Mary’s Notes – Μεγαλώνω ! Και πολύ μου αρέσει!

Γράφει η Μαίρη Λεριά

29 Μαρτίου. Σαν σήμερα γεννήθηκα. Από μικρό παιδί και έχοντας αντιληφθεί την έννοια των γενεθλίων η συγκεκριμένη ημέρα φάνταζε τουλάχιστον μαγική. Μια ημέρα ξεχωριστή. Πολύ πιο ξεχωριστή από την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής. Την είχα στο μυαλουδάκι μου σαν μία ημέρα μοναδική που την περίμενα πως και πως όλη τη χρονιά ! Άσε πού βιαζόμουν να μεγαλώσω. Να φορέσω τακούνια,να χρησιμοποιήσω μακιγιάζ, να πάω μόνη μου διακοπές, να …να…να….όλα αυτά μέχρι να σβήσω 18 κεράκια στη τούρτα γενεθλίων μου! Μέχρι τότε απολάμβανα τα ανέμελα παιδικά πάρτι των γενεθλίων μου, εφηβικά λίγο αργότερα με διαγωνισμούς χορού ( 80 s ιστορίες αφού) και τα πρώτα αθώα φλέρτ ενώ έσβηνα τα κεράκια φορώντας πάντα τα καλά μου! Όσο για την ευχή ; πάντα η ίδια!
Να μεγαλώσω και να κάνω όλα όσα ονειρευόμουν. Τα 18 ήρθαν σχετικά γρήγορα και στα επόμενα χρόνια μαζί με τα γενέθλια προστέθηκαν ανατροπές,
άγχος, διάβασμα, αλλαγές, φοιτητικά χρόνια, παρτι και ξενύχτια χωρίς γενέθλια, αμφισβητήσεις, απώλειες, επαγγελματικά ξεκινήματα αλλά και παραιτήσεις, Ακολούθησαν επίσης έρωτες δυνατοί , χαλαροί αλλά και χωρισμοί.
Και για να μη στα πολυλογώ ξαφνικά (καλά όχι και τόσο ξαφνικά, μια 15ετία πέρασε ) συνειδητοποιώ ότι όλη αυτή τη χρονική περίοδο των 15 χρόνων δεν έχω σβήσει ούτε ένα κεράκι γενεθλίων. Άσε που η μέρα ως μέρα είχε χάσει κάτι από τη λάμψη και τη μοναδικότητά της.
Ειλικρινά δεν ξέρω πώς είχε συμβεί όλο αυτό. Και σε διαβεβαιώνω με το χέρι στη καρδιά πως στο διάστημα αυτό δεν έπαθα αμνησία.Απλά σταμάτησα να γιορτάζω τα γενέθλια μου .
Μέχρι πού έγινα μαμά! Τα πρώτα μου υπέροχα ,μοναδικά γενέθλια. Ακολούθησαν και άλλα γενέθλια ως μαμά αλλά κάπου εκεί στη γωνία με περίμενε η μελαγχολία των χρόνων. Τώρα βέβαια για να είμαι ειλικρινής ε,όσο να πεις δεν με λες και τον πιο αισιόδοξο άνθρωπο του κόσμου. Δεν είμαι μίζερη. Όχι καμία σχέση. Απλά απαισιόδοξη κάποιες φορές, λίγο μελαγχολική , ευαίσθητη αρκετά και λίγο ενοχική. Όλα αυτά όπως αντιλαμβάνεσαι δεν προσδιορίζουν τον απόλυτα αισιόδοξο άνθρωπο. Έτσι μαζί με τα γενέθλια μου συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι μεγαλώνω. Μεγαλώνω και γερνάω.
Μεγαλώνω και δεν πρόλαβα να κάνω όσα ήθελα. Μεγαλώνω και οι επιλογές μου μειώνονται.
Μεγαλώνω, Μεγαλώνω, Μεγαλώνω.!
Μεγαλώνω και μου αρέσει ! Σκέφτηκα στα προ διετίας γενέθλια μου!
Μεγαλώνω και έχω ζήσει πολλά από όσα ονειρεύτηκα. (άσχημο πράγμα τα απωθημένα)
Μεγαλώνω και είμαι υγιής σωματικά,συναισθηματικά και κυρίως πνευματικά! ( που σημαίνει ότι δεν παραμιλάω μόνη μου όπως συμβαίνει σε τόσους και τόσους)
Μεγαλώνω και έχω μάθει από τα λάθη μου(τα οποία αν μπορούσα θα τα ξανάκανα και πάλι από από την αρχή ΌΛΑ)
Μεγαλώνω και επιτέλους έμαθα να με αγαπώ και να με δικαιολογώ κάθε φορά που κάποιος κομπλεξικός πάει να μου φορτώσει τις δικές του ενοχές.
Μεγαλώνω και έμαθα να με σέβομαι και να να με φροντίζω (κοινώς με χτυπιέμαι κάθε πρωί στο γυμναστήριο)
Μεγαλώνω και έμαθα να συγχωρώ (χωρίς όμως να ξεχνάω)
Μεγαλώνω και δεν έχω διάθεση για συναισθηματικές εκπτώσεις. Δεν μου ταιριάζουν.
Μεγαλώνω και είναι απόλυτα υγιές να μου αρέσει η μοναξιά μου!(ξέρεις πόσοι δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό και θέλουν να είναι συνεχώς με κάποιον?)
Και επειδή σε ακούω να αναρωτιέσαι τα ποσά κλείνω…..Τα 47!
Και είναι όλα δικά μου! Και πολύ το χαίρομαι κάθε φορά που το λέω και εισπράττω έκπληξη με το γνωστό…
<πω πω !Δεν σου φαίνεται!>

Και κάπου εδώ να ευχαριστήσω τον μπαμπά μου και τη μαμά μου για τα γονίδια που κληρονόμησα,την αδελφή μου(ηρωίδα) που ανταποκρίνεται υπομονετικά στα καθημερινά απογευματινά τηλεφωνικά δίωρα στα οποία δεν προλαβαίνει να μιλήσει (μιλάω πολύ) και κάποιους άλλους (ξέρετε εσείς) που …απλά υπάρχετε.
Και Ναι!Θα το μοιραστώ και αυτό μαζί σου! Η ευχή και φέτος θα είναι η ίδια με την περσινή!
Να συνεχίσω να Μεγαλώνω!
Γιατί οι όμορφοι στην ψυχή άνθρωποι δεν γερνάνε. Απλά μεγαλώνουν….