maryleria@gmail.com
Με κλεμμένο τίτλο ξεκινάω. Από χιλιοειπωμένη κοινωνικής φύσεως κρητική μαντινάδα σε μότο ερωτικών και αγαπησιάρικων σημειώσεων. Καταρχάς να σου ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμία απολύτως διάθεση, μα καμία, να αναφερθώ σε εξολοκλήρου ερωτικές ιστορίες (το λες και βαρετό) ή σε βασανιστικά συμπερασματικά αποφθέγματα ερωτικής φύσεως.
Επίσης να σου εξομολογηθώ ότι δεν πρόκειται για ένα εξολοκλήρου βιωματικό άρθρο. Έχω <κλέψει > ! Ναι ! Έχω κλέψει από ιστορίες και εξομολογήσεις φίλων ( δεν έχω και πολλούς) και γνωστών ( έχω αρκετούς). Και όχι. Δεν τους ρώτησα. Τι κλεψιά θα ήταν εξάλλου;
Το να <πηγαίνεις > έχει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Έχει θέλω, ενδιαφέρομαι, νοιάζομαι, προσφέρω, αισθάνομαι, συμπάσχω , εκτίθεμαι, αφήνομαι και αγαπάω.
Αγαπάω πολύ. Γιατί μόνο έτσι ορίζεται το σ’αγαπώ.Με πολύ. Χωρίς τσιγκουνιές και εκπτώσεις. Το <<σ’αγαπούν>> έχει επίσης πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Έχει δέχομαι και αποδέχομαι. Έχει συγγνώμη , συμπορεύομαι, συναισθάνομαι, διεκδικώ, μοιράζομαι, χαμογελώ , ανταποδίδω, εκτιμώ και αγαπάω. Πολύ αγαπάω ! Πασπαλισμένο με περίσσια ανιδιοτέλεια . Το <να πηγαίνεις > το έχεις βιώσει άπειρες φορές στη ζωή σου. Συνειδητά και ασυνείδητα. Και συνεχίζεις να το βιώνεις ως ενεργός συναισθηματικά σε μικρές ή μεγάλες δόσεις. Το συνειδητά ελέγχεται ως προς κάποιο βαθμό. Το ασυνείδητα σε ελέγχει και σε πονάει.
Πόσες φορές δεν αισθάνθηκες απογοητευμένος από μια σχέση, από ένα φίλο, από έναν έρωτα ή από μια γνωριμία ; Η απογοήτευση αφορά πολλούς και διαφορετικούς τομείς.
Κοινωνικούς, φιλικούς και κυρίως ερωτικούς με έντονες και ποικίλες συναισθηματικές διαθεσιμότητες και απορρίψεις.
Πολλοί εγκλωβιζόμαστε σε αισθηματικές απογοητεύσεις μέσα από ερωτικές σχέσεις που δεν εξελίχθηκαν όπως θα θέλαμε. Βλέπεις η αγάπη δεν είναι πάντα δούνε και λαβείν. Ίσως τελικά ο έρωτας να είναι από τις πιο άδικες συναλλαγές.
Δίνεις χωρίς να ξέρεις αν θα πάρεις. Αν και το ίδιο ισχύει σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης εμπλεκόμαστε συναισθηματικά. Είτε πρόκειται για σχέσεις ερωτικές, φιλικές ή σχέσεις αναγκαστικές που προκύπτουν λόγω κάποιου βαθμού συγγένειας. Τώρα που το ξανασκέφτομαι την διαδρομή μας στον έρωτα (ξαναγύρισα στον έρωτα) και γενικότερα στις σχέσεις τη λες και ανορθόδοξη. Αν η έλξη είναι μαγνήτης τότε εμείς είμαστε κάποια μικρά σωματίδια που τρέχουμε σαν παλαβά προκειμένου να αποφύγουμε αυτό που έλκουμε για να κυνηγήσουμε αυτό που απωθούμε. Βέβαια αν αυτό θεωρηθεί κανόνας υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις για να τον επιβεβαιώσουν. Το έλκω και απωθώ, κυνηγάω και τρέχω, δίνω και δεν παίρνω, προσπαθώ και απογοητεύομαι…είναι μια παλιά προσωπική μας ιστορία.
Διαφορετική για τον καθένα. Ξεκινάει τότε που στο σχολείο προσπαθούσες να προσεγγίσεις τη φίλη που ήθελες και δεν σου έδινε καμία σημασία. Είχες τη κολλητή σου που σε νοιαζόταν, μοιραζόταν το κολατσιό της, μαζί σου, σε πρόσεχε αλλά εσύ εκεί….Να προσπαθήσεις να έλξεις και να διεκδικήσεις την προσοχή κάποιου που δεν αισθάνεται το ίδιο. Και η ιστορία συνεχίζεται αργότερα που ως έφηβος διεκδικείς τους φίλους που δεν μπορείς να έχεις, την κοπέλα που σου χαμογελάει στα διαλείμματα αλλά είναι ερωτευμένη με κάποιον άλλον . Μάταια προσπαθείς να κερδίσεις ένα ερωτικό της βλέμμα. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται όταν προσπαθείς να διεκδικήσεις χρόνο και χώρο στη ψυχή και στη ζωή ενός επικριτικού γονέα , μιας εγωίστριας αδελφής ή ενός ανταγωνιστικού αδελφού. Στο βωμό του Α βαθμού συγγένειας. Βλέπεις το δίνω και δεν παίρνω, το διεκδικώ χωρίς ανταπόκριση συναισθηματοποιήται και σε τέτοιες σχέσεις . Απαραίτητες και αναγκαστικές. Αν και πάντα υπάρχουν περιθώρια επιλογής. Εμείς επιλέγουμε να απογοητευόμαστε. Από τον συνάδελφο που δεν φέρθηκε με ανιδιοτέλεια στη αληθινή φιλιά που προσφέραμε πάνω από κάθε επαγγελματική ανταγωνιστικότητα. Από τη φίλη ή τον αδελφό που είναι μονίμως απασχολημένοι. Δεν έχουν χρόνο για να μας δουν ή να μας ακούσουν ακόμη και στο τηλέφωνο. Από τον σύντροφό που δεν υπάρχεις στη ζωή του ως προτεραιότητα, αλλά ακολουθείς μετά από τη λίστα με φίλους, δουλειά, οικογένειά, γνωστους, πρώην κτλ.. Από την ερωτική γνωριμία που σε ενθουσίασε και έπεσες με τα μούτρα και αφέθηκες και εκτέθηκες συναισθηματικά, για να απογοητευτείς λίγο μετά. Από την επαγγελματική αναβάθμιση που δεν ήρθε ποτέ γιατί μάλλον δεν εκτιμήθηκε η προσφορά και η διάθεση σου. Απογοήτευση. Το συναίσθημα. Μην σε τρομάζει.
Άκουσε το . Νιώσε το.Δώσε του χώρο για να διαμορφώσει αντιδράσεις και να επαναπροσδιορίσει σκέψεις.
Λοιπόν;
Ακόμη να πάρεις το μάθημα σου ; Προσωπικά εκτιμώ ότι όσο μεγαλώνουμε η συναισθηματική απογοήτευση είναι υπερτιμημένη και δυσανάλογη των περιστάσεων. Είναι σαν να τρέχει αίμα από μια μικρή ασήμαντη γρατζουνιά και εσύ ξαφνικά κλαις με αναφιλητά γιατί θυμήθηκες όλες σου τις παλιές πληγές. Δεν ξέρω πότε έρχεται αυτό το μαγικό κλικ που αποφασίζεις να αλλάξεις. Καταρχάς έρχεται ; Γίνεται να αλλάξεις; Τρόπο σκέψης όχι.Τρόπο αντίδρασης ίσως. Είναι τελικά συναισθηματική ανωριμότητα ή ανασφάλεια;
<Αγαπώ θα πει σε αγαπώ. Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά..> έγραψε ο Μενέλαος Λουντέμης. Να με συγχωρείς αγαπημένε όμως όχι! Δεν είναι καθόλου δική του δουλειά . Είναι και δική μου δουλειά. Άλλο αγαπώ και άλλο αγαπιέμαι.
Άλλο δίνω και άλλο δίνω και παίρνω.
Άλλο ενδιαφέρομαι και άλλο πιέζω για να με προσέξουν.
Άλλο αξιοπρέπεια και άλλο μόνιμη διαθεσιμότητα.
Για αυτό σου λέω….
Να <πηγαίνεις > εκεί που < σ’αγαπούν > .
Σε φίλους, έρωτες, αγαπημένους, γνωστούς. …
Σε αυτούς που <αγαπάς > να πηγαίνεις <σπάνια> και να μένεις λίγο.
Αλλού ανήκεις….
