info@politispress.gr
Pacta Sunt Servanda ; Όχι για μερικές χώρες
Αιγιαλίτιδα ζώνη είναι η προέκταση παράκτιου κράτους που ανήκει στην κυριαρχία του, (η
Α.Ζ. είναι περιοχή που διακρίνεται από την Ανοιχτή Θάλασσα, επί της οποίας δεν υπάρχει,
δηλαδή απουσιάζει η κυριαρχία).
Η κυριαρχία αυτή εκτείνεται στον εναέριο χώρο πάνω από την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, όπως και
στο βυθό και στο υπέδαφος.
Επί της Α.Ζ., το παράκτιο κράτος θέτει τους Κανόνες για την Αβλαβή Διέλευση Πλοίων,
δηλαδή την ελεύθερη διέλευση με τον όρο τη συμμόρφωση του διερχόμενου πλοίου στους
κανόνες του κυρίαρχου κράτους. Στην απουσία συμμόρφωσης δε, το παράκτιο κράτος
μπορεί να μην επιτρέψει τη διέλευση του.
Ακόμη πιο επιτακτική ανάγκη για προσοχή, χρήζει η περίπτωση των πολεμικών πλοίων, τα
οποία μπορούν να διέρχονται την Α.Ζ., ΧΩΡΙΣ όμως, να θέτουν κινδύνους σε ό,τι αφορά την
ασφάλεια του κράτους, του οποίου η Α.Ζ. ανήκει.
Πλάτος Α.Ζ.: Το πλάτος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης ήταν 3 ναυτικά µίλια (κανών βολής
πυροβόλου). Τις τελευταίες όμως δεκαετίες, πολλά κράτη άρχισαν να διεκδικούν κυριαρχία
σε ευρύτερες ζώνες. Η Σύμβαση της ΓΕΝΕΥΗΣ για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη την 29η-4-1958 δεν
πέτυχε συμφωνία για το πλάτος της ‘”Αιγιαλίτιδας Ζώνης”. Η Τρίτη Σύσκεψη στα Ηνωµένα
Έθνη για το Νόµο της Θάλασσας, τα συµµετέχοντα κράτη πέτυχαν συναίνεση, στη Σύµβαση
του 1982 για το Νόµο της Θάλασσας:
‘Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το πλάτος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης µέχρι το όριο
των 12 Ναυτικών Μιλίων, µετρώµενη σύµφωνα µε τα καθοριζόµενα στη Σύµβαση αυτή”
Αυτά τα ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Γιατί τόσος ντόρος; Η υφαλοκρηπίδα έχει ιδιαίτερη οικονομική σημασία, διότι συχνά
βρίσκονται σε αυτήν ή κάτω από αυτήν ορυκτά (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μέταλλα) καθώς
και άβια και έμβια ακίνητα είδη (καθιστικά είδη), όπως κοράλλια, σφουγγάρια,
μαργαριτάρια κλπ. Έτσι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευσή της.
Τι γίνεται όταν υπάρχουν 2 χώρες, όπως η Ελλάδα κ η Τουρκία, για των οποίων υπάρχει
στενό ναυσιπλοΐας;
Ο κανόνας είναι, ότι η συγκεκριμένη διέλευση «δεν μπορεί να παρεμποδιστεί ή διακοπεί
από το παράκτιο κράτος για λόγους ασφαλείας».
Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της, στα 12 ΜΙΛΙΑ,
ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, άρα να αποτελεί αυτή η περιοχή ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΑΣ, με ΕΞΑΙΡΕΣΗ περιοχές όπου υπάρχουν Στενά Ναυσιπλοΐας.
Μια πιθανή επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο σύνολο του Αιγαίου, θα προκαλέσει
αντιδράσεις, όχι μόνο από την Τουρκία αλλά και από πολλές άλλες χώρες των οποίων τα
πλοία διέρχονται τώρα ελεύθερα.
Γι’ αυτό απαιτείται να ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΖΩΝΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΙΑΣ, ώστε να χρησιμοποιούν
το Αιγαίο οι χώρες ελεύθερα, όπως η Ρωσία.
Η ρύθμιση της επέκτασης ΝΟΜΙΜΑ της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια από πλευράς
κυρίαρχης χώρας, αλλά και ο καθορισμός ελευθέρων ζωνών ναυσιπλοΐας, προϋποθέτει
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ Κ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ με χώρες.
Διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έγιναν στο παρελθόν αλλά ΔΕΝ κατέληξαν πουθενά.
Οι Διεθνείς Συνθήκες ισχύουν και δεσμεύουν τα συμβαλλόμενα κράτη που έχουν τις
Υπογράψει και Κυρώσει. Η Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 εφαρμόζεται
μόνο στα συμβαλλόμενα κράτη λοιπόν, ενώ τα κράτη που δεν έχουν προσχωρήσει στη
συνθήκη αυτήν ΔΕΝ δεσμεύονται από τον ορισμό αυτόν της υφαλοκρηπίδας.
ΌΜΩΣ, Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην «υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας
Θάλασσας» έκρινε, ότι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας με βάση τα άρθρα 1-3 της
προγενέστερης Συνθήκης του 1958 για την υφαλοκρηπίδα αποτελούν πλέον ΔΙΕΘΝΕΣ
ΔΙΚΑΙΟ και ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, ΔΕΣΜΕΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ του κόσμου, ανεξάρτητα από το αν
έχουν προσχωρήσει στη συνθήκη του 1958 ή όχι.
Η Τουρκία, επιμένει παρανόμως ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ότι ΔΕΝ
υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, με το επιχείρημα ότι ΔΕΝ υπάρχει διμερής
συμφωνία οριοθετήσεως. Αμφισβητεί δε την ισχύ του Πρωτοκόλλου της 28ης Δεκεμβρίου
1932, με το οποίο ρυθμίστηκαν τα υδάτινα σύνορα μεταξύ Ελλάδος & Τουρκίας, που
εκτείνονται νοτίως του Έβρου μέχρι τη Σάμο και την Ικαρία ( ελλείψει σχετικών συμβατικών
ρυθμίσεων με την Τουρκία, εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής,
σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο), και νοτίως της Σάμου, μεταξύ της Δωδεκανήσου και των
τουρκικών ακτών.
Η Ελλάδα, κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995)
δήλωσε ρητά, ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το νόμιμο δικαίωμά της
να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 Ν.Μ.
Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε από πλευράς Τουρκίας ως casus belli εις το διηνεκές
ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ, ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ &
ΕΘΙΜΑ!
Η τακτοποίηση αυτών των θεμάτων, είναι Ή ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, προτεραιότητα στη λίστα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προκειμένου να εξετασθεί το θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην
Ε.Ε., ΠΡΠΕΙ να υπάρξει ειρηνική συνύπαρξη των 2 χωρών που ενδεχόμενα θα αποτελούν
κράτη μέλη της Ε.Ε. (μετά από ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.), κράτη που θα
σέβονται και θα εφαρμόζουν το Διεθνές Δίκαιο.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει μέχρι τώρα, ότι βούλησή της είναι να επιλυθεί ειρηνικά
οποιαδήποτε διαφορά ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ή απευθύνεται στο
διεθνές δικαστήριο, ενώ απαντά μόνο με αποφασιστικότητα όταν δέχεται προκλήσεις.
Απομένει, όμως, και η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας μέλος αποτελεί η Ελλάδα, να έχει μια
πιο ηχηρή προστατευτική στάση υπέρ της Ελλάδος, και όχι εξ απαλών ονύχων να
επεμβαίνει πράττοντας μόνο το αυτονόητο.
Μια πιο ουσιαστική παρέμβαση, από πλευράς Ε.Ε., χωρίς να διαταράσσεται το πέπλο
ειρήνης που υπάρχει στο Αιγαίο, ΠΕΠΛΟ που μόνο όμως κατ’ επίφαση υπάρχει, ενώ
υποβόσκει η ένταση, είναι επιβεβλημένη.
ΟΧΙ γιατί είναι προς το συμφέρον της Ελλάδος ΑΛΛΑ επειδή πρέπει μια τόσο ισχυρή Ένωση
να προστατεύει το Διεθνές Δίκαιο & Έθιμο καθώς και τις βασικές αρχές όπως το Pacta sunt
Servanda!
Αν πρακτικές παραβίασης των ανωτέρω γίνονται, έστω και σιωπηρά αποδεκτές ή ανεκτές,
τότε οι συνέπειες θα είναι ολέθριες ΔΙΕΘΝΩΣ!
Γράφει η Όλγα Ν. ΤΣΙΠΤΣΈ
ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΙΝΑΛ Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δικηγόρος LL.M , Δ. Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ, GDPR/DPO exp.
