψύχραιμο.
Άσε που μπορεί τώρα να έχεις αγχωθεί περισσότερο. Ίσως γιατί τώρα ακούς για κρούσματα που αφορούν γνωστούς σου η δικούς σου ανθρώπους. Στο 1ο lockdown την είχες την αμφιβολία. Σιγά μην κολλήσω έλεγες. Ούτε ένα περιστατικό στο κοντινό φιλικό ή κοινωνικό σου περιβάλλον . Η χρήση μάσκας ήταν υποχρεωτική μόνο σε κλειστούς χώρους και δεν ήσουν υποχρεωμένος να την φοράς στο δρόμο. Αν λοιπόν κάτι έχει αλλάξει κατά πολύ στο 2ο αυτό lockdown αφορά στο πως αντιλαμβανόμαστε την απαραίτητη πλέον χρήση της μάσκας. Η οποία μάσκα έχει σταματήσει να σε ενοχλεί τόσο πολύ και συνειδητοποιείς ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας σου. Σε αυτό συνεισφέρει και το πρόστιμο των 150 ευρώ , το οποίο δεν αξίζει να χρεωθείς επειδή δεν έκανες σωστή χρήση της μάσκας. Επανεκτιμάς βέβαια το πόσο σημαντικό αποδεικνύεται το να μπορείς να αναπνέεις ελεύθερα άνευ μάσκας στο σπίτι σου και όχι στον δρόμο. Κάτι που μέχρι πρότινος θεωρούσες δεδομένο. Κακώς. Συνειδητοποιείς επίσης πόσο σημαντικό ήταν το να μπορείς να βρεθείς για ένα καφέ μετά τη δουλειά ή για ένα ποτό με φίλους, αγαπημένους ή γνωστούς και να τα πείτε . Σκέφτεσαι πόσο λάθος ήταν το να ακυρώνεις συνέχεια τον καφέ με τη κολλητή, επειδή δεν προλάβαινες λόγω φορτωμένου προγράμματος.
Έπρεπε να είχα βρεθεί για εκείνο τον καφέ σκέφτεσαι…..
Αν είσαι γονιός ανήλικου παιδιού κάτω της ηλικίας των 14 ετών, σίγουρα θα αναρωτιέσαι, γιατί παραμένουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία; Επίσης αναρωτιέσαι ποιος θα προστατέψει την Ελληνίδα γιαγιά που θα παραλάβει το παιδί από το σχολείο ; Εκτός και αν έχεις τη δυνατότητα να παίρνεις εσύ το παιδί σου από το σχολείο. Οπότε σε αυτή τη περίπτωση στέλνεις με απόλυτη υπευθυνότητα την γιαγιά σπίτι για να προφυλαχθεί όπως οφείλει να κάνει. Και αυτή είναι και η μόνη ίσως σημαντική διαφορά με την πρώτη φορά του lockdown. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι θα ταλαιπωρηθούμε αλλά για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Οι ηλικιωμένοι ως προς τις μετακινήσεις τους με συνεχόμενο άγχος για το πως θα προστατευθούν σωστά . Οι μητέρες που εργάζονται και δεν υπάρχει η δυνατότητα
τηλεργασίας για το ποιος θα προσέξει τα ανήλικα παιδιά τους όταν ο σύζυγος εργάζεται και η γιαγιά βρίσκεται σε οικειοθελή απομόνωση για να προφυλαχθεί. Συνειδητοποιείς για ακόμη μια φορά την αξία και την συνεισφορά της Ελληνίδας (αξεπέραστης) γιαγιάς! Το πιο πιθανό είναι να μονολογείς το βράδυ πριν πας για ύπνο…<Που είσαι ρε μάνα ;> . Όλο αυτό λοιπόν τριπλασίασε το σε περίπτωση μονογονεϊκής οικογένειας.
Υπάρχει και μια ακόμη κατηγορία που με κάνει να χαμογελάω. Η αλήθεια είναι ότι το χρειαζόμαστε το χαμόγελο αυτή τη περίοδο. Είστε και εσείς οι υπέρ κοινωνικοί που δεν μπορείτε να βγείτε , να βρεθείτε σε στέκια, μπαρ και εστιατόρια. Υπομονή …..
Με το που θα τελειώσει το 2ο lockdown σας βλέπω κάθε βράδυ έξω μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Πρωταγωνιστές στο έργο <με είχαν κλεισμένο , κλειδωμένο, αφήστεεεε με να διασκεδάσω...>
Επίσημα και με τις τελευταίες ανακοινώσεις το lockdown , το 2ο,τελειώνει 31 Νοεμβρίου.
Μην ελπίζεις σε προβλέψεις μου αν θα κρατήσει περισσότερο ή λιγότερο. Εξάλλου δεν βρίσκομαι εδώ για να κάνω προγνωστικά. Τις σκέψεις μου σου μεταφέρω .
Είμαι αποφασισμένη όμως σε αυτή την περίοδο να λειτουργήσω με αισιοδοξία.
Χωρίς αρνητικές σκέψεις (θα το παλέψω) και πιθανές κρίσεις πανικού (που τις θυμήθηκα;)
Και το θετικές σκέψεις γίνεται πράξη όταν οραματίζεσαι και ξεκινάς να κάνεις όνειρα. Με τα μάτια ανοιχτά…
Λοιπόν ; Εσύ πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά το τέλος του 2ου lockdown;
Προσπάθησε να το κάνεις εικόνα.
Εικόνα της καλύτερης εκδοχής του εαυτού σου.
Εξωτερικά και εσωτερικά.
Υπομονή! θα περάσει και αυτό…..
