Θεσσαλονίκη: Μεγάλη διαδήλωση υπέρ των Ελλήνων σήμερα στην Πλατεία Αριστοτέλους

Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην πλατεία Αριστοτέλους για να διαδηλώσει υπέρ των Ελληνικών Αξιών

Σήμερα  στις 14:30 μ.μ., συγκεντρωμένο πλήθος με φιλοπάτρια αισθήματα συναντήθηκε στην καρδιά της Θεσσαλονίκης , στην πλατεία Αριστοτέλους και αψηφώντας κρύο και βροχή διαδήλωσε ειρηνικά υπέρ της Ελλάδας ! Για το  ομόθρησκον . Γέμισε η Αριστοτέλους πολύχρωμες ομπρέλες ,αλλά και από γαλανόλευκες σημαίες. Ένας όμορφος χαιρετισμός απέναντι σε όσα παιδιά μάχονται και προστατεύουν τα σύνορα της Ελλάδας στον Έβρο ,καθώς και στους ηρωικούς νησιώτες που φυλάνε τα υδάτινα σύνορα της χώρας., Τοποθετήθηκαν αρκετοί άνθρωποι πολυεπίπεδα, αλλά με γνώμονα την άσβεστη δίψα για την Ελλάδα  της υπερηφάνιας, της Ελευθερίας, την Ελλάδα  της Δύναμης,της ενότητας, της αλληλεγγύης και του δικαίου.

                                    Υπό το βλέμμα των Μ.Α.Τ. πραγματοποιήθηκε η ειρηνική εκδήλωση.

Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν υπήρξε καμία μομφή έναντι των αληθινών και όχι  “γιαλαντζί” λαθροεποίκων και όχι προσφύγων. Αυτό που ζούμε είναι ένας επιτηδευμένος εποικισμός  ανθρώπων αμφιβόλου προελεύσεως . Γιατί να “χάνουν” τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα και όχι τα πανάκριβα κινητά τους; Και αν κάποιος απ’ όλους αυτούς στις χώρες διαμονής τους …έχει ποινικό μητρώο; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί; και το σοβαρότερο όλων…Ποιός μπορεί αληθινά να πάρει την ευθύνη; Και γιατί παρακαλώ δεν υπάρχει Υπηρεσία Ασύλου από  την αφετηρία δηλαδή τα παράλια της Τουρκίας, ώστε να γίνεται η αναγνώρισή τους και όχι στον πρώτο χώρα σταθμό μετάβασης που είναι στα δικά μας χωρικά ύδατα; Εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν αναγάγει την ανεκτικότητα, τη φιλεσπλαχνία και την ανθρωπιά των Ελλήνων σε μπίζνα υψηλών προδιαγραφών με ταρίφα την ανθρώπινη ψυχή ανά κεφάλι και μάλιστα μας βάζουν ενίοτε και τις φωνές. “Θα βλέπετε, αλλά δε θα μιλάτε. Αυτή είναι η κατάσταση και δεν αλλάζει”. Όσο για τους αληθινούς πρόσφυγες, αυτούς που έχασαν τη μάνα γη και ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους , ναι , είμασταν και θα είμαστε εδώ! Ποτέ δε τους γυρίσαμε την πλάτη, αλλά ας εκλογικεύσουμε τον οίκτο. Δε γίνεται να είναι περισσότεροι οι άνθρωποι αυτοί και όχι οι Έλληνες. Παντού, υπάρχουν αλλοεθνείς ανά τον κόσμο ,αλλά δεν υπερβαίνουν τον γηγενή πληθυσμό της χώρας αυτής που κατοικούν.

Τελικά, δεν είναι και τόσο αυτονόητο το αυτονόητο. Περάσαμε στο απέναντι άκρο. Να φτάνουμε να απολογούμαστε , επειδή αγαπάμε τον τόπο μας. Να μας αποκαλούν “Εθνίκια” και “Φασίστες” , όλοι αυτοί που στο όνομα της Δημοκρατίας κάνουν κατάχρηση ορίων και αντίληψης εξουσίας με κλούβες ΜΑΤ, γκλομπ, και μαυροφορεμένα έξαλλα καδρόνια. Παρόλο που υπήρξαν προκλήσεις από τους αναρχικούς ,ωστόσο πρυτάνευσε η ψυχραιμία και η λογική και αγνόηθηκαν τα υβριστικά συνθήματα ως ανταπάντηση ο απόηχος του ΕΘνικού Ύμνου έβαλε το εν δυνάμει οξύ πνεύμα αντιπαράθεσης στη θέση του.

Οι Έλληνες δεν φοβόμαστε, άλλωστε το έχει αποδέιξει πολλάκις η ιστορία μας. Στον κοινό κίνδυνο ενεργούμε ως μία γροθιά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σπουδαία η παρουσία του Χιώτη Λεοντή Βοριά, που μίλησε στις καρδιές του πλήθους υπενθυμίζοντας , πόσα πολλά μπορούμε να καταφέρουμε, εάν είμαστε ενωμένοι.

Υπερτέρησαν συνθήματα υπέρ των Ελλήνων:” Η ταν ή επί τας” , “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” -και έχω να προσθέσω- και σε όποιον σεβαστεί την ιερή της ιστορία, τα έθιμα και τον τρόπο που σκέφτεται και αντιδρά. Ειδάλλως δεν υπάρχει σύγκλιση απόψεων. Δεν υπάρχει συμφωνία μίας άτυπης  ειρηνικής συνύπαρξης.

Σκεφτείτε να πηγαίναμε εμείς ως “λαθροεισβολείς” σε μουσουλμανικές χώρες και με το έτσι θέλω να μπαίναμε στη ζωή και στην καθημερινότητά τους και να τους λέγαμε ότι δεν μπορούμε να ακούμε τους ύμνους του Ισλάμ , ούτε να βλέπουμε γυναίκες με χιτζάμπ (μαντίλα),γιατί ενοχλεί  τη θρησκευτική,  την ιδεολογική μας αισθητική,καθώς και τις πολιτιστικές μας καταβολές. Είναι τόσο δημοκρατικοί αυτοί οι λαοί που σίγουρα θα έκαναν μαζί μας διάλογο!

Η Ελλάδα ξύπνησε επιτέλους από τον χρόνιο λήθαργό της και τώρα θα πράξει τα δέοντα. Θα γράψει εκ νέου ιστορία …

Ξεχωριστή ανθρώπινη και σεβαστική παρουσία του Καλόγερου Μωυσή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το ζητούμενο είναι ένα και συνοψίζεται σε μία ακριβώς λέξη. “Ελληνοψυχία”

 

Την αλήθεια μου,

Lena Kyropoulos