Σκάνδαλο Novartis – Έγκλημα δίχως τιμωρία για τους πιθανούς ενόχους – Σκέψεις και προβληματισμοί.

του Θανάση Μανουσάκη

Έντονη πολιτική αντιπαράθεση κυρίως ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση προκάλεσε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας το πόρισμα του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, για την υπόθεση του σκανδάλου της αμερικανικής φαρμακευτικής εταιρείας Novartis, τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με την συγκεκριμένη εταιρεία, το οποίο δεν αναφέρεται σε δωροδοκίες Ελλήνων πολιτικών που κατείχαν υπουργικές θέσεις, από την γνωστή αμερικανική εταιρεία φαρμάκων.
Το πόρισμα αυτό αμέσως μόλις δημοσιοποιήθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα , έτυχε εντελώς διαφορετικής ερμηνείας από την κυβέρνηση , με τον εκπρόσωπο της Στέλιο Πέτσα να δηλώνει ότι αφήνει έκθετο τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα , σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που όπως υποστήριξε σε σχετική του ανακοίνωση ότι το πόρισμα του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, αποτελεί απόφαση κόλαφος και καταρρέει το πολιτικό αφήγημα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ για σκευωρία αντί σκανδάλου, ενώ από την πλευρά του, το Κίνημα Αλλαγής υποστήριξε ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη , αποτελεί ταφόπλακα στην σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Να σημειωθεί κατά την προηγούμενη περίοδο της Βουλής, τον Φεβρουάριο του 2018 με πρωτοβουλία της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ παραπέμφθηκαν σε προανακριτική επιτροπή του κοινοβουλίου για διεύρυνση τυχόν ποινικών ευθυνών οι πρώην πρωθυπουργοί Αντώνης Σαμαράς , Παναγιώτης Πικραμένος , ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος , ο πρώην υπουργός Οικονομικών και σημερινός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας και οι πρώην υπουργοί Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιώργος Κουτρουμάνης, Μάριος Σαλμάς ,΄Αδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λυκουρέντζος και Δημήτρης Αβραμόπουλος
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την πρόταση της Εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη τον Αύγουστο του 2019 , απαλλάχθηκαν όλα τα πολιτικά πρόσωπα από τυχόν ποινικές ευθύνες στην υπόθεση του σκανδάλου Novartis ,πλην των Δημήτρη Αβραμόπουλου, Άδωνι Γεωργιάδη και Άνδρέα Λοβέρδου.
Να σημειωθεί ότι ο πρώην υπουργός Υγείας επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου (2009-2011 ) και κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου με την στήριξη ΠΑΣΟΚ , Ν.Δ. και ΛΑΟΣ ( Νοέμβριος 2011- Μαϊος 2012) Ανδρέας Λοβέρδος έχει υποβάλει ήδη μήνυση στην εισαγγελέα διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη για κατάχρηση εξουσίας δύο φορές τον τελευταίο ένα χρόνο,με πιο πρόσφατη στης 3 Ιουνίου ,σύμφωνα με την οποία ο πρώην υπουργός καταλογίζει στην Ελένη Τουλουπάκη ,σκόπιμη καθυστέρηση μη αποστολής στην Βουλή, καταγγελιών του για την μη ανατιμολόγηση των φαρμάκων κατά το α΄εξάμηνο του 2015 από τον τότε υπουργό Υγείας της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ Παναγιώτη Κουρουμπλή.
Με βάση όλα τα παραπάνω θα έλεγα ότι προκύπτει ένα μεγάλο ουσιαστικό πολιτικό φιάσκο, όπως ουσιαστικά αποκαλύπτεται με το πόρισμα του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, τον εξωδικαστικό συμβιβασμό , ένα μεγάλο πολιτικό φιάσκο για όσους επένδυσαν πολιτικά στην υπόθεση Novartis και έχοντας επίγνωση των απόψεων μου , αναφέρομαι στην προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ που ως πλειοψηφία κίνησε την σχετική ποινική διαδικασία χωρίς ουσιαστικά να προκύψουν ευθύνες για πολιτικά πρόσωπα.
Η κατάρρευση των σχετικών κατηγοριών είχε ουσιαστικά άρχισε ένα χρόνο πριν, όταν η εισαγγελέας διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη τον Αύγουστο του 2019 , έθεσε στο αρχείο τις κατηγορίες για τα περισσότερα πολιτικά πρόσωπα, μετά την παραπομπή στην Δικαιόσυνη, που είχε γίνει ύστερα από την σύσταση της ειδικής προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, με πρόταση της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας .
Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός του αμερικανικού υπουργείου δικαιοσύνης με την Novartis, σύμφωνα με το πόρισμα που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή 26 Ιουνίου ήταν η τυπική επιβεβαίωση, ότι και να ισχυρίζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τουλάχιστον ακλόνητες αποδείξεις ότι υπάρχουν ποινικές ευθύνες για το σκάνδαλο Novartis , δεν υπήρξαν.
Η συγκεκριμένη διαδικασία , πάντως δικαιολογημένα είχε αρχίσει να αμφισβητείται από τις αρχές Φεβρουαρίου 2018 , όταν ο τότε αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος είχε ανακοινώσει την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης από την Βουλή, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου μετά από συνάντηση του με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα , χαρακτηρίζοντας το ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, καλώντας τα υπό κατηγορία πολιτικά πρόσωπα να ετοιμάσουν τις απολογίες τους για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους κάτι που αρκετά δικαιολογημένα ερμηνεύθηκε ως έμμεση παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης .
Όλα αυτά ενώ ήδη ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες ενώπιον προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για παρεμβάσεις του στο έργο της Δικαιοσύνης και αναμένεται με ενδιαφέρον η συνέχεια , νομίζω ότι στο μέλλον μετά την εξέλιξη από της ΗΠΑ , τίθεται θέμα για στοιχειοθέτηση επαρκών κατηγοριών για πολιτικά πρόσωπα.
΄Ετσι με βάση την εμπειρία από το καλοκαίρι του 1989, παρόμοιων διαδικασιών για την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον πρώην πρωθυπουργών και υπουργών για τυχόν ποινικές ευθύνες σε σκάνδαλα και με αλλαγές σε νόμους περί ευθύνης υπουργών , προσωπικά πιστεύω ότι οι κατηγορίες για παραπομπή πολιτικών προσώπων , θα πρέπει να είναι επαρκώς στοιχειοθετημένες από οποιαδήποτε κυβερνητική πλειοψηφία , έτσι ώστε οι να μην υπάρχουν κατηγορίες για σκευωρία , αλλά και από την άλλη πλευρά , δηλητηριάζεται ο δημόσιος βίος της χώρας και η κοινή γνώμη θεωρεί ακόμα πιο αναξιόπιστο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.
Το σκάνδαλο Novartis, ανεξάρτητα από τις διαστάσεις του σε ότι αφορά τις σχέσεις ιατρών με φαρμακευτικές εταιρίες και το θέμα της συνταγογράφησης φαρμάκων, θα πρέπει να αποτυπωθεί στις πραγματικές του διαστάσεις και όσοι επένδυσαν πολιτικά σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων, όπως έκανε κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να κατηγορούν σε περίπτωση που είναι πάλι κυβερνητική εξουσία τους αντιπάλους τους, με επαρκή στοιχεία.
Γιατί το παγκόσμιο ιατρικό σκάνδαλο Novartis σε ότι αφορά τις ευθύνες πολιτικών προσώπων, στο μέλλον αν προκύψουν παρόμοια ζητήματα δεν θα πρέπει να είναι ένα έγκλημα δίχως τιμωρία για τους πιθανούς ενόχους, αλλά για τους πραγματικούς και μόνο ενόχους.
Ας ελπίσουμε ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας, στο μέλλον θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί το τοξικό χωρίς πραγματικά ουσιαστικά πολιτικά στοιχεία , όπως έχει αποδειχθεί και τα προηγούμενα χρόνια, αντί να αποδίδει ευθύνες στους ενόχους, δημιουργεί ένα τοξικό κλίμα που μόνο αυτό δεν χρειάζεται η Ελλάδα σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο για τα εθνικά θέματα, για αυτό το πολιτικό σύστημα ας αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του.