Διαβήτης: Η μάστιγα του 21ου αιώνα

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ως το 2030, υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός των διαβητικών θα αγγίζει το 1 δισεκατομμύριο. Ο σακχαρώδης διαβήτης όπως αναφέρουν οι ειδικοί, οδηγεί σε καρδιαγγειακά νοσήματα, σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, σε τύφλωση, σε ακρωτηριασμούς και αποτελεί πλέον την 7η αιτία θανάτου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η ραγδαία αύξηση του διαβήτη σχετίζεται με την εξέλιξη των συνθηκών ζωής. Η «μεσογειακή διατροφή» υποχωρεί, η λεγόμενη «γρήγορη σίτιση», με υπερθερμιδικές τροφές εξαπλώνεται, η επαφή με τη φύση και την φυσική άσκηση χάνεται στις μεγαλουπόλεις, η παθητική τηλεθέαση υποκαθιστά κάθε δυναμική μορφή ψυχαγωγίας. Συνεπώς, η αντιμετώπιση του διαβήτη περιλαμβάνει κυρίως την αλλαγή αυτών των νοσηρών συνηθειών, πράγμα καθόλου εύκολο να εφαρμοστεί, όπως πιστεύουν ακράδαντα οι επιστήμονες.

Σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης του Διαβήτη

Όπως αναφέρει ο χειρουργός κ. Ιωάννης Μελισσάς, καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, τα αντιδιαβητικά φάρμακα αποσκοπούν στην ενίσχυση της παγκρεατικής παραγωγής ινσουλίνης και στη μείωση της κυτταρικής αντίστασης στη δράση αυτής της ορμόνης. Η υπερβολική κατανάλωση ορισμένων τροφών, «ζορίζει» όμως το πάγκρεας, το οποίο δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις υπερβολικές απαιτήσεις. Όταν λοιπόν τα φάρμακα αυτά δεν αρκούν για τη ρύθμιση του σακχάρου, τότε η λύση είναι η απευθείας χορήγηση ινσουλίνης. Η φαρμακευτική αγωγή αποσκοπεί τελικά στο να υποκαταστήσει, με την καθημερινή και δια βίου αγωγή, το ανεπαρκές πάγκρεας. Συνεπώς είναι δόκιμο να μιλάμε για «ρύθμιση» του Διαβήτη, αντί για ίαση. Αυτό απαιτεί σημαντική πειθαρχία εκ μέρους του διαβητικού ασθενή με συστηματική παρακολούθηση, χωρίς βέβαια να αποκλείονται εντελώς ορισμένες δυσμενείς εξελίξεις. Το γεγονός αυτό ώθησε την ιατρική κοινότητα να αναζητήσει ριζικές θεραπευτικές λύσεις. Η ανακάλυψη ότι ορισμένες βαριατρικές χειρουργικές επεμβάσεις δρουν και κατά του Διαβήτη, προέρχεται από δυο διαδοχικές διαπιστώσεις. Η πρώτη είναι με τη μείωση της παχυσαρκίας βελτιώνεται ή και εξαλείφεται σε κάποιες περιπτώσεις ο διαβήτης σε παχύσαρκους διαβητικούς. Η δεύτερη και πιο πρόσφατη, αποτελεί όμως τη σημαντικότερη ανακάλυψη. Ενώ για ορισμένες επεμβάσεις, όπως για παράδειγμα ο γαστρικός δακτύλιος, η βελτίωση του διαβήτη ακολουθεί τη μείωση του βάρους, σε άλλες βαριατρικές επεμβάσεις, η βελτίωση του διαβήτη είναι άμεση και προηγείται της μείωσης του βάρους. Τέτοιες επεμβάσεις είναι κυρίως οι παρακάμψεις (γαστρική παράκαμψη και χολοπαγκρεατική εκτροπή)αλλά και η επιμήκης γαστρεκτομή («μανίκι»), οι οποίες δρουν με έναν απευθείας ορμονικό μηχανισμό ομαλοποίησης της παγκρεατικής λειτουργίας και ελάττωσης της κυτταρικής αντίστασης στην ινσουλίνη. Ο μηχανισμός αυτός μελετιέται σήμερα και πολλά θέματα παραμένουν προς διευκρίνιση. Έχουν όμως αποσαφηνιστεί ορισμένα βασικά δεδομένα. Η παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας προκαλείται βέβαια από την αύξηση του σακχάρου στο αίμα, αλλά προκαλείται επίσης, και πιθανώς σε μεγαλύτερο βαθμό, σε προγενέστερο στάδιο, κατά τη διάρκεια της διέλευσης των τροφών στο τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου, τον ειλεό. Συνεπώς, μια χειρουργική επέμβαση, που επιτρέπει πιο γρήγορη έλευση των τροφών από το στομάχι στον ειλεό, βελτιώνει τη λειτουργία του παγκρέατος και μειώνει την κυτταρική αντίσταση στην ινσουλίνη. Μάλιστα έχουν εντοπιστεί οι δυο ουσίες που εκκρίνονται από το πεπτικό σωλήνα και προκαλούν αυτή την ευεργετική δράση. Πρόκειται για την PolypeptideYY (PYY) και την GlucagonLikePeptide 1 (GLP-1). Ενώ, πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι επεμβάσεις αυτές δεν αφορούν το διαβήτη τύπου1, ο οποίος αφορά κυρίως νέα άτομα στα οποία εκ γενετής το πάγκρεας αδυνατεί εντελώς να παράγει ινσουλίνη.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις θεραπείας του διαβήτη

Η επιτάχυνση της διέλευσης των τροφών από το στομάχι στον ειλεό, επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους.

Γαστρική παράκαμψη

Πρόκειται για τη συνηθέστερα προτεινόμενη επέμβαση, με την οποία η τροφή κατευθύνεται ταχύτερα στον ειλεό, παρακάμπτοντας το τελικό τμήμα του στομάχου και το αρχικό του λεπτού εντέρου. Η κλασσική γαστρική παράκαμψη περιλαμβάνει 2 αναστομώσεις. Πρόσφατα έχει διαδοθεί μια παρεμφερής τεχνική, καταχρηστικά ονομαζόμενη «mini-bypass», η οποία απαιτεί μόνο μια αναστόμωση και έχει τα ίδια θεραπευτικά αποτελέσματα.

Επιμήκης γαστρεκτομή

Συνίσταται στην αφαίρεση του γαστρικού θόλου, προσδίδοντας στο στομάχι τη μορφή κυλίνδρου. Ακολούθως, το στομάχι κενώνεται ταχύτερα και οι τροφές κατευθύνονται γρηγορότερα στο λεπτό έντερο. Επίσης, η αφαίρεση του γαστρικού θόλου μειώνει τη γκρελίνη («ορμόνη της βουλιμίας»), η οποία παράγεται απ’ αυτόν.

Χολοπαγκρεατική εκτροπή

Με την επέμβαση αυτή οι τροφές κατευθύνονται απευθείας από το στομάχι στον ειλεό, αποδίδοντας πολύ καλά αποτελέσματα στη ρύθμιση του διαβήτη, αλλά με ένα σημαντικό ποσοστό παρενεργειών (όπως διάρροιες σε περίπτωση κατανάλωσης λιπαρών τροφών). Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται σε επιλεγμένες περιπτώσεις βαριάς μορφής διαβήτη.

Επιμήκης γαστρεκτομή με διμερή έξοδο τροφής

Η επέμβαση αυτή συνίσταται στο διαχωρισμό του λεπτού εντέρου με τη δημιουργία διπλής παράλληλης οδού, που μειώνει το χρόνο διέλευσης των τροφών μεταξύ του στομάχου και του ειλεού.

Ειλεϊκή μετάθεση (Ileal interposition).

Η επέμβαση αυτή συνίσταται στη μετάθεση ενός τμήματος του ειλεού στην αφετηρία του λεπτού εντέρου, κοντά στο στομάχι. Με την επέμβαση αυτή, οι τροφές έρχονται άμεσα σε επαφή με το μετατεθειμένο τμήμα του ειλεού, πριν διανύσουν τη διαδρομή μέχρι τον τελικό ειλεό.

Νηστιδο-ειλεϊκή παράκαμψη

Η επέμβαση αυτή συνίσταται στην παράκαμψη ενός μεγάλου τμήματος του λεπτού εντέρου με την πραγματοποίηση μιας αναστόμωσης μεταξύ της νήστιδας (αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου) και του ειλεού (τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου). Σύμφωνα με τον τύπο της αναστόμωσης, καθορίζονται δυο διαφορετικές επεμβάσεις. Η αναστόμωση αυτή μπορεί να είναι τελικό-πλάγια, αφήνοντας όμως ένα «τυφλό» τμήμα του εντέρου, ή πλάγιο-πλάγια, η οποία σήμερα αποτελεί τη συνήθη επιλογή.

Οι επεμβάσεις αυτές, επιφέρουν μόνιμη βελτίωση ή πλήρη αποκατάσταση της φυσιολογικής ρύθμισης του επιπέδου του σακχάρου, χωρίς την ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής. Σε κάθε περίπτωση όμως επιβάλλεται η συνέχιση της ιατρικής παρακολούθησης σε βάθος χρόνου.

Το 7%-10% των ασθενών στην Ελλάδα έχει διαβήτη

Σύμφωνα με έρευνες ποσοτικές και ποιοτικές έρευνες αγοράς της IQVIA σε γιατρούς Ενδοκρινολόγους, Διαβητολόγους και Παθολόγους ο διαβήτης τύπου 2 στην Ελλάδα εντοπίζεται σε ένα ποσοστό 7% – 10% του πληθυσμού με την πλειοψηφία των ασθενών (88,4%) να είναι χρόνιοι ασθενείς. Σε συνυπάρχουσες ασθένειες κυριαρχούν η Υπέρταση και η Δυσλιπιδαιμία ενώ 6 στους 10 διαβητικούς είναι πάνω από 60 ετών. 7 στους 10 ασθενείς είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Οι θεραπείες που κυριαρχούν είναι από του στόματος θεραπείες. Σύμφωνα με τις έρευνες αγοράς της IQVIA η επιλογή θεραπείας επηρεάζεται από παραμέτρους που σχετίζονται με το προφίλ του ασθενούς. Οι γιατροί διαχωρίζουν τα προφίλ ασθενών ομαδοποιώντας τους ασθενείς σε κατηγορίες. Οι κατηγορίες αυτές σχετίζονται με τα επίπεδα της γλυκοζυλιομένης αιμοσφαιρίνης καθώς και εάν ο ασθενής είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος. Άλλοι παράμετροι ομαδοποίησης των ασθενών σχετίζονται με συν-νοσηρότητες όπως η υπέρταση και η καρδιακή ανεπάρκεια. Άλλα χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την επιλογή θεραπείας είναι η ηλικία του ασθενούς, ο τρόπος ζωής του καθώς και η οικονομική του ευρωστία. Οι έρευνες της IQVIA καταδεικνύουν ότι η θεραπευτική οδός κρίνεται πρωτίστως από τον γιατρό με βάση την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και την ασφάλεια αυτής. Η αποτελεσματικότητα ορίζεται κυρίως από την πτώση της γλυκοζυλιομένης αιμοσφαιρίνης. Κεντρικό ρόλο σύμφωνα με τους γιατρούς έχει η προστασία των οργάνων που αποτελούν στόχο. Επίσης, οι γιατροί θεωρούν εξαιρετικά σημαντικό τον ρυθμισμένο ασθενή σε 24ώρη βάση. Άλλα κριτήρια που αναδεικνύουν οι γιατροί ως κεντρικά σε σχέση με την αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι η απώλεια βάρους εφόσον 7 στους 10 ασθενείς είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και η μείωση της αρτηριακής πίεσης. Η ασφάλεια της θεραπευτικής οδού κρίνεται σε σχέση με το ρίσκο επεισοδίων υπογλυκαιμίας, τους καρδιαγγειακούς κινδύνους καθώς και τους παγκρεατικούς κινδύνους. Άλλες αναφορές συμπληρώνουν την εικόνα με θέματα ασφάλειας που σχετίζονται με γαστρεντερικές παρενέργειες. Σύμφωνα με τις έρευνες της IQVIA σχετικά με την συμμόρφωση των ασθενών, οι ινσουλινοεξαρτώμενοι ασθενείς γενικότερα φαίνεται να συμμορφώνονται περισσότερο. Στους συγκεκριμένους ασθενείς η έγκυρη μέτρηση έχει μεγαλύτερη αξία. Οι τύπου 1 ασθενείς γενικά είναι οι πιο πειθαρχημένοι καθώς είναι εξοικειωμένοι με την πάθηση από παιδιά. Όμως, οι νέοι σε ηλικία ασθενείς μπορεί να είναι απείθαρχοι. Στους ασθενείς τύπου 2 που λαμβάνουν δισκία, υπάρχουν αναφορές χαμηλότερης συμμόρφωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιοι ασθενείς δεν παίρνουν στα σοβαρά την πάθηση και παραμελούν την συχνή μέτρηση. Η συμμόρφωση του ασθενούς προκύπτει πιο έντονα στις ενέσιμες θεραπείες για τις οποίες δηλώνουν οι γιατροί ότι συγκεκριμένη μερίδα των ασθενών αντιδρά πιο έντονα και συνήθως τείνουν να τις χορηγούν σε ασθενείς με έντονο προφίλ συνεργασίας. Μέσα από την έρευνα προκύπτει ότι στην χορηγία των ενέσιμων θεραπειών παίζει ρόλο και η ψυχοσύνθεση του ασθενούς μιας και ο τρόπος χορηγίας μπορεί σε κάποιους να προκαλέσει σύγχυση και πιθανά λάθη. Για αυτό τον λόγο οι γιατροί μπορεί να επιλέξουν ασθενείς με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που μπορούν να διαχειριστούν τον τρόπο χορήγησης. Μία άλλη πτυχή που φωτίζουν οι γιατροί είναι αυτή της συμμόρφωσης των ασθενών ως προς την επίσκεψη στον θεράποντα γιατρό και της επανάληψης των διαγνωστικών εξετάσεων που σχετίζονται με την ασθένεια. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι ένας ασθενής μπορεί να παραμείνει ρυθμισμένος για ένα διάστημα αλλά κάποιοι ασθενείς παραμελούν τόσο την επίσκεψη στον γιατρό όσο και την επανάληψη των διαγνωστικών εξετάσεων. Με αποτέλεσμα ο γιατρός να μην έχει την δυνατότητα στενής παρακολούθησης του ασθενούς ώστε να προβεί σε αλλαγή θεραπείας εάν είναι απαραίτητο ή σε τροποποίηση δοσολογιών. Οι γιατροί τονίζουν την σημαντικότητα συμμόρφωσης των ασθενών σε όλα τα επίπεδα και την σημαντικότητα συνεργασίας μεταξύ γιατρού και ασθενούς. Η διαρκής ενημέρωση των ασθενών κρίνεται απαραίτητη. Στον διαβήτη μια συνήθης συμπεριφορά ασθενούς που εντοπίζουν οι γιατροί είναι αυτή λεγόμενης «γρήγορης εγκατάλειψης της προσπάθειας». Δηλαδή, η συμμόρφωση του ασθενούς είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα στην αρχή της θεραπείας. Όταν οι πρώτοι στόχοι της θεραπείας επιτευχθούν ο ασθενής σταδιακά παλινδρομεί και επιστρέφει σε παλαιότερες συνήθειες του οι οποίες των οδηγούν σε απορρύθμιση. Συμπερασματικά, οι γιατροί τονίζουν την αναγκαιότητα ενημέρωσης των ασθενών και γενικότερα του κοινού σε θέματα του διαβήτη ώστε ο ασθενής να επιλέγει την σωστή ειδικότητα γιατρού για την ασθένεια του, να επισκέπτεται τον γιατρό προληπτικά πριν φτάσει σε προχωρημένο στάδιο στην ασθένεια και να συμμορφώνετε ως προς τις διαγνωστικές εξετάσεις και τις προτεινόμενες θεραπείες και μεθόδους αντιμετώπισης.

Η θέση της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας όσον αφορά την εξειδίκευση του Σακχαρώδη Διαβήτη

Αναφορικά με τα κατά καιρούς δημοσιεύματα που εμπλέκουν το όνομα της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ) με αναληθή στοιχεία και ισχυρισμούς που συνιστούν συντεχνιακές προσεγγίσεις, η ΕΔΕ, διευκρινίζει, πιστεύει και τονίζει ότι:

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) διεθνώς εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο τριών ειδικοτήτων (Ενδοκρινολογίας – Παθολογίας – Παιδιατρικής) αλλά πλέον και των Γενικών Γιατρών οι οποίοι ασκούν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ειδικότερα, ο ΣΔ αποτελεί διεθνώς ένα από τα κορυφαία γνωστικά αντικείμενα στην ειδικότητα της Παθολογίας αφού προσβάλλει όλα τα συστήματα
Οι παθήσεις δεν είναι «αποκλειστική ιδιοκτησία» καμιάς ειδικότητας. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιστημονική βάση και συνιστά συντεχνιακή συμπεριφορά. Αυτό ισχύει φυσικά και για τον ΣΔ όπου ο κάθε ασθενής έχει συνοσηρότητες από όλα τα συστήματα (καρδιαγγειακό, νευρικό, πεπτικό σύστημα, νεφρούς, δέρμα, ακόμα και την ψυχική σφαίρα) ως αποτέλεσμα της χρόνιας υπεργλυκαιμίας και των χρόνιων επιπλοκών του ΣΔ. Επομένως εμπίπτει σαφέστατα στο γνωστικό αντικείμενο της Εσωτερικής Παθολογίας μητρικής ειδικότητας όλων των υπολοίπων. Τονίζεται ότι στην βασική εκπαίδευση των Παθολόγων (αρκεί να δει κανείς τα βιβλία Παθολογίας σε όλο τον κόσμο) ένα σημαντικό κομμάτι αφορά τον ΣΔ και τις συνοσηρότητες που τον συνοδεύουν.
Η ΕΔΕ ουδέποτε έχει ισχυρισθεί ότι στόχος της είναι η αποκλειστική διαχείριση του ΣΔ από Παθολόγους – Παιδιάτρους και δεν προκύπτει από πουθενά η πρόθεση εκ μέρους των Παθολόγων εκτοπισμού άλλων ειδικοτήτων από την ενασχόληση τους με τον ΣΔ, στο βαθμό που αυτό στηρίζεται σε εξειδικευμένη εκπαίδευση / γνώση. Όσον αφορά την Ενδοκρινολογία, να υπενθυμίσουμε στους συναδέλφους ότι η Επιτροπή Εκπαίδευσης του ΚΕΣΥ (στην οποία αποφασίσθηκε ομόφωνα η εξειδίκευση Παθολόγων-Παιδιάτρων στον ΣΔ), ενέκρινε και την αλλαγή του τίτλου ειδικότητας των Ενδοκρινολόγων σε «Ενδοκρινολογία – Διαβήτης – Μεταβολισμός» με επικύρωση στη συνέχεια από την Ολομέλεια του ΚΕΣΥ.
Ο ισχυρισμός των συναδέλφων Ενδοκρινολόγων ότι οι αποφάσεις του ΚΕΣΥ ελήφθησαν ερήμην της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας (ΕΕΕ) είναι επίσης απολύτως αναληθής. Στην Επιτροπή Εκπαίδευσης του ΚΕΣΥ, εκλήθη από τον Πρόεδρο του ΚΕΣΥ η ΕΕΕ (παρόντες ήταν ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και μέλος του ΔΣ της ΕΕΕ) οι οποίοι διατύπωσαν τις αντιρρήσεις και απόψεις τους για το θέμα. Επίσης, η ΕΕΕ εκλήθη και στην συνεδρίαση της Ολομέλειας του ΚΕΣΥ (προσήλθαν ο Πρόεδρος και η Γεν. Γραμματέας της ΕΕΕ) και διετύπωσαν τις απόψεις τους. Απλά, και στις δυο επιτροπές δεν έπεισαν κανέναν και οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες υπέρ της εξειδίκευσης Παθολόγων-Παιδιάτρων.
Η ΕΔΕ έχει ζητήσει με αίσθημα ευθύνης, να μπουν κανόνες σε θεσμικό επίπεδο και να τεκμηριώνεται η εξειδικευμένη αυτή γνώση για το συμφέρον της εκπαίδευσης και κυρίως των ασθενών. Η «εξειδίκευση» αυτή στον ΣΔ σημαίνει δυο χρονια περαιτέρω εκπαίδευση μετά την ειδικότητα και εξετάσεις, στην προσπάθεια της απαραίτητης εμβάθυνσης στο νόσημα.
Ο τίτλος του «διαβητολόγου» είναι λογικό να συνοδεύει τον Παθολόγο – Παιδίατρο που έχει λάβει την απαραίτητη αυτή εκπαίδευση όπως συμβαίνει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Όσον αφορά τους Ενδοκρινολόγους, οι συνάδελφοι αποσιωπούν ότι με απόφαση του ΚΕΣΥ άλλαξε ήδη ο τίτλος της ειδικότητας σε «Ενδοκρινολογία – Διαβήτης – Μεταβολισμός». Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης η ειδικότητα της Ενδοκρινολογίας έχει ως προϋπόθεση την πλήρη ειδικότητα της Παθολογίας. Επίσης, το curriculum της εκπαίδευσης των Ενδοκρινολόγων στον ΣΔ σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες περιλαμβάνει, εκτός από εξωτερικό ιατρείο, πλήρη και εντατική κλινική εκπαίδευση στον χειρισμό των οξέων και χρόνιων επιπλοκών του ΣΔ (λοιμώξεις, διαβητικά κώματα, διαβητικό πόδι, διαβήτη κύησης, νεφρική νοσο και ηλεκτρολυτικές διαταραχές, καρδιακή ανεπάρκεια και πλήθος άλλων) η οποία όμως δεν παρέχεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων κατά τη λήψη της αντίστοιχη βασικής ειδικότητας στην Ελλάδα.
Η προτεραιότητα θα είναι πάντα οι ασθενείς μας οι οποίοι αναζητούν θεραπείες και λύσεις Όσοι ασχολούνται συστηματικά με τον διαβήτη και άρα χειρίζονται τις επιπλοκές γνωρίζουν ότι οι εξειδικευμένες γνώσεις του Παθολόγου-Διαβητολόγου είναι απολύτως απαραίτητες για την πρόληψη των επιπλοκών αλλά και για τη σωστή προσαρμογή της θεραπείας αν οι επιπλοκές παρουσιασθούν. Είναι σε όλους γνωστό ότι οι οξείες επιπλοκές (υπογλυκαιμίες, κετοξεώσεις, υπεροσμώσεις) αλλά και περισσότερες του 90% των χρόνιων επιπλοκών νοσηλεύονται στις Παθολογικές κλινικές μέχρι του σημείου της τελικής ανεπάρκειας των οργάνων/ιστών (πχ τελικό στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας, έμφραγμα, βαριά καρδιακή ανεπάρκεια κλπ) οπότε χρειάζεται η συνδρομή ειδικού.
Όπως έχουν επανηλειμμένα δηλώσει ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΕ Γιώργος Δημητριάδης και Ανδρέας Μελιδώνης, «η ΕΔΕ έχει από 10ετίας απευθύνει προτάσεις συνεργασίας για να διευθετηθεί το ζήτημα της σωστής εξειδίκευσης στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Εμείς επιζητούμε να μπουν κανόνες και να τεκμηριώνεται η ειδική γνώση του χειρισμού του ΣΔ για το συμφέρον της εκπαίδευσης και κυρίως των ασθενών μας, σε αντίθεση με τους συναδέλφους στο ΔΣ της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας οι οποίοι έχουν ιδιοκτησιακή αντίληψη όσον αφορά το πολύπλοκο αυτό νόσημα το οποίο ξεπερνάει τα όρια ενός μόνο οργάνου και άπτεται ολόκληρου του οργανισμού.

Το 1ο σε ακρίβεια σύστημα μέτρησης της γλυκόζης αίματος

Η Diabetes Technology Society ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του Προγράμματος Επιτήρησης Συστημάτων Παρακολούθησης Γλυκόζης Αίματος σύμφωνα με τα οποία το CONTOUR®NEXT κατετάγη πρώτο σε ακρίβεια μέτρησης γλυκόζης αίματος ανάμεσα σε 18 συνολικά συστήματα παρακολούθησης γλυκόζης αίματος (BGMS) που κυκλοφορούν στην αγορά των ΗΠΑ. Σε αυτήν τη μελέτη αξιολογήθηκε η ακρίβεια των 18 συστημάτων παρακολούθησης γλυκόζης αίματος που κυκλοφορούν στην αγορά των ΗΠΑ, σε ένα ευρύ φάσμα επιπέδων γλυκόζης αίματος, στα χέρια εκπαιδευμένων επαγγελματιών. Τα συστήματα που επιλέχθηκαν αντιπροσωπεύουν περίπου το 90% της αγοράς βάσει στοιχείων της IMS για Rx, και η πλειονότητα τους πωλείται στη λιανική αγορά. Τα προϊόντα για τις μετρήσεις, αποκτήθηκαν κατευθείαν από το ράφι καταστημάτων πώλησης, χωρίς να ζητηθούν από τους κατασκευαστές. Ελέγχθηκαν σύμφωνα με ένα πρωτόκολλο που δημιουργήθηκε από ένα πάνελ ειδικών στον έλεγχο επιτήρησης BGMS, το οποίο αποτελούταν από κρατικούς φορείς, επαγγελματικές οργανώσεις και ακαδημαϊκούς. Επισημαίνεται ότι κανένας από τους ανθρώπους που συμμετείχαν στη διεξαγωγή αυτής της μελέτης (δηλ. ερευνητές, προσωπικό εργαστηρίου, στατιστικολόγοι, χορηγοί) δεν είχε πρόσβαση σε πληροφορίες για να μπορέσει να σπάσει τον κωδικό των συστημάτων μέχρι να υπολογιστούν και να καταχωρηθούν όλα τα αποτελέσματα. Το πρωτόκολλο όριζε ότι για να είναι συμμορφούμενη μια τιμή γλυκόζης αίματος θα πρέπει να είναι εντός 15% μιας τιμής αναφοράς πλάσματος για γλυκόζη αίματος >100mg/dL και εντός 15mg/dL μιας τιμής αναφοράς πλάσματος για γλυκόζη αίματος <100mg/dL. Τα κριτήρια του πρωτοκόλλου αυτού ήταν παρόμοια με: 1)το πιο πρόσφατο πρότυπο ISO 15197:2013 για όλα τα επίπεδα γλυκόζης αίματος 2)την πιο πρόσφατη οδηγία του FDA (FDA 2016, "Self-Monitoring of Blood Glucose Test Systems for Over-the-Counter Use"), για γλυκόζη αίματος>100 mg/dl.
Διεξήχθησαν τρεις μελέτες ακρίβειας σε καθένα από τα 18 επιλεγμένα συστήματα, περίπου 100 δείγματα χρησιμοποιήθηκαν για κάθε δοκιμή σε κάθε σύστημα, ενώ συμμετείχαν συνολικά 1.035 άτομα. Απονεμήθηκε σφραγίδα έγκρισης στα προϊόντα που κατάφεραν να περάσουν και τις τρεις μελέτες. Σημειώνεται ότι από τα 18 συστήματα, τα 6 έλαβαν σφραγίδα έγκρισης, καταφέρνοντας όλα να επιτύχουν ποσοστό συμμόρφωσης που ανήλθε στο 95% και πάνω. Από όλα τα 18 Συστήματα BGM που ελέγχθηκαν το CONTOUR®NEXT είχε την καλύτερη απόδοση. Σημειώνεται ότι το CONTOUR®NEXT ONE δεν ήταν διαθέσιμο στην αρχή του προγράμματος. Τα διαθέσιμα δεδομένα μελέτης για το CONTOUR®NEXT ONE δείχνουν ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια που υπερκαλύπτει τα κριτήρια ISO 15197:20133. Τέλος, το CONTOUR (Classic) που δεν πέτυχε αυτά τα υψηλά πρότυπα, σύμφωνα με τη μελέτη, αποτελεί το παλαιό μοντέλο που ήταν τότε διαθέσιμο στην αγορά της Αμερικής. Ο αναβαθμισμένος πλέον μετρητής CONTOUR® (μοντέλο 7220) καλύπτει τα κριτήρια ακρίβειας ISO 15197:2013 και διαθέτει τη σχετική πιστοποίηση κατά ISO 15197:2013,όπως και όλο το χαρτοφυλάκιο των προϊόντων CONTOUR®NEXT.

Διαγωνισμός Καινοτομίας για το διαβήτη

Πριν λίγες μέρες εξέπνευσε η υποβολή αιτήσεων της προκήρυξης του AscensiaDiabetesChallenge ενός παγκόσμιου διαγωνισμού καινοτομίας που αναζητά καινοτόμες ψηφιακές λύσεις που θα συμβάλλουν στη διαχείριση του διαβήτη και τη βελτίωση της ζωής των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, και τον οποίο έκανε η AscensiaDiabetesCare. Η πρόκληση του διαγωνισμού αφορούσε την ανακάλυψη νέων τρόπων αντιμετώπισης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Οι επικρατέστεροι, οι επιλαχόντες και ο νικητής θα λάβουν χρηματικά έπαθλα προκειμένου να υποστηριχθεί η ανάπτυξη των ιδεών τους από ένα συνολικό κεφάλαιο ύψους 200.000€. Μέσω αυτού του διαγωνισμού, η Ascensia έχει ως στόχο να υποστηρίξει εταιρείες που αναπτύσσουν το επόμενο μεγάλο βήμα στις ψηφιακές λύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην καλύτερη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 και να βοηθήσουν στη μείωση των επιπτώσεών του στα άτομα, στα συστήματα υγείας και στην κοινωνία. Παρόλο που οι λύσεις και οι θεραπείες στον τομέα αυτό συνεχίζουν να βελτιώνονται από χρόνο σε χρόνο, πολλές από τις αναδυόμενες τεχνολογίες που αναπτύσσονται σήμερα, χρειάζονται περαιτέρω επένδυση για να εξασφαλιστεί ότι μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο να βοηθήσουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 να είναι σε θέση να αυτoδιαχειρίζονται καλύτερα όλες τις πτυχές της κατάστασής τους. Στον διαγωνισμό έγιναν δεκτές συμμετοχές από την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία-Ειρηνικό. Μια κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από ανεξάρτητους ειδικούς στον χώρο του διαβήτη και της ψηφιακής υγείας, από διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς και μέλη των ομάδων του Ιατρικού Τμήματος, του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης και του Εμπορικού Τμήματος της Ascensia, θα αξιολογήσουν τις συμμετοχές και θα καθορίσουν τους επικρατέστερους και τον νικητή. Ο Δρ. WilliamPolonsky, κλινικός ψυχολόγος, ο Δρ. Masood Nazir, γενικός ιατρός με ιδιαίτερη εμπειρία στον διαβήτη και την ψηφιακή υγεία και ο Robin Swindell, blogger για τον διαβήτη τύπου 2, είναι μερικοί από τους κριτές. Ο δρ.WilliamPolonsky, Πρόεδρος και Συνιδρυτής του «BehavioralDiabetesInstitute», στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ, εξήγησε ότι οι παρεμβάσεις συμπεριφοράς αποτελούν το κλειδί για την ενίσχυση της αυτοδιαχείρισης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και οι ψηφιακές λύσεις είναι απαραίτητες ως μέσο προκειμένου να δραστηριοποιήσουν τα άτομα με διαβήτη, μακροπρόθεσμα και να επιτρέψουν τη μακροπρόθεσμη αλλαγή της συμπεριφοράς τους. Δυστυχώς, όπως είπε, οι υφιστάμενες ψηφιακές λύσεις δεν έχουν ακόμα καταφέρει να ανταποκριθούν πλήρως στις ανάγκες των ασθενών ή να υποστηρίξουν αποτελεσματικά την αυτοδιαχείριση και τη μακροπρόθεσμη αλλαγή συμπεριφοράς. Ο Robin Swindell, ο οποίος έχει σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και είναι ενεργός blogger από το Ηνωμένο Βασίλειο, σημείωσε ότι όπως και οι περισσότεροι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, έτσι και αυτός βλέπει έναν επαγγελματία υγείας μόνο για δύο ώρες το χρόνο. Για το υπόλοιπο διάστημα βασίζεται στην αυτοδιαχείριση. Γι αυτό είναι απαραίτητο να βρεθούν καινοτόμες ψηφιακές λύσεις που να υποστηρίζουν καλύτερα την αυτοδιαχείριση του διαβήτη και να είναι σε θέση να εξατομικεύονται και να ταιριάζουν στη ζωή του κάθε ασθενή.

1 στους 4 διαβητικούς δεν επισκέπτεται έγκαιρα οφθαλμίατρο

1 στους 3 ασθενείς με διαβήτη εμφανίζει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, σύμφωνα με την έρευνα «Βαρόμετρο για τη Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια» που ανακοινώθηκε στο πρόσφατο συνέδριο οφθαλμολογίας που έγινε στη Βαρκελώνη. Η έρευνα «Βαρόμετρο για τη Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια» (DiabeticretinopathyBarometer), η οποία διεξήχθη σε 41 χώρες ανάμεσα σε 7.000 ασθενείς, έφερε στην επιφάνεια τη μεγάλη ανάγκη για ξεκάθαρες θεραπευτικές κατευθύνσεις και ανάλογη ανταπόκριση από την πλευρά των συστημάτων Υγείας, υπογραμμίζοντας την ίδια στιγμή τη σημασίας της πρόληψης, έτσι ώστε να προλαμβάνονται στο μέγιστο βαθμό οι περιπτώσεις απώλειας όραση εξαιτίας του διαβήτη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης 93 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εμφανίζουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Το ανησυχητικό ωστόσο εύρημα της έρευνας ήταν ότι παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς με διαβήτη φοβούνται το ενδεχόμενο απώλειας της όρασής τους σε διπλάσιο βαθμό από ότι άλλες επιπλοκές της ασθένειας όπως για παράδειγμα την καρδιαγγειακή νόσο ή το εγκεφαλικό επεισόδιο, 1 στους 4 ασθενείς δεν πηγαίνει σε ένα εξειδικευμένο γιατρό για να προλάβει τις επιπλοκές στην όρασή του. Ενώ, όπως έδειξε η έρευνα ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών επισκέπτεται εξειδικευμένο γιατρό όταν πλέον τα συμπτώματα έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους.

Τα προβλήματα στην όραση δυσκολεύουν τη ζωή των ασθενών με διαβήτη

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, τα προβλήματα στην όραση των ασθενών με διαβήτη δυσχεραίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά τους. Το 79% των ασθενών με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια δήλωσαν ότι λόγω αυτού του προβλήματος κάνουν με εξαιρετική δυσκολία ή σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούν και καθόλου να κάνουν καθημερινές δραστηριότητες, όπως είναι οι δουλειές του σπιτιού ή το να οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους. Επίσης, το 20% των ασθενών με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας θεωρεί ότι τα προβλήματα στην όρασή τους δυσκολεύουν τη συνολική διαχείριση της ασθένειάς τους. Μάλιστα, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια χαρακτήρισαν την κατάσταση της υγείας τους από κακή έως μέτρια.

Οι οφθαλμίατροι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου

Οι οφθαλμίατροι από την πλευρά τους «κρούουν το κώδωνα του κινδύνου» τονίζοντας ότι περίπου τα 2/3 των ασθενών κάνουν οφθαλμολογικό έλεγχο, μόνο όταν έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαταραχές στην όραση με αποτέλεσμα να χάνουν την ευκαιρία της πρόληψης. Σύμφωνα, επίσης, με ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των γιατρών που συμμετείχαν στο βαρόμετρο, όσο καθυστερεί η διάγνωση μειώνονται και οι πιθανότητες αποτελεσματικής θεραπείας. Την ίδια στιγμή παρουσιάζονται ιδιαίτερα ανησυχητικά προβλήματα στα συστήματα υγείας ανά τον κόσμο, τα οποία αποθαρρύνουν τους ασθενείς να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση των επιπλοκών στην όρασή τους. Τόσο οι οφθαλμίατροι όσο και οι ασθενείς που συμμετείχαν στο βαρόμετρο ανέφεραν τη «μεγάλη περίοδο αναμονής για ένα ιατρικό ραντεβού» και το κόστος ως σημαντικά εμπόδια, ενώ 1 στους 2 συμμετέχοντες παρόχους υγείας ανέφερε ότι δεν διαθέτει ξεκάθαρα πρωτόκολλα για τη διάγνωση και αντιμετώπιση των προβλημάτων όρασης που σχετίζονται με το διαβήτη.

Απαραίτητη η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των ασθενών

Τα αποτελέσματα της έρευνας του «Βαρόμετρου για τη Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια» δείχνουν σύμφωνα με τους ειδικούς, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς, ενώ υπογραμμίζουν την ανάγκη να υπάρξει ένας συνδυασμός δράσεων που θα οδηγήσουν στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, τόσο η ενημέρωση όσο και η ευαισθητοποίηση των ασθενών και της επιστημονικής κοινότητας για τις διαταραχές της όρασης που συνδέονται με τον διαβήτη, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ποσοστού των έγκαιρων διαγνώσεων, γεγονός που συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες επιτυχούς διαχείρισης της νόσου και μείωση του κινδύνου απώλειας όρασης. Την ίδια στιγμή απαιτούνται ξεκάθαρες θεραπευτικές κατευθύνσεις και αποτελεσματικά συστήματα υγείας που εξασφαλίζουν εύκολα προσβάσιμη θεραπεία για τους ασθενείς. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το «Βαρόμετρο για τη Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια» είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη (International Diabetes Federation, IDF), του Διεθνούς Οργανισμού για την Πρόληψη της Τύφλωσης (InternationalAgency for the Prevention of Blindness, IAPB), της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Γηράσκων Πληθυσμό (InternationalFederationonAgeing, IFA), και της Ιατρικής Ακαδημίας της Νέας Υόρκης, με σκοπό την αξιολόγηση της τρέχουσας κατάστασης σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης και τη διαχείριση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ενώ, το έργο πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Bayer AG.

Νέα επιστημονικά δεδομένα ενισχύουν το προφίλ της εξενατίδης

Νέα κλινική μελέτη διαπίστωσε το ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας της εβδομαδιαίας χορήγησης εξενατίδης με λιγότερα καρδιαγγειακά επεισόδια σε ασθενείς που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και έχουν ένα ευρύ φάσμα παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου. Τα αποτελέσματα της κλινικής μελέτης EXSCEL (EXenatide Study of Cardiovascular Event Lowering) τα οποία ανακοινώθηκαν από την AstraZeneca στο 53ο Ετήσιο συνέδριο του European Association for the Study of Diabetes (EASD) και ταυτόχρονα δημοσιεύθηκαν στην διαδικτυακή έκδοση του ‘New England Journal of Medicine» αποδεικνύουν την καρδιαγγειακή ασφάλεια του Bydureon σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και ένα ευρύ φάσμα παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου. Ειδικότερα, η εβδομαδιαίως χορηγούμενη εξενατίδη, δεν αύξησε την πιθανότητα εκδήλωσης ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών επεισοδίων, με βάση το σύνθετο καταληκτικό σημείο του καρδιαγγειακού θανάτου, του μη θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίου και του μη θανατηφόρου αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν λιγότερα καρδιαγγειακά επεισόδια στην ομάδα θεραπείας της εξενατίδης και επιπλέον σε μια προκαθορισμένη δευτερογενή ανάλυση, οι ασθενείς που ελάμβαναν εξενατίδη είχαν 14% μικρότερη πιθανότητα θανάτου από οποιαδήποτε αιτία. Να σημειωθεί ότι η μελέτη EXSCEL συμπεριέλαβε τον μεγαλύτερο και πλέον αντιπροσωπευτικό πληθυσμό ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 από οποιασδήποτε άλλη κλινική μελέτη καρδιαγγειακών εκβάσεων στην κατηγορία των GLP-1 αγωνιστών που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα συμπεριέλαβε περισσότερους από 14.500 ασθενείς σε 687 ερευνητικά κέντρα σε 35 χώρες, ενσωματώνοντας την καθημερινή κλινική πρακτική και ένα μεγάλο εύρος κριτηρίων ένταξης. Ο ερευνητής Rury Holman, Professorof Diabetic Medicine and Diabetes Trials Unit Director, University of Oxford επεσήμανε ότι οι ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 έχουν μέχρι 2 φορές αυξημένο κίνδυνο για θάνατο κάθε αιτιολογίας και 4 φορές αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακό θάνατο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Για αυτό τον λόγο είναι επιτακτικό η θεραπεία για τον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 να μην αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή ασθένεια ή τις σχετικές επιπλοκές. Η Elisabeth Björk, Vice President, Head of Cardiovascular and Metabolic Diseases, Global Medicines Development, τόνισε ότι είναι σημαντικά τα αποτελέσματα της μελέτης EXSCEL καθώς παρέχουν περισσότερα στοιχεία στην επιστημονική κοινότητα προς όφελος των εκατομμυρίων ασθενών που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2.

Το πρώτο αντιδιαβητικό φάρμακο που εκτός από το γλυκαιμικό έλεγχο μειώνει τον καρδιαγγειακό θάνατο

Σε παγκόσμια κλίμακα, 1 στα 2 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 πεθαίνει εξαιτίας καρδιαγγειακών νοσημάτων, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Ως εκ τούτου η νέα διεύρυνση της έγκρισης ένδειξης της δραστικής ουσίας εμπαγλιφλοζίνη με αφορμή τη μελέτη EMPA-REGOUTCOME®, από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων ΕΜΑ, καθώς διαπιστώθηκε ότι η συγκεκριμένη ουσία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου, ανοίγει τους δρόμους για καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενών. Η εμπαγλιφλοζίνη είναι αυτή τη στιγμή το μοναδικό αντιδιαβητικό φάρμακο παγκοσμίως, του οποίου η χρήση είναι πέραν της μείωσης του σακχάρου στο αίμα. Πρακτικά, για τους ιατρούς, αυτό σημαίνει ότι η εμπαγλιφλοζίνη τους επιτρέπει να προσφέρουν στους ασθενείς τους με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και επιβεβαιωμένη καρδιαγγειακή νόσο, ένα φάρμακο για το διαβήτη το οποίο μπορεί να προσφέρει σωτήριο για τη ζωή καρδιαγγειακό όφελος, όπως ανέφερε ο Καθηγητής Hans-Juergen Woerle, Global Vice President Medicine, Θεραπευτικός Τομέας Μεταβολισμού της Boehringer Ingelheim. Η ΝΕΑ διευρυμένη ένδειξη περιλαμβάνει πλέον τα αποτελέσματα της μελέτης EMPA-REG OUTCOME®, η οποία έδειξε ότι η εμπαγλιφλοζίνη μείωσε τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου κατά 38%, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και επιβεβαιωμένη ΚΑ νόσο, προστιθέμενο στην καθιερωμένη αγωγή. Στη μελέτη αυτή, φάνηκε επίσης ότι η εμπαγλιφλοζίνη μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο του σύνθετου πρωτεύοντος καταληκτικού σημείου (θάνατος από ΚΑ αιτιολογία, μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου ή μη θανατηφόρο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) κατά 14% σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, προστιθέμενο στην καθιερωμένη αγωγή σε ενήλικες ασθενείς με ΣΔτ2 και επιβεβαιωμένη ΚΑ νόσο. Δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά στον κίνδυνο μη θανατηφόρου εμφράγματος του μυοκαρδίουκαι στονκίνδυνο για μη θανατηφόρο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. «Αυτά είναι πολύ καλά νέα για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2», όπως τόνισε ο Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας στην Ελλάδα κος Δημήτρης Αναγνωστάκης και συμπλήρωσε. «Η έγκριση της διευρυμένης αυτής ένδειξης από τον ΕΜΑ, σε συνδυασμό με τις εγκρίσεις και άλλων ρυθμιστικών αρχών σε ολόκληρο τον κόσμο, περιλαμβανομένου του FDA, αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της επίτευξης ουσιαστικής διαφοράς για τη ζωή των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και επιβεβαιωμένη καρδιαγγειακή νόσο.»

Το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης βελτιώνει το γλυκαιμικό έλεγχο σε καρδιοπαθείς διαβητικούς

Νέα ανάλυση δείχνει ότι το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης της Novartis βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο στους διαβητικούς ασθενείς που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η λήψη δισκίων συμπλόκου σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης βελτίωσε τον γλυκαιμικό έλεγχο, όπως εκτιμήθηκε μέσω της εξέτασης της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, σε σύγκριση με τον αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης εναλαπρίλη. Η καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης είναι επίσης γνωστή ως συστολική καρδιακή ανεπάρκεια (HF). Το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης ενδείκνυται σε ενήλικες ασθενείς για την θεραπεία της συμπτωματικής χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας με μειωμένο κλάσμα εξώθησης. Δεν ενδείκνυται για τη θεραπεία του διαβήτη. Το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης μείωσε τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης – μια μέτρηση των μέσων επιπέδων γλυκόζης του αίματος για τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες – έπειτα από ένα έτος θεραπείας για την καρδιακή ανεπάρκεια, και αυτή η επίδραση διατηρήθηκε για το τριετές διάστημα της παρακολούθησης της μελέτης. Στην ανάλυση, η έναρξη της ινσουλίνης ή από του στόματος χορηγούμενων παραγόντων για τον διαβήτη μειώθηκε επίσης στην ομάδα του συμπλόκου σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης. Τα ευρήματα βασίζονται στα δεδομένα από την PARADIGM-HF, τη μεγαλύτερη κλινική δοκιμή που διεξήχθη ποτέ για την καρδιακή ανεπάρκεια, και παρουσιάστηκαν στην 66η Ετήσια Επιστημονική Σύνοδο του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας (ACC) στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο «The Lancet Diabetes & Endocrinology». Όπως ανέφερε ο Scott Solomon, ιατρός, Διευθυντής μη-Επεμβατικής Καρδιολογίας στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s, Καθηγητής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Harvard και επικεφαλής της ερευνητικής εργασίας, ο διαβήτης είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου στην καρδιακή ανεπάρκεια και συνδέεται στενά με την εξέλιξη της νόσου, θέτοντας τους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια σε αυξημένο κίνδυνο νοσηλείας και θανάτου. Όπως είπε, αυτή η ανάλυση υποδηλώνει ότι εκτός από τα αποδεδειγμένα οφέλη για την καρδιακή ανεπάρκεια που αποδείχθηκαν στην PARADIGM-HF, το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης μπορεί επίσης να συμβάλλει στη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου στους πάσχοντες από καρδιακή ανεπάρκεια που έχουν και διαβήτη. Ενώ, ο Vasant Narasimhan, Global Head, Drug Development και Chief Medical Officer της Novartis, είπε ότι τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι πέραν από την αδιαμφισβήτητη αποτελεσματικότητα στα καρδιαγγειακά συμβάντα, το σύμπλοκο σακουμπιτρίλης/βαλσαρτάνης μπορεί να επιφέρει σημαντικά μεταβολικά οφέλη στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης και διαβήτη.

Οι μεταμοσχεύσεις παγκρέατος ασφαλής λύση στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1

Η αλλομεταμόσχευση ή ξενομεταμόσχευση νησιδίων του παγκρέατος αποτελεί σύμφωνα με τον παθολόγο-διαβητολόγο, αναπληρωτή καθηγητή ΑΤΕΙΘ, Κυριάκο Καζάκο, την πλέον, ασφαλή θεραπεία για το διαβήτη τύπου 1. Όπως είπε, η αλλομεταμόσχευση ή ξενομεταμόσχευση νησιδίων του παγκρέατος (χρησιμοποίηση ως μοσχεύματος οργάνου που ελήφθη από ζώο), καθώς και η μεταμόσχευση βλαστικών πολυδύναμων κυττάρων, είτε εμβρυικών είτε ενηλίκων, είναι η πλέον ασφαλή οδό προς την οριστική θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1. Ταυτόχρονα, όπως συμπληρώνει ο καθηγητής, με σύγχρονες κάψουλες φτιαγμένες από νανοϋλικά, μέσα στις οποίες θα τοποθετούνται και θα προστατεύονται τα προς μεταμόσχευση νησίδια, θα εξασφαλίζεται η μακροχρόνια βιωσιμότητα των μοσχευμάτων χωρίς το πρόβλημα της απόρριψης από τους ασθενείς. Επιπλέον η σύνθεση νέων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων και η εφαρμογή ειδικών μονοκλωνικών αντισωμάτων έναντι συγκεκριμένων υποδοχέων των Τ-λεμφοκυττάρων θα αυξήσουν τη βιωσιμότητα και τη λειτουργικότητα των μοσχευμάτων. Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Καζάκο, τα όργανα του χοίρου θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν μία επιλογή για ξενομεταμόσχευση στον άνθρωπο. Αν και η μεταφορά στον άνθρωπο χοίρειων ενδογενών ρετροϊών (PERV) αποτελεί ένα δυσάρεστο ενδεχόμενο, εν τούτοις η ιστοσυμβατότητα και η απόρριψη των χοίρειων μεταμοσχευθέντων νησιδίων αποτελεί το μείζον πρόβλημα. Στη διαδικασία της απόρριψης φαίνεται ότι συμμετέχει τόσο η κυτταρική όσο και η χημική ανοσία. Σύμφωνα με τον κ. Καζάκος, την πρώτη σοβαρή προσπάθεια προς τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη έγινε με τις μεταμοσχεύσεις του παγκρέατος, πριν από περίπου 50 χρόνια, οι οποίες γίνονται μαζί με μεταμοσχεύσεις νεφρού, στις περιπτώσεις βέβαια που αυτό απαιτείται. Τα αποτελέσματα των μεταμοσχεύσεων είναι ικανοποιητικά και μεγάλο ποσοστό μεταμοσχευθέντων, που υπερβαίνει το 80%, διατηρούν το μόσχευμα βιώσιμο και λειτουργικό και παραμένουν ασυμπτωματικοί και απεξαρτητοποιημένοι από την ινσουλίνη μετά τον πρώτο χρόνο. Όπως τόνισε, οι ταυτόχρονες μεταμοσχεύσεις παγκρέατος και νεφρού παρουσιάζουν τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι μεταμοσχεύσεις παγκρέατος αποτελούν μείζονες επεμβάσεις με θνητότητα 1%-3% και συνοδεύονται απαραιτήτως από τη χορήγηση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων για τη διατήρηση του μοσχεύματος. Ωστόσο, όπως αναφέρει, τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα αρκετές φορές έχουν σοβαρές παρενέργειες και οι περιορισμοί αυτοί οδήγησαν τους ερευνητές στην ιδέα της μεταμόσχευσης μόνον των νησιδίων του παγκρέατος, δηλαδή της ενδοκρινούς μοίρας του παγκρέατος.
Η μεταμόσχευση νησιδίων του παγκρέατος είναι ελάχιστα αιματηρή επέμβαση, κατά την οποία απομονώνονται τα νησίδια από έναν, δύο ή και περισσότερους συμβατούς πτωματικούς δότες και στη συνέχεια εμφυτεύονται στο ήπαρ μέσω της πυλαίας φλέβας. Και στην περίπτωση των νησιδίων βέβαια η συνεχής χορήγηση ανοσοκαταστολής είναι απαραίτητη. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει αρκετές μεταμοσχεύσεις νησιδίων τόσο στην Αμερική όσο και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ελβετία και στη Γαλλία. Στις αρχές του 2000 ο καθηγητής James Sapiro από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα του Έντμοντον του Καναδά καθιέρωσε το πρωτόκολλο του Έντμοντον. Δυστυχώς τα αρχικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα με την πάροδο των ετών αμβλύνθηκαν. Ενώ το 82% των μεταμοσχευθέντων παρέμειναν ελεύθεροι ινσουλίνης τον πρώτο χρόνο, το ποσοστό αυτό έπεσε στην πενταετία στο 10%. Η περιορισμένη διαθεσιμότητα νησιδίων και οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες που δεν καλύπτονται έχουν στρέψει το επιστημονικό ενδιαφέρον και σε άλλες πηγές νησιδίων, όπως είναι τα νησίδια άλλων οργανισμών εκτός από τον άνθρωπο. Αναφερόμενος στα βλαστικά κύτταρα, επισημαίνει ότι η ανακάλυψη μεθόδων απομόνωσης, ανάπτυξης και αναπαραγωγής εμβρυικών βλαστοκυττάρων από το 1998 έδωσε σοβαρές ελπίδες για την οριστική θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη. Θεωρητικά, όπως λέει, τα εμβρυικά βλαστοκύτταρα θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν σε αρκετούς τύπους κυττάρων, ακόμη και σε ινσουλινοπαραγωγά κύτταρα, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο για απόρριψη κατά τη μεταμόσχευσή τους. Παρ’ όλα αυτά οι λόγοι της άδικης ανοσιακής επίθεσης έναντι των β-κυττάρων εξακολουθούν να υφίστανται και το θέμα αυτό επιζητεί λύση.

Σημαντικός ο ρόλος της βαριατρικής χειρουργικής στην αντιμετώπιση του διαβήτη

Τα αποτελέσματα της μελέτης STAMPEDE (Surgical Treatment And Medications Potentially Eradicate Diabetes Efficiently), η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» (NEJM), δείχνουν ότι η Βαριατρική και η Μεταβολική χειρουργική σε συνδυασμό με εντατική φαρμακευτική αγωγή, έχει τα καλύτερα μακροχρόνια θεραπευτικά αποτελέσματα, συγκριτικά με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής ως μονοθεραπεία, σε ασθενείς με ΔΜΣ ≥27 και μη ελεγχόμενο διαβήτη τύπου 2. Να σημειωθεί, ότι αυτή η μελέτη έγινε στην ΚλινικήCleveland, με επικεφαλής τον Δρ. PhilipSchauer, M.D., Διευθυντή του Ινστιτούτου Βαριατρικής και Μεταβολικής Χειρουργικής της Κλινικής Cleveland και αμειβόμενο σύμβουλο της Ethicon και αναγνωρίστηκε πρόσφατα από το Αμερικανικό Κολέγιο Καρδιολογίας ως μία από τις 10 κορυφαίες καρδιαγγειακές μελέτες του 2016. Σύμφωνα με τα τυχαιοποιημένα στοιχεία της 5ετους παρακολούθησης, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση εμφάνισαν σταθερή βελτίωση του γλυκαιμικού τους ελέγχου, ταυτόχρονα με μειωμένη χρήση αντιδιαβητικών φαρμάκων. Η Βαριατρική / Μεταβολική Χειρουργική όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, δίνει τη δυνατότητα μείωσης του αριθμού των φαρμακευτικών αγωγών σε ορισμένους ασθενείς, βελτιώνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής τους με μία και μόνο χειρουργική επέμβαση. Πρέπει να αναφερθεί, ότι το έργο που έχει αποκομίσει μέχρι σήμερα η μελέτη STAMPEDE θα συνεχιστεί στη μελέτη ARMMS (Alliance of Randomizedtrials of Medicineversus Metabolic Surgery in type 2 diabetes), η οποία συνδυάζει τη STAMPEDE με άλλες 3 μελέτες, με σκοπό την αξιολόγηση των επιπτώσεων της χειρουργικής επέμβασης σε διάστημα έως και 10 ετών. Αυτή η εν εξελίξει έρευνα ενισχύει την ενημέρωση της κοινότητας και άλλων ενδιαφερόμενων μερών, ενώ συμβάλει στην προσβασιμότητα σε επεμβάσεις βαριατρικής και μεταβολικής χειρουργικής, αποσκοπώντας στη βελτίωση των κλινικών αποτελεσμάτων και της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη Βαριατρική χειρουργική

Τις παγκόσμιες κλινικές Κατευθυντήριες Οδηγίες για τη χειρουργική θεραπεία του διαβήτη, οι οποίες έλαβαν την έγκριση 46 Επιστημονικών Εταιρειών απ’ όλο τον κόσμο, παρουσιάστηκαν τη Σύνοδο Κορυφής για τη Χειρουργική του Διαβήτη 2016 (DSS 2016) στο Λονδίνο και έχουν ήδη ενσωματωθεί στην έκδοση της Αμερικανικής Ένωσης Διαβήτη (ADA) του 2017. Όπως ανέφερε ο Francesco Rubino, MD, πρόεδρος του τμήματος Μεταβολικής και Βαριατρικής Χειρουργικής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου και συν-διοργανωτής της DSS, με τις νέες Κατευθυντήριες Οδηγίες της ADA και των άλλων Οργανισμών, ο διαβήτης Τύπου 2 ανακηρύχθηκε επίσημα ως χειρουργήσιμη νόσος, με τη βαριατρική και τη μεταβολική χειρουργική να αποτελούν ενδεδειγμένες θεραπείες. «Αυτό αποτελεί πραγματικά μια ιστορική εξέλιξη» τόνισε ο Δρ. Rubino.

Επίσης τόνισε, ότι γιατροί και ασθενείς επιβάλλεται να ενημερωθούν για τις νέες κατευθυντήριες προκειμένου να αντιμετωπίσουν το διαβήτη με μια θεραπευτική μέθοδο που είναι κλινικά αποδεδειγμένη και οικονομικά συμφέρουσα.

Ηλεκτρονική εφαρμογή στην υπηρεσία των ασθενών με διαβήτη

Μια νόσος που τα τελευταία χρόνια έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας όπως καταγράφεται ο διαβήτης παγκόσμια έχει μπει στο μικροσκόπιο από όλη την επιστημονική κοινότητα με στόχο να αναβρεθούν λύσεις για την καταπολέμηση του ή την καλύτερη διαχείριση της νόσου. Ένα πρωτοποριακό application, το οποίο σύμφωνα με τους επιστήμονες θα ανελιχτεί στο μέλλον σε σοβαρό σύμμαχο κατά του διαβήτη, είναι η εφαρμογή «Κατappολεμώ το Διαβήτη!» που δημιουργήθηκε από την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία (Ε.Δ.Ε.) με την υποστήριξη της ELPEN, και η οποία είναι διαθέσιμη για τα άτομα με διαβήτη, να την κατεβάσουν στο κινητό ή το tablet τους. Η εφαρμογή φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως ο καθημερινός σύμβουλος των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 σε σημαντικά θέματα που αφορούν στη διαχείριση της νόσου. Οι κατηγορίες θεμάτων που μπορούν να εξερευνήσουν οι χρήστες στην ψηφιακή εφαρμογή είναι οκτώ και σχετίζονται με τις πολύπλευρες και πιο σημαντικές συνιστώσες του Σακχαρώδους Διαβήτη. Κάθε κατηγορία είναι εμπνευσμένη από το κάθε γράμμα της λέξης «Διαβήτης» περιλαμβάνοντας: Διατροφή, Ιατρική παρέμβαση, Αποφυγή επιπλοκών, Βοήθεια/Υποστήριξη πάσχοντος, Ημερήσιοαυτοέλεγχο & φροντίδα, Τροποποίησητων παραγόντων κινδύνου, Ημερήσια άσκηση και Στόχους ρύθμισης. Ο Παθολόγος – Διαβητολόγος, Δρ Ιωάννης Ντούπης αναφερόμενος στο επιστημονικό σκέλος της εφαρμογής είπε ότι τα επιμέρους θέματα αναπτύσσονται από έγκριτους επαγγελματίες υγείας και περιλαμβάνουν τόσο νεότερα δεδομένα σχετικά με τη θεραπεία του διαβήτη όσο και συμβουλές για τη βελτίωση του τρόπου ζωής των ατόμων με διαβήτη. Η εφαρμογή «Κατappολεμώ το Διαβήτη» εγκαθίσταται εύκολα, γρήγορα και δωρεάν σε περιβάλλον android και iOS.

Νέα δεδομένα για τους αναστολείς του SGLT-2

Τα νέα δεδομένα από τη μελέτη CVD-REAL παρουσιάστηκαν στην 66ηΕτήσια Επιστημονική Σύνοδο του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας αναφορικά με τον κίνδυνο νοσηλείας για καρδιακή ανεπάρκεια και το θάνατο από οποιαδήποτε αιτία σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που λαμβάνουν θεραπεία με αντιδιαβητικά φάρμακα νεότερης κατηγορίας, τους αναστολείς του SGLT-2 (SGLT-2i). Σύμφωνα με την AstraZeneca η μελέτη αυτή αξιολόγησε δεδομένα από περισσότερους από 300.000 ασθενείς σε έξι χώρες, το 87% των οποίων δεν είχαν ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου. Αυτά έδειξαν ότι σε αυτόν τον ευρύ πληθυσμό ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η θεραπεία με αναστολείς του SGLT-2–δαπαγλιφλοζίνη, καναγλιφλοζίνη, εμπαγλιφλοζίνη- μείωσε το ποσοστό νοσηλειών για καρδιακή ανεπάρκεια κατά 39% και της θνησιμότητας από οποιαδήποτε αιτία κατά 51%, συγκριτικά με άλλα φάρμακα για τον ΣΔΤ2. Για το σύνθετο τελικό σημείο νοσηλείας για καρδιακή ανεπάρκεια και θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, η μείωση ήταν 46%. Η ανάλυση των νοσηλειών για καρδιακή ανεπάρκεια διενεργήθηκε με τη χρήση ανωνυμοποιημένων δεδομένων ασθενών από Δανία, Γερμανία, Νορβηγία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα δεδομένα που ανασκοπήθηκαν,το 41,8% των ασθενών ήταν υπό θεραπεία με δαπαγλιφλοζίνη, το 52,7% υπό θεραπεία με καναγλιφλοζίνη και το 5,5% υπό θεραπεία με εμπαγλιφλοζίνη. Η ανάλυση των θανάτων από οποιαδήποτε αιτία διενεργήθηκε με τη χρήση ανωνυμοποιημένων δεδομένων ασθενών από Δανία, Γερμανία, Νορβηγία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα δεδομένα που ανασκοπήθηκαν, το 51,0% των ασθενών ήταν υπό θεραπεία με δαπαγλιφλοζίνη, το 42,3% υπό θεραπεία με καναγλιφλοζίνηκαι το6,7% υπό θεραπεία με εμπαγλιφλοζίνη. Όλα τα δεδομένα για τη μελέτη ελήφθησαν από ανωνυμοποιημένες πηγές της καθημερινής κλινικής πρακτικής όπως ιατρικά αρχεία, βάσεις δεδομένων ασφαλιστικών αξιώσεων και εθνικά μητρώα. Η ανάλυση επικυρώθηκε από την ανεξάρτητη ακαδημαϊκή στατιστική ομάδα στο St. Luke’s Mid America Heart Institute, στο Κάνσας των ΗΠΑ.

Σημαντική μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών με τη χρήση ινσουλίνης degludec

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας Novo Nordisk αναφορικά με τα αποτελέσματα της μελέτης DEVOTE – της πρώτης τυχαιοποιημένης, διπλά-τυφλής, treat-to-target, event-driven μελέτης- η οποία συγκρίνει δύο βασικές ινσουλίνες, την ενέσιμη ινσουλίνη degludec 100 U/mL και την ινσουλίνη glargine U100 σε ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και υψηλό κίνδυνο καρδιαγγειακής (ΚΑ) νόσου, διαφάνηκε μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακά συμβάματα. Τα αποτελέσματα από τη μελέτη, η οποία συμπεριέλαβε και παρακολούθησε για περίπου 2 χρόνια 7.637 άτομα με ΣΔ τύπου 2, παρουσιάστηκαν στις 12/6/2017 στο πλαίσιο του American Diabetes Association’s 77th Scientific Sessions (ADA 2017), ενώ, δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στο περιοδικό New England Journal of Medicine. Επίσης, διαπιστώθηκε μείωση των σοβαρών υπογλυκαιμιών κατά 40% και των ωυχτερινών κατά 53%/. Όπως ανέφερε ο Δρ. Bernard Zinman του Ινστιτούτου Έρευνας Lunenfeld-Tanenbaum, Mount Sinai Hospital, Τορόντο, Καναδάς και μέλος της συντονιστικής επιτροπής της μελέτης DEVOTE, ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά νοσήματα και για υπογλυκαιμία αποτελούν σημαντικές ανησυχίες για τα άτομα με ΣΔ τύπου 2 και τα αποτελέσματα της μελέτης DEVOTE θα αποτελέσουν προσθήκη στα διαθέσιμα δεδομένα τα οποία θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων.

Νέο φάρμακο κατά της παχυσαρκίας από τη Novo Nordisk

Η Novo Nordisk Ελλάς ανακοίνωσε την κυκλοφορία του νέου φαρμάκου για την θεραπεία της παχυσαρκίας Saxenda®(λιραγλουτίδη 3.0 mg). Η λιραγλουτίδη 3.0 mg, ενδείκνυται στην ΕΕ ως συμπληρωματική αγωγή σε μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων και σε αυξημένη σωματική δραστηριότητα για τον έλεγχο του βάρους σε ενήλικες ασθενείς με αρχικό Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) ≥30 kg/m2(παχύσαρκοι), ή σε ασθενείς με ΔΜΣ ≥27 kg/m² έως <30 kg/m² (υπέρβαρος) παρουσία τουλάχιστον μίας συννοσηρής πάθησης σχετιζόμενης με το βάρος, όπως π.χ. δυσγλυκαιμία (προδιαβήτης ή σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2), υπέρταση, δυσλιπιδαιμία ή αποφρακτική άπνοια ύπνου. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου φαρμάκου για την παχυσαρκία ο γενικός διευθυντής της Novo Nordisk Ελλάς Ολύμπιος Παπαδημητρίου επεσήμανε ότι αυτή σηματοδοτεί την είσοδο της εταιρείας στη θεραπευτική περιοχή της παχυσαρκίας, όπου υπάρχει σημαντική ακάλυπτη ιατρική ανάγκη λόγω περιορισμένων θεραπευτικών επιλογών. Ενώ, δίνεται η δυνατότητα στα άτομα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την παχυσαρκία, να έχουν μια θεραπευτική επιλογή με τεκμηριωμένο προφίλ ασφάλειας και αποτελεσματικότητας, που μπορεί να τους βοηθήσει να ελαττώσουν σημαντικά το σωματικό τους βάρος και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους για τη διαχείριση του συνήθως χρόνιου και δυσεπίλυτου προβλήματος αυτής της νόσου. Πηγή: Health Daily Ανθή Αγγελοπούλου