Έρχονται οι Καλικάντζαροι!!

Από την παραμονή των Χριστουγέννων έως τα Θεοφάνια, τις μέρες που είναι τα «νερά αβάφτιστα», η παράδοση θέλει να ανεβαίνουν στη γη τα δαιμόνια που ονομάζονται Καλικάντζαροι.
Οι Καλικάντζαροι ζουν στο κέντρο της γης και όλο το χρόνο πελεκούν με τα τσεκούρια τους , το δέντρο της ζωής πάνω στο οποίο στηρίζεται η γη.

Ωστόσο , λίγο πριν καταφέρουν να το ρίξουν οριστικά και να γκρεμίσουν τη γη, οι μυρωδιές από τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά τους κάνουν να αφήνουν το πελεκισμό και τα έγκατα της γης και να ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο για να γευτούν λίγοι από τη γλύκα του δωδεκαημέρου και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, διότι είναι άτακτοι και τους αρέσουν τα παιχνίδια και τα πειράγματα.

Οι καλικάντζαροι, δε μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά μόνο να τους πειράξουν, να τους ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν. Θεωρούνται μάλιστα μωροί και ευκολόπιστοι.

Ωστόσο σε άλλα μέρη, πιστεύεται ότι ανεβαίνουν στους ώμους των ανθρώπων που συναντούν τη νύκτα και προσπαθούν να τους πνίξουν αν δεν αποκριθούν σωστά σε ότι ερωτηθούν ή κατ΄ άλλους τους παρασύρουν σε χορό που όμως τους καλούς χορευτές τους ανταμείβουν ή κατ΄ άλλους παίρνουν τη μιλιά σε όποιον μιλήσει κατά τη συνάντηση μαζί τους.

Τα πλάσματα αυτά έχουν πολλά κοινά μορφολογικά στοιχεία με τις δαιμονικές κόρες της Νύχτας , τις Κήρες, της αρχαιότητας, οι οποίες κατά τον Ησίοδο και τη Θεογονία ήταν μαύρες με τριχωτό σώμα και κόκκινα μάτια, ακριβώς όπως και οι Καλικάντζαροι.

Αν και σε κάποια άλλα μέρη του τόπο μας, φαντάζονται τους καλικάντζαρους νάνους με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, δόντια πιθήκου, δασύτριχοι, χέρια και νύχια πιθήκου, πόδια γαϊδάρου ή το ένα γαϊδάρου και το άλλο ανθρώπινο.

Αρχηγός τους είναι ο Μαντρακούκος, που είναι κουτσός κι άγριος και ο πιο επικίνδυνος απ’ όλη την ομάδα.

Ακολουθεί ο Μαγάρας, με την τεράστια κοιλιά του, ο οποίος μαγαρίζει όλα τα φαγητά και τα γλυκά.

Επίσης έρχεται ο Κωλοβελόνης, που είναι αδύνατος και σουβλερός σαν μακαρόνι και περνά από κλειδαρότρυπες και χαραμάδες.

Άλλος είναι ο Κοψαχείλης με τεράστια κοφτερά δόντια, που κρέμονται από το στόμα του.
Κανένας δεν μοιάζει με τον άλλο και έχει ο καθένας το κουσούρι του.

Καθένας από τους καλικάντζαρους έχει κι από ένα κουσούρι.
Κουτσοί, στραβοί, με ένα μάτι, μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, ξεπλατισμένοι .
Μεταξύ τους είναι διχόγνωμοι, και δεν μπορούν να κάνουν μέχρι το τέλος καμιά δουλειά κι όλα τα αφήνουν στη μέση, γι’ αυτό δεν μπορούν να κάνουν κακό και στους ανθρώπους, αν και έχουν μεγάλη επιθυμία.

Ο λαός πίστευε ότι οι καλικάντζαροι ήταν κάποτε άνθρωποι που εξαιτίας της κακιάς μοίρας μεταμορφώθηκαν σε δαιμόνια, γίνονται δε καλικάντζαροι αυτοί που έχουν γεννηθεί μέσα στο Δωδεκαήμερο εκτός και αν βαπτιστούν αμέσως, ή εκείνοι στους οποίους ο ιερέας δεν ανέγνωσε σωστά τις ευχές του βαπτίσματος.

Αν θέλετε να τους αποφύγετε ρίξτε στα κεραμίδια του σπιτιού σας ή αφήστε στο μπαλκόνι σας ξεροτήγανα και Χριστουγεννιάτικα γλυκά, αλλιώς που ξέρετε ίσως και να συναντήσετε ένα από τα ζαβολιάρικα ξωτικά της Ελληνικής παράδοσης, τους Καλικάντζαρους!

Επιμέλεια Σοφία Αποστολίδου