Πένυ Ξενάκη και οι μουσικοί της ιχνηλάτες Πλέσσας, Σπανός, Χατζηνάσιος και Καλογιάννης

Επιμέλεια Lena Kyropoulos

Καλησπέρα σας! Χαράματα Δευτέρας, 06 Ιουλίου 2020 και η συγγραφική πένα του P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S. διψάει για ταξίδεμα στο μπλε μπαλκόνι της ψυχής με θέα τη φυγή. Με κάθε άνθρωπο έχουμε ένα άτυπο απροκαθόριστο ραντεβού που έχει οριστεί κάπου, κάπως, κάποτε, από τις  θεϊκές συντεταγμένες. Κάποιοι το αποκαλούν μοίρα, άλλοι κισμέτ. Έτσι, είχα και εγώ αυτή την όμορφη συνάντηση μαζί με την κ. Πένυ Ξενάκη στη γιορτή της μητέρας στις 10 Μαΐου. Ως μία φίλη από τα παλιά, συνεπέστατη στο τηλεφωνικό μας ραντεβού, μόλις είχε βγάλει τον αγαπημένο της σκύλο βόλτα, τον διασοζωμένο από το δρόμο Λάζαρο,” τι ράτσα είναι; Αγάπης μου απάντησε”! Εκεί χαμογέλασα δυνατά, γιατί συνειδητοποίησα ότι οι φτασμένοι άνθρωποι, όπως και η αποψινή καλεσμένη μας ανήκει στους αθόρυβους, στην κατηγορία αυτή που παίζει, ζει κι ανασαίνει για την ομάδα, έτσι αυτοπροσδιορίζεται το κύτταρο της ψυχής αυτών των ιδιαίτερων και σπάνια χαρισματικών πλασμάτων.

 Κώστας Χατζής, Πένυ Ξενάκη, Γιάννης Σπανός

 

Μέσα από την τηλεφωνική ανταλλαγή πραγμάτων και καταστάσεων μου γνώρισε τον κ. Διονύση Θεοδόση. Είδα και άκουσα σχεδόν όλα τους τα τραγούδια τους εκείνο το βράδυ. Το ψυχικό ρίγος και η συγκίνηση μία άλλης εποχής που εκφραζόταν με μία αλήθεια αβίαστη. Σαν ένα φως που ρέει όπως το γάργαρο νερό της ζωής και δροσίζει την καρδιά. Χωρίς εξηγήσεις, στο ανέπαφο του χρόνου διαπερνά αισθήσεις και τις συντονίζει στον ίδιο παλμό.

Η  κ. Πένυ Ξενάκη είναι γέννημα θρέμμα του Πειραιά, αλλά έχει ρίζες από τη Νάξο από την πλευρά της μητέρας της και από την Κωνσταντινούπολη από την πλευρά του πατέρα της. Σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησε μαθήματα κλασσικού τραγουδιού με την κ. Πόπη Πετριόλη και αργότερα στο Εθνικό Ωδείο με την κ. Καίτη Παπαλεξοπούλου. Το 1981 την ανακάλυψε ο Μεγάλος Μουσικοσυνθέτης Μίμης Πλέσσας και της πρότεινε τη συμμετοχή της για την επέτειο των 30 χρόνων του Μίμη Πλέσσα στο Θέατρο Λυκαβητού. Κυρίες και κύριοι η Πένυ Ξενάκη και οι μουσικοί της ιχνηλάτες Πλέσσας, Σπανός , Χατζηνάσιος και Καλογιάννης μας ταξιδεύουν στη μουσική αυγή του καλλιτεχνικού ηλιοβασιλέματος.

 Πένυ Ξενάκη, Αντώνης Καλογιάννης

Συνευρέθηκε, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της επάνω στη σκηνή με ιερά τέρατα της Ελληνικής μουσικής,  όπως η Μαρινέλλα, ο Στράτος Διονυσίου, , ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Ρένα Κουμιώτη,  η Άννα Καλουτά, η Γιοβάννα, η Τζένη Βάνου και ο Δάκης. Έγινε η μούσα του Γιάννη Σπανού, του Αντώνη Καλογιάννη και άλλων ιερών Δασκάλων της μουσικής, όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος.  Συνεργάστηκε με το μοναδικό Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και συνευρέθηκε μουσικά  με τον Γιώργο Κατσαρό, τον Μάριο Τόκα, τον Ηλία Ανδριόπουλο, τον Κώστα Χατζή, τον Γιώργο Παπαστεφάνου, το Στέφανο Κορκολή, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Αλέκα Κανελλίδου, την Τάνια Τσανακλίδου και τη Δήμητρα Γαλάνη. Ζει στην Καστέλλα την οποία λατρεύει τόσο για τη γειτονιά, όσο και για τα αρώματα των λουλουδιών που αναδύουν οι άνθρωποι της, αλλά και τα τετράποδα στα οποία έχει ιδιαίτερη αδυναμία.

Πέρασαν 2.5 ώρες υπέροχης, τρυφερής και αληθινής συζήτησης, παρά συνέντευξης και σας την καταθέτω στην πιο ατόφια μορφή της. Τα θέματα στα οποία εστιάσαμε κυρίως, είναι η ζωή των καλλιτεχνών μετά COVID-19 εποχή, αλλά και το γερό οικοδόμημα που πρέπει να έχουμε στην ψυχή μας για το αντιστάθμισμα του πόνου, ώστε πιο σοφοί από τη διδαχή της εκάστοτε εμπειρίας και βιώματος να πηγαίνουμε παρακάτω. Αναφερθήκαμε ενδελεχώς στο τότε του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι και του τώρα, αλλά και στη δύναμη και την πίστη του ανθρώπου, ο οποίος καλείται να μη το βάζει ποτέ κάτω.

Πρώτος της Μέντορας, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε. Η ίδια λέει χαρακτηριστικά για το “Δάσκαλο”.

“Κάθε μέρα ήταν και μία συμβουλή που σχετιζόταν άρρηκτα με τον τρόπο και τη φύση της δουλειάς. “Από το πως λειτουργείς μέχρι το πως μαθαίνεις, κοίταξε να μοιράζεσαι”, μου έλεγε ο Δάσκαλος, Μίμης Πλέσσας. (Την ώρα που μιλάει για το “Δάσκαλο” η φωνή αποκτά  ζεστασιά κατά τη διαδικασία της μετάκαυσης στη βραχνάδα και στη συγκίνηση των λέξεων. Άλλοτε γίνεται το μικρό παιδί και άλλοτε ο βράχος και φυσικά το εισπράττω απλόχερα, αβίαστα, ανερυθρίαστα). Κάνει σπαγκάττο ανάμεσα στην αγωνία, αλλά και τη σιγουριά μίας τεράστιας προσωπικότητας που όλο της το είναι φώτιζε σα φάρος στο σκοτάδι της αβεβαιότητας).

“Δε ξέρουμε πότε θα δουλέψουμε ξανά” Άουτς! Πόνεσε αυτή η φράση και την άφησα απαλά στο πατινάζ των λέξεων για να απολαύσω την εκφραστική δεινότητα της κ. Ξενάκη και τον τρόπο που τα παγοπέδιλα των φωνηέντων χάραζαν φως, ευαισθησία, απαράμιλλη τρυφερότητα και σεβασμό στον Έλλην Λόγο. Θαύμασα τη μεγαλοπρέπεια της απλότητας και της απέραντης αγάπης για την καλλιέπεια της ψυχής.

Καλησπέρα σας κ. Ξενάκη και σας ευχαριστώ πάρα πολύ που δεχτήκατε την πρόσκλησή μας.

Καλησπέρα Λένα και η χαρά είναι όλη δική μου! Έτσι πήγαμε απευθείας στα βαθειά νερά της δύσκολης πραγματικότητας που ζούμε.

Πώς τα βλέπετε τα πράγματα για τους καλλιτέχνες μετά την COVID-19 εποχή;

Με πληγώνει που οι αρμόδιοι δεν κατάλαβαν, πόσο καθηλωτική είναι η απόφασή τους για εμάς τους καλλιτέχνες. Ο κλάδος θέαμα- ακρόαμα στον οποίο και ανήκω, διέπεται από τρομερές ανισότητες με διαφορετικές βαθμίδες και κλίμακες, έχουν όμως τον ίδιο κοινό παρανομαστή ως κοινό σημείο αναφοράς. Την κατάθεση ψυχής ενός φωτεινού αθέατου εαυτού για να “αντέξουν” κάποιοι άλλοι σκοτεινοί. Επωμίζονται το πένθος της κοινωνίας, απεκδύονται το δικό τους καθημερινό πρόβλημα για όλους τους άλλους. Σε αυτή τη χρονική (για όλη την ανθρωπότητα) πρωτόγνωρη συγκυρία, πρέπει να συνωμοτήσουμε με ηθική ευταξία: ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Δεν υπάρχει άλλη οδός. Η συν δικαίωση θα θέσει νέες βάσεις στον κλάδο θέαμα-ακρόαμα.

Άλλαξε κατά πολύ η καθημερινότητά σας μετά την καραντίνα; Τι σας έμαθε- δίδαξε όλη αυτή η δύσκολη περίοδος;

Συνειδητοποίησα για άλλη μία φορά, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέσα από τη διδαχή του πόνου αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τα όρια σου σε σχέση με τον εαυτό σου και σε συνάρτηση με τους άλλους. Επιδείξαμε σχεδόν όλοι ένα απαράμιλλο θάρρος ψυχικής ανθεκτικότητας. Ο εγκλεισμός έγινε για να προστατευθούμε, αλλά το κυριότερο για να προστατέψουμε. Άλλαξε η κατεύθυνση της προτεραιότητας που από το πλαίσιο της ατομικής ευθύνης πέρασε στη σφαίρα της κοινωνικής υπευθυνότητας.

Λόγω των συγκεκριμένων μέτρων, βιώσαμε και μία πρωτοφανή καταστολή πολλών ατομικών ελευθεριών, ειδικά για εμάς τους δημιουργούς. Συνώνυμο του καλλιτέχνη είναι η λέξη διάδραση. Όταν αυτή καταργείται, από τη στιγμή που αναστέλλονται παραστάσεις, ακυρώνονται συναυλίες και στην ουσία εξολοθρεύεται ο πολιτισμός, η ψυχή των ανθρώπων θαμπώνει.

  Αγκαλιά με τον υπέροχο Μάνο Χατζιδάκι

Σκέψου το, έτσι είμαστε μία βαρκούλα μέσα στο πέλαγο…τα πνευμόνια του κοινού μας δίνουν την ώθηση στα πανιά και στα φτερά της ψυχής μας. Αναπνέουμε μέσα από τον κόσμο. Είμαστε τόσο κοινωνικά όντα οι άνθρωποι που πολύ αμφιβάλλω αν θα αντέξουμε τόσους απανωτούς φραγμούς. Η διασπορά του φόβου είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τον ίδιο τον ιό. Αυτό που μου δίδαξε όμως σε όλο της το φάσμα αυτή η καραντίνα είναι το μάθημα που θέλω να παίρνω από όλα τα δύσκολα. Είναι η αντίσταση και το πως τα αντιμετωπίζεις αλλά και η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να γίνω ακόμη πιο δυνατή!

Άρα,συνεπώς βρίσκεται ελλιπή την εγκύκλιο του υπουργείου προς τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας!

Ναι τη βρίσκω, όπως το είπες Λένα, ελλιπή. Θα έπρεπε να εντάξουν οπωσδήποτε στις αποφάσεις τους και να σχεδιάσουν μοντέλα στήριξης και όχι επιβίωσης. Να υπάρχει μία πρόνοια για τους ανθρώπους της τέχνης.

Έχετε μία άκρως αξιοθαύμαστη πορεία στο χώρο με συνεργασίες ονειρικές. Θα θέλατε να κάνουμε και μερικές στάσεις μέσα στο χρόνο;

Τι να πρωτοθυμηθώ; Είχα την ευλογία να συναντήσω και να συνεργαστώ με ανθρώπους καλλιτέχνες από το Α ως το Ω. Ο Γιώργος Μαρίνος αποτέλεσε για εμένα έναν από τους μεγαλύτερους εμψυχωτές και εκπαιδευτές του καλλιτεχνικού μου κόσμου. Ήταν 20 σχολεία και 30 Πανεπιστήμια μαζί. Δε θα βγει άλλος σαν το Γιώργο. Το καλούπι έχει σπάσει. Δεν ήταν μόνο ένας showman. Συνδύαζε ταλέντο, γνώσεις, ψυχή και αντιλαμβανόσουν μέσα από τον τρόπο του πως να ζεις και να βιώνεις τι σημαίνει καλλιτέχνης με μία ασυμβίβαστη αξιοπρέπεια.

Ο Γιάννης Σπανός. Ο Γιάννης μου… Δικός μου άνθρωπος. Πρώτα γινόταν φίλος σου και μετά συνεργάτης σου. Τρομερά απλός, δοτικός, γαλαντόμος, ανυπέρβλητα τεράστιος. Είχε ανάστημα, βάθος, ανθρωπιά και μία τόσο γοητευτική αθωότητα που σε συγκλόνιζε με τη μεγαλοπρέπεια της ευγένειας της. Θυμάμαι συνήθιζε να λέει κάθε φορά που τον προσφωνούσαν κ. Σπανέ, “Κύριος είσαι και φαίνεσαι, σπανός είσαι και φαίνεσαι”. Όταν το μετερίζι σου είναι να συμπορεύεσαι με τέτοιους ανθρώπους επηρεάζεσαι και μαθαίνεις να είσαι έτσι. Έτσι χτίζονται αυτές οι μοναδικές σχέσεις αγκαλιάς, στήριξης και αληθινής εκτίμησης στον αδυσώπητα σκληρό χώρο των καλλιτεχνών.

Τελικά, είναι όπως λέγεται; Μόλις κλείσουν οι προβολείς της δημοσιότητας ανάβουν οι ρωγμές της ανασφάλειας; Πώς το βιώνετε σήμερα;

Υπάρχουν οι πρωταγωνιστές, οι ανταγωνιστές και οι κομπάρσοι. Ανάλογα τι ρόλο καλείσαι να παίξεις.

Κι αυτό το ανάλογα σχετίζεται με το ήθος και τις αξίες που κουβαλάς σαν άνθρωπος. Το πως έχει γαλουχηθεί το ψυχικό και πνευματικό σου κύτταρο. Σαφέστατα υπάρχει πολύ σκληρός ανταγωνισμός, μεγάλο γκάζι και μεγάλο φρένο. Δε μπορώ να κατανοήσω τα νεαρά παιδιά που επηρμένα από μία αλαζονική σχεδόν προσδοκία, αναφέρονται σε “καριέρα’, χωρίς να έχουν βρει το πιο απαραίτητο στίγμα, αυτό της σεμνότητας. Χωρίς να χάσεις την αυτοτέλειά σου, την προσωπικότητά σου, μαθαίνεις πρωτίστως να μοιράζεσαι, όχι να ενεργείς ως ο μουσικός εαυτούλης. Ευτυχώς πολλά πνευματικά μου παιδιά, τα μουσικά μου ανίψια, ακολουθούν τα βήματα της παλιάς εποχής. Τότε που μοιραζόσουν ανάσα και σκηνή και ταυτόγχρονα όλο το φως της ψυχής σου. Δεν είμαστε μόνοι μας εκεί επάνω. Βρισκόμαστε με την αλήθεια μας και πάνω από όλα αυτή την άδολη αγάπη πέρα από τον εαυτό μας, την εκτίμηση του δούναι και λαμβάνειν με όλη την εντιμότητα και την αξιοπρέπεια του. Μπορεί ο άλλος να ζητάει με τον τρόπο του βοήθεια και να μη το λέει η φωνή του, γιατί ο φόβος τον έχει λυγίσει. Είναι η κραυγή του που πηγάζει από το βλέμμα και την αισθάνεσαι, είσαι εκεί, για να τον βγάλεις από το σκοτάδι του. Να του απλώσεις το χέρι της φωνής σου και μαζί, αφού βγείτε στην επιφάνεια της σκηνής, να αναπνεύσετε αγάπη από τα ίδια πνευμόνια. Έτσι είναι η σκηνή. Ανηφόρα μα και συμπόρευση στη θέα της καρδιάς.

Γενικότερα, επένδυα επάνω στις συλλογικές δουλειές, γιατί πίστευα ότι η ομάδα σε ολοκληρώνει και κρύβει μία πιο σφαιρική και καθαρή αλήθεια. Ειρήνη Αγγέλου, το κορίτσι με τη βελούδινη φωνή και τον αδαμάντινο χαρακτήρα! Πρώτη μας συνεργασία με την τετράδα, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιάννης Σπανός και εμείς. Πολύ σπουδαία τραγουδίστρια! Διονύσης Θεοδόσης…Ένας άγγελος επί της γης που μου δίδαξε μέσα από το ήθος του τον αληθινό προορισμό ενός καλλιτέχνη, το ιερό καθήκον που έχει η ψυχή πριν φτάσει στο φως με σκοπό την άνωθεν επικοινωνία. Γιώργος Χατζηνάσιος. Ο Γιώργης μου! Η ζωή μου συνυφασμένη με τη μουσική και τα τραγούδια του. Σπουδαίος μουσικός σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι μεγάλος παίκτης ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Πολύ τρυφερός, δοτικός, γλυκός, αλλά ταυτόγχρονα τρομερά δυναμικός. Όλα στο πολύ τους! Είναι τόσα πολλά τα δώρα της ζωής μου …

Λένα Αλκαίου. 30 χρόνια συμπόρευσης. Μεγάλο δέσιμο. Το Λενάκι το αγαπώ! Πολύ σημαντική τραγουδίστρια, καθαρό παιδί, είναι πλέον οικογένεια μου εδώ και πολλά χρόνια! Κι αυτό το κτίζεις μέρα με τη μέρα, ανάσα με την ανάσα. Δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο. Δε σου χαρίζεται η αγάπη. Πρέπει να της αφεθείς και έχει πολλές μορφές. Το Λενάκι εκπροσωπεί μία από αυτές στην καρδιά μου. Σπάνιος άνθρωπος!

Μαρία Κανελλοπούλου, το alter Ego μου! Μία από τις πιο αξιόλογες παρουσίες του ρετρό τραγουδιού. Σπουδαία μουσική προσωπικότητα με πολύ σημαντικές συνεργασίες σε υπέροχες μουσικές επανεκτελέσεις. Μαζί με το συνεργάτη της, μουσικό παραγωγό Δαυίδ Ναχμία, επίσης ταλαντούχα πολυσχιδή μουσική και όχι μόνο προσωπικότητα, έχουν διανύσει ασύλληπτα μουσικά χιλιόμετρα! Με τη Μαρία αναπνέουμε με τον ίδιο τρόπο. Σκεφτόμαστε και ενεργούμε αλληλοσυμπληρωματικά. Είναι πολύ σημαντική τραγουδίστρια. Έχει τεράστιο καλλιτεχνικό εκτόπισμα. Σε λίγες μέρες βγαίνει και η νέα μας δουλειά από το Μετρονόμο του Θανάση Συλιβού: “Τα δύσκολα στη μέση”. Οι στίχοι είναι της εξαιρετικής Μαρίας Παπαδάκη, η μουσική και η ενορχήστρωση της αγαπημένης και μαγικής συνθέτριας Αρετής Κοκκίνου, η οποία είναι εξαίσια μουσικός.

Συνεργαστήκαμε το 2009 στις “Υποθέσεις Γυναικών,” ένα μουσικοθεατρικό  δρώμενο που αφορά την πορεία των γυναικών στη τέχνη. Πολύ αγαπημένος άνθρωπος….χμμ είναι τόσοι πολλοί…Α ναι, δε μπορώ να μην αναφέρω μία μαγευτική φωνή και ψυχή, την Κλεοπάτρα! Υπέροχη φωνή…Σε ταξιδεύει. Είναι αυτό που έκανε ο Καλογιάννης επάνω στη σκηνή. Σε παρέσερνε, είχε αυτό το μαγικό άγγιγμα του μουσικού Μήδα και ήξερε να μοιράζεται τη σκηνή. Πάντα έδινε χώρο στον καλλιτέχνη ή καλλιτέχνιδα που τον συνόδευε ή συντρόφευε ερμηνευτικά! Έχουμε κάνει αμέτρητες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τον Αντώνη και μέχρι το 2015 στο Περιστέρι που αποσύρθηκε από την ενεργό μουσική δράση, ήταν ασταμάτητος! Φυσικά, νιώθω ευλογημένη που συνάντησα στο μουσικό διάβα μου την πιο αυθεντική Jazz φωνή και την εκπρόσωπο αυτής, Αλέκα Κανελλίδου. Κάθε τι που τραγούδησε το έκανε δικό της με ένα τρόπο μοναδικό! Η Αλέκα είναι επίσης πολύ δικός μου άνθρωπος και ας μη τη βλέπω συχνά! Τάνια Τσανακλίδου. Μία φωνή και μία γυναίκα θεσμός! Ένα πλάσμα αερικό που παίζει και τραγουδάει, τραγουδάει και παίζει. Μοναδική ερμηνεύτρια και στάθηκε σημείο αναφοράς για τον μουσικό εαυτό μου, όπως και η ανυπέρβλητη για την αυθεντικότητά της Βίκυ Μοσχολιού. Δήμητρα Γαλάνη, η χαρά της συνεργασίας. Μεγάλες δασκάλες και οι τρεις για εμένα. Η Δήμητρα ήταν και είναι ερμηνεύτρια σταθμός. Πάτησα επάνω της για να μάθω να τραγουδάω, σπουδαία φωνή, ατόφιος άνθρωπος και σταράτος χαρακτήρας, ευθυτενής. Δεν έχει δεύτερες σκέψεις! Χρωστάω τόσα πολλά στους μουσικούς μου ιχνηλάτες. Ο καθένας ξεχωριστά με τον τρόπο του, τη μουσική του ευφυΐα, με έπλασαν σε όλα αυτά που είμαι σήμερα και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Ο καλλιτέχνης του τότε με τον καλλιτέχνη του σήμερα πού διαφέρουν;

Ο καλλιτέχνης της δικής μου μουσικής γενιάς είχε πίσω του μία δισκογραφική εταιρεία και σοβαρούς μουσικούς παραγωγούς που επένδυαν στο ταλέντο και στη θέληση του καλλιτέχνη. Αυτή λοιπόν σχεδίαζε, οργάνωνε και υλοποιούσε. Ο καλλιτέχνης αντιδρούσε ως το εκτελεστικό όργανο. Είχε άποψη και ο λόγος του είχε αξία και δύναμη. Σήμερα οι καλλιτέχνες ακούν την εκάστοτε δισκογραφική εταιρεία. Σήμερα, απαιτείται να διαθέτεις και γνώσεις τεχνολογίας, ώστε να μπορείς να τρέξεις στο ίδιο τερέν της εποχής και στην ουσία να γίνεις ο διαφημιστής του εαυτού σου και να κυνηγήσεις, να δημιουργήσεις προϋποθέσεις και κίνητρα, για να παραμείνεις ενεργός σε αυτή τη δουλειά. Εμείς ζήσαμε το απόλυτο καλό σενάριο. Παρακαλούσαμε για ένα ρεπό. Μέσα στη βαλίτσα μας είχαμε όνειρα υψηλών προδιαγραφών. Πάνω από όλα να κάνουμε τον κόσμο χαρούμενο. Να δώσουμε κάτι από την ψυχή μας στο μετανάστη που έχει να δει την πατρίδα για πάνω από 20 χρόνια και να του κρατήσουμε συντροφιά μέσα στη ξενιτιά του. Δε κοιτούσαμε τη μαρκίζα, αλλά την ανθρωπιά. Να είναι ο διπλανός μας καλά. Έχω συναντήσει πολλούς ψυχισμούς και προφίλ ανθρώπων στην Αμερική, στην Ευρώπη, στο Τελ- Αβίβ, αλλά και στην Ελλάδα μας. Κάθε άνθρωπος έχει και το δικό του προσωπικό μίτο. Κουβαλάει ένα μερτικό που όταν έρθει σε μία συναυλία έχεις χρέος να του απαλύνεις το φόρτο της ζωής του. Νιώθω ευλογία που τραγούδησα στο γκρεμισμένο, ισοπεδωμένο από τη φρίκη ενός ατίθασου πολέμου Σαράγιεβο. Κοιτούσα την Τάνια αποσβολωμένη και ντρεπόμουν, το ίδιο και εκείνη. Μπλέξαμε με την ύλη και ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Είμαστε ζάμπτωχοι, μπροστά στο αθώο κλάμα, αλλά και δροσερό χαμόγελο ενός παιδιού, μπροστά στα γιατί αυτού του τόσο παράλογου κόσμου. Δίνουμε τις απαντήσεις μας μέσα από τα τραγούδια. Βλέπω τις συνθήκες που βιώνουν σήμερα τα νέα παιδιά στη μουσική και τρομάζω. Κάνουν 5 πρόβες το μήνα, με κολλημένα ένσημα fast-food, πρόσληψη και απόλυση την ίδια ημέρα. Εργάζονται με ποσοστά από τον κόσμο που θα φέρουν και  αναλόγως του πόσα εισιτήρια θα κόψουν. Από τη στιγμή που ψηφιοποιήθηκε η μουσική, τελείωσε, εξέπνευσε η δισκογραφία. Ο κρατικός μηχανισμός, οι θεσμοθέτες μας πρέπει να θεσπίσουν ένα νομοθετικό πλαίσιο έμπρακτης αλληλεγγύης των καλλιτεχνών. Να υπάρξει τουλάχιστον ένα μίνι ποσό αμοιβής, ώστε να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια ο καλλιτέχνης που έχει επιλέξει να βιοποριστεί από τη τέχνη του. Αυτό που βιώνουμε όλοι στις μέρες μας…αυτή η υποχρεωτική απραγία μας υποδουλώνει σε ένα παράξενο και ψυχοφθόρο καθεστώς. Δε μπορείς να κάνεις μία συναυλία μέσα από την οθόνη για πολύ. Ο κόσμος έχει μάθει να σε αγαπάει για όλο αυτό που του δίνεις απλόχερα κι αυτός θα σε στέψει βασιλιά με το χειροκρότημα της ψυχής του.

Κάποτε παλέψατε με την απώλεια. Χάσατε την Άννα και το Γιάννη σας. Τη μητέρα σας και το συνεργάτη σας, το μέγιστο μουσικοσυνθέτη και δημιουργό Γιάννη Σπανό. Πόσο σας έχει επηρεάσει η απώλεια;

Η απώλεια είναι κάτι που με βασανίζει. Οι αγαπημένες ψυχές δε φεύγουν ποτέ. Ζούνε μέσα μας και βρίσκουν τρόπους για να επικοινωνήσουμε. Μου λείπει και η Άννα πολύ και ο Γιάννης. Ευτυχώς, έχω να θυμάμαι πολύ όμορφα πράγματα και από τους δύο.

Αγαπημένο σας τραγούδι; Πού θα το χαρίζατε;

Τα αγαπάω όλα τα τραγούδια, μηδενός εξαιρουμένου. Είναι τα διαμάντια της ψυχής μας. Θα αναφέρω μόνο δύο, χωρίς να θέλω να αδικήσω κανένα. Με αγγίζει ιδιαίτερα “η Μαρκίζα” του Γιάννη Σπανού και η “Χοντρομπαλού” σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική του μοναδικού Σταύρου Ξαρχάκου για τους δικούς μου ιδιαίτερα ξεχωριστούς λόγους. Θα το χάριζα στους διώκτες των ονείρων και της ψυχής μας, γιατί μας έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα!

Θέλω να κλείσω τη συνέντευξη μουσικά…με το υπέροχο αυτό τραγούδι που με πήγε στους μυστικούς γαλαξίες με τις εκατομμύρια σκέψεις και συναισθήματα. Κάθε καλεσμένος μας εδώ στο P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S αποτελεί και ένα ακόμη κομμάτι στο σπάνιο αυτό ανθρώπινο μωσαϊκό που ονομάζεται Ζωή! Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε τη μεγάλη κυρία του Ελληνικού Τραγουδιού κ. Πένυ Ξενάκη. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όλα όσα μας διδάξετε απόψε και είναι πολλά!

 

Την αλήθεια μας,

Lena Kyropoulos and Personalities Team

Υ.Γ. Ευχαριστούμε την κ. Πένυ Ξενάκη για τη συναίνεσή της να χρησιμοποιήσουμε φωτογραφίες από το προσωπικό της αρχείο.