Ένα γράμμα προς … τον Άγιο Βασίλη – Της Σοφίας Τσιπτσέ

Γράμμα

Άγιε μου Βασίλη, έχω καιρό να σου γράψω. Βλέπεις πέρασε ο καιρός που ήμουν κι εγώ παιδί, περιμένοντας το βράδυ της Πρωτοχρονιάς το δώρο σου. Το παιδί εκείνο βρίσκεται πια στο κουτί των αναμνήσεων μου. Μεγάλωσα και όλο αυτό το διάστημα που χάθηκα, προσπαθούσα να πετύχω από μόνος μου τα «δώρα» που άλλοτε ζητούσα καρτερικά από εσένα. Κάποια από αυτά τα κατάφερα , σε άλλα απέτυχα, όμως συνεχίζω να προσπαθώ..
Φέτος για πρώτη φορά μετά από χρόνια , αισθάνθηκα την ανάγκη να σου γράψω. Ίσως γιατί το παιδί που βρίσκεται μέσα στο κουτί των αναμνήσεων μου, βγήκε ξανά για λίγο στην επιφάνεια. Ίσως γιατί όλο αυτό το διάστημα συνειδητοποίησα πως ο όμορφος μικρόκοσμος μου που ήταν το δεδομένο και η σταθερά μου όταν ήμουν παιδί, αποτελεί ένα κομμάτι από το σύνολο ενός ευρύτερου κόσμου, όπου παρατηρώντας τη δυστυχία που επικρατεί στο σύνολο, το κομμάτι αυτό του μικρόκοσμού σου μετατρέπεται αυτομάτως σε ψευδαίσθηση.
Άγιε μου Βασίλη, είμαστε όλοι συγκάτοικοι σε ένα μικρό πλανήτη , που ονομάζεται «Γη». Σε αυτόν τον μικρό πλανήτη που οι φυσικοχημικές συγκυρίες συνέδραμαν στην εμφάνιση της ανθρώπινης ζωής , αυτή τη στιγμή ένας στους εννέα ανθρώπους στον κόσμο υποσιτίζεται. Σχεδόν οι μισοί παιδικοί θάνατοι, οφείλονται σε κακή διατροφή, με άλλα λόγια ετησίως πεθαίνουν 3,1 εκατομμύρια παιδικές ζωές σε όλον τον κόσμο. (*Τα αριθμητικά στοιχεία αντλήθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή)
Σε όλο τον κόσμο υπάρχει ρατσισμός, ο οποίος στιγματίζει τους ανθρώπους , τους διχάζει, τους οδηγεί σε απαξίωση, σε δυστυχία, μέχρι και σε πόλεμο.
Σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή υπάρχει φόβος για την υγεία. Η πανδημία σκοτώνει και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η πανδημία σκοτώνει τους ανθρώπους , την οικονομία και την ψυχολογία. Τα πάντα γύρω μας , ανά τον κόσμο , εδώ και ένα χρόνο έχουν νεκρώσει.
Από την άλλη πλευρά βλέπεις τους αξιωματούχους ημών και υμών , ανεπηρέαστοι ,να λαμβάνουν αποφάσεις για τις ζωές μας από τη χρυσή γυάλα στην οποία βρίσκονται και ζουν. Την ώρα που η οικονομία βουλιάζει, οι πολίτες πτωχεύουν και δυστυχούν και πολλές φορές αδιέξοδοι στα προβλήματά τους οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Άγιε μου Βασίλη, βλέποντας όλα αυτά, ζώντας σε έναν κόσμο τόσο άδικο , και αντιφατικό , σε έναν κόσμο που ονομάσαμε «πολιτισμό» , για να τον διαχωρίσουμε από τη ζούγκλα που ζουν τα υπόλοιπα έμψυχα όντα του πλανήτη, ρεαλιστικά όμως παρατηρώντας ζώντας σε μία απολίτιστη ζούγκλα, χωρίς κανόνες και αξίες, δεν δύναμαι να σου ζητήσω να μου φέρεις κάποιο δώρο. Θα θελα να φέρεις αυτές τις κοινότυπες ευχές που κάθε χρόνο τέτοια μέρα ευχόμαστε, χωρίς πολλές φορές να αντιλαμβανόμαστε την ουσία των ευχών μας, αλλά τις ξεστομίζουμε τυποποιημένα. Θα ήθελα λοιπόν να φέρεις : Υγεία σε όλον τον κόσμο. Αξιοπρεπή βίο σε όλον τον κόσμο. Ευτυχία και χαμόγελο σε όλο τον κόσμο. Ισότητα, Παιδεία και Δικαιοσύνη. Το ξέρω πως όλα αυτά που σου ζήτησα είναι δύσκολο να μου τα φέρεις, δεν χωράνε στο σάκο σου. Όμως δεν μπορώ να σταματήσω να εύχομαι..

Καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο.