Ἡ καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης

Γράφει ο Κώστας Μαυρόπουλος , Δημοσιογράφος – συγγραφεύς

Ἡ καταστροφή τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης ἐπῆλθεν ὅταν ζητήθηκε ἀπό ὁρισμένους «ἀριστερίζοντας», διά νά κρύψουν τήν ἀγραμματωσύνην τους, τήν λεγομένην «δημοτικιάν», ἀντί τῆς δημοτικῆς: «Διά κατανόησιν ἀπό τόν λαόν»!

Ὁ ἴδιος, ἀκόμα κα’ ἂν γράφω στήν δημοτικήν, χωρίς νά εἶμαι φιλόλογος, ἀλλά ὑπακούοντας σὲέὁρισμένους κανόνες τοῦ συντακτικοῦ, δέν καταργῶ τό γράμμα ν οὔτε καί τήν τρίτην κλίσιν καί γράφω μέ τό γράμμα η, στήν ὑποτακτικήν!

Τά ἄρθρα, ὡς γνωστόν, δέν μπορούν νά καταργηθούν!

Μέ ποιο δικαίωμα, λοιπόν, καταργήθηκαν:

Χωρίς ἀπαρέμφατον εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξῃ γλῶσσα;
Τό ἄρθρον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ ἀρσενικοῦ γένους τῆς αἰτιατικῆς τόν ;
Γιατί ἁπαλήφθηκε ἡ Τρίτη κλίσις;
Γιατί ἡ λέξις καμμία εἴτε καμία γράφεταί με ἕνα μ; Δέν γνωρίζουν αὐτοί, οἱ ὁποῖοι κατάργησαν τό δεύτερον μ, ὅτι ἡ λέξις καμμία προέρχεται ἀπό τήν λέξιν κἄν, δηλαδή: καί ἄν, κατά κρᾶσιν κἄν = καί ἄν, καί ἐάν, ἀκριβῶς ἐάν; Ἄρα, ἐπειδή τό γράμμα ν πρίν ἀπό τό γράμμα μ, σύμφωνα μέ τόν ἀνάλογον κανόναν, μετατρέπεται σέ μ, θά ἔπρεπε νά γράφεται μέ δύο μ!
Παραθέτω ἔνα ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίον μου: «Μεταξύ ΕΣΣΔ & Ἑλλάδος – 36 ἔτη πρότοῦ μικροφώνου»:

Ἐδῶ, πρέπει νά κάνω μίαν ἀναδρομήν. Συντόμως, μετά τήν πρόσληψίν μου εἰς τήν Ἑλληνικήν σύνταξιν τοῦ Κεντρικοῦ Ραδιοσταθμοῦ της Μόσχας, μᾶς ἔστειλαν ἀπό τήν Τασκένδην, ὡς ἐπιμελητήν ὕλης, τόν πολιτικόν πρόσφυγαν Παναγιώτην Περδίκην, πρώην δικηγόρον, ἀπό τόν Ἀλμυρόν. Ταχέως, τόσον οἱ μεταφραστές, ὅσον καί οἱ ἐκφωνητές ὑποφέραμε ἀπό τίς «διορθώσεις» του… Θά ἦτο ἄδικον νά τόν χαρακτηρίσω ἀγράμματον ὅμως, ἔκανε διορθώσεις… χάριν τῶν διορθώσεων.

Κάποιαν φορᾶν, θέλοντας νά τοῦ δώσω νά καταλάβη τήν νοοτροπίαν του, παρεκάλεσα τούς μεταφραστάς νά φυλᾶνε τά κείμενα, πού τούς διόρθωσε. Οἱ εἰδήσεις πολιτικοῦ περιεχομένου, ἐπαναλαμβάνονταν κατά κόρον, ὁπότε δέν ἦτο δύσκολον νά ἀποδείξω, πώς «διόρθωνε», ἀκόμα καί τίς διορθώσεις του…

Ὁ Περδίκης ὅμως, ἦτο χολερικός, κρυψίνους, δειλός καί φιλάργυρος, καθώς ἐπίσης, ἀνῆκε εἰς τά ἄτομα, τά ὁποῖα ἔχουν μεγάλην ἰδέαν διά τόν ἐαυτόν τους καί ἔπασχε ἀπό τό σύνδρομον, τοῦ «μή ἀνεγνωρισμένου ταλέντου…»

Παρά τό γεγονός τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ τρόπου ἐργασίας του, προσπαθοῦσε νά δικαιολογήση, τά ἀδικαιολόγητα. Ὄντας φιλάργυρος, ἄν καί ὁ μισθός του, ὡς ἐπιμελητοῦ ὕλης ἦτο 300 ρούβλια, προσπαθοῦσε νά μεταφράζη κείμενα, μέ τήν ἀδηφάγον ὄρεξιν ἑνός καρχαρία! Κάποτε, μεταφράζοντας μίαν εἴδησιν, διά τό Περίπτερον τῆς ΕΣΣΔ σέ κάποιαν Διεθνήν Ἔκθεσιν, ἔγραψε:

«…Εἰς τό βιβλίον ἐπισκεπτῶν τοῦ Περιπτέρου τῆς ΕΣΣΔ, εἶς ἐξ αὐτών ἔγραψε: «Οἱ κομπίνες σας, εἶναι θαυμάσιες!..»

Κατά τήν τακτικήν ἐργασιακήν συνάντησιν τῶν συνεργατῶν, τοῦ εἶπα ἐκνευρισμένος: «Ἐξήγησε εἰς τούς Ρώσους συναδέλφους, τί σημαίνει εἰς τά ἑλληνικά, ἡ λέξις: κομπίνα! Δέν σημαίνει ἀπάτη; Βλέπεις, ἄν τό διαβάζαμε, ὅπως τό ἔγραψες, οἱ Ἕλληνες ἀκροατές θά καταλάβαιναν, πώς ὁ ἐπισκέπτης δέν ἐθαύμασε τά σοβιετικά θεριζοαλωνιστικά μηχανήματα, ἀλλά τίς «θαυμάσιες σοβιετικές ἀπάτες…»

Εἰς ἐμᾶς τούς Ἕλληνας, βεβαίως, δέν ἠδύνατο νά δικαιολογηθῆ. Προσεπάθησε ὅμως, νά δικαιολογήση τήν βλακείαν του, εἰς τούς Ρώσους, λέγοντας: «Οἱ ἀγρότες, στά χωριά τῆς Ἑλλάδος, ἔτσι ὀνομάζουν τά θεριζοαλωνιστικά μηχανήματα, ὁπότε… διά νά καταλάβη ὁ λαός…»

Τό ποτήρι τῆς ἀγανακτήσεώς μου ἐξεχείλισε καί τόν ἔκοψα: «Ἄκου, Παναγιώτη, αὐτές τίς μπαροῦφες ἀλλοῦ! Ἀπό ποῦ γνωρίζεις, πῶς ὀνομάζουν εἰς τά ἑλληνικά χωριά οἱ ἀγρότες τά θεριζοαλωνιστικά μηχανήματα, ὅταν ἐγκατέλειψες τήν Ἑλλάδαν τό 1949; Καί μήν μᾶς πῆς, ὅ,τι τότε εἶχαν ἔλθει εἰς τήν Ἑλλάδαν, τέτοια μηχανήματα… Ἐγώ, πού ἔφυγα ἀπό τήν Ἑλλάδαν τό 1961, ἐπρόφθασα νά τά δῶ. Σέ πληροφορῶ, λοιπόν, ὅ,τι ἐπειδή τά πρῶτα μηχανήματα ἦλθαν ἀπό τήν Ἀμερικήν, οἱ ἀγρότες ἁπλῶς, τά ὀνόμαζαν: «Ἀμερικάνες». Τί προτείνεις, λοιπόν, νά τά λέμε οὕτως… «διά νά καταλαβαίνη ὁ λαός;»

ΠΗΓΗ Last Point