Δέσμευση για την «άλλη» Ευρώπη

Δέσμευση για την «άλλη» Ευρώπη

Ο όρος normalization του Πιέρ Μοσκοβισί για την ελληνική οικονομική και κοινωνική ζωή, όπως διατυπώθηκε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, πριν λίγες μέρες περιγράφει ό,τι, η ελληνική κυβέρνηση αποκαλεί από τον Αύγουστο του 2018, ως κανονικότητα.
Πρόκειται για συνθήκη που απέχει δραματικά από όσα καταστροφικά, καταγγέλλονται στον αντιπολιτευτικό λόγο. Για κατάσταση που φανερώνει την προσπάθεια της κυβέρνησης (και εν μέσω Μνημονίων) σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να περιορίσει τις συνέπειες της λιτότητας και της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους.
Παρά τις δυσκολίες και την κριτική που δέχθηκε ο ελληνικός λαός, δεν έχασε τον ευρωπαϊκό του βηματισμό. Σε μια παρατεταμένη περίοδο ξεθωριάσματος του ευρωπαϊκού οράματος, δεν έχασε την ελπίδα του και τη δέσμευσή του στην Ευρώπη και τις δημοκρατικές της αξίες. Δεν έπαψε να πασχίζει για το κοινό ευρωπαϊκό καλό.
Η Ελλάδα αφοσιώθηκε στον τομέα των μεταρρυθμίσεων για να καταφέρει την έξοδο από τα Μνημόνια και να πετυχαίνει σήμερα, την είσοδό της στο ευρωπαϊκό εξάμηνο, όπως υπαγορεύει η ισοτιμία κάθε μέλους στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Τίποτα όμως, δεν ήταν δεδομένο. Χωρίς την ελληνική κοινωνία να ασπάζεται τη σημασία της ευρωπαϊκής πορείας. Αν η ίδια, δεν έτεινε να αναμετρηθεί με τα προβλήματα και τις προτεινόμενες «λύσεις» που ενθαρρύνουν τις ευρωσκεπτικιστικές θεωρήσεις, ακόμα και σε χώρες που δεν βίωσαν την ελληνική περιπέτεια.
Με την αλληλεγγύη οδηγό και με προοδευτικό πρόσημο, με την ενθάρρυνση των λαών για το περιεχόμενο της δημοκρατίας και την υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε μια Ευρώπη, της συνύπαρξης και της ειρήνης με τους γειτονικούς λαούς.
Η χώρα μας, ως παράγοντας σταθερότητας αναδείχθηκε σε υποκείμενο αναζήτησης και επίτευξης ρεαλιστικών συναινέσεων στο ζήτημα δημιουργίας ενός ζωτικού κοινοτικού χώρου για τα Βαλκάνια.
Στη βάση της αρχής των κρατών και των εθνών που αντιλαμβάνονται την πρόοδό τους μέσα από την επιβίωση και την εξέλιξη των άλλων. Που ορθώνουν γέφυρες συνεργασίας και αμοιβαίας κατανόησης, που καταρρίπτουν τείχη και φράκτες που συντηρούν την εχθρότητα, το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία.
Τα Βαλκάνια σαφώς, είναι η άλλη πλευρά του «νομίσματος» της Ευρώπης. Είναι όμως και ένας κρίσιμος γεωγραφικός τόπος για την ευημερία και την ασφάλειά της. Κι η Ελλάδα, σταθερά προσηλωμένη στη διαδικασία ένταξής τους στην ΕΕ.
Η ΕΕ βρίσκεται σε ένα υπαρξιακό σταυροδρόμι. Brexit και ευρωσκεπτικισμός, άνοδος της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού, δεν προοιωνίζονται θετικές εξελίξεις, αν δεν εμπνευστεί η Ευρώπη, από τις ιδέες και τις ανάγκες των λαών της.
Οι ευρωεκλογές προσφέρονται ως ιδανική ευκαιρία για να δεσμευτούν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ως προς την «άλλη» Ευρώπη, των «πολλών», της ισότητας, της διαφάνειας και της συνοχής προς όφελος της κοινής ανάπτυξης, της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητάς της.
Οι μεγάλοι της επινοητές, τη σχεδίασαν πάνω στα ερείπια της καταστροφής του πολέμου, πάνω στα εκατομμύρια των νεκρών και των προσφύγων της ίδιας, της Ευρώπης, μα πάνω από όλα σε έναν ελεύθερο κόσμο που προσδοκούσε και προσδοκά ένα καλύτερο μέλλον.

Του Πρόδρομου Θεοδουλίδη – Επικοινωνιολόγου, Πολιτικού Αναλυτή, Μέλους της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ