maryleria@gmail.com
Καταρχάς αν έχεις περάσει ως παιδί η και ενήλικας έστω και μια φορά Πάσχα στο χωριό είμαι σίγουρη ότι θα αναφωνήσεις Πάσχα στο χωριό! Και έχεις δίκιο! Σαν το Πάσχα στο χωριό δεν έχει. Κυρίως όταν είσαι παιδί και ακόμη πιο συγκεκριμένα παιδί του Δημοτικού Σχολείου. Αυτό μεταφράζεται σε ανεμελιά , παιχνίδι και ξεκούραση. Τώρα αν είσαι παιδί Γυμνασίου ή ακόμη χειρότερα Λυκείου (την έβαψες!) οι πασχαλινές διακοπές ισοδυναμούν με διάβασμα και στη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου στο μέγιστο παρέα με σχολικά βιβλία και μόνο με σχολικά βιβλία . Τέτοιες μέρες θυμάμαι ( και αναπολώ μην σου πω) τόσο έντονα τις πασχαλινές διακοπές σαν παιδί στο χωριό της γιαγιάς μου. Αλιστράτη Σερρών.
Βέβαια η γιαγιά είχε μετακομίσει Θεσσαλονίκη εδώ και χρόνια και ούτε λόγος για να πάει στο χωριό. Υπήρχε όμως το σπίτι της και έτσι πηγαίναμε εμείς. Και το περίμενα πως και πως. Μ. Πέμπτη ήταν η μέρα που πλέον ήξερες ποιος θα έρθει και ποιος δεν θα έρθει. Συναντούσες φίλους που είχες να δεις από το καλοκαίρι και ένιωθες μια ελευθερία που δεν την είχες στην πόλη. Την ίδια ελευθερία που και μετά από χρόνια ένιωθα σαν ενήλικη κάθε φορά που πήγαινα στο χωριό. Ελευθερία στην πιο ουσιαστική της μορφή. Παντού με τα πόδια. Δεν χρειαζόσουν αμάξι. Όλοι η τουλάχιστον οι περισσότεροι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Τότε δεν υπήρχε και κινητή τηλεφωνία . Που σημαίνει ούτε και εξάρτηση από Wi-Fi και ότι συνεπάγεται. Ούτε καν σταθερό στο σπίτι μας . Δεν το χρειαζόσουν όμως. Τι να το κάνεις το τηλέφωνό; Έβρισκες όποιον ήθελες και το βασικότερο όσο γρήγορα ήθελες. Μ. Παρασκευή , φορούσαμε τα καλά μας και ετοιμαζόμασταν για τη περιφορά του επιταφίου. Τόση γλαφυρότητα μέσα από την απλότητα και το πένθιμο πνεύμα της ημέρας. Η Ανάσταση το βράδυ του Μ .Σαββάτου με τα πυροτεχνήματα να ξεδιπλώνονται στον ουρανό υπό το βλέμμα του ψηλού καμπαναριού της Εκκλησίας του πολιούχου του χωριού, του Αγίου Αθανασίου . Εννοείται ότι περιμέναμε πως και πως το τσούγκρισμα των αυγών. Με κρυμμένο το ξύλινο κόκκινο αυγό που έβγαινε νικητής πάντα! Δεύτερη Ανάσταση Κυριακή του Πάσχα . Λίγο πριν το καθιερωμένο πασχαλινό τραπέζι. Αν ήμασταν τυχεροί το Πάσχα απείχε χρονικά ελάχιστα από την Πρωτομαγιά. Οπότε οι διακοπές συνεχίζονταν. Εκεί να δεις χαρά!
Μεγαλώνοντας οι υποχρεώσεις επαναπροσδιορίζουν τις πραγματικές ανάγκες και τα ουσιαστικά θέλω μας . Δυστυχώς. Ακολούθησαν πολλές πασχαλινές ιστορίες στην ενήλικη ζωή μου. Πάσχα σε νησιά και σπάσιμο κανατιών στη αγαπημένη Κέρκυρα , ανάσταση στη πόλη με συμφοιτητές ή στη <δικό μας νησί > Χαλκιδική με μεταμεσονύκτιες μέχρι να ξημερώσει ιστορίες. Πάσχα με γλέντια και και πάρτι μετά την ανάσταση μέχρι πρωίας.
Και όμως…..Όλα έχουν ξεθωριάσει.
Σαν να ξεθωριάζουν και να ξεχνιούνται τα ξενύχτια και τα ταξίδια όσο περνάει ο καιρός. Σου συμβαίνει και σένα ;
Και ναι…κάθε χρόνο, κάθε Πάσχα οι μνήμες που γίνονται πιο έντονες είναι από αυτά τα ανέμελα παιδικά χρόνια και το αξεπέραστο Πάσχα στο χωριό της γιαγιάς μου.
Καλή Ανάσταση σου εύχομαι! Με υγεία και αγάπη και λίγη από την παιδική σου ανεμελιά. Δεν θες τίποτα άλλο.
