Ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά

Πολλοί ικανότατοι συγγραφείς, αλλά και αναλυτές της παγκόσμιας πολιτικής, προσπάθησαν να προσδιορίσουν τον τόπο και τον χρόνο, μετά τα απόνερα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και την ψυχροπολεμική των δύο πόλων που ακολούθησε, πού και πώς θα ξεσπούσε ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Η ξέφρενη βιομηχανία κατασκευής ατομικών και πυρηνικών όπλων, που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, μπέρδεψε τους συγγραφείς και τους αναλυτές και προσπάθησαν να μαντέψουν, παρά να στοιχειοθετήσουν μια πρόβλεψη για το πώς και πότε θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα όπλα. Οι Δυτικοί (Η.Π.Α.), προσανατολίζονταν στην παραγωγή στρατηγικών ατομικών και πυρηνικών όπλων (όπλα μεγάλης ισχύος και μεγάλου βεληνεκούς), ενώ οι Ανατολικοί (Ε.Σ.Σ.Δ.) ήταν προσανατολισμένοι στην κατασκευή τακτικών ατομικών και πυρηνικών όπλων (μικρότερης ισχύος και μικρότερου βεληνεκούς).
Όμως όλα αυτά ανατράπηκαν από τα γεγονότα και η ιστορία κατέγραψε μια ώριμη ανθρωπότητα που προσπάθησε και αγωνίζεται να θέσει σε παροπλισμό κάθε όπλο μαζικής καταστροφής.
Έτσι οι ευφάνταστοι συγγραφείς και ικανοί αναλυτές της πορείας της ανθρωπότητας ασχολήθηκαν με έργα επιστημονικής φαντασίας με προηγμένα συμβατικά όπλα, ή όπλα ακτινοβολίας, δημιουργώντας ψεύτικους ήρωες και σωτήρες του πλανήτη.
Και μπαίνοντας ο εικοστός χρόνος του 21ου αιώνα, ξαφνικά ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου, αναγγέλλοντας μια γενικευμένη επίθεση, που δέχθηκε όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός του πλανήτη μας από έναν αόρατο άγνωστο εχθρό. Κι ενώ αυτός ο αόρατος εχθρός γνώριζε απολύτως πώς και πού να δράσει, οι άνθρωποι και τα κράτη του πλανήτη μας προσπαθούσαν να συλλέξουν πληροφορίες για να μπορέσουν να αμυνθούν απέναντι σ’ αυτή τη σφοδρή επίθεση που δεχόντουσαν.
Κάποια κράτη μεγάλα, με ισχυρή υλική δύναμη, που πάντα δημιουργεί αλαζονείες, αδιαφόρησαν για τη ζημιά που θα μπορούσε να τους δημιουργήσει αυτός ο άγνωστος μονοκύτταρος οργανισμός, που επιτέθηκε στο ανθρώπινο δυναμικό τους και αιφνιδιάστηκαν από την αποτελεσματικότητα της προσβολής αυτού του αόρατου εχθρού. Η αλαζονεία τους δεν προστάτευσε τα κράτη αυτά και πλήρωσαν βαρύ φόρο. Χωρίς να γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτόν τον εχθρό, που επιλεκτικά προσβάλλει μόνο τον άνθρωπο, λησμόνησαν τη βασική αρχή της πληροφορίας, που είναι το στοιχείο εκείνο που δίνει τη νίκη και καθορίζει, χρησιμοποιώντας μια παρήχηση της λέξης εχθρός, ότι “εάν ο εχθρός εγνώριζε τί πράττει ο εχθρός, τότε ο εχθρός θα ενίκα τον εχθρό”. Έτσι εξετέθησαν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο και όταν το κατάλαβαν ήταν πλέον πολύ αργά για να δράσουν.
Ενώ εκείνα τα κράτη που εφάρμοσαν έγκαιρα τη βασική αρχή της άμυνας που καθορίζει ότι αμυνόμενος, στο αρχικό στάδιο της εχθρικής επίθεσης, κατά το οποίο ο επιτιθέμενος χρησιμοποιεί τη μεγαλύτερη σφοδρότητά του, οφείλει να επιβιώσει και εν συνεχεία, όταν απορροφηθεί η αρχική ορμή του επιτιθέμενου εχθρού, τότε εξαπολύει τη δική του αντίδραση, όταν θα έχει γνωρίσει τον αντίπαλό του.
Η Ελλάδα, ευτυχώς, με την ατομική αμυντική προσπάθεια των Ελλήνων, που πείστηκαν να υποτάξουν τα “θέλω” τους στο “πρέπει” κατόρθωσε να γίνει για ακόμη μια φορά στην ιστορία της, σημείο παγκόσμιας αναφοράς υποδειγματικής αντιμετώπισης της αμυντικής της λειτουργίας, απέναντι στον αόρατο εχθρό, που δεν άφησε κανένα κράτος της υφηλίου απρόσβλητο, αποδεικνύοντας έτσι τη σοβαρότητα αυτού του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, που είναι πιο καταστροφικός και από τους δύο προηγηθέντες παγκόσμιους πολέμους.
Οι απώλειες, που μέχρι τώρα έχει δημιουργήσει σε νεκρούς και τραυματίες, αλλά και οι καταστροφές στην παγκόσμια οικονομία, που ακόμη δεν έχουν τέλος, συναγωνίζονται επάξια τους δύο άλλους πολέμους.
Και η ιδιαιτερότητα αυτού του σημερινού τρίτου παγκοσμίου πολέμου είναι ότι κανένας άνθρωπος, κράτος, η ομάδα κρατών δεν κήρυξε πόλεμο κατά άλλων ανθρώπων, ή κρατών. Ένας αόρατος εχθρός εμφανίστηκε από το πουθενά, σαν εκδικητικός θεός της Παλαιάς Διαθήκης και επιτέθηκε εναντίον του ανθρώπινου γένους, χωρίς διάκριση φυλών, θρησκειών, ή εθνοτήτων. Και δεν σεβάστηκε ούτε καν αρχηγούς ισχυρών κρατών και ιδιαίτερα αυτούς, που η αλαζονεία της ισχύος τους, τους οδήγησε στην αδιαφορία αντιμετώπισης αυτού του άγνωστου, προς το παρόν, εχθρού με οικτρά αποτελέσματα.
Ο απολογισμός αυτού του πολέμου δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ούτε έχει προσδιορισθεί ακόμη η προέλευσή του και υποστηρίζεται από πολλούς ότι αυτός ο εχθρός της ανθρωπότητας “κατασκευάστηκε” σε κάποιο εργαστήριο ηθελημένα ή αθέλητα ξέφυγε, όπως ξεφεύγουν οι πυρκαγιές το καλοκαίρι με την πνοή του ανέμου.
Μέχρι να γνωρίσουμε τον αόρατο αυτό εχθρό, οι άνθρωποι αδιακρίτως, θα ζουν με το φόβο που, δικαιολογημένα, ή για ορισμένους αδικαιολόγητα, δημιουργεί το άγνωστο. Και ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα συνεχίζει το καταστροφικό του έργο, μεταθέτοντας την ευθύνη αντιμετώπισής του ατομικά στον κάθε έναν από εμάς. Δοκιμάζεται, σ’ αυτό τον ιδιότυπο πόλεμο, η υπευθυνότητα του καθενός, για την προστασία του εαυτού του και των συνανθρώπων του.
Οι Έλληνες οφείλουμε, για άλλη μια φορά, να διδάξουμε αυτοπειθαρχία και αυτοέλεγχο στον δοκιμαζόμενο κόσμο και να δημιουργήσουμε ξανά, επαληθεύοντας τον Λίβινγκστον που έχει γράψει: «απόκειται στους Έλληνες να μας σώσουν ή να μας καταστρέψουν». Αυτή η ηγεμονική θέση που μας αποδίδεται οφείλουμε και τώρα να την διατηρήσουμε αλώβητη.

 

Διαβάστε επίσης :

Τα αίτια των μεταναστευτικών ροών – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά

Ιδανικά και Οράματα – Άρθρο του Τάσου Συμιγδαλά