Εθνικό φρόνημα και σχολική διαδικασία – Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή την παρέλαση της 25ης Μαρτίου και την εβδομάδα των ” έμφυλων ταυτοτήτων ”
Συζήτηση και έντονο προβληματισμό στην εκπαιδευτική κοινότητα ,αλλά και σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να προκαλούν οι σχολικές εκδηλώσεις που σύμφωνα και με τον καταστατικό χάρτη της Ελλάδας ( άρθρο 16 ,παράγραφος 2),όπως οι παρελάσεις και οι σχολικές εορτές,με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, εκδηλώσεις, αυτονόητα θα πρέπει να προάγουν σύμφωνα και με το σχετικό συνταγματικό άρθρο ” την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης,και την διάπλαση τους,σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες ”,και από την άλλη πλευρά ,η θεματική εβδομάδα που ξεκίνησε της προηγούμενες ημέρες, των λεγόμενων ” ‘εμφυλων ταυτοτήτων ” μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά εκπαιδευτικά δεδομένα διαδικασία, και για τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας,που έχει καθιερωθεί στης ετήσιες σχολικές εκδηλώσεις στα Γυμνάσια της χώρας, τα τελευταία 2 χρόνια ,από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προς την ” κατεύθυνση διαμόρφωσης ,της σχέσης με το σώμα, την αυτοεικόνα και αυτοαντίληψη των μαθητών”, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Κώστα Γαβρόγλου.
Φέτος, σύμφωνα πάντα με το υπουργείο Παιδείας, δίνεται έμφαση στον εμπλουτισμό της θεματικής ενότητας ” Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα ” ,μέσω της εισαγωγής από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ( ΙΕΠ) επικαιροποιημένου βοηθητικού υλικού για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα ( λεσβίες, ομοφυλόφιλοι ,αμφισεξουαλικοί, τρανς, κουίρ , ίντερσεξ ) που έχει ήδη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του. Το νέο επιμορφωτικό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί από ” Πολύχρωμο Σχολείο ”,μια συλλογικότητα επιστημόνων, που δημιουργήθηκε με σκοπό αναφέρει η ίδια η συλλογικότητα, να σπάσει την σιωπή στον εκπαιδευτικό χώρο, να αναδείξει το θέμα των διακρίσεων γύρω από ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού ,ταυτότητας και χαρακτηριστικών φύλλου.
Ειδικότερα, με την ένδειξη ” ΝΕΟ ” εισάγεται η ενότητα ” Ευαισθητοποίηση μαθητριών/ μαθητών σε ζητήματα Σεξουαλικού Προσανατολισμού ,Ταυτότητας Φύλου, Έκφρασης Φύλου και Χαρακτηριστικών Φύλου ” απευθύνεται σε μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της εφηβείας και της προεφηβείας. Το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ,αποτελείται από λεπτομερές για τους εκπαιδευτικούς υλικό (φάκελο δραστηριοτήτων ,φύλλα εργασιών ,οδηγούς, κόμικς, βίντεο ),καθώς και από προτάσεις για την χρήση τους.
Την ίδια ώρα, σχεδόν κάθε χρόνο ειδικότερα όταν πλησιάζουν οι εθνικές εορτές της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, γίνεται συζήτηση γύρω από το νόημα και την χρησιμότητα των παρελάσεων, και την αλλαγή της διαδικασίας των εορτασμού των εορτών στης σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας ( δημοτικά -νηπιαγωγεία) ,και της δευτεροβάθμιας ( γυμνάσια -λύκεια) ,από μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας ,κυρίως συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς που κινούνται ιδεολογικά στον αριστερό και στον ακροαριστερό χώρο ,πέρα από τα ίδια τα κόμματα τους, και αυτοπροσδιορίζονται οι ίδιοι ως ” δημοκράτες ” – ” προοδευτικοί ” και απέναντι στης ”συντηρητικές ” και ” αναχρονιστικές ” αντιλήψεις της άλλης ιδεολογικής πλευράς.
Όμως όταν το ίδιο το εν ισχύ άρθρο 16 παράγραφος 2 του ελληνικού συντάγματος ,όπως καλώς θεσπίστηκε από την ελληνική πολιτεία ,κατά την ψήφιση του πρώτου Συντάγματος το 1975 , ένα χρόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην χώρα μας, κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος, μιλά αυτονόητα για ” την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, και την διάπλαση τους, σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες ”, που οφείλει η ελληνική εκπαίδευση και στης τρεις βαθμίδες της, να παρέχει στους ΄Έλληνες και τις Ελληνίδες κατοίκους, από πολύ νεαρή ηλικία, και πολύ περισσότερο ,όταν σύμφωνα και με πρόσφατες δημοσκοπήσεις και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, ειδικότερα τηλεοπτικών υπάρχει άγνοια έως και σύγχυση σε μεγάλο τμήμα του νεότερου ελληνικού πληθυσμού,ηλικίας κυρίως 20-40 ετών,ποία ήταν τα ακριβή ιστορικά γεγονότα των εθνικών επετείων,και γιατί εορτάζονται επίσημα από το ελληνικό κράτος .
Για αυτό νομίζω ότι δεν χωρά αμφισβήτηση ότι πρέπει να συνεχιστεί ο εορτασμός των επετείων αυτών μέσω των μαθητικών και στρατιωτικών ( σε άλλη φάση ειδικότερα για του άντρες Έλληνες ) παρελάσεων,όπως έχει θεσπιστεί με το προαναφερθέν άρθρο 16 του ελληνικού συντάγματος ,με τον εορτασμό στης σχολικές μονάδες ,όπως ισχύει πάντα με το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη ,και να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η ουσιαστική γνώση των ιστορικών γεγονότων με διδασκαλία όχι μόνο από τους εκπαιδευτικούς,αλλά από της ίδιες της οικογένειες των σημερινών μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ,και με ενισχυμένο στο σημείο αυτό και τον ρόλο της Ελληνικής Εκκλησίας,που πρέπει να επίσης να βοηθήσει με σχετική νομοθετική ρύθμιση,από την πολιτεία να διδάσκεται η ακριβής γνώση των ιστορικών γεγονότων,των εθνικών επετείων,γιατί ούτως η άλλως λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του,όπως λέει η σχετική ιστορική ρήση, δεν έχει μέλλον.
Αντίθετα η εβδομάδα των λεγόμενων ” έμφυλων ταυτοτήτων ”, δεν έχει ουσιαστικά τίποτα να προσφέρει στους σημερινούς μαθητές και μαθήτριες των γυμνασίων, και αυριανούς πολίτες του ελληνικού κράτους, μόνο σύγχυση και σκόπιμες παρερμηνείες για τα ποία είναι τα πραγματικά δύο φύλλα που είναι ασφαλώς αρσενικό και θηλυκό (άντρας και γυναίκα),σε σχέση με τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες του λεγόμενου (άτυπα) ” τρίτου φύλλου” ομοφυλόφιλοι,τραβεστί,τρανσέξουαλ,) και άλλων σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων που αυτονόητα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την υγιή σεξουαλική ταυτότητα,τον οικογενειακό προγραμματισμό ,την αναπαραγωγή για την γέννηση τέκνων (παιδιών) ,αλλά στόχο έχει να εξυπηρετήσει της μαρξιστικές αριστερικές ιδεοληψίες της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ,στο πλαίσιο της λεγόμενης ”πολιτικής ορθότητας ” όπως έχει εκφραστεί με χαρακτηριστικά νομοθετήματα που έχουν ψηφιστεί από την Βουλή,όπως αλλαγή φύλλου για όσους το επιθυμούν από τα 15 έτη, και η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους και τρανσέξουαλ ,τους προηγούμενους μήνες.
Στο σημείο αυτό ο γραφών μπορεί να καταθέσει και μια προσωπική εμπειρία ,που θα έλεγα ότι αποδείχτηκε προφητική φράση για τα μελλούμενα που δυστυχώς ακολούθησαν 30 χρόνια μετά περίπου ,τον Οκτώβριο του 1988 του αείμνηστου πατέρα μου Διάκου Μανουσάκη τότε βουλευτή Νομού Πέλλας της ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, που σε ανύποπτο χρόνο ,είχε δηλώσει : ” Συνήθισα να σέβομαι τον εαυτό μου,και τα όργανα που προσδιορίζουν το φύλλο μου ” ,θέλοντας τα τονίσει ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις ,δεν θα πρέπει να είναι αποκομμένες από την προσωπική αξιοπρέπεια του ατόμου, ιδιαίτερα όταν συνδέονται με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες ( π.χ. Τραβεστί,τρανσέξουαλ κτλ. ) ,που καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τον αυτονόητο ετεροφυλικό προσδιορισμό των δυο φύλλων (άντρας και γυναίκα) ,με στόχο την δημιουργία μιας οικογένειας (αυτονόητα υγιής) ,που θα οδηγήσει τα τέκνα ως μελλοντικοί γονείς στην αναπαραγωγή και στον μελλοντικό σωστό οικογενειακό προσδιορισμό,όπως θα πρέπει να είναι σε μια υγιή ελληνική κοινωνία,με δεδομένο και το γνωστό δημογραφικό πρόβλημα ( υπογεννητικότητα ) που αντιμετωπίζει η χώρα .
Μια φράση που όντως αποδείχθηκε προφητική,σε μια εποχή ,στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 οι ετεροφυλικές σχέσεις ήταν αυτονόητα αποδεκτές ως υγιείς σχέσεις στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας , και οτιδήποτε άλλο σεξουαλικά ιδιαίτερο θεωρούνταν ως τουλάχιστον γραφικό, αντίθετα με την σημερινή εποχή το 2019 ,όπου το αυτονόητα ετεροφυλικό και η υπεράσπιση του , και η αντίδραση στην νομοθετική θέσπιση ,στήριξης των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων μερίδας του πληθυσμού ,όπως εκφράζεται από την σημερινή αριστερά ιδεοληπτική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με ταυτότητες αλλαγής φύλλου από τα 15 έτη και υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλόφιλους και τραβεστί ,αλλά και τα προκλητικά gay pride που υποστηρίζονται και διοργανώνονται στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ,με την υποστήριξη των σημερινών δημάρχων Αθήνας Γιώργου Καμίνη και Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη ,και κάθε αντίδραση αυτονόητα υγιής,θεωρείται ως ” ακραία ”, ” ομοφοβική ” ,”συντηρητική ” , ενώ αντίθετα η υπεράσπιση αυτών των ιδιαιτεροτήτων θεωρείται ” πρόοδος ” και ” υπεράσπιση δικαιωμάτων μειονοτήτων ”.
Έτσι είναι αυτονόητο ,ότι συγκρίνοντας και πιστεύοντας σε διαχρονικές αρχές της ελληνικής κοινωνίας,(που χρόνια την κράτησαν όρθια στο πέρασμα των αιώνων ), στηρίζοντας παρελάσεις εθνικών επετείων που ενισχύουν το εθνικό φρόνημα, και εβδομάδες ” έμφυλων ταυτοτήτων ” στα γυμνάσια της χώρας, και στηρίζοντας αντίθετα μαρξιστικές αριστερικές ιδεοληψίες όπως εκφράζονται από την σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, η σύγκριση είναι αναπόφευκτη .
Για αυτό πρέπει να αποτυπωθεί αυτή η διαφοροποίηση και στην κάλπη των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων του Μαΐου ( ευρωεκλογές και αυτοδιοκητικές εκλογές ) , και ιδιαίτερα των εθνικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν λίγους αργότερα πιθανότατα τον προσεχή Οκτώβριο ,οι επιλογές και ειδικότερα η αποδοκιμασία είναι αυτονόητες.
Αυτό γιατί η ψήφος του Έλληνα και τη Ελληνίδας στης εκλογικές αναμετρήσεις είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα ,θα έλεγα για την θέσπιση υγιών κοινωνικά και ηθικά νόμων, σύμφωνα με πατροπαράδοτες διαχρονικές αρχές και αξίες ,από μια σωστή και υγιή Πολιτεία, η ανάλογα με την πλειοψηφία των επιλογών του εκλογικού σώματος ,μπορεί να οδηγήσει στην αντίθετη κατεύθυνση για αυτό καθένας και καθεμία με την ψήφο του, ας αναλάβει της ευθύνες του, για το τι πολιτεία θέλει, τι κυβέρνηση ειδικότερα όσον αφορά την εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση η σε εντελώς άλλη επιλογή ,με τους νόμους που ψηφίζει στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Αθανάσιος Μανουσάκης
