maryleria@gmail.com
Καταρχάς να σε ενημερώσω αν είσαι γνώστης της συγκεκριμένης στήλης και άρθρων (βλέπε Mary’s Notes) ότι για ηλιοβασιλέματα έχω ξαναγράψει. Δεν σου το λέω απολογητικά, αλλά χαλαρά και ενημερωτικά. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες για τα ηλιοβασιλέματα. Κυρίως για τα καλοκαιρινά . Ξέρεις ποια λέω. Αυτά με τα χρυσαφί και πορτοκαλί χρώματα στον ουρανό που κάποιες φορές νομίζεις ότι τα σύννεφα έχουν αρπάξει φωτιά. Άντε και δύο τρεις πινελιές από βεραμάν χρώμα . Να έρθει και να σπάσει το πορφυρό. Αναρωτιέμαι με απόλυτη σοβαρότητα γιατί δεν υπάρχει ειδική γκάμα χρωμάτων που θα έχουν την ονομασία χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Τόσο απλά. Θα τα ζητούσες με αυτό το όνομα και θα τα έβρισκες σε όλες τις κατηγορίες. Από χρώματα ζωγραφικής μέχρι παλέτες για μακιγιάζ. Θερμά και ερωτικά. Όχι απαραίτητα με την ουσιαστική κυριολεκτική έννοια του όρου ερωτικά αλλά μέσα από μια μεταφορική ερμηνεία. Δηλαδή πες μου! Υπάρχει περίπτωση να αντικρίσεις ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα και να μην νιώσεις ερωτευμένη με όλο αυτό που αντικρίζεις; Πώς γίνεται ; Προσωπικά νιώθω αδύναμη για να μην το νιώσω όλο αυτό. Τόσο ρομαντική θα με ρωτήσεις; Για ρομαντική δεν ξέρω αλλά ευαίσθητη πάνω από το κανονικό σίγουρα. Την αμαρτία μου θα σου την εξομολογηθώ. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες να την αρνηθώ αυτή την ευαισθησία . Να την διώξω. Να την ξορκίσω. Δύσκολο. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι σκέφτηκα και το αποδέχτηκα με τον απόλυτο σεβασμό. Και την ευαισθησία μου και το να λατρεύω ηλιοβασιλέματα. Από το μεσημέρι που θα φτάσω στη παραλία σκέφτομαι τη στιγμή που θα δύσει ο ήλιος. Θα καθίσω ήσυχα ήσυχα στην άμμο και για τα επόμενα 60 λεπτά και θα χαζεύω ένα ζωντανό έργο τέχνης. Τα χρώματα και τα σχήματα αλλάζουν κάθε λεπτό της ώρας. Αρκεί να δεις τον ουρανό με μια δεύτερη <ανάγνωση >. Θέλει όμως εξάσκηση.
Αν το καλοσκεφτείς η χρονική διάρκεια ενός ηλιοβασιλέματος είναι μικρή .
Είναι λίγο. Δεν χορταίνεις.
Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει έχει εξαφανιστεί. Τόσο άδικο. Από παιδί πάντα ένιωθα ότι αυτή είναι η πιο ωραία ώρα στη διάρκεια ενός 24ωρου.
Μοιάζει με restart και όχι με τέλος. Έχει και μια γλυκιά μελαγχολία . Ένα καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα στη παραλία έχει την ενέργεια που θα μπορούσαν να έχουν 1000 αγκαλιές. Έχει την αισιοδοξία ενός παιδικού χαμόγελου.Τη ζεστασιά ενός χαδιού . Την ερωτικότητα ενός παθιασμένου φιλιού. Την ομορφιά ενός ιμπρεσσιονιστικού πίνακα ζωγραφικής. Έχει σκέψεις και αναμνήσεις. Τελικά πάντα θα υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα <δικό μας>.
Κρυμμένο στα χρόνια και πασπαλισμένο με τα δικά μας χρώματα. Ένα ηλιοβασίλεμα που μοιραστήκαμε. Ένα ηλιοβασίλεμα που μοναχικά το χαζέψαμε.
Η ώρα κοντεύει 8.Είναι Ιούλιος και ο ήλιος έχει αρχίσει να δύει . Στη παραλία υπάρχουν ακόμη κάποιοι που κολυμπούν. Κάποιοι άλλοι ετοιμάζονται να φύγουν. Παιδικές φωνές και γέλια μπερδεύονται με τον ήχο των κυμάτων. Κάθομαι στην άμμο και χαζεύω ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα. Ένα δικό μου ηλιοβασίλεμα Σκέψεις τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα. Ασυναίσθητα και αβίαστα. Δίχως να το επιδιώκω. Αισιοδοξία, θλίψη, χαρά…
Όλα μαζί. Πόσα συναισθήματα μπορεί να γεννήσει ο καμβάς ενός ουρανού πλημμυρισμένος από θερμά χρώματα και σύννεφα σε ακανόνιστο σχήμα?Αμέτρητα..
Και από την άλλη ένας κόσμος που βομβαρδίζεται καθημερινά από δυσάρεστες ειδήσεις. Βία, εκβιασμοί, πόλεμοι, φτώχεια, αρρώστιες, θάνατοι, απώλειες συναισθηματικές και υλικές,άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα δήθεν και στα καθωσπρέπει.
Ο ήλιος έχει δύσει για τα καλά χαρίζοντας μου ένα και μοναδικό συναίσθημα.
Ευγνωμοσύνη.
Που έχω την πολυτέλεια να μπορώ να απολαμβάνω ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα στη παραλία. Ξυπόλυτη , φορώντας το μαγιό μου παρέα με φίλους.
Τελικά αυτά τα μικρά είναι που κάνουν τη ζωή μεγάλη…
