maryleria@gmail.com
Ένεκα αισιοδοξίας, την οποία δεν έχω και πιέζομαι να αποκτήσω, θα ξεκινήσω από τη λέξη απόλαυση η οποία παραπέμπει σε ευχάριστες και μόνο ιστορίες. Καθημερινές , ετήσιες, εβδομαδιαίες ή με την συχνότητα που εσύ ορίζεις. Η απόλαυση πρακτικά και ουσιαστικά σχετίζεται απόλυτα και με τις 5 αισθήσεις μας. Μπορεί λοιπόν να αφορά σε γαστρονομικές ατασθαλίες, αλκοόλ, κάπνισμα αλλά και απολαύσεις σαρκικές, βλέπε ένα καλό μασάζ ή απολαύσεις σεξουαλικές όπως συμβαίνει με τη συνύπαρξη δύο ερωτικών συντρόφων.
Η απόλαυση μπορεί να σχετίζεται και με μικρές , απλές καθημερινές στιγμές που δεν τις πιάνει το μάτι σου κατά την καθομιλουμένη απλή γλώσσα. Πόσες φορές δεν έχεις απολαύσει ένα φλιτζάνι καφέ παρέα με κουβέντα και καλούς φίλους;
Απόλαυση στη θέα ενός ηλιοβασιλέματος ή μιας ιδανικής παραλίας στη καρδιά του καλοκαιριού. Απολαύσεις απλές, ακριβές ή προνομιακές. Και στην αντίπερα όχθη να τη και η Ενοχή .
Προσωπικά εκτιμώ πως και μόνο η λέξη φοβίζει. Εξάλλου η έννοια της ενοχής είναι κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό συνδεδεμένη με την έννοια του φόβου. Οι ενοχές δημιουργούνται σαν αυτοτιμωρία όταν παραβιάζουμε τα πρέπει. Τα δικά μας ή των άλλων. Όταν υπερισχύσουν τα θέλω. Κάποιες φορές η ενοχή μπερδεύεται με το αίσθημα της ντροπής. Ντρέπομαι για κάτι που έκανα και αυτόματα αισθάνομαι και ενοχή. Υπάρχουν ενοχές λογικές δηλαδή δικαιολογημένες όπως υπάρχουν και ενοχικά σύνδρομα που δημιουργούνται άνευ λόγου και αιτίας. Αν λοιπόν συχνά πυκνά αισθάνεσαι ενοχές για κάτι που έχει συμβεί και δεν βλάπτει ή προσβάλει κανένα ….χμμμ…ε! τότε αγαπημένε μου το πιο πιθανό είναι να είσαι ενοχικός. Έτσι απλά, αλλά καθόλου κατανοητά και πολύ δύσκολα όταν το βιώνεις στη καθημερινότητα σου.
Η αυτοκριτική σου σε συνδυασμό με τις ανασφάλειες των άλλων σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να αισθάνεσαι ενοχές για καταστάσεις που δεν είσαι ο κύριος υπαίτιος. Πόσες φορές δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη για ένα καυγά που δεν ξεκίνησες εσύ; Πόσες φορές δεν έριξες φταίξιμο σε σένα για την προδοσία του συντρόφου, του αγαπημένου, της φίλης, του κολλητού;
Δεν υπάρχει περίπτωση να διακατέχεσαι από ενοχικά σύνδρομα και να είσαι αναίσθητος. Με μαθηματική ακρίβεια. Η συγκεκριμένη< πάθηση φωλιάζει κυρίως στις συνειδήσεις ευαισθητοποιημένων και ιδιαιτέρως συναισθηματικών ατόμων. Δικαιολογημένα θα μου πεις. Πως να αισθανθεί ενοχές κάποιος που λειτουργεί με εγωιστική διάθεση ; Ούτε μια στο εκατομμύριο. Η δε Ενοχή της απόλαυσης είναι ύπουλη, μυστική εκτός και αν δημιουργείται λόγω κάποιον συγκεκριμένων συνθηκών. Αν για παράδειγμα βρίσκεσαι σε μια ερωτική σχέση που δεν σε καλύπτει το πιο πιθανό είναι να αναζητήσεις άλλο ερωτικό σύντροφο. Όταν αυτό γίνει πράξη δημιουργείται η ενοχή, οι τύψεις.( Καλά…όχι πάντα, αν σκεφτείς πόσες μακροχρόνιες εξωσυζυγικές σχέσεις υπάρχουν εκεί έξω .)
Η προδοσία και η ενοχή πάνε πακέτο. Βέβαια κάπου εδώ ξεπροβάλει και η απόλαυση. Εξάλλου για αυτή γίνονται όλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ενοχή της απόλαυσης έχει μια λογική βάση. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει όταν νιώθεις ενοχές για απλά καθημερινά πράγματα πού σου δημιουργούν ευχαρίστηση. Ενοχές που θα ξενυχτίσεις με φίλους, που θα πιεις λιγάκι παραπάνω, που θα στείλεις μεταμεσονύκτια τρυφερά μηνύματα (τι και αν το επόμενο πρωί θέλεις να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο), ενοχές που ερωτεύτηκες ενώ είσαι ήδη σε μια σχέση/γάμο, ενοχές που είσαι φιλόδοξος, ενοχές που δεν έχεις αρκετό χρόνο για την οικογένεια σου, ενοχές που ξοδεύεις χρόνο για σένα κτλ,κτλ.
Δεν θα σου μιλήσω σαν ειδικός για τι δεν είμαι. Ούτε ξέρω πως δικαιολογείται, μεταφράζεται ή αντιμετωπίζεται η ενοχή της απόλαυσης από τους ψυχολόγους . Αυτό που ξέρω είναι πως θα πρέπει να απενεχοποιήσεις τα θέλω σου για να γίνουν πιο ισχυρά από τα πρέπει σου.
Πως θα πρέπει να σε αγαπάς λιγάκι παραπάνω και να αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις αδυναμίες.
Πως θα πρέπει να μάθεις να σε αποδέχεσαι, να σε στηρίζεις και κυρίως να σε δικαιολογείς. Με ανιδιοτέλεια όμως προς εσένα και τους άλλους. Ίση.
Και κάπου εδώ να σου πω ότι όλο αυτό το ενοχικό, το απέβαλε το ευαίσθητο εγώ μου μετά από αρκετά χρόνια και αρκετές δικαιολογίες.
Για μένα.
