Η αριστερά πρώτη φορά στο προσκήνιο. – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά

Το 2015, ο “ΣΥΡΙΖΑ”, όταν κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κανονική κυβέρνηση με τους “ΑΝΕΛΛΗΝΕΣ”, διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους, το κατόρθωμά μου, της πρώτης φοράς Αριστερής διακυβέρνησης.
Και πράγματι, από τότε που ο βάκιλος του κομμουνισμού μόλυνε, κατά την πρώτη εικοσαετία του περασμένου αιώνα, τις εύθραυστες δημοκρατίες του κόσμου, δημιουργήθηκε ένα νέο είδος πολιτικής έκφρασης, αυτό που ονομάστηκε Αριστερά. Από τότε η Αριστερά, επηρεασμένη από τη μόλυνση, που είχε υποστεί, άρχισε την πολιτική της δράση πάντοτε στο παρασκήνιο, πάντοτε υπούλως και και πάντοτε αρνητικά στην όποια δημιουργική προσπάθεια επιχειρούσαν οι διάφορες κυβερνήσεις των χωρών. Τα “ΕΞΩ”, τα “ΚΑΤΩ”, τα “ΟΧΙ”, κυριάρχησαν στον πολιτικό αγώνα των νοσούντων Αριστερών και επηρέαζαν, από το παρασκήνιο πάντα, τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, που υποτίθεται ότι είχαν κάποια “ανοσία” στην προσβολή του βακτηριδίου της κομμουνιστικής ουτοπίας του περασμένου αιώνα.
Έτσι αναπτύχθηκε ο μύθος “του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς” γιατί πάντοτε η δράση της γινόταν εν κρυπτώ και δεν είχε εκτεθεί ποτέ στο προσκήνιο, εδώ στην Πατρίδα μας, στην Ελλάδα, καίτοι πολλές φορές επιχείρησε, με τη βία την κατάληψη της εξουσίας, ακόμη και με πολέμους και αποτρόπαια εγκλήματα. Αλλά ποτέ, πράγματι, δεν κατάφερε να καταλάβει την εξουσία, μέχρι το 2015, που ο “ΣΥΡΙΖΑ” με δημοκρατικές διαδικασίες και παράταιρες συμμαχίες το κατόρθωσε και έβγαλε την Αριστερά στο προσκήνιο και ίσως είναι η μόνη θετική υπηρεσία που προσέφερε στην Ελλάδα, γιατί έβγαλε το πέπλο της αγνότητας από την Αριστερά και αποκαλύφθηκε στους Έλληνες το πραγματικό της πρόσωπο. Και αυτό το πραγματικό πρόσωπο της μολυσμένης από τον κομμουνιστικό βάκιλο Αριστεράς, το ζήσαμε στην περίοδο της διακυβέρνησης των “ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ”, που σήμερα αποκαλύπτεται. Και τι μαθαίνουμε; Μαθαίνουμε ότι ο τρόπος λειτουργίας, της πρώτης φοράς Αριστερής κυβέρνησης, υπήρξε ακριβές αντίγραφο των εγχειριδίων της κομμουνιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Τι καθορίζουν αυτά τα εγχειρίδια; Καταγράφουν με λεπτομέρειες ότι ο κομμουνισμός, για να έχει κάποιο αποτέλεσμα, πρέπει παράλληλα με την νομιμοφανή παρουσία του, να διατηρεί και “παράνομο” μηχανισμό, για να έχει πάντοτε ελευθερία δράσεως και να πράττει όσα νομίμως δεν μπορεί να επιχειρήσει.
Και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Λυσία στον “υπέρ αδυνάτου” λόγο του, που άρχιζε με το “οὐ πολλῶ δέω χάριν ἔχειν, ὦ Βουλή, τῷ κατηγόρῳ”… δηλαδή, “δεν απέχω πολύ από το να χρεωστώ χάρη στον κατήγορο…”, για να επαινέσουμε την κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστεράς, που μας άνοιξε τα μάτια για να δούμε το πραγματικό πρόσωπό της, που ήταν καλά κρυμμένο πίσω από τον πέπλο της αγνότητας. Αποκαλύπτεται σήμερα ο “παράνομος” αυτός μηχανισμός, που δρούσε δίπλα στο “μαγαζί” σαν “παραμάγαζο”. Μαθαίνουμε πώς οργάνωνε τις διάφορες κινήσεις του, ξεκινώντας από τον έλεγχο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης κατά γκεμπελικό τρόπο και ένα-ένα βγαίνουν σήμερα στην επιφάνεια.
Μικρό το παραθυράκι, που έχει ανοίξει προς το παρόν και η πολιτική δυσοσμία που αναδύει, είναι αρκετή για να αντιληφθούμε ότι αυτό είναι η κορυφή του δύσοσμου παγόβουνου.
Φαίνεται, ότι αυτή η λειτουργία του “παράνομου μηχανισμού” της πρώτης φοράς Αριστεράς, όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα καταγγελίες και μηνύσεις, την είχε αναλάβει πρωτοκλασάτο στέλεχος του “ΣΥΡΙΖΑ”.
Η προσπάθειά του να κατασκευάσει, σε πρώτη φάση, δικό του τηλεοπτικό σταθμό, ελέγχοντας άμεσα το 1/4 της πανελλήνιας τηλεοπτικής ενημέρωσης, αφού τέσσερις συνολικά άδειες θα δινόντουσαν, απέτυχε από πολλούς παράγοντες και κυρίως από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε μη νόμιμο το διαγωνισμό που στήθηκε.
Αυτό όμως δεν απογοήτευσε το «παραμάγαζο». Ανακάλυψε και προσανατόλισε τη δραστηριότητά του σε άλλους τομείς, ξεκινώντας από τη διακήρυξη άλλου στελέχους του “ΣΥΡΙΖΑ” που έλεγε πως “αν δεν κλείσουμε κάποιους στη φυλακή, δεν πρόκειται να κερδίσουμε εκλογές”. Και οργανώθηκε, με την ευκαιρία του “ιατρικού σκανδάλου” NOVARTIS, που κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε πραγματικά, παρά μόνο για να δημιουργηθεί πολιτικός θόρυβος σε βάρος αντιπάλων πολιτικών, ένας καινούργιος τομέας δράσεως, περιλαμβάνοντας και εισαγγελικούς λειτουργούς στο σύστημα χειραγωγήσεως ποινικών υποθέσεων. Και ακόμη είμαστε στην αρχή των αποκαλύψεων. Έχει, φαίνεται, πολλά επεισόδια το σήριαλ της πρώτης φοράς Αριστεράς διακυβέρνησης. Η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση των “ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”, είχε τη δική της νομότυπη λειτουργία και ο “παράνομος” μηχανισμός τη δική του δράση.
Αλήθεια, πόσο περήφανοι αισθάνονται οι “ΑΝΕΛΛΗΝΕΣ” κυρίως αυτοί που παραχώρησαν το όνομα και τη μακεδονική εθνότητα στους Νοτιοσλάβους; Πολύ λίγα τα αργύρια της εξουσίας για μια τέτοια προδοσία. Διότι δεν παραχώρησαν κάτι που τους άνηκε, αλλά ξεπούλησαν εθνικές συνειδήσεις που ήταν παγιωμένες από πολλούς πολλούς αιώνες πριν.
Να γιατί οφείλουμε χάρη στην πρώτη φορά Αριστερή διακυβέρνηση, γιατί μας αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο της Αριστεράς, που πάντοτε έδρασε, είτε εμφανώς, είτε αφανώς, εις βάρος του έθνους και του ελληνικού λαού.
Αυτή η αποκάλυψη ας αποτελέσει εγερτήριο σάλπισμα σ’ όλες τις Εθνικές και Εθνικιστικές ομάδες, που δραστηριοποιούνται πολιτικά, ώστε να αντιληφθούν ότι αν δεν ενωθούν τώρα μπροστά σ’ αυτές τις αποκαλύψεις, δεν πρόκειται καμία απ’ αυτές να διασπάσει το φράγμα του 3% και όλες θα μαραζώνουν και θα φθείρονται η μία μετά την άλλη.
Ας ξυπνήσει επιτέλους το Έθνος μέσα μας γιατί ποτέ η Ελλάδα δεν κινδύνευσε από ιδεολογίες. Κινδύνευσε όμως, πολλές φορές στο παρελθόν και πάντα θα κινδυνεύει, από τις ανθελληνικές πρακτικές της όποιας πολιτικής παράταξης, που δρα είτε στο προσκήνιο, είτε στο παρασκήνιο με τη λειτουργία “παράνομων” μηχανισμών.

Διαβάστε επίσης :

ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά

Στους Παππούδες και στις Γιαγιάδες – Η τελευταία προσφορά – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά