spiralik.blogspot.com
Υπάρχουν δυο λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο που η γλώσσα που μιλούν, υπάρχει καταγεγραμμένη εδώ και 4000 χρόνια.
Οι Κινέζοι και οι Έλληνες.
Πρόκειται για τους μόνους δύο λαούς στον κόσμο που σήμερα μιλούν ζώσες, αρχαίες γλώσσες. Άλλοι αρχαίοι λαοί όπως οι Αιγύπτιοι, οι Σύριοι, οι Σουμέριοι που είχαν αρχαίες γλώσσες, τις εγκατέλειψαν χάριν της Αραβικής.
Μιλάμε για ένα θαύμα της Παγκόσμιας Ιστορίας που δίνει το προνόμιο να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του λαού μας μέσω της καταγεγραμμένης πλευράς της ιστορίας μας.
Τα παραπάνω, ως μια μικρή εισαγωγή, γιατί γλωσσολόγος ή ιστορικός δεν είμαι και το πρόβλημά μου είναι άλλο.
Ως χρήστης, και μάλιστα βαρύς, του διαδικτύου έχω τεράστιο πρόβλημα όταν συναντώ την περιφρόνηση της ελληνικής γλώσσας, ως μιας παρακατιανής, και τη χρήση της αγγλικής ως ταυτόσημης με έναν προνομιακό τρόπο ζωής. «Χάι» τρόπο ζωής, που λέμε στα …ελληνικά! Γελάστε ελεύθερα.
Ελεύθερα γελάω και εγώ και θυμώνω όταν συναντώ ερωταπαντήσεις ή και ολόκληρους διαλόγους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μεταξύ Ελλήνων στα αγγλικά!
Αιτιολογημένο όταν συμβαίνει σε μια επαγγελματική σελίδα όπου αυτό είναι απαραίτητο, αλλά πραγματικά αστείο και εκνευριστικό στους καθημερινούς διαλόγους των προσωπικών διαδικτυακών προφίλ.
Υπάρχουν χρήστες που απλές, καθημερινές αναρτήσεις τους τις γράφουν στα αγγλικά και πολλοί που τις γράφουν στα λάθος αγγλικά, γεγονός που μαρτυρά αφενός ανύπαρκτη σχέση με την αγγλική γλώσσα αφετέρου την ψυχαναγκαστική της χρήση για άλλους λόγους.
Αρνούμαι να μπω στη λογική του κινδύνου ότι θα χαθεί η γλώσσα, αυτά άλλωστε τα έχει απαντήσει ο καθηγητής Μπαμπινιώτης. Η γλώσσα δε χάνεται, μεταλλάσσεται ως ζωντανός οργανισμός και καλά κάνει. Ούτε πιστεύω ότι η ψηφιακή ζωή, στα επόμενα εκατοντάδες χρόνια θα απειλήσει την ελληνική γλώσσα, αντιθέτως η ψηφιοποίηση εκατομμυρίων έγγραφων τεκμηρίων θα σώσει τις ιστορικές πηγές και τον ελληνικό πολιτισμό για πάντα.
Το θέμα μου είναι, όπως φαίνεται, κοινωνικό. Είναι ένα από αυτά που η ανήσυχη παρατηρητικότητά μου, ενοχλητικά, επισημαίνει.
Κάθε γλώσσα είναι η ψυχή κάθε λαού. Είναι ο εγκέφαλός του. Ο τρόπος να γράφει ιστορία, να μιλάει συναισθήματα, να παράγει τέχνη.
Στην περίπτωση των Ελλήνων (για τους Κινέζους ας ασχοληθεί καμιά Κινέζα αρθρογράφος καθώς έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα από εμάς όσον αφορά τη γλώσσα) η γλώσσα αποτελεί το αδιάσειστο τεκμήριο της καταγωγής μας. Την μιλάμε και κυρίως τη γράφουμε σε όλα τα στάδια της ιστορίας μας, από τους πρώτους πολιτισμούς στον ελλαδικό χώρο, τους κλασσικούς χρόνους, τους ελληνιστικούς, το Βυζάντιο, την τουρκοκρατία, έως και σήμερα.
Πρόκειται για μια μεγάλη αριστοκράτισσα, παγκόσμιας φήμης και αξίας.
Ας μην της φερόμαστε ως αγνώμονες νεόπλουτοι.
Ας είμαστε λίγο πιο αληθινοί απέναντι στη γλώσσα και κυρίως απέναντι στον εαυτό μας.
*δημοσιεύθηκε στο φύλλο 29ης-7-2020 της εφημερίδας “Η Κέρκυρα Σήμερα” στη στήλη Αλι-θινά!
