Όταν η συναλλαγή με τα ΕΛΤΑ γίνεται…περιπέτεια. – του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Ο πόλεμος των ταχυδρομείων στη χώρα μας είναι αμείλικτος. Χρόνια τώρα, ιδιώτες επιχειρούν με κάθε τρόπο, να απαξιώσουν τα ΕΛΤΑ με το μεγαλύτερο και αρχαιότερο δίκτυο στη χώρα, προκειμένου να κυριαρχήσουν οι ιδιωτικές εταιρείες Courier.
Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ, πολλοί εκ των οποίων λειτουργούν με την κακή νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου και δεν νοιάζονται καθόλου για το παρόν και το μέλλον του οργανισμού.
Δείτε ένα παράδειγμα απαξίωσης των ΕΛΤΑ στη Σκιάθο.
Στις 19 Νοεμβρίου ταχυδρόμησα ένα βιβλίο μέσω των ΕΛΤΑ για τη Σκιάθο. Μάλιστα για να είμαι σίγουρος για την παράδοση, το έστειλα συστημένο, που σημαίνει μια επιπλέον επιβάρυνση στα ταχυδρομικά τέλη. Την επομένη το πρωί πράγματι, παραδόθηκε στο κατάστημα των ΕΛΤΑ στη Σκιάθο. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του φακέλου, όπως επίσης του ταχυδρόμου, αλλά και του ταχυδρομείου.
Η πελάτισσα που το περίμενε, άρχισε να διαμαρτύρεται σ’ εμένα τηλεφωνικά για την καθυστέρηση. Τηλεφωνούσα με τη σειρά μου στα ΕΛΤΑ Σκιάθου, αλλά κανείς δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, κάτι που συμβαίνει έως σήμερα που γράφεται αυτό το κείμενο, 26 Νοεμβρίου 2019.
Αναγκάστηκα να στείλω άλλο βιβλίο, με ιδιωτική εταιρεία ταχυμεταφορών και να πληρώσω πολλά περισσότερα απ’ ότι στα ΕΛΤΑ. Ο φάκελος παραδόθηκε την επόμενη μέρα. Ο φάκελος των ΕΛΤΑ ποτέ!
Απευθύνθηκα στις 26 Νοεμβρίου στο κατάστημα των ΕΛΤΑ απ’ όπου έφυγε το βιβλίο στην Αθήνα. Έδωσα την απόδειξη, εκείνοι μπήκαν στο σύστημα που τους δείχνει ανά ώρα και ανά ημέρα την πορεία του φακέλου, έως ότου φτάσει στον προορισμό του και είδαν κι εκείνοι ότι έχει φτάσει στη Σκιάθο από τις 19 Νοεμβρίου κι έκτοτε μένει στα αζήτητα. Τηλεφώνησαν οι ίδιοι στο συγκεκριμένο κατάστημα για να διαπιστώσουν, πως όντως δεν απαντάει κανείς, όπως τους διαβεβαίωνα κι εγώ αλλά φαίνεται πως δεν με πίστευαν. Τους εξήγησα πως, τώρα πια, δεν θέλω να παραδοθεί στη διεύθυνση που αναγράφονταν στο φάκελο στη Σκιάθο, αλλά να επιστρέψει σ’ εμένα, για να πάρω την απίστευτη απάντηση ότι, θα πρέπει να χρεωθώ ξανά ταχυδρομικά τέλη για την επιστροφή του φακέλου στη βάση του.
Εξεπλάγην από το θράσος και την άνεση με την οποία αφελώς μου έδωσε αυτή την απάντηση η συγκεκριμένη υπάλληλος. Την ρώτησα το αυτονόητο. «Πώς είναι δυνατόν να έχω χρυσοπληρώσει ένα φάκελο να αποσταλεί συστημένος. Να μην παραδίδεται στον προορισμό του. Να επιβαρύνομαι εκ νέου για νέα αποστολή μέσω άλλης εταιρείας, προκειμένου να εξυπηρετηθώ. Και να μου ζητούν να πληρώσω την ανεπάρκεια του υπαλλήλου τους και του ίδιου του οργανισμού». Δηλαδή, εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι.
Με κοίταζαν σαν να κατέβηκα από άλλο πλανήτη και δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Φυσικά απάντηση δεν δόθηκε ποτέ κι έμεινε σε εκκρεμότητα το θέμα, έως ότου το εξετάσουν υπηρεσιακά για να δουν πως θα το διευθετήσουν, γιατί κατάλαβαν πως κάποιο πρόβλημα θα τους δημιουργήσω, με τις ανοησίες που μου είπανε. Πρώτα όμως θα πρέπει να δει ο οργανισμός τα χάλια του και να λύσει το θέμα με την ανυπαρξία του, κυρίως σε περιοχές όπως στη νησιωτική χώρα, που ο κόσμος δοκιμάζεται από τέτοιες αθλιότητες κακών υπαλλήλων.
Ας καταλάβουν λοιπόν ότι, οι ΔΕΚΟ δεν είναι τσιφλίκι κανενός και πρέπει να διέπονται από τους κανόνες της αγοράς. Ένας υπάλληλος που δεν είναι σε θέση να κάνει τη δουλειά του, πρέπει να απαλλάσσεται των καθηκόντων του και να κάνει κάτι άλλο, που δεν θα είναι σε βάρος των πολιτών.
Κι αυτό που πρέπει να κάνει κάθε πολίτης που θίγεται από την ανεπάρκεια των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, όπως η συγκεκριμένη, αλλά και από τη νοοτροπία κακών υπαλλήλων, να καταγγέλλει με κάθε τρόπο το γεγονός και πάνω απ’ όλα στην ίδια την υπηρεσία.

Κρικόρ Τσακιτιζάν