Δημήτρης Μιχαηλίδης
ΑγροΝέα
info@politispress.gr
Μετά το σοκ στην ελληνική κοινωνία από την πανδημία λόγω κορωνοϊού επαναξιολογούνται οι αξίες των ανθρώπων της ελληνικής κοινωνίας και οι προτεραιότητες όλων.
Στην δύσκολη περίοδο της ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων και των θανάτων τον Μάρτιο και Απρίλιο 2020 η υπεύθυνη ελληνική Κυβέρνηση έθεσε ως προτεραιότητα την προστασία της ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Ήδη από την Δευτέρα 4 Μαΐου 2020, η Ελληνική Κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα για την προσπάθεια επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.
Ο Νίκος, ο πατέρας μου, με έλεγε ότι όταν έχουμε πρόβλημα χρημάτων (σήμερα θα λέγαμε πρόβλημα πόρων) μειώνουμε τα έξοδα και δουλεύουμε περισσότερο ή αναζητούμε δουλειές για να αυξήσουμε τα έσοδα. Εάν δεν βρίσκαμε δουλειές τότε αναγκαστικά θα τρώγαμε λιγότερο ή θα αφήναμε κάποια έξοδα για αργότερα.
Στην περίεργη σημερινή κατάσταση του ελληνικού κράτους, αφού μοιάζει να έχει κλείσει ο πρώτο κύκλος της πανδημίας του κορωνοϊού, ακούει κάποιος όλο και περισσότερες ομάδες που δεν παράγουν τίποτε να ζητάνε περισσότερες οικονομικές παροχές από το κράτος. Φαίνεται ότι ΟΛΟΙ ξεχνούν ότι το κράτος ΔΕΝ παράγει πλούτο. Ότι έχει το έχει πάρει (εισπράξει μέσω της φορολογίας) από τους παραγωγικούς πολίτες του.
Ο Γιώργος, ο παππούς μου, έλεγε μια ιστορία, που μπορεί και να μην είναι ακριβής, ότι όταν κυνηγημένοι και για να αποφύγουν την γενοκτονία έφυγαν από τον Πόντο, είχαν κάποιες προτεραιότητες, με την παρακάτω απόλυτη σειρά:
Πρώτο (1) να επιζήσουν, … πρώτα ήταν η ζωή.
Μετά (2) να επιβιώσουν, να έχουν τρόφιμα, για να φθάσουν σε ασφαλέστερο τόπο, που στο μυαλό τους ήταν τότε η πατρίδα, η Ελλάδα, μόνο που η τότε ελληνική κυβέρνηση έχτισε για τους πρόσφυγες από τον Πόντο την Μακρόνησο. ΝΑΙ, αυτήν την γνωστή Μακρόνησο που αργότερα χρησιμοποίησαν τις εγκαταστάσεις της για να υποστηρίξουν τις επιλογές επόμενων κυβερνήσεων.
Και ακολούθως (3) να έχουν κάποια χαρτιά (λεφτά, συμφωνίες κλπ) για να οργανώσουν την νέα τους ζωή, όσοι επέζησαν. Εάν είχαν μόνο μια επιλογή, τότε θα επέλεγαν ΜΟΝΟ να ζήσουν. Εάν είχαν δύο επιλογές θα φρόντιζαν να ζήσουν και μετά να έχουν τρόφιμα για να φθάσουν στην Ελλάδα.
Κλεισμένος πενήντα επτά (57) ημέρες σε ένα διαμέρισμα στα Πατήσια των Αθηνών σκέπτομαι ότι η πανδημία του κορωνοϊού επανέφερε στις προτεραιότητες όλων, σαν πρώτη επιλογή, την ζωή. Η δεύτερη επιλογή, αφού καταφέραμε (?) να επιζήσουμε είναι να εξασφαλίσουμε την τροφή για όλους μας. Και μόνο αφού έχουμε εξασφαλίσει την τροφή για όλους ίσως θα μπορούσαμε να σκεφθούμε για τα «χαρτιά», για τα λεφτά, για τις υπηρεσίες, για τις μεταφορές, για τον τουρισμό.
Στο facebook διάβασα αυτές τις ημέρες «εάν ξυπνάς το πρωί και είσαι υγιής, είσαι ήδη πλούσιος» … Μετά ο πραγματικός πλούτος είναι η εξασφάλιση της τροφής σου, ο πρωτογενής τομέας. Και περιέργως σχεδόν κανένας στην ελληνική πραγματικότητα δεν αναφέρεται ουσιαστικά στον πρωτογενή τομέα. Όλοι διαγκωνίζονται να «πάρουν» από το κράτος τα 535€ ή τα 600€, ή τα 800€, η να μην πληρώσουν στο κράτος, ή να πάρουν «επιστρεπτέες προκαταβολές (!…), ή να πάρουν επιδοτούμενα δάνεια 2.000€, ή 4.000€, ή να εισπράξουν επιδοτήσεις ή να πάρουν «de minimis» … Όλα από το κράτος.
Αλλά το κράτος ΔΕΝ παράγει κάτι. Τα λεφτά που έχει τα παίρνει από την παραγωγή, και κυρίως από την αγροτική παραγωγή και τις υπεραξίες της μεταποίησης, καθώς και από υπηρεσίες προς τρίτους εκτός Ελλάδος (τουρισμός, ναυτιλία, μεταφορές, εμπόριο, software κλπ).
Ο ΜΟΝΟΣ πραγματικός αναγκαίος πλούτος αυτήν την στιγμή, στην πολεμική εποχή της πανδημίας του κορωνοϊού , μετά την υγεία μας, είναι η ελληνική αγροτική παραγωγή, κυρίως για την διατροφική ασφάλεια των Ελλήνων.
Ο κίνδυνος για έναν ξαφνικό «θάνατο» της πρωτογενούς παραγωγής μεγαλώνει, συμπαρασύροντας και τη διατροφική ασφάλεια του πληθυσμού της χώρας. Και αυτό λόγω τόσο του ότι οι Έλληνες αγρότες είναι ανοργάνωτοι (χωρίς συνεταιρισμούς, όχι με συλλόγους …), διαλυμένοι, ιδιοτελείς, υποταγμένοι σε πελατειακές και κομματικές εξαρτήσεις, μέσω πολιτικών «νταβατζήδων», όσο και της υποτίμησης και κοινωνικής απαξίωσης των συμπολιτών αγροτών.
Άκουσα ότι διετέθησαν 11 εκ € για την προώθηση του «Μένουμε σπίτι» και άλλα 9 εκ € για το «Μένουμε Ασφαλείς». Ίσως να είναι έτσι, ίσως και όχι. Αυτό που θα ήταν σημαντικό είναι να υποστηριχθεί η εκστρατεία «Αγοράζουμε Ελληνικά Τοπικά Προϊόντα».
Ο αγρότης, ο φροντιστής του περιβάλλοντος, παίρνει δωρεάν ενέργεια από τον ήλιο, παίρνει δωρεάν αέρα, χρησιμοποιεί νερό με κάποια πληρωμή και παίρνει ιχνοστοιχεία από το έδαφος για να παράγει τα αγροτικά προϊόντα, τον μόνο πραγματικό πλούτο της Ελλάδος. Τεχνητά υποτιμημένο, αλλά πραγματικό πλούτο. Λένε ότι ο πρωτογενής τομέας είναι το 3,8% του ΑΕΠ. Αλλά μετράνε μόνο πχ τις ντομάτες που αγορά ζει ένας πολίτης να φάει. Δεν μετράνε την σάλτσα από ντομάτες, που υπολογίζεται στην μεταποίηση. Δεν μετράνε τις ντοματοσαλάτες που πουλάνε τα εστιατόρια, που υπολογίζονται στις υπηρεσίες, ούτε τις ντομάτες που τρώνε στα ξενοδοχεία που υπολογίζονται στον τουρισμό. Εάν τα υπολογίζανε όλα τότε (πολλαπλασιαστής 5) εξ αιτίας της σημερινής αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα, ο Έλληνας οφείλει το 20% του σημερινού ΑΕΠ του στον πρωτογενή τομέα.
Σε μελέτη συμβολής του τουρισμού στην Χαλκιδική και στην Πέλλα προέκυψε ότι για κάθε 1€ που ξοδεύει ο τουρίστας-επισκέπτης στην Χαλκιδική το τελικό Φαινόμενο Εισόδημα στην Ελλάδα είναι 0,80€ (!…) και για κάθε 1€ που ξοδεύει ο τουρίστας επισκέπτης στην Έδεσσα, το τελικό Φαινόμενο Εισόδημα είναι 2,5€ … Αυτό, ίσως, σημαίνει για εμένα, που δεν καταλαβαίνω τα οικονομικά του «London Schools of Economics», ότι για κάθε Ευρώ που ξοδεύει ο τουρίστας στην Χαλκιδική πρέπει εγώ, ο έλληνας πολίτης, να εισφέρω για την φιλοξενία του 0,20€! … Και αυτό συμβαίνει διότι οι επιχειρηματίες του τουρισμού ΔΕΝ φροντίζουν να αγοράσουν ελληνικά προϊόντα αλλά στέλνουν τα λεφτά στο εξωτερικό από όπου παίρνουν πρώτες ύλες, προσωπικό και εξοπλισμό. Οι Έλληνες ξενοδόχοι ξοδεύουν το 7% στην Ελλάδα, ειδικότερα στην Κρήτη ξοδεύουν το 13%, την ώρα που οι Ιταλοί ξενοδόχοι αγοράζουν Ιταλικά προϊόντα κατά το 70% των εξόδων τους! …
Ο πλούτος της Ελλάδος στην σημερινή συγκυρία είναι η πρωτογενής της παραγωγή. Σε έλλειψη πόρων και με υποχρέωση αποκλειστικής μοναδιαίας επιλογής, η επιλογή πρέπει να είναι «πρωτογενής τομέας». Η χαμένη χρονιά (2020) της τουριστικής «βιομηχανίας», ανοίγει την συζήτηση για νέο παραγωγικό μοντέλο, ασχέτως των σημερινών υποδομών και συγκυριακών εσόδων των τελευταίων δεκαετιών. Επιβάλλεται να προσδιοριστεί η Στρατηγική για την αγροτική ανάπτυξη της χώρας και η συνδιαμόρφωση του «Εθνικού Σχεδίου Επενδύσεων Ανασυγκρότησης του Αγροτικού Τομέα», όχι οριζόντιων επιδοτήσεων ψηφοθηρικού προσανατολισμού.
Διαβάστε επίσης :
Το προσβλητικό άρθρο της “Καθημερινής” και η απάντηση από τον Σύλλογο Ευζώνων Προεδρικής Φρουράς
